Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
Hızlı 
Bildirim
-Karalamalar- (10. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
oyun oynamıyoruz burda. acı çekiyoruz. aslında her şey prosedür gereği.
"her şey güzel olacak.. bu da geçecek.. sen güçlüsün.." diye diye yolu yarıladık bak.
oğuzatay
tabii ki az sonra arayıp "dışarı çıksana biraz. özledim vallahi. yeter." demeyeceksin. ben kendi cehennemimde boğulup duruyorum sadece.
Sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım !
ßir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar...
Ah Muhsin Ünlü
Kendimi defalarca buldum,defalarca kaybettim.
Gerçek adımı hatırlamıyorum.
Kimliğimi bir çocuğa sattım.
Çirkinleşmek için çok uğraştım.
isteyene ruhumu kiraladım...
Vücudumdaki dikiş sayısını artık bilmiyorum.
Hayatımı diktiler.
Oysa yırtmak için çok uğraşmıştım…
Pollyanna, benim yanımda eroinman bir orospu kadar umutsuz kalırdı.
|Hakan Günday|
"Yağmurun altında çıplak ayakla koştuğumuz günler gelecek, güneşte neşeli şarkılar söylediğimiz günler gelecek.."
Emrah Serbes
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Dostoyevski epilepsi hastası, homofbik ve iflah
olmaz bir kumarbazdı. Oğuz Atay sevdiği kadına yakın olabilmek uğruna karısından boşanıp sevdiği kadının kocasıyla arkadaş oldu evlerine daha sık gidebilmek için. Salinger yaklaşık kırk yıl evinden dışarı adım atmadı, tek bir kare bile fotoğrafı çekilemedi. Yusuf Atılgan Türk Edebiyatının kilometre taşları sayılabilecek iki büyük eseri yazdıktan sonra (Anayurt Oteli ve Aylak Adam) insanlara küstü, bir köye yerleşip otuz yıla yakın
neredeyse tek bir satır bile yazmadan çiftçilik yaptı. Althusser elli yıldır birlikte olduğu ve taparcasına sevdiği karısı Helen'i bir sabah yanıbaşında uyurken elleriyle boğdu, bu boktan hayata daha
fazla katlanmasına seyirci kalmaması için. Stephan
Zweig'de tıpkı Althusser gibi yaptı, tek farkla, o
tabanca kullandı karısı ve kendisi için. İnsan ırkına duyduğu güvensizlik Walter Benjamin'i Fransa sınırında kendi kafasına sıkmaya zorladı. Hemingway yalancının tekiydi, Jean Genet gasptan tecavüze kadar bulaşmadık suç bırakmadı ve ömrünün yarısını hapiste geçirdi. Kierkegaard çok sevdiği nişanlısı Regine Olsen'i terk etti, çok sevdiği için. Ömrü boyunca hep acı çekti bu yüzden ama soranlara da yaptığının doğru olduğunu söyleyip durdu. O kadar çok seviyordu ki Regine'i ve o kadar nefret ediyordu ki kendisinden, evlenip onun kendisine 'maruz kalmasına' izin veremezdi!.. En sevdiğim yazarlardan bir kaçının kısa yaşam
öykülerini anlatmaya çalıştım. Bir yerlerde bir
terslik var ama nerede bilemiyorum..
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Çok soğuk bir kış sabahına çorapsız uyanmak gibi seninle konuşmak, insanlar seni ötekileştirmiş hep kötü insanlar tanımışsın gibi..
Birinin her şeye rağmen, ben sana inanıyorum demesi bile bir anlam ifade etmiyor benim için. Kendine bile inanmayan bir adam oldum çıktım. Üzüldüğüm oluyor ama yine de ara ara, yaşların gözümde biriktiği, içimdeki bu çıkmazı kimseye anlatamadığım zamanlar oluyor.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
seni en kuytu bakışlarımda saklayacağım.
seni uykusuz gece yarılarımda saklayacağım.
başlayıp da bitiremediğim
yazılarımda.
bir radyo istasyonunda çalınan
ortadoğu şarkısında...
