Alkolik Baba

quote:

Orijinalden alıntı: Lamy

Keşke yazdığınız gibi sevmediklerimizi, bize zarar veren kişileri (ailerde dahil) öldürüp, kurtulabilsek.Hiçbirimizin hayatı dört dörtlük değil.Konuşarak halledilmeyen sorunlar, ne yazık ki bir şekilde adını bizlerin koyduğu şiddete yöneliyor.Sonuç olarak hep çocuklar üzülüyor, fiziki şiddetin yanı sıra psikolojik şiddet derken bilinç altına olmadık düşünceler yer ediyor.Size tavsiyem uzman bir psikolog ile görüşün.Hep içimize attığımız için, kimseyle konuşmadığımız için dertler kar topu misali gibi büyüyüp gidiyor.En azından konuşarak ve bilinçli bir kişinin çözüm yollarıyla bazı şeyler değişebilir.Ayrıca annenizi düşünerek, derslere biraz daha asılmalısınız.Bu devirde diplomalı kişiler bile zor iş bulurken, hiç olmayan olarak ayakta zor tutunacağınızı unutmayın.

quote:

Orijinalden alıntı: unforgiv3n

Anlıyorum derdini az çok bende yaşadım bu durumları benim babamda alkoliktir neyse ki sağlık nedenleri yüzünden bırakmak zorunda kaldı.

Melek gibi adam içince sapıtıyor kafasında seneryolar kurup kurup ev ahalisine sataşırdı.

Ben çözümü üstüne giderek,kendimi ve hakaret ettiği herhangi bir kişiye karşı muhalif olarak savunurdum.

Çok kavga ettik hem sözlü hem fiziksel kavga sayısını bile hatırlamıyorum ama artık benim geri adım atmayacağımı ve ona karşı koyabileceğimi anladı ondan sonra bir sorunumuz olmadı benim yanımda kimseye sataşmadı,laf söz etmedi.

Hangi ortamda olursak olalım,o ortamda annesi babası dahi olsa ettiği saçmasapan bir lafta yerin dibine sokardım kimseye aldırış etmeden arkamdanda ne kadar saygısız çocuk dendiğini tahmin edebiliyorum az çok yabancıların fakat yakın çevremizdeki insanlar bu durumu anladı ve ben artık karşı çıkmaya başlayınca ve birşey yapamadığını gördüklerinde bana destek olmaya başladılar.


Bana zararı ne oldu dersen; 27 yaşına geldim babamla hiçbir anım yok,babamdan hiçbirşey görmedim zaten hiçbirşey de istemedim bana hiçbir şekilde destek olmadı hiçbirşey öğretmedi ya da gönlümü hoş etmedi.

Ne gördüysem Annemden ve diğer yakın akrabalarımdan gördüm her türlü desteği onlar verdi bana (dayı,hala,yenge,enişte v.s)

Ve bu karşı tarafa laf sokma hastalığı bende yapıştı kaldı istemeden de olsa sevdiğim insanların kalbini kırıyorum istemsiz şekilde daha sonra özür diliyorum durumu anlatıyorum artık onlarda bana karşı anlayışlılar.

Şimdi bana yaptıklarından ve bize yaşattıklarından dolayı pişman ve hatasını telafi etmek için çok çabalıyor yaşı ilerledikçe hatalarını anladı fakat benden her zaman mahkeme duvarı gibi bir surat görecek bunu her ne kadar vicdanım el vermese de yaşadıklarımdan sonra akıl sağlığımı korumak için beynim böyle tepki veriyor.

Hem alkolik hem takıntılı bir insanla aynı evde yaşamak cidden can sıkıcı,Allah sabır versin diyorum hiçbir zaman Anneni,kendini,kardeşlerini hiçbir şekilde ezdirme benden sana tavsiye.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Dexter1734

Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor...

quote:

Orijinalden alıntı: unforgiv3n

Anlıyorum derdini az çok bende yaşadım bu durumları benim babamda alkoliktir neyse ki sağlık nedenleri yüzünden bırakmak zorunda kaldı.

Melek gibi adam içince sapıtıyor kafasında seneryolar kurup kurup ev ahalisine sataşırdı.

Ben çözümü üstüne giderek,kendimi ve hakaret ettiği herhangi bir kişiye karşı muhalif olarak savunurdum.

Çok kavga ettik hem sözlü hem fiziksel kavga sayısını bile hatırlamıyorum ama artık benim geri adım atmayacağımı ve ona karşı koyabileceğimi anladı ondan sonra bir sorunumuz olmadı benim yanımda kimseye sataşmadı,laf söz etmedi.

