23 yaşında evlilik, 24 yaşında ilk çocuk, 26'da ikinci, 28'de askerlik... (3. sayfa)

"tek sıkıntımız eşimle yalnız kalamadık uzunca bir süre. " Kilit cümle burası zaten. Bir de çocukla yapılamayacak yüzlerce aktivite. 

Bence de en kilit nokta orası  . Misal ailecek otele gidiyoruz ama aslında sırf çocuklar için gidiyoruz. Gün boyu mini kuküpte takılıp sürekli çocuk havuzunda yüzüyorum otele gittiğimizde. Barda oturup alkol aldığımızda da bir yandan çocuklara bakıp aman bir yere kaybolmayın, aman insanları rahatsız etmeyin. Eşim mesela hala daha düzgünce yemek yiyemez çocuklar yüzünden. Bir yurt dışı tatil hayalimiz var, o da çocuklar yüzünden askıda mesela.  

Sağolun hocam. Çocuğu erken yaptık diye düşündüm tabi ama eşim açısından boşa geçecek bir 3 yıl vardı. Hamileliği o zamana sığdırmak için erken yaptık. Psikolojik olarak zorlandık tabi ama bunun sebebi de maddiydi. Çünkü işe girdikten bir yıl sonra oldu haliyle ve benim de maaşım çok düşüktü şimdiye göre. Ne zaman yıllar geçti, maddi durumum düzeldi; stresim de o denli azaldı. Bakınca asıl şimdi çocuk yapmak lazımmış diyorum ama nasılsa yaptık çocuklar da büyüdü, şimdi de rahatız zaten boş ver aradan çıktı işte diye kafamdan bir anda çıkıp gidiyor düşünceler.

Hocam sizin iş ile ilgili konunuzu okumuştum. Zor gerçekten kaç iş birden yapıyorsunuz. Bizde sabah herkes erkenden kalkar. Biz ise çocuklar kreşe gider. Akşam da 7'de ben çocukları alırım ve günün geri kalanını beraber geçiririz. Çocuklar genelde 12'de falan uyuyor zaten baksanız biz de 5 saat geçirmiş oluyoruz. Tabi tatil günleri full beraberiz. Geçmişteki durumumuza baktığımda maddi yönden doyamasak bile manevi yönden doyduğumuz için yine de mutlu bir aile yapımız vardı. İşe fazla zaman ayırıp aileye iyi imkan sağlamak yerine aileyle fazla zaman geçirip manevi doyum sağlamak biraz daha iyi gibi sanki. Tabi belli bir süre birikim yapıp sonrasında aileye de zaman ayrılabilir.

Hep aynı firmada mı devam ettiniz?

40 yaşıma gelmeden evlenmeyi düşünmüyorum , şu an öyle eve bağlanma kafasında değilim ayrıca ülke de tımarhane gibi , 10 seneye bakalım bazi seyler değişmezse ya da ben ulkeyi değiştiremezsem hiç evlenmem ama babalik duygusunu çocuk esirgeme kurumunda koruyucu aile olarak ki bekarlara da veriyorlar azda olsa tatmak isterim..

Evet ise girdiğimden beri aynı firmadayım.

vay be insanlar 23 yaşında ne yapıyor, ben de 23 yaşındayım şuan hala öğrenciyim ne para var ne iş, evlilik desen daha elime kız eli değmedi. Öyle bugün de ölmedik şeklinde geçiyor günler

23 yaşımda askerlikte bitmiş güzel bir işe girmiştim.

Hayatımı yaşıyordum para derdim yoktu.

Konuyu açan arkadaşın dediği gibi sonradan evlenince acaba daha mı erken evlenseydim dediğim çok oldu.

Çünkü birçok kariyer fırsatını sadece bekar olduğumdan dolayı kaçırdığımı farkedebildim.

Ancak bunlar 20 yıl önce geçerliydi.

Aklı olan hiçbir erkek bu ülkede nikahlı yaşamamalı.

TOBB ETÜ mezunuyum.

Toplum ve aile baskısıyla mi evlendin? Aile ve çevren tabiri caizse eski kafalı olarak tabir edilen insanlardan mı oluşuyor?

Yok tam tersi ailem kapalı değildir. Erken evlenmemem için uyarmışlardı. Eşim yabancı olduğu için özellikle oturma izni alabilmek adına erken evlendik. Ama zaten evlenecektik, erkene çektik sadece.

Peki kendini topluma kanıtlama çaban var mı? Yani ben evlendim, artık büyük adamım. Bakın çocuk bile yaptım. Koskoaca evli barklı adamım gibi bir algı var mı?

Yok, hiç o taraflarda düşüncem olmuyor. Tamamen gelecek planlaması ile ilgili. Dediğim gibi eşim yabancı olduğundan Türk vatandaşlığı için 3 yıl gerekecekti. Bu süre zarfında çalışma izni, o, bu pek kolay olmuyor. O yüzden çocuk işini o boşluğa sığdırdık. Tek çocuk istemediğimiz için de genel olarak çok çocuklu ailelerden aldığımız tavsiye düzen bir kere bozuldu mu tekrar düzene girmeden ikinci çocuğu yapın yönündeydi.

Yani çevrenin tavsiyesi üzerine mi evlenip çocuk yaptın?

28'da ne demek oluyor hocam sen onu açıkla başka soruya hacet yok.