"Deniz feneriyim ben. Soğuk uzaklıkların aşina yakasından tutuyorum sessizce. Kederli hasretlerin avuç içlerine köz düşürüyorum ince ince. Kara ile denizin dudakları arasında tekrarlanan bilmeceyim. Belki şairin arayıp durduğu, bir türlü bulamadığı son hece." İnsanın bir sır olduğunu, nefsime bakınca görüyorum. Rabbimin gerçekten hayret verici işleri var... Ben bile beni bilmezken, kendi hayatımda dahi bir söz hakkım yokken; ... istemsizce, çaresizce, aslında ara sıra tepki de göstererek bir mürşid bekliyorum içten içte... ALLAH nasip ederse ülke değiştirmeye iyice odaklandım. Belki de tam tersi, kader sırrınca; kaderin peşinden yürüyüp gidiyoruzdur. Arapça öğrenmeye ağırlık veriyorum bugünlerde. Elhamdülillah daha iyi anlamak nasip oluyor. Gitmem gerekli sanki, Allahualem. < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Kader Sırrı -- 14 Ocak 2024; 13:1:45 > |
Bildirim