Bunalımdayım...

quote:

Orijinalden alıntı: Güneyli Kitapkolik

Hayatımızın ilk 6 senesi okula da gitmedik o zaman daha büyük bir kayıp.

quote:

Orijinalden alıntı: erkurt02

Arkadaşlıklar, dostluklar güzel şeydir ancak belki de onlara takılsaydın kendini tanıma fırsatın olmayacakti. Siyaset ve Felsefeyle ilgilenmişsin, müzisyenlik ve yazarlıkta var. Kısaca ülkeye faydalı bir bireysin kendi kendine yetersin yoluna devam et.

quote:

Mesela bazı yabancı diziler izliyorum aynen bu tarz olaylar yaşıyorlar, kısacası hayatı dolu geçiriyorlar.

quote:

Orijinalden alıntı: oğuz.tr

quote: Mesela bazı yabancı diziler izliyorum aynen bu tarz olaylar yaşıyorlar, kısacası hayatı dolu geçiriyorlar.

Mümkünse yabancı dizilerden pek bişey öğrenme. Daha doğrusu, kapitalist sistemin medyasını çok ciddiye alma. Medya, büyük bir güçtür. İnsanları yönlendirmek için, insanları tek tipleştirmek için, insanları; tek bir potada eritmek için biçilmiş bir kaftandır. Dolayısıyla kapitalizm medyayı çok iyi kullanır. Bunun farkında olduğun zaman medyaya olan bakış açında değişir.

Lisede beden öğretmenimiz bizi hep bu konularda uyarırdı. ''Neyin kafasını yaşıyor lan bu'' diye dalga geçiyorduk. Herif subliminal mubliminal bilmem nelerden bahsediyordu. Dizilerde, sinemalarda, tv programlarında vs benzeri yerlerde insanlara bilinçaltı mesajlar verildiği, insanların yönlendirildiğinden bahsediyordu. Tabi ben ozaman anlamamıştım. Zaman geçtikçe bunu bende anladım ve şuan dalga geçtiğimiz o hocamızı da anlayabiliyorum.

Dolayısıyla öncelikle bu konuyu sende anlamaya çalış. Biraz farkına vardığında bakış açın değişir ve bu sefer olaylara o gözle bakarsın. ''Maruziyet değeri, etkisi'' düşmüş olur, zira artık farkındalık söz konusu.

Düşünen bir insan zamanını boşa geçirmemiştir bence. Çok düşünmekte zararlıdır bana göre. Ama bir insan düşündüğünde zamanını boşa geçirmiş olmaz. Eğer sen bu araştırmaların bu derin düşünmelerin sayesinde arkadaşlarından bu konularda birkaç adım öndeysen, onların bilmediği şeyleri biliyorsan, onların farkında olmadığı şeylerin farkındaysan, onlardan daha geniş bir ufukla olayları değerlendirebiliyorsan, işte ozaman boşa geçmiş bir zamandan bahsedemeyiz, öyle değil mi?

Fakat o yaşlardaki en büyük sıkıntı da şudur. ''Bişeyin farkına vardığını zannetme sendromu''. Hemen sonuca varmamalısın bu yüzden. Henüz olayları tam anlamıyla değerlendirmekten uzak oluyor insan o yaşlarda. Zamanla bu ufuk gelişiyor gelişiyor gelişiyor. Haliyle benim bakış açımla seninki bir olmaz. 40 yaşındaki biriyle benim bakış açımda bir olmaz. Zamanla olgunlaşır insan. Tecrübelerde artar. Dolayısıyla o yaşta vardığın sonuçla 10 yıl sonra varacağın sonuç arasında dağlar kadar fark olabilir. Üzülmemek için fevri davranmamalısın, hemen sonuca varmamalısın, olayları kestirip atmamalısın, ''farkına vardım'' rehavetiyle hataya düşmemelisin.