Tarık Tufan
"Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.."
-Ümit Yaşar Oğuzcan
geceleri mutfağa girip de tencereden tırtıklanan soğuk yemekleri bana bırakın, tüm pazar sabahı kahvaltıları sizin olsun.
Hiç bir zaman doğru zamanda doğru işler yapmadım. Doğru zamanda doğru insanı sevmedim. Olmamışım ben.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Sonra; "senden sıkıldım, daha iyisini buldum, verdiğim sözleri tutamadım, hayallerinin içine sıçtım, artık bir başkası var, ben adi adamın tekiyim, kahpelikte üstüme yoktur, uzaklarda arama sana en yakın orospu çocuğu benim" gibi cümleleri kısaltıp;
"Sen daha iyilerine layıksın" olarak piyasaya sürdüler...
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Kalabalık içinde yalnızlık çeken insanlardanım ama ben istemedim böyle olmasını,insanların sürekli kendilerini olmadığı kişiliklerde göstermesinden bıktım,yalan dolan gülüşmeler,arkadaşlıklar çok itici ve sinir bozucu geliyor.Bunu neden yazdım onu da bilmiyorum,artık nerede gülüp nerede ağlayacağımı,neyi nereye yazacağımı da bilmez haldeyim.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Öyle işte... Ne zaman güzel bir şey düşlemeye kalksam saçma bir sinek musallat oluyor düşümün göbeğine. Kendi kafamda yarattığım sinekle bile mücadele edemiyorum. Hayal kırıklıkları, delirten özlemeler, üşenmeler ve can sıkıntısı ve can sıkıntısı ve hiç azalmayan can sıkıntısı. Hepsinin obsesif karşılığı sinek oluyor bende. Kafka'nın böceği varsa benim de sineğim var lan diyorum kendi kendime. Sebep olanların gözü kör olsun!
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Bazıları hiç delirmez.
Ne kadar kötü bir hayat sürüyorlardır kimbilir.
-Charles Bukowski
Dünyaya geldiğimiz gün,
bir yandan yaşamaya,
bir yandan ölmeye başlarsınız.
-Montaigne
Artık yaşamak istemiyorum Oldric.
Onların istediği gibi yaşamak istemiyorum!
-Oğuz Atay /Tutunamayanlar
Bir gün bu memleketin yanağına öpücük, başucuna da bir not bırakıp gideceğim: "Öyle güzel uyuyordun ki uyandırmaya kıyamadım."
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Yanlış bir zamanda, yanlış bir yerde sevdik. Hepsi bu.Birazda yanlış kişiyi,tanımadığım insanları sevmek huy oldu birazda imkansıza yakın olsun istiyor olabilirim.Ne kadar ortam değişse de olabilitesi en düşük kişiden hoşlandım,itinayla aşık oldum.Bana kalsa hiç haberi olmazdı ama napalım Uğur dedi mi o iş olur.Sonra ne mi yaptım otobüste uyumadım eve gidip kim varsa hepsine bağırdım,japonya küba maçı vardı onu izledim.En son 3 set japonyodaydı.Sıkıcıydı da biraz.İmkansızı sevmek huy bende.Yarın ben iptal bu arada az kafa çekmek lazım.Buralarda Ae,arv byE.Yazarım bi ara.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Yanlış bir zamanda, yanlış bir yerde sevdik. Hepsi bu.Birazda yanlış kişiyi,tanımadığım insanları sevmek huy oldu birazda imkansıza yakın olsun istiyor olabilirim.Ne kadar ortam değişse de olabilitesi en düşük kişiden hoşlandım,itinayla aşık oldum.Bana kalsa hiç haberi olmazdı ama napalım Uğur dedi mi o iş olur.Sonra ne mi yaptım otobüste uyumadım eve gidip kim varsa hepsine bağırdım,japonya küba maçı vardı onu izledim.En son 3 set japonyodaydı.Sıkıcıydı da biraz.İmkansızı sevmek huy bende.Yarın ben iptal bu arada az kafa çekmek lazım.Buralarda Ae,arv byE.Yazarım bi ara.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