Hangi ortamda olursak olalım,o ortamda annesi babası dahi olsa ettiği saçmasapan bir lafta yerin dibine sokardım kimseye aldırış etmeden arkamdanda ne kadar saygısız çocuk dendiğini tahmin edebiliyorum az çok yabancıların fakat yakın çevremizdeki insanlar bu durumu anladı ve ben artık karşı çıkmaya başlayınca ve birşey yapamadığını gördüklerinde bana destek olmaya başladılar.


Bana zararı ne oldu dersen; 27 yaşına geldim babamla hiçbir anım yok,babamdan hiçbirşey görmedim zaten hiçbirşey de istemedim bana hiçbir şekilde destek olmadı hiçbirşey öğretmedi ya da gönlümü hoş etmedi.

Ne gördüysem Annemden ve diğer yakın akrabalarımdan gördüm her türlü desteği onlar verdi bana (dayı,hala,yenge,enişte v.s)

Ve bu karşı tarafa laf sokma hastalığı bende yapıştı kaldı istemeden de olsa sevdiğim insanların kalbini kırıyorum istemsiz şekilde daha sonra özür diliyorum durumu anlatıyorum artık onlarda bana karşı anlayışlılar.

Şimdi bana yaptıklarından ve bize yaşattıklarından dolayı pişman ve hatasını telafi etmek için çok çabalıyor yaşı ilerledikçe hatalarını anladı fakat benden her zaman mahkeme duvarı gibi bir surat görecek bunu her ne kadar vicdanım el vermese de yaşadıklarımdan sonra akıl sağlığımı korumak için beynim böyle tepki veriyor.

Hem alkolik hem takıntılı bir insanla aynı evde yaşamak cidden can sıkıcı,Allah sabır versin diyorum hiçbir zaman Anneni,kendini,kardeşlerini hiçbir şekilde ezdirme benden sana tavsiye.

quote:

Orijinalden alıntı: Burn in Hell

quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor...

Annene şiddet mi uyguluyor napıyor?

quote:

Orijinalden alıntı: Ciginix

quote: Orijinalden alıntı: unforgiv3n Anlıyorum derdini az çok bende yaşadım bu durumları benim babamda alkoliktir neyse ki sağlık nedenleri yüzünden bırakmak zorunda kaldı. Melek gibi adam içince sapıtıyor kafasında seneryolar kurup kurup ev ahalisine sataşırdı. Ben çözümü üstüne giderek,kendimi ve hakaret ettiği herhangi bir kişiye karşı muhalif olarak savunurdum. Çok kavga ettik hem sözlü hem fiziksel kavga sayısını bile hatırlamıyorum ama artık benim geri adım atmayacağımı ve ona karşı koyabileceğimi anladı ondan sonra bir sorunumuz olmadı benim yanımda kimseye sataşmadı,laf söz etmedi. Hangi ortamda olursak olalım,o ortamda annesi babası dahi olsa ettiği saçmasapan bir lafta yerin dibine sokardım kimseye aldırış etmeden arkamdanda ne kadar saygısız çocuk dendiğini tahmin edebiliyorum az çok yabancıların fakat yakın çevremizdeki insanlar bu durumu anladı ve ben artık karşı çıkmaya başlayınca ve birşey yapamadığını gördüklerinde bana destek olmaya başladılar. Bana zararı ne oldu dersen; 27 yaşına geldim babamla hiçbir anım yok,babamdan hiçbirşey görmedim zaten hiçbirşey de istemedim bana hiçbir şekilde destek olmadı hiçbirşey öğretmedi ya da gönlümü hoş etmedi. Ne gördüysem Annemden ve diğer yakın akrabalarımdan gördüm her türlü desteği onlar verdi bana (dayı,hala,yenge,enişte v.s) Ve bu karşı tarafa laf sokma hastalığı bende yapıştı kaldı istemeden de olsa sevdiğim insanların kalbini kırıyorum istemsiz şekilde daha sonra özür diliyorum durumu anlatıyorum artık onlarda bana karşı anlayışlılar. Şimdi bana yaptıklarından ve bize yaşattıklarından dolayı pişman ve hatasını telafi etmek için çok çabalıyor yaşı ilerledikçe hatalarını anladı fakat benden her zaman mahkeme duvarı gibi bir surat görecek bunu her ne kadar vicdanım el vermese de yaşadıklarımdan sonra akıl sağlığımı korumak için beynim böyle tepki veriyor. Hem alkolik hem takıntılı bir insanla aynı evde yaşamak cidden can sıkıcı,Allah sabır versin diyorum hiçbir zaman Anneni,kendini,kardeşlerini hiçbir şekilde ezdirme benden sana tavsiye.