En büyük değişimler, en büyük devrimler, en büyük başarılar, en büyük buluşlar hep bir zamanlar ''hayal'' den ibaretti. Çok hayal kurmamak lazım. Fakat hayal kurmadan da bişeyleri başarmak söz konusu olmaz.

Sen eğer bu halinden rahatsız isen, ozaman üniversite hayatında(üniversite okuyacağını varsayıyorum) farklı bir sayfa açabilirsin. Çok fazla düşünmezsin, çok fazla bu konulara girmezsin, ortalama bir insan ne yapıyorsa sende benzerini yaparsın, ozaman haliyle etrafın ortalama insanlarla dolar ve o özlemini duyduğun şeyleri sende yaşayabilirsin. Bu tamamen senin elinde olan birşey. İstediğin buysa bunu başarmak zor bişey değil bence.

Son 2 gündür benzer konuları görüyorum ve bu beni açıkcası üzüyor. Çevre şartlarından ziyade bunalımlar genelde insanın kendisinden kaynaklı oluyor. Dolayısıyla bunalımları engellemekte insanın bizzat kendi elinde oluyor. Bu süreçten çıkabilmek tamamen sizin elinizdedir.

quote:

Orijinalden alıntı: Lalala_

Eskiyi düşünceğine şuanı yaşa bence. Arkadaşının olmaması daha büyük bir kayıp gibi geldi ama

quote:

Orijinalden alıntı: Patrick Yıldız

quote: Orijinalden alıntı: oğuz.tr quote: Mesela bazı yabancı diziler izliyorum aynen bu tarz olaylar yaşıyorlar, kısacası hayatı dolu geçiriyorlar. Mümkünse yabancı dizilerden pek bişey öğrenme. Daha doğrusu, kapitalist sistemin medyasını çok ciddiye alma. Medya, büyük bir güçtür. İnsanları yönlendirmek için, insanları tek tipleştirmek için, insanları; tek bir potada eritmek için biçilmiş bir kaftandır. Dolayısıyla kapitalizm medyayı çok iyi kullanır. Bunun farkında olduğun zaman medyaya olan bakış açında değişir. Lisede beden öğretmenimiz bizi hep bu konularda uyarırdı. ''Neyin kafasını yaşıyor lan bu'' diye dalga geçiyorduk. Herif subliminal mubliminal bilmem nelerden bahsediyordu. Dizilerde, sinemalarda, tv programlarında vs benzeri yerlerde insanlara bilinçaltı mesajlar verildiği, insanların yönlendirildiğinden bahsediyordu. Tabi ben ozaman anlamamıştım. Zaman geçtikçe bunu bende anladım ve şuan dalga geçtiğimiz o hocamızı da anlayabiliyorum. Dolayısıyla öncelikle bu konuyu sende anlamaya çalış. Biraz farkına vardığında bakış açın değişir ve bu sefer olaylara o gözle bakarsın. ''Maruziyet değeri, etkisi'' düşmüş olur, zira artık farkındalık söz konusu. Düşünen bir insan zamanını boşa geçirmemiştir bence. Çok düşünmekte zararlıdır bana göre. Ama bir insan düşündüğünde zamanını boşa geçirmiş olmaz. Eğer sen bu araştırmaların bu derin düşünmelerin sayesinde arkadaşlarından bu konularda birkaç adım öndeysen, onların bilmediği şeyleri biliyorsan, onların farkında olmadığı şeylerin farkındaysan, onlardan daha geniş bir ufukla olayları değerlendirebiliyorsan, işte ozaman boşa geçmiş bir zamandan bahsedemeyiz, öyle değil mi? Fakat o yaşlardaki en büyük sıkıntı da şudur. ''Bişeyin farkına vardığını zannetme sendromu''. Hemen sonuca varmamalısın bu yüzden. Henüz olayları tam anlamıyla değerlendirmekten uzak oluyor insan o yaşlarda. Zamanla bu ufuk gelişiyor gelişiyor gelişiyor. Haliyle benim bakış açımla seninki bir olmaz. 40 yaşındaki biriyle benim bakış açımda bir olmaz. Zamanla olgunlaşır insan. Tecrübelerde artar. Dolayısıyla o yaşta vardığın sonuçla 10 yıl sonra varacağın sonuç arasında dağlar kadar fark olabilir. Üzülmemek için fevri davranmamalısın, hemen sonuca varmamalısın, olayları kestirip atmamalısın, ''farkına vardım'' rehavetiyle hataya düşmemelisin. En büyük değişimler, en büyük devrimler, en büyük başarılar, en büyük buluşlar hep bir zamanlar ''hayal'' den ibaretti. Çok hayal kurmamak lazım. Fakat hayal kurmadan da bişeyleri başarmak söz konusu olmaz. Sen eğer bu halinden rahatsız isen, ozaman üniversite hayatında(üniversite okuyacağını varsayıyorum) farklı bir sayfa açabilirsin. Çok fazla düşünmezsin, çok fazla bu konulara girmezsin, ortalama bir insan ne yapıyorsa sende benzerini yaparsın, ozaman haliyle etrafın ortalama insanlarla dolar ve o özlemini duyduğun şeyleri sende yaşayabilirsin. Bu tamamen senin elinde olan birşey. İstediğin buysa bunu başarmak zor bişey değil bence. Son 2 gündür benzer konuları görüyorum ve bu beni açıkcası üzüyor. Çevre şartlarından ziyade bunalımlar genelde insanın kendisinden kaynaklı oluyor. Dolayısıyla bunalımları engellemekte insanın bizzat kendi elinde oluyor. Bu süreçten çıkabilmek tamamen sizin elinizdedir.

