Duygulardan kurtulmak/duygusuz olmak

quote:

Orijinalden alıntı: notbad_notbad

Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı?

quote:

Orijinalden alıntı: notbad_notbad

Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı?

Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var.

quote:

Orijinalden alıntı: yigithan.sahinel

Ben şuan bu durumda olduğumu düşünüyorum. Belirli çok az insan (babam,ablam vb.) dışında beni üzebilen veya farklı duygular içine sokan birini göremedim.Fakat herkesin duygulandığı (korktuğu,sinirlendiği,özlediği falan) durumlarda benim duygusuz olmam pek hoşuma gitmiyor.

Edit: Tekrar bi' okudum yazdığını da,tam beni anlatıyor ya la. -_-

quote:

Orijinalden alıntı: necro07

quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı? Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var.

psikoloji okuyan bi arkadaşın olarak bi kaç tavsiye vereyim.Öncelikle bu ruh halinden kurtulman lazım-duygusuzlaşma isteği,sevgisizlik- bi yararı olmicak sana çünkü.Bu gibi durumlar insani ümitsizliğe sürükler.Sana çok basit gibi gozuken bu duygusuzlasma durumu insani intihara bile sürükler allah korusun.Bu bahsettigin durumdan kurtulmak isteyen binlerce insan var.Heves belki sendeki yasini bilmiyorum ama boyle seyleri sil at kafandan.Melankoli havasina girme.Bu isteklerini gercekten-ozenti degilse- istiyosan eğer bi psikolog veya bi terapiste danışmanı lüzum goruyorum.Selametle

quote:

Orijinalden alıntı: notbad_notbad

quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı? Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var. psikoloji okuyan bi arkadaşın olarak bi kaç tavsiye vereyim.Öncelikle bu ruh halinden kurtulman lazım-duygusuzlaşma isteği,sevgisizlik- bi yararı olmicak sana çünkü.Bu gibi durumlar insani ümitsizliğe sürükler.Sana çok basit gibi gozuken bu duygusuzlasma durumu insani intihara bile sürükler allah korusun.Bu bahsettigin durumdan kurtulmak isteyen binlerce insan var.Heves belki sendeki yasini bilmiyorum ama boyle seyleri sil at kafandan.Melankoli havasina girme.Bu isteklerini gercekten-ozenti degilse- istiyosan eğer bi psikolog veya bi terapiste danışmanı lüzum goruyorum.Selametle

Yaşım 17,66666...yaklaşık 5 yıldır bu ruh hali içindeyim.Yaşıtlarım gibi insanlar beni begensin,kız arkadaşım olsun,cinsel iliskiye gireyim tarzı amaçlarım yok.özenti değilim.psikiyatriye gitmeyi hayli düşündüm sonra gittim psikiyatriye anti depresan falan verir günlük tutturur bir faydası olur dedim vazgeçtim geri döndüm.

quote:

Orijinalden alıntı: necro07

quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı? Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var. psikoloji okuyan bi arkadaşın olarak bi kaç tavsiye vereyim.Öncelikle bu ruh halinden kurtulman lazım-duygusuzlaşma isteği,sevgisizlik- bi yararı olmicak sana çünkü.Bu gibi durumlar insani ümitsizliğe sürükler.Sana çok basit gibi gozuken bu duygusuzlasma durumu insani intihara bile sürükler allah korusun.Bu bahsettigin durumdan kurtulmak isteyen binlerce insan var.Heves belki sendeki yasini bilmiyorum ama boyle seyleri sil at kafandan.Melankoli havasina girme.Bu isteklerini gercekten-ozenti degilse- istiyosan eğer bi psikolog veya bi terapiste danışmanı lüzum goruyorum.Selametle Yaşım 17,66666...yaklaşık 5 yıldır bu ruh hali içindeyim.Yaşıtlarım gibi insanlar beni begensin,kız arkadaşım olsun,cinsel iliskiye gireyim tarzı amaçlarım yok.özenti değilim.psikiyatriye gitmeyi hayli düşündüm sonra gittim psikiyatriye anti depresan falan verir günlük tutturur bir faydası olur dedim vazgeçtim geri döndüm.

canım arkadaşım eğer bakmakla yukumlu oldugun biri yoksa maddi sikintilarin yoksa yasinin geregini yasaman lazim.Kendini kabuguna cekme.İnan kimsenin umurunda olmazsin.Kimse sana "a cocuga bak ne gizemli" demez.Eger 17 yasinda yapilmasi gereken,gosterilmesi gereken davranislari sergilemezsen bu semptomlar belki 40 yasinda ortaya cikcak senin bu bastirdigin duygular ve hos bi durum olmicak.Bu mantikla hicbir iste basarili olamazsin.Umitsizlik aklini yer bitirir.Psikolojik olarak destek alman senin için faydali olcak.Bak en guzel yıllarındasın hayatinin,bu gibi dusuncelerle o taze beynini yipratma allahini seversen

quote:

Orijinalden alıntı: notbad_notbad

quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı? Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var. psikoloji okuyan bi arkadaşın olarak bi kaç tavsiye vereyim.Öncelikle bu ruh halinden kurtulman lazım-duygusuzlaşma isteği,sevgisizlik- bi yararı olmicak sana çünkü.Bu gibi durumlar insani ümitsizliğe sürükler.Sana çok basit gibi gozuken bu duygusuzlasma durumu insani intihara bile sürükler allah korusun.Bu bahsettigin durumdan kurtulmak isteyen binlerce insan var.Heves belki sendeki yasini bilmiyorum ama boyle seyleri sil at kafandan.Melankoli havasina girme.Bu isteklerini gercekten-ozenti degilse- istiyosan eğer bi psikolog veya bi terapiste danışmanı lüzum goruyorum.Selametle Yaşım 17,66666...yaklaşık 5 yıldır bu ruh hali içindeyim.Yaşıtlarım gibi insanlar beni begensin,kız arkadaşım olsun,cinsel iliskiye gireyim tarzı amaçlarım yok.özenti değilim.psikiyatriye gitmeyi hayli düşündüm sonra gittim psikiyatriye anti depresan falan verir günlük tutturur bir faydası olur dedim vazgeçtim geri döndüm. canım arkadaşım eğer bakmakla yukumlu oldugun biri yoksa maddi sikintilarin yoksa yasinin geregini yasaman lazim.Kendini kabuguna cekme.İnan kimsenin umurunda olmazsin.Kimse sana "a cocuga bak ne gizemli" demez.Eger 17 yasinda yapilmasi gereken,gosterilmesi gereken davranislari sergilemezsen bu semptomlar belki 40 yasinda ortaya cikcak senin bu bastirdigin duygular ve hos bi durum olmicak.Bu mantikla hicbir iste basarili olamazsin.Umitsizlik aklini yer bitirir.Psikolojik olarak destek alman senin için faydali olcak.Bak en guzel yıllarındasın hayatinin,bu gibi dusuncelerle o taze beynini yipratma allahini seversen

Maddi sorunum yok.açıkçası bu tavırlarım özgüven eksikliği ile alakalı diye düşünüyorum.bu eksiklik sosyal fobi depresyon okb gibi hastalıklara neden oldu.şu an başkalarıyla aynı şeyleri konuşmaktan aynı şeyleri düşünmekten aynı şekilde davranmaktan nefret ediyorum.kendimi hep yetersiz olarak hissediyorum.insanlarla muhatap olmamaya calisiyorum.kimsenin yapamadığı bir soruyu çozdugumde bu soru basitti kolay olduğu için yapabildim zor olsa yapamazdım tarzı düşüncelere giriyorum.umarım ilerde daha büyük sorunlarla karşılaşmam

quote:

Orijinalden alıntı: necro07

quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad quote: Orijinalden alıntı: necro07 quote: Orijinalden alıntı: notbad_notbad Mümkün müdür?Bir olay karşısında sevinmemek,uzulmemek,heyecanlanmamak herhangi bir şeyi sevmemek,ona karşı bağlılık duymamak;kısacası duygularsiz yaşamak mümkün mü?Bunun yöntemi var mı? Not:Duygusal bir insan değilim.Olaylara karşı pek reaksiyon vermem.Insanlara tahammül edemiyorum.Insanları sevmiyorum.Şu an yanımdan gitse üzulecegim kişi yok ama yokluğunu hissedecegim kişiler var. psikoloji okuyan bi arkadaşın olarak bi kaç tavsiye vereyim.Öncelikle bu ruh halinden kurtulman lazım-duygusuzlaşma isteği,sevgisizlik- bi yararı olmicak sana çünkü.Bu gibi durumlar insani ümitsizliğe sürükler.Sana çok basit gibi gozuken bu duygusuzlasma durumu insani intihara bile sürükler allah korusun.Bu bahsettigin durumdan kurtulmak isteyen binlerce insan var.Heves belki sendeki yasini bilmiyorum ama boyle seyleri sil at kafandan.Melankoli havasina girme.Bu isteklerini gercekten-ozenti degilse- istiyosan eğer bi psikolog veya bi terapiste danışmanı lüzum goruyorum.Selametle Yaşım 17,66666...yaklaşık 5 yıldır bu ruh hali içindeyim.Yaşıtlarım gibi insanlar beni begensin,kız arkadaşım olsun,cinsel iliskiye gireyim tarzı amaçlarım yok.özenti değilim.psikiyatriye gitmeyi hayli düşündüm sonra gittim psikiyatriye anti depresan falan verir günlük tutturur bir faydası olur dedim vazgeçtim geri döndüm. canım arkadaşım eğer bakmakla yukumlu oldugun biri yoksa maddi sikintilarin yoksa yasinin geregini yasaman lazim.Kendini kabuguna cekme.İnan kimsenin umurunda olmazsin.Kimse sana "a cocuga bak ne gizemli" demez.Eger 17 yasinda yapilmasi gereken,gosterilmesi gereken davranislari sergilemezsen bu semptomlar belki 40 yasinda ortaya cikcak senin bu bastirdigin duygular ve hos bi durum olmicak.Bu mantikla hicbir iste basarili olamazsin.Umitsizlik aklini yer bitirir.Psikolojik olarak destek alman senin için faydali olcak.Bak en guzel yıllarındasın hayatinin,bu gibi dusuncelerle o taze beynini yipratma allahini seversen Maddi sorunum yok.açıkçası bu tavırlarım özgüven eksikliği ile alakalı diye düşünüyorum.bu eksiklik sosyal fobi depresyon okb gibi hastalıklara neden oldu.şu an başkalarıyla aynı şeyleri konuşmaktan aynı şeyleri düşünmekten aynı şekilde davranmaktan nefret ediyorum.kendimi hep yetersiz olarak hissediyorum.insanlarla muhatap olmamaya calisiyorum.kimsenin yapamadığı bir soruyu çozdugumde bu soru basitti kolay olduğu için yapabildim zor olsa yapamazdım tarzı düşüncelere giriyorum.umarım ilerde daha büyük sorunlarla karşılaşmam

bence psikiyatrist yerine bi psikoloğa görünmeye ne dersin ? Ben ilaçtan ziyade konuşmayla,belli terapilerle sorununun geçeceğini düsünüyorum.Sana ve ustteki arkadaşa da tavsiyem ; hayatı basitleştirin,basit yaşayin şu zamanı.Hayati belirlenen norma gore yaşayın."Ölümünüzü kendiniz seçersiniz" demiş Nietzche