olmadı sanırım. yani dikkatini çekemedim mi ne oldu. ya da öyle bi şey. dereyi görmeden paçayı sıvıyor insan. "bak" diyor kendine. "kesin olacak. harika günler geçireceğiz. birini tanımaya çalışmanın o tatlı toyluğunu yaşayacağız. birbirimizin uzak diyarlarına gireceğiz. birbirimizin dağlarından bakacağız dünyaya. güzel günler değil uzak!" diyor. mutlu mutlu oluyor içi. eski yaraları derisini tazeliyor gibi oluyor. sonra bi bakıyor, fazla anlam yüklemiş. ufacık şeylere bile anlam yüklemiş. hiç olmayacak şeylere. kendine gülüyor sonra. balık gibi komik oluşuna. yeniden kendi umutsuzluğuna kucak açıyor. "ah" diyor, "nerelerdeydin?senden kurtulmak değil mi mümkün?"
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
"Sen gülümsüyorsun ya bana, gerisi teferruat.
Sıyrılıyorum dünya kederlerinden, omzumdaki yük hafifliyor.
Cebimden, bir hayli birikmiş sokak ağzı özlemler ve aynı zamanda nefret cümleleri dökülüyor birer birer.
Hafifliyorum, bir tüy olsam ancak bu kadar hafif olurum diyorum.
Ben bir tüy olsam, gelip omuzuna düşerim..
Ben bir tüy olsam, seni avuç içlerinden öperim."
Ezel Roz Manaz
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Uyanıyorum üşüyorum yataktan
kalkıyorum.işiyorum.su
içiyorum.sigara yakıyorum.koltuğa
oturuyorum.bilgisayarı
açıyorum.electricity IV adlı oyunu
başlatıyorum.bir şehrin
sokaklarında yürüyorum.silah
larımı kontrol ediyorum.görevimi
öğrenmek üzere mıssıon
lıst’ıaçıyorum.booz adında bir barın
sahibini döverek öldürmem
gerektiğini öğreniyorum.barın
yerini haritadan öğreniyorum.önce
koşuyorum.sonra sıkılıyorum.yan
ımdan geçmekte olan bır arabayı
durdurup şoförünü zorla
indiriyorum.arabayı çalıyorum.hiçbi
r trafik kuralına uymadan
kullanıyorum.kaldırımda yürüyen
dört kadınve otobüs durağında
bekleyen iki adama bilerek
çarpıyorum.dogru yolda olduğumu
haritadan takip ediyorum.bara
henüz ulaşmadan arabayı
kullanılamaz hale getiriyorum.ara
badan iniyorum.yürüyo
rum.duruyorum.neden
bilmiyorum.ne o bara gitmek,ne de
sahıbını öldürmek istiyorum.etraf
ıma bakıyorum.electricity dekı
hayatı izlemeye başlıyorum.sürekli
bir yerlere giden adamlar,kadınlar
ve arabalara bakıyorum.içlerinden
birini seçiyorum.takım elbıselı bır
adamı takıp etmeye
başlıyorum.piyasaya cıktıgı gün üç
milyon adet satılmış olan bir
bilgisayar oyunundaki önemsiz bir
yan karakterin peşinden
yürüyorum.bunu daha öncede
yaptığımı hatırlıyorum.yan
karakterlerin sehrin dekoru
olduğunu tabıı kı bılıyorum.birkaç
sokak yürüdükten sonra geri
döndüklerini ve hareketlerini
sürekli tekrarladıklarını da
biliyorum.yine de takım elbiseli
adamı izlemekten vazgeçmiyorum.c
addeden ayrıldığını görüyor ve
peşinden dar bir sokağa
giriyorum.sonra bir sokağa daha
adım atıyorum.ama daha fazla
gitmiyorum.çünkü takım elbiseli
