Hiçbir şeye inancım kalmadı

@Ireneo Haklısınız hocam. Öleceğimizi bile bile bu hayatı yaşayıp bir şeyler başarmaya çalışıyoruz, bir şeyler kazanmak istiyoruz. Öldüğümüzde hiçbir anlamı önemi kalmayacak, hiçliğe karışıp gidecek şeyler için neden bu kadar uğraşıyoruz inanın mantığıma uyduramıyorum.

Gelen ilk dalgada yıkılacak olan o kumdan kaleyi yapmamız bile mantıksızken birde bunu özenle, büyük çabalar ve fedakarlıklarla yapıp sıradan bir kale olmasın diye uğraşıyor olmamız tamamen anlamsız geliyor. Belki kalkıp sahili tümden terk edemiyorum ama kale yapmak için de uğraşamıyorum. Orada sadece gelişi güzel fırlattığım minik bir kum yığını var.

Böyle olmasından gönlüm rahatsız tabi ve bu aklımı da etkiliyor, rahatsız ediyor. Buna rağmen yapamıyorum.



@blackhawk25 Amin

Hep başkalarının mutluluğu için uğraşıyoruz, başkaları için yaşıyoruz. Eskiden günde 15 saat bilgisayar açık günümü geçirebilirken, şuan açasım bile gelmiyor. Bu tabiki güzel bir durum lakin ruh halimi de açıklıyor aynı zamanda. Hayatla olan bağlarım kesilmiş gibi. Artık günde 10-12 saat uyuduğum bile oluyor. Tembel değilim, bir şey yapılması gerektiğinde sonuna kadar uğraşırım. Bu ruh halimde küçükken yaşadığım bazı sorunlar ve özellikle lise başlarında yaşadığım bir olay yatıyor diyebilirim. Bilinçaltı çok önemli ve davranışlarımızda etkili. Biz çoğu zaman farkında olmasak bile durum böyle.



Tabi bu durumu değiştirmekte bizim elimizde, kontrolü elden bırakmamak önemli. Ama işte bunun için tembelim, ben zaten ölmüşüm. Ne gerek var bu depresif hayattan kurtulmaya? Artık o kadar bıktım ki bazen herşey bitsin istiyorum.

Neden yaşıyorum ki? Hayatımın geri kalanı böyle geçicek. İnşallah kendimi toparlamam için bir nedenim olur.

Kendini bu kadar iyi inceleyebildiğine , kendini ve problemini bu kadar iyi açıklayabildiğine , aktarabildiğine göre boş bir adam değilsin. Bence senin problemin büyük resmi görebiliyor olman. Esasında bu zeki olmandan kaynaklı. Zaman zaman ben de hayatı incelediğimde koşuşturmalarımızın , çabalarımızın ne kadar boş olduğunu çok önemli olduğunu düşündüğümüz şeylerin aslında ne kadar basit ne kadar önemsiz olduğunu görüyorum. Bunu farkettiğim anda aynen senin gibi isteksiz , hevessiz ve enerjisiz kalıyorum. Lakin bir hayat gerçeği var ve bu hayat gerçeği doğumla ölüm arasında geçen bir koşuşturma hali sadece. Sürekli bir şeyler yapıyoruz ve vakit dolduruyoruz. Bu noktada beni motive eden ve enerjimi geri getiren düşünce bu koşuşturma halini mutlu ve neşeli geçirmek isteğim. Büyük resme baktığında yaptıklarının aslında hiçbir faydası olmayacaksa bile o anı veya bazı anları veya da son anı neşelendirecekse , sırıtmana sebep olacaksa yapmaya değer. Yani çabaladığımız onca şeye sonunda büyük bir ödül alacağım gözüyle değil ufak ufak sırıtmalar , o an ısınan için olarak baktığında , bakabildiğinde kendini enerjili ve motive hissedeceksin. Son olarak yapamayacağını düşündüğünü söylediğin her şeyi yapabileceğini içten içe biliyorsun sadece haykıracak kadar özgüvenli değilsin. İçinde bulunduğun durumu düzeltebileceğine inanıyorum , iyi geceler.