Şimdi Ara

Çok Çaresizim(İçimi Döküyorum)

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
3 Misafir (1 Mobil) - 2 Masaüstü1 Mobil
5 sn
167
Cevap
7
Favori
8.728
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
12 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Arkadaşlar merhaba.Kendimi bildim bileli ruhumu emen öyle sıkıntılar var ki.Tabii bu sürekli değil.Tam tersi olduğum zamanlarda oluyor ki ben bipolarım.
    Kendimi bildim bileli çok yalnızım.Küçüklükten beri bu böyle.Herkesin alay ettiği birisiydim ben.Ama ilginçtir o zamanlar çok çalışkandım.O zamanlar ki umudum liseye geçince hepsi bitecek bu okul yüzünden böyleyim.Türkiye'nin en iyi liselerinden birisine gittim ama değişen yine bir şey olmadı.İnsanlardan çok kopuktum,hocaların bile umursamadığı birisiydim.Derslerim de berbattı bu sefer.Eve gelip odama ağlardım sürekli.Şu hayattaki en büyük amacım ailemi mutlu etmek.Onları hayal kırıklığına uğrattığım için çok ta vicdan azabı çekiyordum.12.sınıfta ailem için birazcık da toparlandım.Benim doktor olmamı çok istiyorlardı sırf onları mutlu etmek için tıp seçtim.Zaten insanlara yardım etmeyi seviyorum bu açıdan bana uygun olur diye düşündüm.Üniversiteye başlayınca bir şeyler düzelir diye umut etmiştim ama daha da kötü olmaya başladım.Bu sene 4.senem ama ben hala 1.sınıftayım.Anlayacağınız bu konuda baya battım.Ve sanki hiç mezun olamayacakmış gibi hissediyorum.Aslında bu ders sıkıntıları benim temel sıkıntılarım değil.Ruh halim berbat.O yüzden hayattaki her şeyde başarısız oluyorum bu beni de daha kötü yapıyor.Üstlelik acılarımı paylaşabileceğim arkadaşlarım yok.Defalarca psikiyatriste gittim bir çok ilacı denedim ama sanki hiç düzelme olmamış gibi hissediyorum.
    Evden dışarı çıkmayı bırak odamdan dışarı çıkmak istemiyorum.Kendimi o kadar değersiz hissediyorum ki yaşamayı haketmediğimi hissediyorum
    Kendimi öyle bir boşlukta hissediyorum ki anlatamam.Eskiden böyle olunca Allah'a sığınıyordum rahatlayabiliyordum.Ama artık o inancım da pek gitti sanırım.İnanıp inanmadığımı bile tam bilmiyorum.Aklım her konuda olduğu gibi bu konuda da karışık.İntihar da denedim ama beceremedim.Dikkat çekmekle kaldım sadece ki bu durum benim için çok daha kötü oldu.
    Gerçekten o kadar çok acı çekiyorum ki ne yapacağımı şaşırdım artık.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-1A12904DA -- 29 Ekim 2018; 15:27:6 >







  • Garsonluk gibi işlere part time gir. İnsan ilişkileri konusunda çok faydası oluyor. Ayrıca spora başla. Spora sadece kas yapma açısından bakmayıp isteyerek yapınca kendini çok iyi hissediyorsun. Üşengeçliği azaltıyor, özgüven arttırıyor, bir amacın olduğunu hatırlatıyor. Gerçekten çok faydalı birşey sana da öneririm
  • Ah be. Abi ne denir bilmiyorum. En azından anladığım kadarıyla bi amacın var. Ailen için bırakma. Ailen için çabala. Ne güzel tıbbı kazanmışsın.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hocam çok acı çekiyorum.Çok uzun süredir böyle.Dayanacak gücüm kalmadı
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Guest-1A12904DA

    Hocam çok acı çekiyorum.Çok uzun süredir böyle.Dayanacak gücüm kalmadı
    Seni anlıyorum. :(

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • sen turbolıne a benzıyorsun
  • Hiç kafana takma eninde sonunda okul bitecek mezun olacak doktor olacaksın.Toplum içindeki itibarını havanı düşün sen bi de o zaman

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Merhaba. Benim de hiç arkadaßım yok ama bu kendi seçimim. Önceki seneler birçok arkadaşım vardı ama artık selam bile vermiyorum hiçbirine çünkü bayagi, aşağılık ilişkilerden sıkıldım. Kötü hissediyor muyum evet bazen. Yalnız yaşayanlar için bazı şeyler asagilik kompleksi geliştirmek için tetikleyici olabiliyor. Misal instagram, porno, sosyal medya. Işin kötüsü yalnız olanlar sosyal olanlara göre bunlara daha çok teslim oluyor.



