Eski Nesil Çok Şanslıymış. Y ve Z Kuşakları Fakir (5. sayfa)

Hangi işte meselaa

Bana biri sadece şunu açıklasa yeter susup oturacağım. Lise stajımı yaparken ilk sigorta girişim gerçekleşti. Yani 2000 yılı nisan ayı idi. Benden 1 üst sınıfta okuyupta 1999 yılı nisan ayında ilk stajını yapan adam buguün emeklilik süresini doldurup sadece yaş bekliyor dolayısıyla çalıştığı işyerinden sgkdan bir yazı alıp kıdem tazminatını talep edebiliyor. Ben ise aynı şartlara sahip olabilmek için ya 2025 yılını bekleyeceğim ya da 7000 iş günü sigorta primi yatıracağım. Bu benden 1 sınıf önce liseye başlayan şahıs benden daha mı fazla emek sarfetti?

Biz küçüklüğümüzde araba gördük mü arkasından koşardık çünki belli başlı insanlarda vardı. Haftada bir banyo kazanı kurulur öylece aklanır paklanırdık. Kız arkadaşınla gizli saklı mektupla haberleşirdin. Öyle zırt pırt yeni fiyakalı elbiseler alınamazdı. Genellikle bayramdan bayrama alınır ve seneye de giyilebilsin diye ayakkabılar 1 numara büyük alınırdı. Okul kitapları standart değildi her öğretmen anlaşmalı olduğu yayın evinin kitabını almaya zorlardı. Eğer bir üst sınıfa geçip kitabı sağlam kalabilen ve yazarı tutan varsa kolu komşun sana verirdi değilse hapı yuttun. Arasan kitap yok. Kitabı bulsan sanki el yazmalı tarihi eser. Okullarda yerli malı haftası kutlanır ve genelde genelde çiğ köfte elma- armut gibi şeyler getirilip neşeyle yenirdi. Yerli İHA/SİHA vardı da biz mi okula götürüp sergilemedik:) Sokakta top oynayabilirdin ama özellikle yırtık veya eski ayakkabı ile oynardın ki yenisi eskimesin. Muzun kivinin ne olduğunu bilenler olsa da tadını bilen çok azdı. Babanız eş dost komşu ile beraber evde aralıksız sigara içer ve evde oluşan nikotin atmosferini solurdunuz. Has tereyağı kötülenerek reklamlar aracılığı ile sürekli margarin tüketmeye zorlanırdınız. Reklamların yarısı margarindi. Yılbaşında tv de bi dansöz çıkıp izleyeceğiz diye 1 hafta önceden heyecan yaşanırdı. İbrahim tatlısesin sadece sesi verilir ekranda kendisi görünmezdi. Müzik dinlemek için kaset alırdınız veya kopyalardınız ama müzik çalar herkeste yoktu. Tv almak ev almak gibi zordu. Ve arabalarda ev fiyatınaydı. Şehirlerarası yolculuk tam bi çileydi. Yol gidiş ve geliş toplam 2 şeritti. Sollama yapmak büyük risk taşır ve acemiyseniz ve bir kamyonun arkasındaysanız kamyoncunun insafına kalırdınız. Kışa az bi zaman kala evin önüne kamyonla bırakılan kaya gibi büyük kömürler önce kırılır sonra kömürlüğe taşınırdı. Dem baba gibi olurdunuz. Geceleri soba söndürüldüğünden ve sarılıp yatacak bi kardeşiniz yoksa genelde üşür ve kabus görürdünüz. büyük şehirlerde hava kirliliği o kadar fazlaydı ki boğazınızda o karbonmonoksit tadı ile yaşardınız ve gazeteler maske dağıtırdı. En büyük semtlerde bile lise sayısı çok az olduğu için bütün semtin talebeleri 2-3 liseye bölüştürülür sınıflar 80-90 kişi olurdu. Servisle okula gitmek diye bi lüks yoktu. Herkes tabanvay kullanırdı. Bakkallardan alışveriş genelde veresiye yapılır ve ele para geçince borç ödenirdi. Gizliden Abur cubur alarak evin hesabına yazdırmak çok güzeldi. Sık sık mahalle maçı yapılır ve genelde kavga çıkardı. En husumetli olduğunuz insanla bile kavga ettiğinizde yere düşmüşse vurulmazdı. Ev telefonu bile sayılı kişide vardı ve telefonu olanların her nedense havalarından geçilmezdi. Bizim concon dediğimiz zengin bebelerinin bisikleti oluyordu. Biz ise bir tur atalım mı derdik vermezlerse döverdik ve bisikletlerini ortak kullanırdık. Futbol topu ile futbol oynamak büyük bi lükstü. Bütün sınıf 2 ay para biriktirerek anca alabilmiştik mikasa markayı. Levis 501 kot pantolonlar altın kumaştan gibiydi. Pantolonun arkasındaki plaka gibi büyük levis 501 etiketi kızlarda porsche etkisi bırakırdı. 20 yaşına gelmiş ve şanslı olan en şanslı olan insanlar bile 20 senede 1-2 defa anca doğum günü partisi görebiliyorlardı. Benim durumumda olan çoğunluk ise doğum günü olan birisi çağırsa da pasta yesek modundaydı hep :). Bizim ATM lerimiz o zaman büyüklerimizin elini öpmekti. El öptükten sonraki kedi bakışı sayesinde harçlıklarımızı toplardık. Hastalandığınızda alnınıza meşhur ıslak bez konulup iyileşmeniz beklenirdi. Hastalığınız Perfect Master seviyesine ulaşmadan hastane yüzü göremezdiniz. Bir de her ailenin Hastaneden yakın kaçırma timleri vardı. Doğum yapan, ameliyat olan yakınlarını taburcusu geldikten sonra hastaneden kaçırırlardı. Zira çıkarılan faturayı görenlerin gözleri pörtlüyordu. Köyden kente göç çok az olduğu için şehirlerde nüfüs az, arsa çok ve ucuzdu. Zamanım olmadığı için dahasını yazamadım ama o günlere dönmek istermisin deseler kendim için kesinlikle evet derim ama evlatlarım aynısı yaşasın mı derseniz kesinlikle hayır derim. Yukarıda anlattıklarım bir neslin %90 nının çocukluğu ve gençliğidir. Şanslımısınız şanssız mı siz karar verin. Kısacası bana bi şey bırakmamış moduna girip anne, baba ve dedelerinizin hakkına girmeyin. Onların kıymetini bilin ve şunu da unutmayın onlar size bir şey bırakmak zorunda değiller. Bırakmışlarsa da onların güzelliğindendir.

