intihar çaresizliği

quote:

Orijinalden alıntı: sezar312

2 kere intihar girişiminde bulundum ölmedim.

İlk intihar girişimimi yere düşen ve ne olduğunu bilmediğim 20-25 e yakın hap içerek yaptım galiba 16 yaşımdaydım veya 17 me gireli yeni olmuştu.Fakat öyle bir baş ağrısı yaşadım ki daha önceden migren hastalığım da vardı bu hapları içmeden migren yüzünden kafamın 5 saat ağrıdığını bilirim birde böyle düşünün.Sersemledim gözlerim portlak şekilde falan bakıyordum istemeden büyük bir kafa ağrısından sonra bir anda düzeldim.

İkinci girişimimi dağ da yapmaya çalıştım.Ev de konuşuyorlardı "ayılar aç kalmış" falan diye ee dağ yolu ayı çıkması muhtemel veya kurt.Akşam 8-9 gibi ölmeye kararlı bir şekilde gidiyorum çıkıyorum zaten ilerde jandarma kontrol var mış

Herkesin bir nedeni var işte bazı insanlar manevi olarak güçlü oluyor böyle şeylere girişmiyor malesef ben hayatta fiziksel,maddi ve manevi olarak hep güçsüzdüm hala da öyleyim.1.68 boy kendi yaşıtlarıma bakıyorum çoğu uzun hele zaten 2000 yılı ve sonrası doğanlar çok uzun oluyor 14 yaşındaki çocuklar genelde benim boyumda veya benden 3-5 cm kısa/uzun oluyor ki onlar daha da uzar.Zengin sülale de doğup fakir aileye düşmek de bana nasip oldu baba tarafı beni reddet miş bu konuda şanslıyım aile bağım yok kimseyle manevi olarak rahatlıkla istediğim şekilde kararlar verebilirim.

O an şey gibiydim(intihar girişimine giderken veya yaparken)sıcaktan artık sonuna kadar gelmiş ve dayanamamış derece/termometre(ne deniyorsa artık)gibiydim.Malesef dışarda insanlar beni çok aşağıladı hala da yapanlar var.Eskiden birisyle kavga ettiğinde "çocuk kavgası" deyip umursamıyorlardı ama büyüyünce sağlam bir arkan yoksa(fakirsen tabii)pek bir şey yapamıyorsun.Dışarda ki çoğu insan ya yanındaki silahına ya da akrabalarına güvenir bu böyledir.Tavuk dünyasına gittik yan masa da erkek arkadaşıyla oturan kız "bunun burda ne işi var?" dedi suratını asaraktan.Kızın teki bana "malumlar uzun boylu,yakışıklı" oluyorlar dedi.Çok aşağılandım yok.Yurda gittim siyasetle aram falan yok normal 15 yaşında bir çocuğum(dini yurt)o zaman malum falan bilmem ben tabii cahilim malumun teki geldi bana "benim yanımda birsürü Türk kızı oldu senin oldu mu ben yaptım attım" dedi.Tabii o zaman kafaya takmadım çünkü cahildim hatta onları da kendimden görüyordum birkaç ay sonra annem hastalandı 2 hafta hastane de yattı istemeden siyasete bulaştım(TV De haber izleyerek ülke nin durumunun iyi olmadığını düşünmeye başladım merak saldım 17 aralık falan vardı o zamanlar).14 Yaşımda cahil aile de büyüdüm zaten bana ne cinsellik ne de kız öğretildi kızın teki "aşkım şu çocuk bana bakıyor" dedi ve orda da dayak yedim.O günden beridir kızlarla aramı kestim(eşcinsel değilim).Annaem de dayılarım falan da beni hep sorumsuz babamla bir görmüştür ve beni "Orhan ın çocuğu" diye aşağılarlardı annem 2 hafta hastane de yatınca bir şey demediler.Hatta ben de geçen bayram gitmedim bile ikinci bayram gittim orda da dayımla kavga ettim çektim eve.



Asıl zor olan bunları yaşamak değil özet olarak benim intihar etme nedenim düşmanlarımla baş edebilecek maddi,manevi ve fiziksel imkanlara sahip olmamam.Ben de yaşamaya hakkım olmadığını Allah ın beni sevmediğini düşündüm ve intihara karar verdim 2 kez girişimde bulundum ölmedim.Bundan sonra intihar pek aklımda olmaz gibime geliyor inşallah olmaz ama eğer ölmem gerekiyorsa bunu zevkle yaparım.

2015 De birkaç kişi tanıdım onlar da Fransa lejyona gidecekler miş fakat bir tanesi gidemedi diğeri gitti ve hatta birliğe girdi bile.Ben de böyle bir şey yapmaya karar verdim yolum açık olsun.İnşallah bir gün zengin,sağlıklı ve akıllı olurum ve dağ evinde falan toplumdan uzakta yaşarım.

Bu arada eğer kendime değer verseydim belki boyum falan uzun olurdu(15 den itibaren sağlıklı beslenseydim)"ölürüm" diye düşündüm 18 yaşıma kadar yaşamam diye düşündüm hadi en geç 20 fakat gördüm(20 değil).

Şu yukardaki yaşadığım şeylerin benim için hiçbiri sorun değil asıl sorun bunlarla baş edebilecek güce sahip olamamak.