+1

Aynı durumları yaşadım, tek farkı 20 li yaşlarımı geçtiğimde boşanmalarını sağlamıştım. Şimdi aradan yıllar geçti, kafam rahat. Baba sevgisi nedir bilmem o ayrı.

quote:

Orijinalden alıntı: Dexter1734

quote: Orijinalden alıntı: Ciginix quote: Orijinalden alıntı: unforgiv3n Anlıyorum derdini az çok bende yaşadım bu durumları benim babamda alkoliktir neyse ki sağlık nedenleri yüzünden bırakmak zorunda kaldı. Melek gibi adam içince sapıtıyor kafasında seneryolar kurup kurup ev ahalisine sataşırdı. Ben çözümü üstüne giderek,kendimi ve hakaret ettiği herhangi bir kişiye karşı muhalif olarak savunurdum. Çok kavga ettik hem sözlü hem fiziksel kavga sayısını bile hatırlamıyorum ama artık benim geri adım atmayacağımı ve ona karşı koyabileceğimi anladı ondan sonra bir sorunumuz olmadı benim yanımda kimseye sataşmadı,laf söz etmedi. Hangi ortamda olursak olalım,o ortamda annesi babası dahi olsa ettiği saçmasapan bir lafta yerin dibine sokardım kimseye aldırış etmeden arkamdanda ne kadar saygısız çocuk dendiğini tahmin edebiliyorum az çok yabancıların fakat yakın çevremizdeki insanlar bu durumu anladı ve ben artık karşı çıkmaya başlayınca ve birşey yapamadığını gördüklerinde bana destek olmaya başladılar. Bana zararı ne oldu dersen; 27 yaşına geldim babamla hiçbir anım yok,babamdan hiçbirşey görmedim zaten hiçbirşey de istemedim bana hiçbir şekilde destek olmadı hiçbirşey öğretmedi ya da gönlümü hoş etmedi. Ne gördüysem Annemden ve diğer yakın akrabalarımdan gördüm her türlü desteği onlar verdi bana (dayı,hala,yenge,enişte v.s) Ve bu karşı tarafa laf sokma hastalığı bende yapıştı kaldı istemeden de olsa sevdiğim insanların kalbini kırıyorum istemsiz şekilde daha sonra özür diliyorum durumu anlatıyorum artık onlarda bana karşı anlayışlılar. Şimdi bana yaptıklarından ve bize yaşattıklarından dolayı pişman ve hatasını telafi etmek için çok çabalıyor yaşı ilerledikçe hatalarını anladı fakat benden her zaman mahkeme duvarı gibi bir surat görecek bunu her ne kadar vicdanım el vermese de yaşadıklarımdan sonra akıl sağlığımı korumak için beynim böyle tepki veriyor. Hem alkolik hem takıntılı bir insanla aynı evde yaşamak cidden can sıkıcı,Allah sabır versin diyorum hiçbir zaman Anneni,kendini,kardeşlerini hiçbir şekilde ezdirme benden sana tavsiye. +1 Aynı durumları yaşadım, tek farkı 20 li yaşlarımı geçtiğimde boşanmalarını sağlamıştım. Şimdi aradan yıllar geçti, kafam rahat. Baba sevgisi nedir bilmem o ayrı.

Bende ayrılsalar keşke diyorum baba sevgisine ihtiyacım yok annem gerçekten bana çok fedakar dört dörtlük bir insan o yüzden çok üzülüyorum onun için ayrılmasını çok istiyorum.Dedem emekli astsubay o hayattayken tam ayrılacaklardı ama annem o zamanlar seviyordu o yüzden ayrılmadı.Şimdi de devlet anneme 350 tl veriyor onunla da geçinemeyiz dedi takıntılı da bir insan o yüzden sen üniversiteyi bitirene kadar dişimizi sıkacağız dedi.Keşke ayrılsa artık rahat bir nefes alsak kafam allak bullak içimi cümleye dökemiyorum.Çok zor durumdayız ama annemde bende

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Dexter1734

quote: Orijinalden alıntı: Burn in Hell quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor... Annene şiddet mi uyguluyor napıyor?

