Osmanlıca tam olarak böyle bir şey mi?

quote:

Hazret-i izzet cellet kudretuhu ve allet kelimetuhunun (Allah'ın) inâyeti ve mühr-i sipihr-i nübüvvet ahter-i burc-i fütüvvet-pişvâ-yı zümre-i enbiyâ muktedâ-yı fırka-i asfiyâ Muhammed Mustafâ'nın sallallahu aleyhi vesellem mu‘cizât-ı kesîretü'l-berekâtı ve dört yârinin -ki, Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali'dir- rıdvânullahi aleyhim ecma‘în onların ervâh-ı mukaddesesi mürâfakati ile,

(Mektubun bu satırlarından sonra Sultan Süleyman Han'ın o muhteşem tuğrası vardır ve tuğrada bilindiği üzere Süleyman Şah bin Selim Şan Han el-muzaffer dâimâ yazılıdır)

Bu dua ve selam satırlarından sonra mektup şöyle devam etmektedir:

"Ben ki Sultanü's-salâtin ve bürhânü'l-havâkîn tâc-bahş-ı hüsrevân-ı rû-yı zemîn zıllullahi fi'l-arazîn

Akdeniz'in ve

Karadeniz'in ve

Rumeli'nin ve

Anadolu'nun ve

Karaman'ın ve

Rum'un ve

Vilâyet-i Zülkadriyye'nin ve

Diyarbekir'in ve

Kürdistan'ın ve

Azerbaycan'ın ve

Acem'in ve

Şam'ın ve

Haleb'in ve

Mısır'ın ve

Mekkenin ve Medine'nin ve

Kudüs'ün ve külliyyen

Diyâr-ı Arab'ın ve

Yemen'in ve

dahi nice memleketlerin ki, âbâ-yı kirâm ve ecrâd-ı izâmım enârallahu berâhinehüm kuvvet-i kahireleriyle feth ettikleri ve cenâb-ı celâdet-me’âbım dahi tîğ-ı ateş-bâr ve şimşîr-i zafer-nigârım ile feth eylediğim nice diyârın sultanı ve padişahı Sultan Bayezid Han oğlu Sultan Selim Han oğlu Sultan Süleyman Han'ım,

Sen ki, Françe vilayetinin Kralı Françesko'sun...

Dergâh-ı selâtîn-penâhıma yarar adamın Frankiyan ile mektup gönderip ve bazı ağız haberi dahi ısmarlayıp memleketlere düşman müstevli olup el-an hapisde idüğünüz i‘lâm edip halâsınız husûsunda bu cânibden inâyet meded ve inâyet eylemişsiz.

Her ne ki, demiş iseniz benim pâye-i serîr-i âlem-masîrime arz olunup alâ-sebîli't-tafsîl ilm-i şerîfim muhît olup tamam ma‘lûm oldu.

İmdi padişahlara sınmak ve haps olunmak acep değildir. Gönlünüzü hoş tutup âzürde-hâtır olmayasız.

Eyle olsa bizim âbâ-i kirâm ve ecdâd-ı izâmımız nevverallahu merkadehüm dâimâ def‘-i düşmân ve feth-i memâlik için seferden hâli olmayıp biz dahi onların tarikine sâlik olup her zamanda memleketler ve sa‘b ve hasîn kal‘alar feth eyleyip gece ve gündüz atımız eyerlenmiş ve kılıcımız kuşanılmış ve Hak sübhânehu ve te‘âlâ hayırlar müyesser eyleyip meşiyyet ve irâdeti neye müte‘allik olmuş ise vücûda gele.

Bâkî ahvâl ve ahbâr ise mezkûr adamınızdan istintak olunup ma‘lumunuz ola.

Şöyle bilesiz...

Tahrîren fî evâil-i Âhiri'r-Rebî‘ayn li-sene isneyn ve selâsîn ve ti‘a-mi’e.

1 Rebiülahir 932 (15 Ocak 1526)

Be-makam-ı Dârü's-Saltanati'l-Aliyyeti'l-Kostantıniyye el-Mahmiyyeti'l-Mahrûse

FR 2982 (Ancien Fonds Bethune, Paris National Biblioteque, 8507)

quote:

Orijinalden alıntı: Tarihçi

Osmanlıca böyle bir şey değil. Resmi belgelerde, böyle yazıtlarda, mezar taşlarında, şiirlerde, romanlarda ağır bir dil kullanılır. Bir de bazı belgelerde siyakat kullanılır. Şifreli yazı. Onu da herkes anlayamaz.

Ama gazetelerde, dergilerde, seyahatnamelerde, halk şiirlerinde herkesin anlayacağı bir dil vardır. Günümüzden bir kaç ufak farkı var sadece. Mesela etti yerine itti gibi. Bir de bazı Arapça, Farsça tamlamalar oluyor. Ordu-yı Hümayun (Farsça), Emirü'l-Ümera (Arapça) gibi.


Aslınca Osmanlıca diye de bir dil yok. Oğuzca'nın Fars alfabesi ile yazılmasına Osmanlıca deniyor. Osmanlıca'nın günümüzde konuştuğumuz dilden hiçbir farkı yok. Sadece farklı bir alfabe ile yazılıyor o kadar. Yukarıda okunması zor ve ustalık isteyen saydığım şeyler hariç, Fars alfabesi ve vokalleri öğrenen herkes okuduğunu anlamakta zorluk çekmez.

Mesela Aşıkpaşazade Tarihi'ni orijinal dilinde okursunuz. Okuduğunuzu çok rahat bir şekilde anlarsınız. Biraz sözlük yardımıyla Evliya Çelebi Seyahatnamesini okursunuz. Yine biraz sözlük yardımıyla 19-20. yüzyıl gazete ve dergilerinin tamamını rahat bir şekilde okursunuz. Öyle abartılacak bir durum yok yani ortada.