adamın bu sokağın sonunda durup
dönecegını bılıyorum.hatta olduğu
yerde dönüp bana doğru
yürüdüğünde karsısına geçip onu
varlığımla rahatsız edecegım anı
hayal edıyorum.sagımdan ya da
solumdan gecıp yoluna devam
etmek ıcın yaptığı her harekette
önünü kesmeyi planlıyorum.hatta
onu silahlarımın arasındaki ok ve
yayla öldürmeyi düşünüyorum.ya
da dün gece satın aldığım
bazukayla..durdugumuz sokak bir
caddeye dökülüyor.ama takım
elbıselı adam dönmesi gereken
noktayı gecıp yürümeye devam
ediyor.önce sağına sonra soluna
sonra da tekrar sağına bakıp
karsıdan karsıya gecıyor.kosmuyo
r.sadece yürüyor.caddenın ıkı
yanında gökdelenler
yükseliyor.takım elbiseli adam üç
kavsak geçip yüzeyi camla kaplı bir
binanın kapısının önünde
duruyor.electricity IV de sadece
mission list te adı gecen bınalara
girebilmesine rağmen gökdelenin
kapıları açılıyor.takım elbiseli
adam olduğu yerde dönüp bana
bakıyor.sonra da binaya giriyor.
GELİŞME
O kadar heyecanlanıyorum ki
sigarayı ters yakıyorum.küfrediip
söndürüyorum.çocuklugumun en
büyük hayalinin gerceklestıgını
düşünüyorum.ilk bilgisayarım olan
commodore 128Dyi hatırlıyorum.be
nimle konuşması için yalvardığımı
ve belirecek bir ‘merhaba’
kelimesini görebilmek için gözümü
kırpmadan saatlerce monıtöre
baktığım günleri hatırlıyorum.gü
lüyorum.yürüyorum.takım elbiseli
adamın girdiği binanın kapısından
geçiyorum.o sırada adamın
asansöre bindiğini görüyorum.yetiş
ebilmek için koşuyorum.tam
kapanacakken asansörün kapısını
durduran bir el görüyorum.kapı
yeniden açılıyor ve takım elbiseli
adam elini çekiyor.böylece ben de
asansöre biniyorum.ben adama
bakıyorum.ama o electricity IV ün
bütün önemsiz yan karakterleri
gibi ifadesiz biçimde önüne
bakıyor.kaçıncı kata cıktıgımızı
anlamaya çalışıyorum.ama
asansörün hiçbir yerinde düğme
göremiyorum.asagı mı yoksa yukarı
mı gittiğimizi de anlayamıyorum.h
atta bir ara oyunun donduğunu
düşünüyorum.çünkü asansörün
kapısı bir türlü açılmıyor ve takım
elbiseli adam kesinlikle hareket
etmiyor.o an bütün bunların bir
yazılım hatası olduğunu
düşünüyorum.tam ana menüye
girip oyunu yenıden başlatacakken
asansörün kapısı açılıyor.karsımda
yüzlerce kadın ve erkek var.hepsi
de bana bakıyor.bir refleks olarak
bazukamı çıkarıyorum.tam o anda
takım elbiseli adam bazukayı
elimden çekip beni asansörün
dışına itiyor.ve yüzlerce kadınla
erkek bana saldırıyor.kendimi
artık göremiyorum.bir böcek sürüsü
gibi üzermi kaplıyorlar.ara
larından bazılarını tanıyorum.on
dakıka önce arabayla ezdiğim
kadınlar ve adamları
görüyorum.beni linç edenlerin kim
olduklarını anlıyorum:o güne
kadar electricity IV de nedensiz
yere öldürdüğüm ya da
yaraladığım bütün karakterler.ne
silahlarım çalışıyor ne de oradan
kaçabiliyorum.gülüyorum.ilahi
dijital adalet!almak istedikleri
intikama denk düşecek kadar beni
dövdüklerini düşünmüş olmalılar
ki yüzlerce kadın ve erkek birden
duruyor.üzerimden çekilip etrafımı
boşaltıyorlar.yerden kalkabilmem
için boşalmış olan enerji haznemin
dolmasını bekliyorum.sonunda
ayaklarımın üzerinde
doğruluyorum.takım elbiseli adam