Şiddet uygulayamaz ben küçükken yapıyordu ama ben annemin üstüne yürümesine izin vermeden onun haddini bildiririm.Ama psikolojik şiddet diyim yani kadını uyutmuyor sabaha kadar aynı olayları her gün anlatıyor arkadaş sarhoşsun geç uyu yat yok annemde ben huzursuz olmayayım diye her gün çekiyor bu durumu bazen şiddetleniyor anneme küfürler ediyor .Annem yatmaya gidiyorum dediğinde gel bir sigara daha gel gel ya da küfür ediyor gelmediğinde de küfür ediyor.Parayı eve eksik getirir sorumluluğunu bilip erken işe gitmez.

quote:

Orijinalden alıntı: Edeb'i Muamma

quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 quote: Orijinalden alıntı: Burn in Hell quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor... Annene şiddet mi uyguluyor napıyor? Şiddet uygulayamaz ben küçükken yapıyordu ama ben annemin üstüne yürümesine izin vermeden onun haddini bildiririm.Ama psikolojik şiddet diyim yani kadını uyutmuyor sabaha kadar aynı olayları her gün anlatıyor arkadaş sarhoşsun geç uyu yat yok annemde ben huzursuz olmayayım diye her gün çekiyor bu durumu bazen şiddetleniyor anneme küfürler ediyor .Annem yatmaya gidiyorum dediğinde gel bir sigara daha gel gel ya da küfür ediyor gelmediğinde de küfür ediyor.Parayı eve eksik getirir sorumluluğunu bilip erken işe gitmez.

Mesela ne anlatıyor. Derdi nedir bu adamın? Kimse öylesine içmez 8 tane birayı. İçse bile birine bişey anlatmaya çalışmaz. Baban annene ne anlatıyor? Nelerden bahsediyor.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: jimiemre

Kardeşim dayının sözünü dinle. Sağlık meslek yüksek okulunu uzatmadan bitir. Dayın hemen yerleştirir seni zaten. Sonna babanla anneni boşandır. Anneni yanına al. Bu arada açıköğretimden 4 yıllık mezun ol. Bu şekilde askerliğinide az yaparsın. Askerde olduğun altı ayda dayın veya bir yakının annene sahip çıkar....

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Dexter1734

Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor...

quote:

Orijinalden alıntı: sakal28

Aynı dertten bizde mustaribiz. Allah böyle insanların yüreğine içkiden nefretlik koysun.Çocuklarına içkiyi tercih ediyorlar. Her şeyi içki oluyor bu insanların.Olan anne ve çocuklara oluyor.Huzursuzluk yaratıyorlar.Yoksa bir evlat babasının ölmesini ister mi?Böyle baba olmasın daha iyi.

quote:

Orijinalden alıntı: Edeb'i Muamma

quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 quote: Orijinalden alıntı: Burn in Hell quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor... Annene şiddet mi uyguluyor napıyor? Şiddet uygulayamaz ben küçükken yapıyordu ama ben annemin üstüne yürümesine izin vermeden onun haddini bildiririm.Ama psikolojik şiddet diyim yani kadını uyutmuyor sabaha kadar aynı olayları her gün anlatıyor arkadaş sarhoşsun geç uyu yat yok annemde ben huzursuz olmayayım diye her gün çekiyor bu durumu bazen şiddetleniyor anneme küfürler ediyor .Annem yatmaya gidiyorum dediğinde gel bir sigara daha gel gel ya da küfür ediyor gelmediğinde de küfür ediyor.Parayı eve eksik getirir sorumluluğunu bilip erken işe gitmez.

Mesela ne anlatıyor. Derdi nedir bu adamın? Kimse öylesine içmez 8 tane birayı. İçse bile birine bişey anlatmaya çalışmaz. Baban annene ne anlatıyor? Nelerden bahsediyor.

quote:

Orijinalden alıntı: jimiemre

Kardeşim dayının sözünü dinle. Sağlık meslek yüksek okulunu uzatmadan bitir. Dayın hemen yerleştirir seni zaten. Sonna babanla anneni boşandır. Anneni yanına al. Bu arada açıköğretimden 4 yıllık mezun ol. Bu şekilde askerliğinide az yaparsın. Askerde olduğun altı ayda dayın veya bir yakının annene sahip çıkar....

quote:

Orijinalden alıntı: unforgiv3n

Anlıyorum derdini az çok bende yaşadım bu durumları benim babamda alkoliktir neyse ki sağlık nedenleri yüzünden bırakmak zorunda kaldı.

Melek gibi adam içince sapıtıyor kafasında seneryolar kurup kurup ev ahalisine sataşırdı.

