babaannem alzheimer yardim

quote:

Orijinalden alıntı: IceWizardd

Dostum şu imlani düzeltip tekrar yazsan 3 kez okudum Sadece babannenin alzheimer olduğunu anladim

quote:

Orijinalden alıntı: IceWizardd

Hastalar uzak geçmişi ayrıntılı olarak hatırlarken, birkaç dakika önce gelişen olayları hatırlamakta zorluk çekerler. Kişiye sürekli gün, ay ve yıl hatırlatılabilir. Hatırlayamama problemi nedeniyle yaşayabileceği depresif duygu durumunu engellemek için fotoğrafların ve eşyaların üzerine hatırlatıcı notlar koyun

Alzheimer hastası ile konuşurken basit kelimeler ve kısa cümleler kullanılmalı, ses tonu hafif ve nazik olmalıdır. Alzheimer hastası olan bir kişiyle çocuk gibi ya da o orada yokmuş gibi konuşulmamalıdır. Cevap vermesi için yeterli süre tanınmalı, cevaplandırırken onu kesmemeye çalışılmalıdır. Eğer Alzheimer hastası olan kişi bir kelimeyi ya da sonucu ifade etmekte zorlanıyorsa yavaşça aradığı kelimeyi ona hatırlatılmalıdır


Alzheimer hastası olan bir kişi için giyinmek pek çok zorluğu bir araya getirmektedir. Giysileri giyinme sırasına göre yerleştirilmeli, eğer yardıma ihtiyacı olursa kısa ve adım adım açıklama yapılmalıdır.Kolay giyilip çıkarılan kıyafetler tercih edilmeli, elastik bluzlar ya da fermuar veya düğme yerine velcrolu birleştiriciler tercih edilmelidir.


Yemek yemek de bir sorun olabilir bazı hastalar sürekli yemek isterken bazılarının da iyi bir besin alımı için desteklenmesi gerekebilir. Yemek için sakin bir ortam oluşturulmalıdır. Yemek sınırlı sayıda çeşit ve küçük porsiyonlar halinde sunulmalıdır. Pipetler ve kapaklı fincanlar içimi kolaylaştıracaktır
Bazı hastalar banyo yapmaktan korkup, agresyon gösterebilmektedir. Banyo işi kişinin en sakin ve iletişim kurulabilir olduğu dönemde planlanmalıdır. Güvenlik konusunda dikkatli olunmalı ve hasta banyoda tek başına bırakılmamalıdır. Her gün banyo yaptırmak yerine aralarda süngerle silerek de temizlik sağlanabilir.
Hastalık ilerledikçe Alzheimer hastası mesane ve barsak kontrolü ile ilgili problemler yaşayabilir. Bazen inkontinans başka bir fiziksel rahatsızlığa bağlı olarak da ortaya çıkabileceği için mutlaka doktoru ile bu konuda görüşülmelidir. Hastayı tuvalete götürmek için bir rutin oluşturulmalı ve buna mümkün olduğunca bağlı kalmaya çalışılmalıdır. (her 3 saatte bir tekrarlamak gibi).

Uykuyu destekleyecek sakin ve huzurlu bir ortam oluşturmaya çalışılmalıdır. Akşamları hep aynı saatte yatması sağlanmalıdır. Gün içinde egzersiz desteklenmeli ve ufak şekerlemeler engellenmeye çalışılmalıdır. Günün ileri saatlerinde kafein alımı engellenmelidir. Eğer hasta korkuyor ve dezoryante ise yatak odası, hol ya da banyonun ışığı açık bırakılmalıdır.

