Glass Onion: A Knives Out Mystery (2022) | Daniel Craig - Edward Norton

Filmin sonunda Norton'ın karakteri Miles'ın fırsatçı bir katil olduğu tescillenmişken bu noktada bitirmelilerdi. Miles'ın piyonları olan diğerleri bu noktada Miles'a - delili gözleri önünde çakmakla yok etmesine rağmen - artık sırtlarını çevirmelilerdi ve o anda dürüst tanıklar olmalılardı. Böylece ilgili ahlaksız karakterlerin karakter gelişimi tamamlanmış olacak ve Miles'ın öldürdüğü Andi'ye ve vücutçu youtuber'a manevi kefaretlerini ödemiş olacaklardı.

Ama film bunun yerine Andi'nin kardeşi Helen'in sözde Miles'ı tahrik etmek ve diğerlerini Miles'a karşı kışkırtmak için yol açtığı anlamsız bir yıkımla bitiyor. Bu yıkımda Helen bildiğimiz orijinal Mona Lisa'yı bile yok ediyor. Helen'in o an yaptığı her şey Miles'ın elini kendisine karşı - hukuki anlamda - tekrardan güçlendiren ve bilakis diğer karakterleri kendisine yabancılaştırarak tekrardan Miles'ın tarafına çekebilecek işlerdi. Halbuki dediğim gibi Miles'ın Craig ve Helen tarafından katil olduğunun keşfedilip diğerlerinin bunu görmesi kafi olmalıydı. Daniel Craig'in dedektif karakteri delil yok olduğu için umudunu tam yitirmişken diğerleri Craig cinayetlerin zanlısını tamamen ikna edici biçimde ortaya koyduğu için canlı tanık olarak ayağa kalkıp gerçeği söylemelilerdi. Belki bu gene jenerik bir son olurdu ama en yozlaşmış, hem kukla hem de asalak görünen bir insanın bile içinde bir yerlerde bir vicdan ve hakkaniyet duygusu taşıdığı ve sonunda uygun koşullar altında bunun ortaya çıktığı gibi incelikli bir mesajı vermiş olacaktı. Saf kötü adam da böylece yenilecekti. Ama öbür türlü son hem esas kötü karaktere hizmet ettiği için oldukça mantıksız hem de kırıp dökerek yıkmanın bir şeyleri çözeceği ve bunu fırsata çevirmeyi akıl edemeyecek kötü adamı zavallılaştıracağı (?) mesajını veriyor. Odak karakterlerin ahlaki gelişiminden / olgunlaşmasından ziyade kötü adamın sözde kırılgan zavallılığında kalıyor.

Miles Helen'den mahkemede alacağı tazminat bile olmaksızın o mavi arabasından yüz tane daha alabilecek bir tip. Orijinal Mona Lisa'yı yok etti diye Helen'in hayatını mahkemelerde, hapislerde süründürüp yok edecek ve bunu yaparken havuzunda kokteylini yudumlayacak, tüm cinayetlerini gene farklı olaylar karşısında hemencecik tavır deviştiren piyonlarını manipüle edebilecek kişisel nüfuzu ve delilsizlik sayesinde örtbas edecek bir eleman. En azından malum hidrojen kristalleri sonunda gümleyene kadar rahatına bakacak bir figür. O her fırsatı kollayarak ve birilerinin fikirlerini çalıp onları araçsallaştırarak zengin olmuş, ahlak ve vicdandan arınmış bir milyarder olarak kurgulanmış. Öyle bir karakter Helen mülkünü zarar vermeye başladığı andan itibaren elime koz geçiyor diyerek elini ovuşturmaya başlardı. Bence senaristler hiç insan tanımıyor. Normal seviyede hoşça vakit geçirtebilecek diyebileceğim bir film sonunda yaptığı 1) karakter dışı 2) mantıksız 3) hatalı mesajlar veren tercihlerle son derece vasat bir filme dönüşmüş. Filmin ilk yarısının durgunluğuyla beraber değerlendirirsem bu filme ancak 6/10 verebilirim. Sonu dediğim gibi olsaydı 7/10 hatta 8/10 verirdim.