yanıma yaklaşıp tokalaşmak üzere
elini uzatıyor.çok heyecanlanıyoru
m.yıllardır bekledıgım o anın
geldiğini hissediyorum.bilgisayarın
canlandığından ve aptal bir
oyunun önemsiz bir yan karakteri
aracılığıyla benimle
konuşacağından emınım.ama bir
sorun var.electricity IVde toklasma
hareketi yok.klavyedeki bütün
düğmelere basmaya
başlıyorum.ancak hiçbir şey
olmuyor.takım elbiseli adam eli
havada bekliyor.’’bir dakika’’ diye
bağırıyorum.’’bekle tokalaşmayı
bulacağım simdi!’’bulamıy
orum.ekran kararıyor.klavyeye
vuruyorum.’’hayır!’’diye
bağırıyorum.’’bırakma beni!gitme
bir yere!’’sonra bir yazı
beliriyor.siyah ekranda bembeyaz
harflerle yazılmış İngilizce
cümleler.önce anlayamıyorum.s
onra yavaş yavaş çözüyorum:elect
ricity IVün bu bölümü,California
eyalet mahkemesinin 3427-9761
sayılı kararı geregınce,oyun
sırasında özellikle çocukların
gereksız sıddetten kaçınmalarını
teşvik etmek amacıyla
hazırlanmıştır.
ÇIKIŞ:
Ekran yenıden açılıyor ve takım
elbıseli adamla birlikte
kendimi,gökdelenin kapısının
önünde,kaldırımda dururken
görüyorum.oyunun,kaldığı yerden
devam ettiğini anlıyorum.takım
elbiseli adam yürüyerek benden
uzaklaşmaya başlıyor.okumla
yayımı çıkarıp takım elbiseli
adamın sırtına nişan
alıyorum.’’geber!’’ dediğim anda
telefon çalıyor.öyle bir hayal
kırıklığı yasıyorum ki ölü
gibiyim.ikinci calısta takım elbiseli
adam çoktan yerde uzanmış
yatıyor.kimseyle konuşmak
istemiyorum.telefon çalmaya
devam ederken,ben takım elbiseli
adamı tekmeliyorum.electricity IV
te ceset tekmeleme hareketi
var.telefon artık çalmıyor.bir
helikopter satın alıp
havalanıyorum.yeterince
yükselince helikopterin kapısını
açıp boşluğa atlıyorum.ölüyorum
ama hayat geçmiyor.bilgisayarı
kapatıp kalkıyorum.giyiniyorum.işe
yine gec kaldığımı biliyorum.antre
deki boy aynasında kendime
bakıyorum. takım elbisemden
nefret ediyorum.evden
çıkıyorum.duraga yürüyorum.sokak
ta kimse beni takip etmiyor.kimse
takip etmek için beni seçmiyor.’’hiç
olmazsa sırtımdan vurun!’’diyorum
.otobüs geliyor.yüzlerce kadın ve
erkekle birlikte biniyorum.o kadar
sıkışık ki üzerimi kaplıyorlar.ken
dimi göremiyorum.otobüsten
inerken telefonum yine çalıyor.bu
defa açıyorum.bana bir su arıtma
cihazı satmak için önündeki
kağıtta yazanları nefes almadan
okuyan kadını dinleye dinleye
yürüyorum.telefonu kapatırken,o
an birini öldürüp kaçsam,insanlar
ın beni polise nasıl tarif
edeceklerini düşünüyorum: takım
elbiseli bir adam.iş yerine
giriyorum.iş arkadaşlarımın
arasına karışıyorum.electricity
IVün aksine ben de tokalaşma
hareketi var.bazılarıyla
tokalaşıyorum.beş saat boyunca
çalışıyorum.ögle tatilinden de en
az takım elbisem kadar nefret
ediyorum.çünkü bir saat
sürüyor.her zamanki gibi kendimi
altıncı kattaki tuvaletin dipteki
kabinine kilitliyorum.telefon
çalıyor.bu defa bir erkek.yaşam
sigortası satmaya çalıştığını
anladığım anda sözünü
kesiyorum:’’bende yaşama hareketi
yok’’telefonu kapatıp saate
bakıyorum.öğle tatilinin bitmesine
beş dakika var.sifonu çekip
çıkıyorum.tuvaletin kapısında içeri
giren temizlikçiyle karşılaşıyorum.