Hastayı güvende tutabilmek bakımı sağlayan kişinin en önemli sorumluluklarından biridir. Bazen Alzheimer hastalarının evden uzaklaşma ve gezinme gibi eğilimleri olabilmektedir. Kişinin bir kimlik taşıması bulanlara yardımcı olabilmektedir. Kapıların kilitli tutulması ve hastanın alışkın olduğu kilidi açabildiği durumda ek kilit uygulaması yardımcı olacaktır. İçeride ya da dışarıda tehlike yaşatabilecek eşyalar ortadan kaldırılmalıdır.

quote:

Orijinalden alıntı: noqaj

Dostum üzüntünü paylaştığımı belirtmek isterim.
Benim de dedem alzheimer oldu. Bu yıllar önce baş göstermişti ama alzheimera hiç benzemiyordu. Sürekli doğruluğu tartışmasız bi konu üzerinde şüpheler duyuyordu o şekilde başladı.
6 yıllık falan bi süreç olmalı şu andan geriye gidince. İkinci üçüncü yıllarında daha da doğruluk payı olmayan şeyleri takmaya başladı ve kimse ikna edemedi. Dükanımızdaki kiracı buna kira çizelgesi imzalatmış, unutuyor diye. Bu ayın kirasını aldım şeklinde. Kara kara düşünüyordu. Sorduğumuzda bize kendisine açık senet imzalattığını iddia ediyordu. Halbuki öyle bir şey yok. Burası küçük bi yerleşim ve herkes herkesi biliyor... Böyle bişey gerçekten yokken o kadar kendinden emin bi şekilde hikayeler uydurup iddia ediyordu ki ta lise döneminden çocukluk arkadaşları masa arkadaşları gelip ikna etmeye çalıştılar. Bana mısın demedi. Her gün her gece onu düşündü. Sonra bu durum daha da berbat hale geldi. Evimizi köyümüzü elimizden aldı diyordu, bizi sokağa atacak diyordu. Yatacak yerimiz yok diyordu. Olayla hiç alakası olmayan yüzlerini dahi görmediğimiz akrabaların da malının mülkünün gittiğini söylüyordu. Buradan anla saçmaladığını.

Öyle böyle derken işte bu takıntıları için nörolojiye götürdü annemler. Bitakım ilaçlar yazdı. O ilaçları attığında susuyordu. Sadece uyuyor kedi gibi bütün gün uyuyor, bazen kalkıp mutfağa gelip bişeyler atıştırıyor. Atıştırması da dolabı açıp yemek yeme değil. Ekmek kutusundan kuru ekmekleri bölüp bölüp her gelişinde bi lokma yiyip gidiyordu. Şekerden olsa gerek. Aç olduğundan değil. Daha 1-2 saat öncesinde tıka basa yemek yemiş oluyor. 3 öğün kaldırıp yemek vakti diye yedirirdi annem. İlaçlarından biri vardı, suya damlatılan damla sanırım. Onu almadığı zaman huysuzluk yapıyordu. Gece kalkıp bu ışık niye yanıyor diye kavga ediyordu benimle annemle kardeşimle. Fatura geliyormuş. Bu bahsettiğim doktora gidip ilaç yazdırılma mevzusu ise 1 yıl önceydi. Şu an çok daha kötüye bağladı. Bütün gün yatıyor artık, 3 hafta öncesine kadar kalkıp yürüyebiliyordu her ne kadar bacakalrım basmıyo dese de. Artık yürümek istemiyor. Ben annemin alıştırdığını düşünüyorum buna. Çünkü ben yanındayken sadece sırtına hafifçe dokunmam yürümesine yetiyordu. Ama annem tüm ısrarlarımıza rağmen gücünü kullanarak taşıdı kendisine yaslanmasına izin vererek taşıdı. Ve artık hiç yürümüyor alıştı ona... Kendini taşıtıyor. 2 hafta önce doktora götürmüştük. Bu yürümek istememesi parkinson hastalığındanmış. Bi de parkinson başlamış yani. Sudan da korkuyor bu arada. Bu da ya alzheimer ya parkinsondan yine. Emin olamıyorum yine ama ya parkinson ya da alzheimer hastaları için söyledi bunu doktor, yemek yemeyi de keserlermiş bi süre sonra. O zaman mecbur yatıp damardan beslenecekmiş...
Benim tecrübelerim böyle işte. Umarım işine yarar bişeyler çıkar buradan. Yaratan kolaylık versin.