Selçuk Bayraktar'ın harf devrimi twiti (5. sayfa)

Soru gayet açik, once ona cevap alayim ben de bunh cevaplarim? Ne battı da 7 sene sonra durduk yere bunu kaşima gereği duydun?

Bu tweetler yeni duyulduğundandır muhtelemelen. Hemen "hayırdır gardaş, ciyanın adamı mısın da yedi senelik mevzuyu gaşıyon"a bağlamaya gerek yok.

Ben bu provokasyon laflarından sıkılıyorum. Bazı ülkelerde hükümetler (Türkiye'de değil tabii ki) sırf yakını olduğu için yakının içinde söz sahibi olduğu şirketlere daha sağlam ödenekler yapılabiliyor. Dediğim gibi Türkiye'de olmayan şeyler bunlar. Bu mesajı da niye attım bilmiyorum 🤡

Konuya girmeyelim diyorsunuz da ben anladığım, bildiğim, sevdiğim konuları görürsem susar mıyım ya... Aha şimdi beş sayfalık mesaj atacağım :d

Edebi eserleri anlamamak gayet doğal bir durum. Bunu sadece siz söylemiyorsunuz, Namık Kemal gibi biri de söyledi. Meşhur uzun başlıklı bir yazısında (Lisan-i Osmani'nin Edebiyatı Hakkında Bazı Mülahazatı Şamildir) sizinle aynı şeylerden yakındı. Şairler çeşitli nedenlerle böyle bir dil istediler, hem siyasi hem sosyolojik konjonktürler onları ağdalı dile itti.

Elli altmış sene öncekinin romanını okuyamamak daha çok kârînin suçu. Ben lisede (çok değil üç beş sene önce) elli sene öncesinin yazarı Peyami Safa'yı okudum. Hatta neredeyse adamın külliyatını yapacaktım daha lisedeyken. Annem babam daha ortaokul mezunu bile değil. Kendi çabamla okudum. Millet ille de edebi bir şeyler okuma derdindeyse ya kelime dağarcığını geliştirecek ya da halk edebiyatı orada duruyor ya da edebiyatın onlara göre olmadığını kabul edecekler. Zahmet olmadan zevk alınmıyor nasıl olsa değil mi? :)

Belki iyi bir bir örnek olmayacak ama İngiliz'in biri Shakespeare'dan bir sonesini okumakta zorlanırken Shakespeare doğmadan on kusür sene sonra ölmüş Fuzuli'nin "Meni Candan Usandurdı" gazelini nereyse akıcı okuyabiliyoruz, Şövket Elekberova'dan dinlerken ona eşlik edebiliyoruz. Çünkü Fuzuli gerçekten o şiiri anlaşılır bir dille yazdı. Bu şiirde kullandığı yabancı kelimeler de çoğunlukla bizim kullandığımız kelimeler.

Ben "cevap" "mübalağa" kelimelerinin varlığından, kökeninden rahatsız değilim, sözlükten kaldırılma gibi bir durumu olsa buna kesinlikle karşı çıkarım ama cevap yerine on iki on üç asırlık olan "yanut" kelimesinin Türkçeye yeniden kazandırılmasından, "mübalağa"nın yerini 100 sene öncesine kadar belirli bir halk ağzında kullanılan "abartı"ya değişmesi de sadeleştirme hareketinin güzel tarafları.

Yine de her yabancı kelimeye ille de karşılık bulmak gerekmiyor. Meclis yahut parlamento yerine "kamutay"ı, işgal yerine "tutav"ı icat etmeye gerek yok. Gerçi dile yerleşseydi ses eder miydim? Bilmiyorum, eklerin fonksiyonu ne, fonksiyonunda çelişki var mı diye inceledikten sonra konuşurdum. Mesela -sel -sal gibi hem isme hem fiile gelen bir ek. Kelimeye verdikleri mana da aynı: "işitsel" işitmeye dayalı, "parasal" da paraya dayalı manalarında. Bu eke de hep karşı çıktım. Kullanmamaya da özen gösteriyorum, herkese de bunu salık veriyorum. "görÜŞ" ile "görÜŞmek"teki ekler şeklen aynı ama anlamca farklı. "görüş" görme işi, görüşmekteki de işteşlik eki. Aynı fonksiyonda bir ek değil. "Bulaş riski", "çalış saatleri" kelimenin tam anlamıyla uyduruk ve gereksizler.

Bir de muhakkak her kurulan yeni devletin eski devlete nispeten farklı bir dil politikası olur. Modern bir olgu da değil bu. Bin sene önceki devletlerin dil politikası oldu. Cumhuriyet de adı halka daha yakın bir dili benimsedi. Gayet de iyi etmişler.

Neyse makaleye döndü mesaj. Size de iyi günler dilerim :p

Arapça harflerle kodlasın iha'ları da göreyim