‘’geçmiş olsun!’’diyor.
Anlamıyorum.
‘’bir saattir içeridesiniz de…bir şey
dokundu herhalde.’’
Kızıyorum.
‘’sen beni mi takip ediyorsun?’’
‘’hayır da ben ..’’
Daha da kızıyorum.
‘’niye?’’
‘’ne niye?’’
‘’niye takip etmiyorsun niye?’’
Sonra da aynaya bakarak
kravatımı düzeltiyor ve
gidiyorum.hiçbir şey olmamış
gibi.aslında gerçekten de hiçbir sey
olmadı.olmuyor.sadece insanlıktan
çıkıyorum,o kadar…
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
üst oynayıp ilk yarıdan 2 gol olunca "iyi gelir bu" deyip kapattığın maçın gelmemesi > hoşlandığın kızın ilk buluşmaya gelmemesi
Ben bir daha asla bir başkasına böyle yenilmem diyordum, asla bir daha bu kadar yanmaz canım diye düşünüyordum. Yanılmışım, her zamanki gibi.. Hayatıma giren herkes, sanki büyük bir hayal kırıklığı olarak kalmak için yapıyor bunu. Ben kötü biri değilim, yemin ederim. Yaşadıklarımı hakedecek tek bir kötülük yapmadım. Peki sebebi nedir bu içime düşen ateşin? Nasıl yanıyor canım bilseniz, sönmesi için oturup ağlayasım var geceden sabaha. Kimin hakkımda ne dediği umrumda bile değil. Çocuk gibi olduğumu düşünsünler, hatta hiç büyümediğimi. Onlara içimi açıp yaramı göstersem, 'geçer' derler. Hiç geçmesin istediğin yaraların güzelliğini kimseye anlatamazsın. Ben bir daha sevmem de kimseyi diyordum, büyük konuşmanın cezası ağır oldu, böylesini hiç beklemiyordum. Hangi ara sevdim seni, hangi ara da böylesine bağlandım sana ki senden öncesini unutur oldum. Sorular sorup duruyorum kendime, hayatında onca gereksiz insan yer edinmişken neden beni küçücük bir yere de olsa sığdıramıyordun? Kabul et, sen de korkuyorsun. Hayatının merkezi olmamdan, biraz daha yaklaştıktan sonra aşık olmaktan korkuyorsun. Çünkü daha önce hiç kimse olmadı benim gibi, hepsi basit bir oyalanmadan ibaretti senin için. Daha açık konuşayım, yalandı, yanlıştı. Gerçeklere tahammül edecek, onlarla yüzleşecek yüzün yok. Bu yüzden kaçar gibi gittin, bu yüzden başlamadan bitti her şey. Pişman olur, ya da olmazsın. Orası beni pek alakadar etmez artık, kırgınlığım daha nice geceler geçmeyecek. Ben her şeyimle sen de kalmaya hazırken, sen gitmeden bana seni güzel hatırlayacağım tek bir hatıra bile bırakmadın..
