Vay be Devlet.

Eskiden bu ülke için bir şeyler yapmanın bir vatan borcu olduğunu düşünür, her şeye rağmen yapmak gerek derdim fakat zamanla gerçeklere uyandım.

Artık bunların bir vatan borcu değil, burada nefes dahi almak için gerekli olan ihvana, betonarme inşaat derebeylerine icazet vermek ve bunların hükmünün sürebilmesi için gereken katkılar olduğunu anladım.

Bütün bir millet bunu anlayabilirse gerçekten gir şeyler değişebilir ancak bu korku dünyasında sıkı propaganda ve gözetim ağının ortasında bu oldukça zor.

Bu devlete bir borcumun olduğunu düşünmüyorum bu devlet denen insan hiyerarşisinin sana bana hepimize borcu olduğunu düşünüyorum ve artık bu diyar artan sefalet ve yalanlarla katlanılmaz bir yere dönüşmüştür.

bir avuç toprak ağası baron savaştan önce en az zarar sonra en çok karla çıkmak için ellerindeki güçle halkı din ve vatanseverlik etrafında örgütler.

ülkedeki her kesime gidip yalanlar vaadler yarıştırılır.

bi kaç egemen gücün aklı ve sermaye desteğiyle savaş bitirilir ülke kurulur.

otorite belirli ellerde toplanır.halka vaadler yerine sonraki alt piramidin arzuları gerçekleştirilir.(yanlız yersen kustururlar)

masa başında geriye dönük sosyolojik ideoloij telolojik tarihi malzemeler üretilir.

memleketin her tarafı yerli ve küresel hırsızlarla talan edilirken halkın uyanmaması için kurulan terör örgütleri veya düşmanlaştırılan azınlıklara yönelik kontrollü deve cüce oyunları sergilenir.

halka biraz uyanacak olsa kendi istihbaratı tarafından ülkenin ucra köylerinde çocuk çocuk öldürülür yakılır akşam saatlerinde milli marşlar eşliğinde tüm kanalarda afiyetle sunulur.

tek bir şey için.

halk uyumaya devam etsin.

devam etsinki fakir kalmaya baronların göbeğini şişirmeye devam etsin.