Hiç kimse beni sevmiyor (4. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: hidelgo41

quote: Orijinalden alıntı: FoxiDogi Birşey olmadı, yaşıyorum lisedeyim.

Ulan valla okudum kadariyla cok saf ve temiz birisin umarim lisede özgüven gelmistir bizede buradan bilgiler ver merak etmeyelim

quote:

Orijinalden alıntı: FoxiDogi

quote: Orijinalden alıntı: hidelgo41 quote: Orijinalden alıntı: FoxiDogi Birşey olmadı, yaşıyorum lisedeyim. Ulan valla okudum kadariyla cok saf ve temiz birisin umarim lisede özgüven gelmistir bizede buradan bilgiler ver merak etmeyelim

Şöyle diyeyim, ilk 2 sene biraz zor geçti, bu sene de zor geçti ama atlattım sanırım, bu sene olanları anlatayım, okulun ilk 2-3 ayı birşey yoktu, sonra birşeyler oldu bana 2-3 iyi arkadaş edindim, 1 ay kadar sonra düşündüm bunlar neden benle arkadaşlık yapıyor diye. Kendime baktım sevilecek, arkadaşlık yapılacak bir yanım yok, acaba beni kullanıyorlar mı diye düşündüm, 1-2 ay daha geçti sanki onların arasında üvey arkadaş gibi hissetmeye başladım, beni kullanmıyorlardı, iyi davranıyor gibiydiler, ama birbirlerine daha iyi davranıyorlardı. Bu benim canımı sıktı, sonra onlara kendimi zorla kabul ettirmiş gibi hissetmeye başladım. Sonra herkesin böyle olduğunu zannetmeye başladım ve sanki bana zihinsel sorunlarım varmış gibi davranmaya başladılar, birbirlerinden farklı davranıyor gibiydiler, emin olamadım, herşeyi aşırı derece de sorgulamaya başladım, takıntılı oldum. Sonra sanki kendimi 4 duvar arasında sıkışmış gibi hissettim insanların neden böyle davrandığını bilmiyordum, kendimi zorlamı kabul ettirdim bilmiyorum, benden acaba ne saklıyorlardı, arkamdan çok büyük bir iş çeviriyor gibiydiler, acaba benim gerçekten zihinsel sorunummu vardıda bana söylemiyorlardı, ve birbirlerine davrandıklarından farklı davranıyorlardı, ağlamaya başladım hergün, soru sormaya başladım beni seviyormusunuz diye, ama asla arkamdan işmi çeviriyorsunuz falan diyemedim, sadece ağlıyoedum ve ağlama sebebi olarak kimsenin beni sevmediğini gösteriyordum, size zarar veriyorum diyordum, buna engel olamıyordum, doğru ile yanlışı ayırt edemez hale gelmiştim. Okulda saatlerce köşeye çekilip ağlıyordum.

Psikyatriye gittik, anlattım, selectra adında bir ilaç verdi, 2-3 ay kadar kullandım ilk başlarda fayda etmedi ama sonradan ağlamalarım geçti, düşüncelerim geçmedi. Sonra gerisini kendim düzeltirsem çok daha güçlü olurmuşum onun için bıraktırdı. Şu anda 2-3 hafta da bir o şekilde kendimi sıkışmış hissediyorum, boğuluyormuş gibi oluyorum ama atlatabiliyorum, normal zaman da kendimle alakalı sorular sormayı ve kendimi araştırmayı çok seviyorum, benim huyumdur bu meraklı olmam herşeyi araştırmam, sürekli birşeyler öğrenmeye çalışmam, insanların benim hakkımda ki düşüncelerini çok merak ediyorum şu anda, ama sormamaya çalışyorum veya üstü kapalı soruyorum

Şu anda 3-4 tane yakın arkadaşım var, beni sevdiklerini, birbirlerinden ayırmadıklarını biliyorum ama %100 emin değilim 95 falan içimde gene de bir şüphe var. Birde nedense sarılmayı çok sever hale geldim.

Biraz karışık anlattım galiba gece gece

Edit: Ulan konuyu tekrar okudum en başta yazdılarımı, babamı falan artık öyle umursamıyorum, şu anda arkadaşlarımla problem ama düzeldim sanırım ya, hiç birşeyden doğru düzgün emin olamıyorum, kötü yönden bakıyorum olaylara. Sorguluyorum herşeyi, aşırı derece de fazla düşünüyorum. Düzelip düzelmediğim hakkında emin değilim, sürekli paradox lara girip duruyorum.