Kardeşim sen resmen diyorsun ki ah dedem babam neden beyninizi kullanıp arsa almadınız. Yaşlanınca müteahhite verirdiniz kiraları da ben yerdim. Al sana yeni nesil cillop gibi beton kafa. Madem çok para pul peşindesin kendine güven. Millet ne girişimlerde bulunuyor günümüzde hala. Facebooku 80den önce kurmadılar ve sermaye de gerekmiyordu beyinden başka. Belki çok uç örnek ama daha küçük bir sürü girişim var ülkemizde ve dünyada. O zaman da farklı zorluklar vardı kendinizi kandırmayın. Dünya zor bir yer çalışmadan hiçbir şey elde edemez kimse. Çalışmayan parası olsa da mutlu olamaz.

Facebook'u kuran adam ABD'de kurdu. Neredeyse her başarılı girişim Abd'den çıkıyor. Türkiye'den bu kadar büyük bir proje çıkmadı, çıkamazda. Sen "Facebook diye bir fikir buldum" desen onun server'ını kuracak para yok ülkede. Olsa da senin facebook'una yatıracağına gider inşaata gömerler parayı. Sen Elon Musk gibi girişimci olayım desen ülkede çalıştırabileceğin eğitim düzeyinde adam da yok.

Google gibi bir internet imparatorluğu kurulurken bizimkiler "sağ-sol" diye birbirine giriyordu. Dünya rekabetinden uzakta kendi içlerinde kavga ediyorlardı. Şimdi bile aynı terane, ekonomi batmış biz ayasofya derdindeyiz.

PArayla mutluluk olup olmayacağı tartışılabilir ama parasız mutluluk olmayacağı kesin.

Eskiden Almanya'ya veya avrupaya işçi olarak gidilip çalışılabiliyormuş, oraya gidip çalışmışlar bu yüzden ilkokul mezunu adam bile lüks yaşıyor şimdi. Buınlara şanslı denmezde ne denir? oğulları kızları bile orda dünyadaki cenneti yaşıyorlar şimdi. Ülke olarak en boktan yaşayacak nesil 2000 sonrası oldu.

iyi bir üniversite okumak ve kendini çok geliştirmen ve üste çıkabilmen lazım ki avrupaya gidebilip bu cehennemden kurtulabilesin.

gençler hem haklısınız hem haksızsınız, gelecek kaygısı sizleri eksik kıyaslamalar yaptırıyor,

eskiden konfeksiyon/fabrika vs işçisi biri bile rahat ev alıyordu ama sizi o dönemlere ışınlasalar 2 günde isyan edersiniz, sizler telefonunuzu 1 yıl kullandıktan sonra eskidi diye değiştiriyorsunuz, el bebek büyüdünüz ama biz 1 kışlık 1 yazlık ayakkabımız olurdu onları en az 2 yıl kullanırdık, şimdi sizler kombiyi açıp ısınıyorsunuz biz kömür taşıdık soba temizledik, o zamanlar parayı bol sanıyorsunuz hayır para bol değildi ama paranın bereketi vardı değeri vardı, tutumlu olmak ile birleşince insanlar geleceklerini kurdu, eskiden arsa alma işinin ise bugünden farkı yok talancılar geldi kaçak evi dikti sonra oy karşılığında tapu dağıtıldı değerli arazilere ise devlet el koydu.

eskileri örnek alacaksanız hak aramalarını örnek alın öyle dislike atıp gündem olunca oy ile tehdit edince hakkınızı almıyorsunuz hatta sizin nesli kontrol etmek çok çok kolay.

Sanat olarak eski-yeni sanatçıları kıyaslayamam, sanatta uzman değilim. Ama şunu biliyorum eski sanatçılar-şarkıcılar-televizyoncular dünyanın parasını götürdü. Sadece sesi güzel diye şarkıcıyı aldılar film çektiler program yaptırdılar vs vs oluk oluk para akıttılar. Hülya Avşar, İbrahim tatlıses vb nin kazandığı parayı bu ülkede çok az insan kazandı. İbrahim tatlıses diğerlerinden biraz akıllı olduğundan parayla bir sürü iş kurdu.  

Meslek gruplarını bile teker teker incelesek eski nesil daha şanslı çıkıyor.  

Burada da aynı kısır döngü var bu çatışmaya girmeye gerek yok. Herkes kendini yetiştirsin önemli yerlere gelmeye çalışsın. Kurtuluş çalışmayla olur gerisi boş muhabbet.

İyi diyorsun hoş diyorsunda vizyonlu olmak giderek zorlaşıyor ve artık vizyon sahibi kitle zenginlerden çıkıyor. Böylece zengin dahada zenginleşirken fakir iyice fakirleşiyor.

Efsane bir yorum olmuş, ama anlayana.