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
-
Ben senin sesini duyunca göğsümden bir güvercin sürüsü gökyüzüne havalanıyor.
Ben seni koklayınca ağzımdan dalgalar fışkırıyor, oksijen güzelleşiyor.
Ben seni düşününce küçükken kaybettiğim oyuncaklarımı önümde buluyorum.
Ben seni hayal edince salıncakta sallanma sırası bana geliyor.
Ben senden güzel bir şeyler duyunca bir ağzımdan on bin çeşit kelebek çıkıyor.
Ben senin güldüğünü görünce biri getirip önüme taze çay koyuyor.
Ben senin ellerini tutunca ülkede milli bayram ilan ediliyor, bayrak asıyorum göğsüme.
Ben seni..
Ben seni sevince,bana ne oluyor bilmiyorum.
Melekler üzerimize konfeti döküyor, acayip bir hal alıyorum ben...
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > -
Adına şiir yazılacak bir kız yok mu
üstad? Yoksa koskoca memlekette
şair mi kalmadı? Şarkıların canı
çekilmiş,yazılar yağmur altında
kupkuru! Evlerin boyaları
mat,çehreler çarşamba pazarını
aratmıyor. Yürekler ayrı bir vukuat;
onu saymıyorum bile..! Güzel bir
kelam edeni mevsimsiz açan çiçekler
gibi gözden sakınmak mı gerek?
Tamam tamam! Senin gibi
yapıyor,susma hakkımı kullanıyorum
üstad! Ama biliyorum ki bu şehirde
şiirler yazılacak yine,güzel şarkılar
söylenecek..Nisan yağmurlarında
ıslanacak umutlar,rengarenk evleriyle
Balat'ta yürüyeceğiz;Ayak seslerimiz
kıskandıracak hüznü..!
Şimdi usul usul fısıldıyorum en güzel
şarkıları.Ellerim cebimde,kaldırı
mlarını aşındırdığım İstanbul
sokaklarındayım;Gamze gamze bir
gülüver şimdi..Öyle ya! ''İkinci
bahar'' yaraşır bu şehre.
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
-
..Sanırım biz doğru olmaynları doğru olarak görerek yanlış yapıyoruz.. Tanrım al canımı, al ruhumu çok fazla hayal kırıklığım var çok fazla kırgınlığım çok fazla acım çok fazla yıkıntım var .. Yıkıntıların altında nefes alamıyorum ..
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
biri bitmeden bir diğeri başlıyor, dur da diyemiyorsun üstelik. ciğere dolan nefes, kana karışan bir madde gibi aniden oluyor bu. yetmiyormuş gibi hep yanlış yer ve yanlış zamana denk geliyor. -benim için doğru yer ve doğru zaman hiç olmayacak gibi- biraz olsun cesaretlenip son vermek istiyorsun bu kara yazgıya, vazgeçiyorsun. ne tür boktan bir şansa sahip olduğunun farkındasın çünkü. -en iyi araba yıkarken yağmura yakalananlar bilir bu durumu- olana bitene razı bir hayat sürmek istiyorsun, bu sefer vicdanın bırakmıyor peşini. kendine hesap vermek zorunda kalıyorsun. düşünceler geceleri bir karabasan gibi çöküyor üzerine, siktir edip uyuyamıyorsun. siktir edilen sensin çünkü. böyle anlarda kimse görmüyor seni, kimse görsünde istemiyorsun zaten. biri başlıyor, biri bitiyor, sen o arada bir yerde yanıyorsun, ama duman çıkmıyor. ölüyorsun, bir tek kayıtlara geçmiyor..
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık.
Ahmed Arif...
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