Ben çözümü üstüne giderek,kendimi ve hakaret ettiği herhangi bir kişiye karşı muhalif olarak savunurdum.

Çok kavga ettik hem sözlü hem fiziksel kavga sayısını bile hatırlamıyorum ama artık benim geri adım atmayacağımı ve ona karşı koyabileceğimi anladı ondan sonra bir sorunumuz olmadı benim yanımda kimseye sataşmadı,laf söz etmedi.

Hangi ortamda olursak olalım,o ortamda annesi babası dahi olsa ettiği saçmasapan bir lafta yerin dibine sokardım kimseye aldırış etmeden arkamdanda ne kadar saygısız çocuk dendiğini tahmin edebiliyorum az çok yabancıların fakat yakın çevremizdeki insanlar bu durumu anladı ve ben artık karşı çıkmaya başlayınca ve birşey yapamadığını gördüklerinde bana destek olmaya başladılar.


Bana zararı ne oldu dersen; 27 yaşına geldim babamla hiçbir anım yok,babamdan hiçbirşey görmedim zaten hiçbirşey de istemedim bana hiçbir şekilde destek olmadı hiçbirşey öğretmedi ya da gönlümü hoş etmedi.

Ne gördüysem Annemden ve diğer yakın akrabalarımdan gördüm her türlü desteği onlar verdi bana (dayı,hala,yenge,enişte v.s)

Ve bu karşı tarafa laf sokma hastalığı bende yapıştı kaldı istemeden de olsa sevdiğim insanların kalbini kırıyorum istemsiz şekilde daha sonra özür diliyorum durumu anlatıyorum artık onlarda bana karşı anlayışlılar.

Şimdi bana yaptıklarından ve bize yaşattıklarından dolayı pişman ve hatasını telafi etmek için çok çabalıyor yaşı ilerledikçe hatalarını anladı fakat benden her zaman mahkeme duvarı gibi bir surat görecek bunu her ne kadar vicdanım el vermese de yaşadıklarımdan sonra akıl sağlığımı korumak için beynim böyle tepki veriyor.

Hem alkolik hem takıntılı bir insanla aynı evde yaşamak cidden can sıkıcı,Allah sabır versin diyorum hiçbir zaman Anneni,kendini,kardeşlerini hiçbir şekilde ezdirme benden sana tavsiye.

quote:

Orijinalden alıntı: Br00klyn28

birasına uyku hapı atın içip uyusun, böylece bir süre rahat edersiniz.

quote:

Orijinalden alıntı: vicuna

quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor...

bunları ben yazdım sandım... küçük farklar da olsa aynı...

quote:

Orijinalden alıntı: Dexter1734

quote: Orijinalden alıntı: vicuna quote: Orijinalden alıntı: Dexter1734 Şuan bunu yazarken her sene her akşam çektiğim fiziksel olarak kalbim hızlı artıyor yüzüm sıcak kollarım soğuk ve yine çaresizlik içinde yazıyorum.Benim babam (baba bile demek istemiyorum)her gün 8 bira içen birisi.Gelip uyusa çok rahatız.Ama annemi esir gibi oturtuyor sabaha kadar hep aynı şeyleri anlatıyor ne ben uyuyabiliyorum annemi düşünmekten ne de annem ben huzursuz olmayayım diye sesini çıkartıyor.Bu durum hep aynı ayrılma noktasına geliyor her seferinde yine ayrılmıyorlar.Annem geçinemeyiz ayrılınca diyor.Lütfen abilerim arkadaşlarım ne yapmam gerek?Onu öldürmeyi bile düşündüm artık bıktım anneme üzülüyorum.Üzerine yürüdüm kaç kere olmadı yalvardım olmadı üniversiteye 2.kere hazırlanıyorum zaten oradan bir kazanamama korkum var bir de bu olay ben kafayı yiyeceğim artık .Keşke ölse diyorum eceliyle ama yok keşke uyusa diyorum geldiğinde bari yok annem ayrılsın diyorum o da olmuyor hep böyle mi olacak ya .Lütfen çaresizlik içinde hiç paylaşmadığım sorunlarımı paylaşıyorum bıktım .Hep aynı döngü ve artık kaldıramıyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor... bunları ben yazdım sandım... küçük farklar da olsa aynı...

Yalnız olmadığımı bilmem güzel yani en azından destek gibi bir şey oluyor bana ben internette de araştırıyorum okuyorum böyle olayları ve yalnız değilim bu bana moral veriyor,yanımda olduğunuzu bilmek güzel çok teşekkürler.