Bir insanın zengin mi fakir mi orta sınıf mı olduğunun suratından anlaşılması.

quote:

Orijinalden alıntı: 01001101

katılıyorum. ben mesela aşırı fakir olmasa bile evin annesinin umursamazlığı ve babanın otoritesizliği nedeniyle yemek pişmeyen, öğle yemeği diye bir kavram bile olmayan, kahvaltı bile göstermelik yapılan, düzensiz yenilen akşam yemeklerinin bile içerik olarak çöp olduğu bi ailede büyüdüm (çöp derken yani göstermelik makarna-pilav falan yapıp kaktırırdı annem). yemeklerin gıda içerikleri falan önemsiz idi bizimkiler için. çocuğun nasıl beklenilmesi gerektiği gibi bir kavram yoktu. şu an 32 yaşındayım, 165 boyundayım. 60 kiloyum. gören herkes lise öğrencisi zannediyor. bilinçli ailelerin çocuklarının gelişmeleri sadece boy ve kilo olarak olmuyor, adamlar vücut hatlarına baktığında farkı direk anlayabiliyorsun. bizim hatlarımız yarım gelişmiş gibi, ergenlikten kalma gibi bizim hatlar. onlar ise tam ermiş-gelişmiş-yetişkin gibi. kıyasladığımda âdeta engelli olmayan engelli gibi hissediyorum kendimi. ancak gerçek bi engelli görürsem teselli buluyorum, elim ayağım yerinde, bisiklet kullanıyorum, gezip rahatça yaşayabiliyorum diye.

bazen böyle apaçilere rastlıyorum, bakıyorum hepsinin boyu 165, kilo 60, ayaklarında yırtık apaçi pantolonları. ulan diyorum hani apaçi değiliz az çok kültürlü kişiyiz yani ama görüntü olarak şu kekolardan farkım yok ne yazık ki.

quote:

Orijinalden alıntı: Staying Alive

Tezgahtarlık yapıyordum, mağazaya gelen insanların çoğunun zengin olduğu anlaşılıyordu, mutsuz zengin görmedim. Bizim fakirler de kendilerini kandırsın para mutluluk getirmiyor diye.