    Günlük rutinini yazarsan birkaç tavsiye verebilirim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Çok Kaşınıyorum
    11 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Hocam sizde kafaya takma hastalığı var belki kızabilirsiniz ama bu duruma düşmenizde ailenizin de suçu olabilir ki bu büyük olsalıkla böyle insanlarla ilişki kurarak kendinizi geliştirin mümkün olduğunca sakın yalnız kalmayın zaten ünidesiniz arkadaş değil dost edinmeye çalışın rahatlarsınız yalnızlığın ne demek olduğunu bilirim hiçbir insan sizin hayatınızdan önemli değil kendinizi ben bunu başarabilirim ben ondan daha üstünüm gibi cümleler kurarak egonuzu yükseltin böylelikle bilinçaltınız sizi doğru yönlendirecektir kafaya takmnız büyük sorun şöyle düşünün bana karşımdaki böyle dedi fakat ben bu insanı bir daha veya birkaç sene sonra bir daha görecekmiyim veya başka birisi hata yapınca siz onun hatasını hiç hatırlıyormusunuz insanların sizin hakkında düşündükleri pek önemli değil önemli olan sizin ortamda ne kadar rahat takılabiliyor olmanız bu yüzden kendinizi kimse için madara etmeyin hadi selametle

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Adadqdafafsfafadqdwfwratat okulu bitiremedigini gorunce sevindim.aadqqdafafaga tekbloser ben degilim oh be

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • analitikduzlem A kullanıcısına yanıt
    O günler çok uzak geliyor :( gerçekten nefes almaya bile gücüm kalmadı
  • Genelde odamda müzik dinleyip ağlıyorum :( evden okul hariç çıkmıyorum.okula diye çıkıp dolaşıyorum hiç gitmek istmeiyorum okulda :(
  • hocam içimde bitmek bilmeyen bir acı var.bazen geçiyor ama asla tam bitmiyor.hayatımda manik ataklarda geçirdim ama genel ruh halim bu.Hayata dair aşırı isteksizlik var.Hiçbir şey yapmak istemiyorum.Ve hayatımı mahvettiğim çok pişmanlık çekiyorum.Bir şeyleri düzeltmek istiyorum ama kendimi o kadar güçsüz çaresiz hissediyorum ki.Hep hiç var olmasaydım keşke diyorum



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-1A12904DA -- 28 Ekim 2018; 2:49:32 >
  • T-E-K- kullanıcısına yanıt
    foruma giriyorum ve az çok tanıyorum seni.inan bana benim durumum seninkinden çok daha kötü.sen bazı şeyleri takıntı yapmışsın sadece ve çok abartıyorsun.
  • Yapacak birşey yok. Malesef doğal seçilim seni eliyor.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • siyahatlıprens kullanıcısına yanıt
    okb teşhisi de var zaten bende.Girdiğim her ortamda yalnız kalıyorum.Ailem hariç kimsem yok.İnsanların beni umursamadıklarını hissediyorum.Zaten içimde hiç istek yok dışarı çıkmaya.Her şeye karşı bir istesizlik var bende
  • belki de şu anki kötü ruh haliniz okuduğunuz bölümle alakalıdır. ben de şu an tıp 2.sınıftayım, şunu söyleyebilirim ki tıp ile uğraşırken mutlu olmayan kişi gerçekten çok zorlanır bu bölümde, üstelik ailem için seçtim demişsiniz. belki de bölümünüzü değiştirmeniz 12.sınıfta yaşadığınız gibi bir toparlanmaya ön ayak olabilir.
  • celades kullanıcısına yanıt
    ama elenmedim işte maalesef yaşıyorum.
  • Ornitorenkli kullanıcısına yanıt
    bölümle alakalı olduğunu düşünmüyorum.zaten şu halimle hiçbir şeye ilgim yok.çok vakit kaybettim zaten.Benim yaşımdakiler stajyer doktor.Doktor olmakta istiyorum aslında ama hayata dayanacak gücüm kalmadı.
  • ne yapacağım hiç bilmiyorum :( dine yönelmek istiyorum ama eskisi gibi inanıyorum.ama inanmak istiyorum.
  • 
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.