Evet medya olayını biliyoeum, ama bazı insanların böyle hayat sürdüğünü düşününce gerçekten çıldıracak gibi oluyorum sanıeım bu kıskançlık. Açıkçası ortaokuldayken dedim ki kendi kendime liseye geçince herkes gibi sıradan olacağım, modaya uyacağım. Fakat liseye geçtiğimde olay çok farklı geldi 9.nci sınıfta herkes gibi davranmaya başladım herkes whatsapp kullanıyordu bende kullandım, fakat gerçekten saçma geliyordu ve bıraktım, yani o zamanlar saçma olduğunu biliyordum ama sindirmeye çalışıyordum. Twitterda aynı şekilde, mesela şuan snapchat kullanıp, instagrama fotoğraf yetiştirmem lazım ama bu gerçekten bana mide bulandırıcı geliyor. İnsanların birşeyi yerken veya yaşarken zevk için değilde instagramdan vs. birilerini kıskandırmak için yaptıklarını düşünüyorum. Mesela şuan herkes gibi olmam gerekirse insanlarla dalga geçmem gerekir ve ben bunu yapamıyorum, yapıldığını gördüğümde ses etmezsem uzunca aklımda yer ediyor. Mesela vir olay yaşandı onu pmden anlatabilirim 2 yıl önceydi ama sanki bugün yaşanmış gibi kendimi kemiriyorum. Kısacası birtürlü bazı şeyleri yutamıyorum.

quote:

Orijinalden alıntı: Lalala_

Lise 3 teyim. Müthiş bir lise dönemi geçirdiğimi düşünüyorum. Her gün farklı bir olay (bugün bile xD)

Arkadaşların yoksa güvenebileceğin igini çeken kurslara katıl bu yaz hem sevdiğin işi yaparsın hem de arkdaş bulursun.

quote:

Orijinalden alıntı: oğuz.tr

quote: Orijinalden alıntı: Patrick Yıldız quote: Orijinalden alıntı: oğuz.tr quote: Mesela bazı yabancı diziler izliyorum aynen bu tarz olaylar yaşıyorlar, kısacası hayatı dolu geçiriyorlar. Mümkünse yabancı dizilerden pek bişey öğrenme. Daha doğrusu, kapitalist sistemin medyasını çok ciddiye alma. Medya, büyük bir güçtür. İnsanları yönlendirmek için, insanları tek tipleştirmek için, insanları; tek bir potada eritmek için biçilmiş bir kaftandır. Dolayısıyla kapitalizm medyayı çok iyi kullanır. Bunun farkında olduğun zaman medyaya olan bakış açında değişir. Lisede beden öğretmenimiz bizi hep bu konularda uyarırdı. ''Neyin kafasını yaşıyor lan bu'' diye dalga geçiyorduk. Herif subliminal mubliminal bilmem nelerden bahsediyordu. Dizilerde, sinemalarda, tv programlarında vs benzeri yerlerde insanlara bilinçaltı mesajlar verildiği, insanların yönlendirildiğinden bahsediyordu. Tabi ben ozaman anlamamıştım. Zaman geçtikçe bunu bende anladım ve şuan dalga geçtiğimiz o hocamızı da anlayabiliyorum. Dolayısıyla öncelikle bu konuyu sende anlamaya çalış. Biraz farkına vardığında bakış açın değişir ve bu sefer olaylara o gözle bakarsın. ''Maruziyet değeri, etkisi'' düşmüş olur, zira artık farkındalık söz konusu. Düşünen bir insan zamanını boşa geçirmemiştir bence. Çok düşünmekte zararlıdır bana göre. Ama bir insan düşündüğünde zamanını boşa geçirmiş olmaz. Eğer sen bu araştırmaların bu derin düşünmelerin sayesinde arkadaşlarından bu konularda birkaç adım öndeysen, onların bilmediği şeyleri biliyorsan, onların farkında olmadığı şeylerin farkındaysan, onlardan daha geniş bir ufukla olayları değerlendirebiliyorsan, işte ozaman boşa geçmiş bir zamandan bahsedemeyiz, öyle değil mi? Fakat o yaşlardaki en büyük sıkıntı da şudur. ''Bişeyin farkına vardığını zannetme sendromu''. Hemen sonuca varmamalısın bu yüzden. Henüz olayları tam anlamıyla değerlendirmekten uzak oluyor insan o yaşlarda. Zamanla bu ufuk gelişiyor gelişiyor gelişiyor. Haliyle benim bakış açımla seninki bir olmaz. 40 yaşındaki biriyle benim bakış açımda bir olmaz. Zamanla olgunlaşır insan. Tecrübelerde artar. Dolayısıyla o yaşta vardığın sonuçla 10 yıl sonra varacağın sonuç arasında dağlar kadar fark olabilir. Üzülmemek için fevri davranmamalısın, hemen sonuca varmamalısın, olayları kestirip atmamalısın, ''farkına vardım'' rehavetiyle hataya düşmemelisin. En büyük değişimler, en büyük devrimler, en büyük başarılar, en büyük buluşlar hep bir zamanlar ''hayal'' den ibaretti. Çok hayal kurmamak lazım. Fakat hayal kurmadan da bişeyleri başarmak söz konusu olmaz. Sen eğer bu halinden rahatsız isen, ozaman üniversite hayatında(üniversite okuyacağını varsayıyorum) farklı bir sayfa açabilirsin. Çok fazla düşünmezsin, çok fazla bu konulara girmezsin, ortalama bir insan ne yapıyorsa sende benzerini yaparsın, ozaman haliyle etrafın ortalama insanlarla dolar ve o özlemini duyduğun şeyleri sende yaşayabilirsin. Bu tamamen senin elinde olan birşey. İstediğin buysa bunu başarmak zor bişey değil bence. Son 2 gündür benzer konuları görüyorum ve bu beni açıkcası üzüyor. Çevre şartlarından ziyade bunalımlar genelde insanın kendisinden kaynaklı oluyor. Dolayısıyla bunalımları engellemekte insanın bizzat kendi elinde oluyor. Bu süreçten çıkabilmek tamamen sizin elinizdedir. Evet medya olayını biliyoeum, ama bazı insanların böyle hayat sürdüğünü düşününce gerçekten çıldıracak gibi oluyorum sanıeım bu kıskançlık. Açıkçası ortaokuldayken dedim ki kendi kendime liseye geçince herkes gibi sıradan olacağım, modaya uyacağım. Fakat liseye geçtiğimde olay çok farklı geldi 9.nci sınıfta herkes gibi davranmaya başladım herkes whatsapp kullanıyordu bende kullandım, fakat gerçekten saçma geliyordu ve bıraktım, yani o zamanlar saçma olduğunu biliyordum ama sindirmeye çalışıyordum. Twitterda aynı şekilde, mesela şuan snapchat kullanıp, instagrama fotoğraf yetiştirmem lazım ama bu gerçekten bana mide bulandırıcı geliyor. İnsanların birşeyi yerken veya yaşarken zevk için değilde instagramdan vs. birilerini kıskandırmak için yaptıklarını düşünüyorum. Mesela şuan herkes gibi olmam gerekirse insanlarla dalga geçmem gerekir ve ben bunu yapamıyorum, yapıldığını gördüğümde ses etmezsem uzunca aklımda yer ediyor. Mesela vir olay yaşandı onu pmden anlatabilirim 2 yıl önceydi ama sanki bugün yaşanmış gibi kendimi kemiriyorum. Kısacası birtürlü bazı şeyleri yutamıyorum.

