bazen çok konuşmak istiyorum ama

yinede herşeyi içime atıyorum, günümüzde kimse kimseyi dinlemek istemiyor zaten.Boş duvarlarla konuşmaktan farkı yok birisiyle dertleşmenin değil mi ? Zaten anlatsanda ne kadar anlayacak seni o bile meçhul.Hani mevlananın bir sözü varmış ya " Herkesin anlayış derecesi farklıdır.Benim sana anlatacaklarım, senin anlayacağın kadardır." diye bilmem doğru mudur gerçekten ona aitmidir bu söz ama gerçekten doğru bir söz olduğunu düşünüyorum.Yani sen derdini anlatıp tamamen dark bir dünyadan bahsetsen bile adam onu dinlerken tozbembe bir dünya aklında canlandırıp ona inanıp ona göre bir cevap verebilir.Bu da birisiyle dertleşmenin manasız bir eyleme dönüşmesine sebep oluyor gözümde.Sizce haksız mıyım ?

You can try out writing such as short stories, dairy, journals, etc.

Kardeş millete ecnebice yazma açtığım konuya gel

empati doğuştan geliyor aga bana anlatsan dertlerini bir sey anlamam bazen filmlerde falan da karakterleri anlamakta zorluk cekiyom sana sadece işin içinden nasıl cıkacagına dair tavsiye verebilirim derdinin büyüklüğünü hayatına ne kadar etkisi olduğunu falan kavrayamam