Yakın Arkadaşlara Duyulan Kırgınlık

Herkese iyi günler. Bir süredir kırgın ve değersiz hissettiren arkadaşlarım ile ilgili bir konu açıp sizlerin yaklaşımlarını öğrenmek istedim. 20 yıla yakın arkadaş olduğum 5 kişilik bir grubuz. Uzak & yakın akrabalık da var işin içinde. Benim ile ilgili konulara yeteri kadar özen göstermediklerini düşünüyorum en kestirme ifade ile. Kendi aralarındaki organizasyonlarda daha birbirlerine karşı daha özverili olduklarını hissediyorum. Bu da bende artık ''bana kıymet vermiyorlar, ben onlar için mühim değilim'' durumu oluşturuyor. Bununla mücadele de ediyorum kendimce. Bu 20 yılda ben hepsinin neredeyse tüm özel günlerinde bulundum, düğünlerine katıldım, buluşmalarda yerimi aldım. Ancak özellikle bu sene nikah ve düğünüme kimsenin katılmaması bardağı taşırdı. Çok büyük bir öfke birikti içimde.

Malum pandemi dönemindeyiz. Biz de pandemi evlileriyiz. Nikahımız geçen sene, düğünümüz de bu sene gerçekleşti. Düğün de kokteyl düğün olarak gerçekleşti. Zaten katılımı çok yüksek beklemiyorduk ki öyle de oldu. Mesafeli, açık ve geniş bir mekanda yaptık. Kimseyi riske etmek istemedik. 250 kişi kapasiteli mekanda 50 kişiydik. Ancak ne acı ki hiçbir yakın arkadaşım katılmadı. Birçoğu da olumlu/olumsuz dönmedi. Olumlu dönenlerden de gelmeyenler ne aradı ne sordu ne de hediyelerini iletti. Düğününe katıldığım insanlardı çoğu. Artık insanların pandemiyi biraz da bahane ettiklerine inanıyorum. Evet biz eşimle birbirimiz için yaptık bu düğünü içimizde kalsın istemedik. İyiki de yaptık. Eskiden ben böyle durumlarda anlayışlı olur küsmezdim. Bir baktım ki küsmeye küsmeye durumu da değiştirememişim. Kimse dememiş ki Onur'un bu özel gününde yanında olalım. O kadar şaşkın ve kırgınım ki. Patlayasım var.

Bahane uyduranlar da öyle bahaneler sunuyorlar ki içten içe kızıyorsun. Tatile oraya buraya seyahatten çekinmeyen insanlar pandemiyi öne sürer oldu. İnsana kendini müthiş değersiz hissettiren bir durum. Evet herşey değil ancak önemli bir nüve. Hmm diyorsun bak işte kendini zorlamadı insanlar yanında olmak için.

Şimdi bu arkadaşlarımla ortak bir arkadaşımız vesilesi ile görüşmem gerekecek. çok kararsızım. Bir yanım oraya varır varmaz bas sitemi sok lafı diyor diğer yanım ise aman boşver diyor. Boşver diyen yanıma da kızgınım. Çünkü diye diye insanlar iyice görmezden gelmiş beni. Mesela biri belli değil haber vericem demişti, hala verecek. Mesela ona ''hadi Ömer haber bekliyorum senden'' demek istiyorum. Diğeri ''teyzem bizde kalacak'' diyerek gelemedi . Ona da ''teyzen gitti heralde gelebildin'' demek istiyorum. Ya da çocuğunu bir yere bırakamayana da herhalde içmeye gelince bırakılacak biri bulunuyor demek istiyorum. Hiç gitmesem ortak arakdaşa ayıp olur çünkü yurtdışında yaşıyor.Pandemi var abi bilemiyorum diyip gelmeyene de bildiğim kadarıyla pandemi devam ediyor neden geldin diyesim geliyor. Tek tek geçirip orayı başlarına yıkayım istiyorum. Müthiş değersiz hissettim. Sonrasında aramak sormak da yok. Hediye iletmek de. Yani neresinden tutsam elimde kalıyor.

İçine atmanın hiç iyi birşey olmadığını bilerek soruyorum. Siz olsanız ne yapardınız?

Hangi davranışlarım beni önemsememelerine neden olmuş? Onların özel günlerinde bulunmam, hassasiyet göstermem mi mesela?

Sana karşı çok yanlış yapmışlar arkadaşım ama geçip gitmiş artık çok fazla takma derim, arkadaşlık ilişkilerimi sorgularım senin yerinde olsam; gerçekten gelemeyen insanları anlarım geçen sene pandemiden dolayı iki arkadaşımın çok yakın olmamasına rağmen düğününe gidemedim çok üzüldüm annem ve babam kronik hastaydı korktum, ama çağıran arkadaşlarınkilere gitmeye özen gösteririm en azından, işim ve sağlığım el verdiği sürece, arama mesafe koyarım senin yerinde olsam, değersiz hissetmen gayet normal sen gitmişsin onlar senin en mutlu gününde seni yalnız bırakmışlar , yoluna önüne bak ama içinde de kalmasın kırıcı olmadan kırgın olduğunu onlara belli et her şey hediye değil, senin yanında olmamaları daha önemli diye düşünüyorum. Tabi hediyeleri de olsa iyi olur.

herhangi bir insana GÖNÜL BAĞLAYAN ve BEKLENTİSİ olan herkesin başına gelecek bir şeydir. bu işin riski bu. ARKADAŞLIK DUYGUSU insanın hoşuna gider ve güvende hisettirir. ama bunun da bir BEDELİ vardır. o da o BAĞIN ZAYIFLAMASINDAN duyulan elemdir. sevilen kişinin ölümünün verdiği de bu AYRILIK ACISIDIR.

arkadaş ve dost denilen şey uygun koşullar altında karşılıklı maddi ve manevi ÇIKARIN sağlandığı bir kurumdur. MUTLAKİYETİ yoktur. DEVAM ZORUNLULUĞU yoktur.

Adamlar düğününe gelmemiş lan oha. Hala ne yapsam ne etsem diyorsun. Verdiğin altın varsa geri iste, sonra da selamı sabahı kes. Adamlar eşşek gibi kullanmışlar seni yıllardır. Laf sokma olayına falan da girme, ayak üstü 40 yalan söyler gene uyuturlar seni bu zamana kadar yaptıkları gibi, sen de gider inanırsın

Belki bir iki tanesi makul nedenlerle gelememiş olsalardı hafifletici neden olacaktı. Bir de tabi aramayıp telefonda tebrik etmeyip ya da herhangi bir mahcubiyet ifade etmeyip kenara çekilmek çok koyuyor hakikaten. Genelde çekingen olduğum doğrudur ancak son yıllarda bunu üstümden atmaya daha direkt olmaya çalışıyorum. Aksi halde duygularını içine atan pısırık biri olmak istemiyorum. Bu sefer de yine o ortak arkadaşımız için orada bulunacağım. Ona ayıp etmeyeceğim. Ama daha oturur oturmaz da sitemimi edip muhabbetime bakacağım. Böyle durumlarda zaten hiçbirşey eskisi gibi olmuyor. Yukarıda bir arkadaşın da belirttiği gibi, zaten dışlamış görünüyorlar belli çünkü ne zaman ben birşeyler yazsam muhabbet kesiliyor. Yani insan böyle durumları farkediyor. Anlıyorsun bir terslik bir gerileme olduğunu. Görmezden gelmek ahmaklık gerçekten.

Boşver, akrabalık, arkadaşlık hepsi yalan.