İşte dostum onlara özenmenin sebebi, senin eksikliğin değil. Bunu sana eksiklik olarak gösteren medya yüzünden, bu saçmalıklar içerisinde kaybolmuş olan insanların çokluğu yüzünden sen bunu eksiklik olarak görüyorsun. Oysa senin doğal halinde bu yok, sen bundan hoşlanmıyorsun anladığım kadarıyla. Ama bunu eksiklik olarak gördüğün için, rahatsız oluyorsun.



Benim kardeşimin onbinlerce takipçisi var instagramda. Yaptığı tek şey, yaptığı yemeklerin fotolarını çekip atmak. Bu kadar. İnsanlarıda kıskandırmak falan istemiyor aslında. Yaptığı şeyi sergilemek, iltifat görmek, beğenilmek hoşuna gidiyor. Herkesin hoşuna gidiyor. Karılar deli gibi yorum atıyor, ''tatlım çok güzel görünüyor, ne kadar yağ kullandın, lezzeti nasıl'' bilmem neler falan. Kıza en sonunda bi akıl verdimde şimdi youtube kanalı açacak. Tutarsa buradan iyi para kazanma ihtimali var.



Twitter ve facebook ben sadece gündemi takip etmek, medyaya yansımayan olayları öğrenmek için kullanıyorum. Facebookta çok yararlı gruplarda var, onlarıda takip ediyorum. Yoksa insanların sabah ne yediği, sevgilisiyle neler yaşadığı, akşam ne içtiği inan benide hiç ilgilendirmiyor ve insanların bunu paylaşmasını hiç anlamıyorum. Sosyal medyadan tanıştığım kızlarla da ilişkilerim hiç olumlu gitmedi, o işede yaramıyor, çünkü duygu yok, avatar foto paylaşımlar üzerinden başlayan saçma sapan bir ilişki, sonu fiyasko. Yanlış bir şekilde kullanıldığında insanın vaktini çalıyor. Saçma sapan paylaşımlar bilmem neler. Boş işler.



