Agnostik Olmak

Agnostismde teorik bilgiye inanılmaktadır. Çünkü bilgiyi kabul etmek için en başta 'inanmak' gerekir. Agnotolojik düşünce biçminden farklı olarak hipotetik ve ampirik bilgiler şaibeli kabul edilir. Ancak agnostisizmi teolojik araştırmaların neticesinde ulaşılan 'dinsizlik aydınlanması' süreçlerinden biri olarak kabul etmemekteyim. Bunun sebebi, agnotolojiyi teorik olarak hiç bir şeyin kanıtlanamayacağı olarak yorumlarsak, agnostisizm problemomatik olma değil, problem çözme üzerinedir. Dolayısıyla herhangi bir teori, agnotolojik düşüncede en az bir gerekçe gösterilerek kabul edilmemekteyse hipotetik ateizm veya teizm tasavvurunun bilimsel formülasyonunu gösterme, tartışma çerçevesinde yersizdir. Agnostisizm, bilimsel bir metottur.

Agnostisizm, teorik bilgi yönergesinde hareket etmekten farklı olarak bir teori için geliştirilebilecek bütün anti tezlere karşı kanıt bulmaktır. Çünkü teorik bilginin geliştirilmesi süreç içerisine yayıldığında anti tezlerin nispeten bir kısmı çürütülebilir, bir kısmı ise paradoks oluşturucu olarak tanımlanır. Eğer ki teori, bir kesinlik ise savunulur, ancak zamanla çürütülebilir bilgi olarak kabul edilirse genel geçer ilkesine bağlı kabul dışı kalır.

Agnostisizm akılcı düşünce biçmi üzerinedir. Dolayısıyla gerçekliğin rasyonel düşünce biçminin alt dalı olarak gördüğüm ultrafinitizm gözlemi kapsamında kaldığı kabul edilir. Bunun nedeni, sonsuzluğu anlayabileceğimiz herhangi bir akıl süzgecine sahip olmamamızdandır. Dolayısıyla sonsuzluğun "sınırsızdan büyük, en büyük sayı." olarak tanımlanarak sabit ve ordinal ifadenin teorik belirtimindeki sorumluluktan kaçmak gibi bir amaç içerisinde bulunulmayacaktı. Eğer ki bu fikir olgunlaşmamışsa, bilim tarihini şekillendiren kilometre taşları gibi bu da aşılır. Ultrafinitizm ideolojisinde hiçbir şey vektörel bir madde üzerine kurulu değildir; her şey simülasyon gibi imgedir, sonsuzluk hipotetiktir. Fakat agnostisizmde simülasyon ile sicim uzayının ayırt edilebileceği işleyiş farklılıkları bakımından savunulur.

Agnostisizm, düşüncenin sağlandığı varoluşsallığı anlama üzerinedir. Gerçekliğimizin varlığını nedensizliğe dayandırmak varlık bir Tanrı'yı tasvir etmekten daha kolay. Ancak nedensizlik dediğimiz şeyin yokluktan tetiklendiğini iddia edecek kadar, gerçekliğimizin dışını gözlemleyebileceğimiz bir gerçekliğe sahip olduğumuzu iddia edebilir miyiz? Yokluk gerçekliğimizin hiçbir zaman bir parçası olmadı. Bu yokoluştur. Çünkü bir gerçeklikten başka bir gerçekliğe geçiş için transformasyon gerekli olmalıdır. Nedensizlik yokluktan mı geldi? O halde hiçlikten geldiniz demektir. Fakat her şey birer hiçse biz yokluktan mı geldik?

Bunun bir önemi yok. Önemli olan hiç olmamız. Kendi gerçekliğimizden başka gerçekliklerin olmadığını iddia etmek sadece bencilce bir zaman kaybı. Olası birinci derece fizik yasaları içerisinde yerçekimi kanununa uyuyoruz ve sıfırıncı derece fizik yasalarını kavramakta hemfikir olabilmekteyiz. Varoluş süreç içerisinde yokoluşa dönüşür ve bu durum ileriye dönük şekilde de işler. Geriye ve ileriye dönük yokoluş arasındaki fark, tutarlılık ve tutarsızlık arasındaki farka dayanır.

İşte bu nedenden dolayı gerçekliğe yaraşır olarak tanımlanan estetik, düşünce ve form temsiliyeti agnostisizm hakkında günümüz dünyasında kaynak bulmak zorlaştırıldı çünkü mevcut dünya düzeninin bilimsel metotlar hakkındaki yeterliliği sınırlı. Tipik bir sömürgecilik stratejisi gibi görünen ancak üretkenlik konusunda bağımlılığı artmış bir dünya düzeninde kendi etnik veya kültürel kimlikleriyle çakışan insanların idare biçimleri haksız rekabet ile bağlantılı. Çünkü sonunda kendi etnik, kültürel veya bireysel nosyonlarını imgelemeyi daha kolay görmektedirler ve bu, temsil ettikleri Frankenstein'ı yeşertmez.

Bildiğini saklayan fakat bilgimizin olmadığı şeyi iddia eden Tanrı'yı anlamak, sorgulama yeteneklerimize ket vurma amacı güder. Tanrı anlaşılamaz ise anlamak için niye çaba gösterelim ki? Bu Tanrı'yı anlamak teorik bilgi öncülüğünde hareket etmekten daha zor, çünkü Tanrı'yı anlamak bir sonraki kilometre taşı olurdu. Tanrı'yı teorik olarak anlamak gerekecekse din neden var?