@hidelgo41

@Faıthful

@BarissManc0

quote:

Orijinalden alıntı: FoxiDogi

quote: Orijinalden alıntı: hidelgo41 quote: Orijinalden alıntı: FoxiDogi Birşey olmadı, yaşıyorum lisedeyim. Ulan valla okudum kadariyla cok saf ve temiz birisin umarim lisede özgüven gelmistir bizede buradan bilgiler ver merak etmeyelim

Şöyle diyeyim, ilk 2 sene biraz zor geçti, bu sene de zor geçti ama atlattım sanırım, bu sene olanları anlatayım, okulun ilk 2-3 ayı birşey yoktu, sonra birşeyler oldu bana 2-3 iyi arkadaş edindim, 1 ay kadar sonra düşündüm bunlar neden benle arkadaşlık yapıyor diye. Kendime baktım sevilecek, arkadaşlık yapılacak bir yanım yok, acaba beni kullanıyorlar mı diye düşündüm, 1-2 ay daha geçti sanki onların arasında üvey arkadaş gibi hissetmeye başladım, beni kullanmıyorlardı, iyi davranıyor gibiydiler, ama birbirlerine daha iyi davranıyorlardı. Bu benim canımı sıktı, sonra onlara kendimi zorla kabul ettirmiş gibi hissetmeye başladım. Sonra herkesin böyle olduğunu zannetmeye başladım ve sanki bana zihinsel sorunlarım varmış gibi davranmaya başladılar, birbirlerinden farklı davranıyor gibiydiler, emin olamadım, herşeyi aşırı derece de sorgulamaya başladım, takıntılı oldum. Sonra sanki kendimi 4 duvar arasında sıkışmış gibi hissettim insanların neden böyle davrandığını bilmiyordum, kendimi zorlamı kabul ettirdim bilmiyorum, benden acaba ne saklıyorlardı, arkamdan çok büyük bir iş çeviriyor gibiydiler, acaba benim gerçekten zihinsel sorunummu vardıda bana söylemiyorlardı, ve birbirlerine davrandıklarından farklı davranıyorlardı, ağlamaya başladım hergün, soru sormaya başladım beni seviyormusunuz diye, ama asla arkamdan işmi çeviriyorsunuz falan diyemedim, sadece ağlıyoedum ve ağlama sebebi olarak kimsenin beni sevmediğini gösteriyordum, size zarar veriyorum diyordum, buna engel olamıyordum, doğru ile yanlışı ayırt edemez hale gelmiştim. Okulda saatlerce köşeye çekilip ağlıyordum.

Psikyatriye gittik, anlattım, selectra adında bir ilaç verdi, 2-3 ay kadar kullandım ilk başlarda fayda etmedi ama sonradan ağlamalarım geçti, düşüncelerim geçmedi. Sonra gerisini kendim düzeltirsem çok daha güçlü olurmuşum onun için bıraktırdı. Şu anda 2-3 hafta da bir o şekilde kendimi sıkışmış hissediyorum, boğuluyormuş gibi oluyorum ama atlatabiliyorum, normal zaman da kendimle alakalı sorular sormayı ve kendimi araştırmayı çok seviyorum, benim huyumdur bu meraklı olmam herşeyi araştırmam, sürekli birşeyler öğrenmeye çalışmam, insanların benim hakkımda ki düşüncelerini çok merak ediyorum şu anda, ama sormamaya çalışyorum veya üstü kapalı soruyorum

Şu anda 3-4 tane yakın arkadaşım var, beni sevdiklerini, birbirlerinden ayırmadıklarını biliyorum ama %100 emin değilim 95 falan içimde gene de bir şüphe var. Birde nedense sarılmayı çok sever hale geldim.

Biraz karışık anlattım galiba gece gece

Edit: Ulan konuyu tekrar okudum en başta yazdılarımı, babamı falan artık öyle umursamıyorum, şu anda arkadaşlarımla problem ama düzeldim sanırım ya, hiç birşeyden doğru düzgün emin olamıyorum, kötü yönden bakıyorum olaylara. Sorguluyorum herşeyi, aşırı derece de fazla düşünüyorum. Düzelip düzelmediğim hakkında emin değilim, sürekli paradox lara girip duruyorum.

@hidelgo41

@Faıthful

@BarissManc0

quote:

Orijinalden alıntı: FoxyDogy

Dostlar baya değiştim, şu anda yazılımla ilgileniyorum. Eskiye göre oldukça atılgan biri oldum nasıl oldu bilmiyorum ama oldu şu an gayet iyiyim. Teşekkürler