İşte bütün bunlar farkındalıktan dolayı oluyor. Sen farkındalığa sahip biri olarak asla onlar gibi olamazsın zaten. Boşuna bunu isteme. Yani bunu istemen çok saçma geliyor bana. Aslında saçma da gelmiyor. Bahsettiğim şeyler yüzünden bunun gibi saçmalıkları bir eksiklik olarak hissediyorsun.

quote:

Orijinalden alıntı: Sensuski

yalnızlık insanı gerçekten kötü yapıyor. senin seven bir kadın olmayınca yada seninle zaman geçirmek isteyen bir arkadaş olmayınca çok kötü oluyor insan. aynılarını bende yaşıyorum. sevgiye ihtiyacığımız var sadece.

quote:

Orijinalden alıntı: Sensuski

yalnızlık insanı gerçekten kötü yapıyor. senin seven bir kadın olmayınca yada seninle zaman geçirmek isteyen bir arkadaş olmayınca çok kötü oluyor insan. aynılarını bende yaşıyorum. sevgiye ihtiyacığımız var sadece.

quote:

Orijinalden alıntı: John Wick

quote: Orijinalden alıntı: Sensuski yalnızlık insanı gerçekten kötü yapıyor. senin seven bir kadın olmayınca yada seninle zaman geçirmek isteyen bir arkadaş olmayınca çok kötü oluyor insan. aynılarını bende yaşıyorum. sevgiye ihtiyacığımız var sadece.

Karılar geldiği zaman hayatın düzene girmez, hayatın düzene girdiği zaman karılar gelir.

Erkek olmasını öğrenin. "Sevgiye ihtiyacım var" gibi feminen, gay cümleler kurmayın. Kendinize yetmeyi bilin. Böyle davranarak hem feminen, hem muhtaç görünüyorsunuz. Karılar feminen, muhtaç görünen erkeklerden tiksinirler. Şikayet etmeyi bırakın. Ne hayat ne de insanlar size istediklerinizi verir, siz istediklerinizi alırsınız. Erkek olun ve istediklerinizi elde etmek için ne gerekiyosa yapın.

quote:

Orijinalden alıntı: BerilHatipoğlu

quote: Orijinalden alıntı: John Wick quote: Orijinalden alıntı: Sensuski yalnızlık insanı gerçekten kötü yapıyor. senin seven bir kadın olmayınca yada seninle zaman geçirmek isteyen bir arkadaş olmayınca çok kötü oluyor insan. aynılarını bende yaşıyorum. sevgiye ihtiyacığımız var sadece. Karılar geldiği zaman hayatın düzene girmez, hayatın düzene girdiği zaman karılar gelir. Erkek olmasını öğrenin. "Sevgiye ihtiyacım var" gibi feminen, gay cümleler kurmayın. Kendinize yetmeyi bilin. Böyle davranarak hem feminen, hem muhtaç görünüyorsunuz. Karılar feminen, muhtaç görünen erkeklerden tiksinirler. Şikayet etmeyi bırakın. Ne hayat ne de insanlar size istediklerinizi verir, siz istediklerinizi alırsınız. Erkek olun ve istediklerinizi elde etmek için ne gerekiyosa yapın.

Karı karı dedi banladılar :D

Tabiki kendinize yetmeyi bilin. Bunu hem kadınlar hem de erkekler yapmalı. Sevgiye ihtiyacınız varsa da kabullenin.Her insanın vardır. Yanında ailesi ve dostları olan insanlar ne şanslı insanlar. Muhtaç olduktan sonra görünmesen ne olur? Mesele muhtaç olmamakta. Hislerinizle barışın. Kendinizle savaşmayın. Hayatınız "errrrrrkek" olma hırsıyla mı geçecek? Ben toplumun dayattığı kadın rollerini kabul etmiyorum mesela. Muhtaçsan muhtaçsın işte. Kadınlarla beraber olmak için bu kadar kasmaya kendini olmadığın gibi göstermeye gerek yok. Zaten beceremezsiniz. Bu kişi de kahvehane köşelerinde akşama kadar batak oynayan dayılara benzemiş bak :D

"Ne hayat ne de insanlar size istediklerinizi verir, siz istediklerinizi alırsınız." Doğru.

Bunun gibi kuyruğu sürekli dik tutmaya çalışan erkekler daha ezik görünüyor.

"Orkoklok , orkok olon , orrrrrrrkok" :D