Agnostikler teolojik araştırmalar neticesinde iki seçenekten birisini seçerler: ya bir dine mensup olurlar, ya da dinsizliği karar kılarlar. Din, insan ilkelliğini idare biçmi olarak gelmiş ve akıl sahibi insanlara yalınlık ile psikolojik gerilim uygulama niyeti güden fütursuzluktur. Teori gerekliyse dine neden ihtiyacım olsun ki? Bu sözde teorik öntanımları sorgulayamayacaksam din basitleştirilmiş çıkarlardan fazla ne işime yarar? Varlık bir Tanrı'yı bütün maddi düzenin sorumlusu olarak gösterirken başka bir Tanrı tasavvurunun olamayacağı iddia edilemez.

Agnostiklerin materyalist olduklarını iddia edemem. Materyalistler nedenselliği kabul etmezler ve dolayısıyla iletişim eksikliği kabulü vardır. İletişim geliştirmenin sınırlı olduğu materyalizmde çözümlerin daha da sınırlı olması, sadece geleceğin gelmesini geciktirir.

Agnostiklerin ahlaki bir temele sahip olmadıklarını iddia etmek uygunsuz bir önermedir. Etik ahlaka sahip birisi değil sentetik bir cehennemde, kerhanede (boşlukta) bile hayatta kalmayı sağlayabilecek koşul ve şartları destekler. Agnostisizm bu kadar basit değil. Birinci derece fizik yasaları değişse idi sistemin sürdürülebilmeye devam etmesi için adapte olması gerekirdi ve bize labirentte yol bulmak, zenginin çocuğu olarak veya kumardan büyük para kaldırarak elde edilen duvarlardan geçilen kurtuluştan fazlası yok!

Materyalizmin kabul edilen etik mottosu, "yapıyorsam haklıyım." olur. Agnostisizmde bu gerekçe uzun vadeye yayılmıştır. İşte etik bu nedenden dolayı vardır. Agnostisizm, etiğin bu nedenle fiiliyat kapsamında tanımlanmasını savunmaz çünkü uzun vadeli davranışlarda konuma bağlı olarak tamamlayıcı eylemler haklıyı ve haksızı mutlak bir şekilde ayırt etmez. Bunun aksini iddia eden haklılarla bütün ölen ve sakatlanan çocukları lanetlemek için toplanalım! Fakat benim samimi bir ifadede bulunduğumu düşünen riyakarlar ise adlarını bir tarafa yansıtmak için fenomenoloji kasmaya bocalıyorlar. Çocukları konu bahsi yapmasaydım dikkatinizden kaçabileceğinin farkındasınız. Bunu koz olarak kullanırken nasıl şerefsizce bir kaçınılmazlık sunduğumu hayal edin! Bu, etik dışı mı? Etik değilse neden bu söylem her halükarda işler?

Dinler agnostisizme benzemez. Yaygın hangi dogmaya bakarsanız bakın, hepsinde de handikaplar ve fırsatlarla belirlenmiş negatif güç dengeleri vardır. Bu güç dengeleri ise birbirlerinin kaçınılmazlığı olup, birbirlerine eşit kabul edilirler. Dolayısıyla kötülük varsa iyiliğin mevcudiyeti, iyilik varsa kötülüğün mevcudiyeti kabul edilmektedir. Agnostisizmde böyle bir şey yoktur. Agnostisizm, bu tür eşit güç dengelerinin asılsız olduğunu iddia eder ve negatif güç olarak karşılık gelen şeytan gibi tüm negatif güç merkezlerinin güç bakımından denge sağlayamayacağını ifade eder. Buna dogmanın kıyaslanamazlığı argümanı denir. Ölüler konuşamazlar! Agnostisizmde dogmanın kıyaslanamazlığı, dogmada çözümsüz hiçbir problemin olmayacağı ile bağlantılı olduğundan, negatif güç merkezlerinin hiçbir şekilde agnostisizm ile paradoksal bir mağlubiyet veya mutlak galibiyet sağlayamayacağı savunulur. Böyle bir dogmayı Türkiye'de savunduğunuz zaman yaklaşık %80'i İbrani olan bir ülkenin vahhabiliğe, siyonizme, evanjelizme, zerdüştlüğe, satanizme veya illuminatiye ihtiyaç duymasını meyledebilirsiniz ki, İbrani inançlarının tümünde de eşit negatif güç dengesi bulunmaktadır.

Bu söylemimdeki niyet, agnostisizmin çözüm getirici olduğunu kanıtlamaktır. İnançlarına bağlılıkları sorgulanmaya açık bu kitlenin ideolojik olarak yeni bir kilometre taşı getiremeyeceği barizken agnostisizmi eşit bir güç dengesi olarak tanımlayışları, kimi zaman usavurmadan hararetle savundukları inançlarının üstünlüğünü güç bakımından agnostisizmin seviyesiyle aynı gösterebilmek içindir. Bunun altında çok şey var; aşağılık kompleksi veya fukaralık buna örnektir. Ancak agnostisizm orta çağ seviyesinde bir dogma değildir.

Etik bile teorik olarak irdelenebilirken utilitarizm gibi ahlaki düşünceleri hiçesaymak etiği kültürel normlar olarak daha fazla kişiselleştirilebilir kılma amacını güder. Evet, gerçek üstü dediğimiz şeyde utilitarizmin üstü vardır. Kabul edin veya etmeyin. Dinlerde vaadedilen şeyler ancak ve ancak mitiktir.

Kurtuluş için büyük sistemi incitmekten kaçınılmaz ve bireylerin birbirleriyle anlaşabildiği bir düzen, tahammül edilmesinin kabul görülmesi istenilen bir düzenden çok daha baskın mevcudiyettir.

HardcoreLock