Ailem borç içindeyken son paralarını alıp hepsini kaybettim.

Herkese merhaba değerli forum sakinleri. Bu mesajları yazıyorum çünkü çevremde bu durumu anlatabileceğim kimse yok. Ben 19 yaşındayım ve üniversite sınavına hazırlanıyorum. Babam emekli ve yakın zamanda -3 ay önce- çalıştığı fabrika kapatıldı ve işsiz kaldı. Annem mahalle esnafı ve zar zor geçiniyoruz. Geçen sene üniversiteye maddi durumumuz yüzünden -her ne kadar ailem beni yollamak istese de- gidemedim. Onlara istediğim yer tutmuyor vs. dedim. Babam işsiz kaldığı zamanlarda borsadan para kazanmak istedim. Daha önce de tecrübem vardı. Ailem borç içindeyken zar zor 100 dolar para aldım ve borsaya başladım. Ailem için gerçekten önemli bir miktar. Ailem bana parayı verdi çünkü ailem bana güvenir. Asosyal bir insanım, arkadaşım yok. Tek başına takılan tanrının yalnız adamıyım. Ailem parayı verdikten sonra ben bu parayı kaybettim. Daha sonra zararı çıkarma umuduyla tekrar 100 dolar istedim fakat ailem kaybettiğimi bilmiyor. Ardından bu 100 doları da kaybettim. En son babamdan gizli annemden 100 dolar daha aldım ve lanet olsun ki onu da kaybettim. Ailem ise paraların hala borsada olduğunu sanıyor. Çünkü onlara yalan söyledim. Babam ara ara paraları soruyor çünkü ödemeler var. Ben ise babamı geçiştiriyorum. Onlara bir bahane uydurdum borsa da stake ediyorum diye. Geçen gün tekrar kazanma umuduyla babam yalan söyledim ve tekrar 100 dolar aldım. İşin iyi tarafı 100 doları 160 dolara kadar çıkardım fakat yine kaybettim. Gerçekten ne yapacağım hiçbir fikrim yok. Bu durum Aralık gibi başladı ve şu an Mart ayındayız. 16 Martta ciddi bir miktar ödeme yapmamız gerekiyor ve babam durmadan parayı istiyor. Benim elimde ise babam verebileceğim hiçbir şey yok. Konuyu defalarca aileme söylemek istedim fakat kaybettiğimi söylediğim an bana karşı güvenleri kalmayacak. Büyük ihtimalle babam kızar annem ise ağlar. Çok pişmanım. 3 aydır hiç ders çalışmadım çünkü paranın stresi beni bitirdi. Hayattan bıktım. Toplam 400 dolar(12bin tl) kaybettim ve ne yapacağımı bilmiyorum. Derslerden geri kaldım resmen hayatımı zehir etti. Bu arada borsa bilgim var ve aslında ufak miktar ile kazanıyorum. Lakin hırs yapıp riskli işlemlere giriyorum ve bir anda hepsini kaybediyorum. Şimdi inanın ne yapacağımı bilmiyorum. Tek istediğim aileme destek olmaktı. Ailemin yaşlandığını gördükçe içim acıyor ve bu hayatta onlar için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Üniversiteye gittiğimde kendi harçlığımı çıkaracak kadar kazanç elde etmek istedim. Aileme yük olmak istemedim. Geçen babama part time çalışmak istediğimi söyledim ve tartıştık. Kendisi önünde hayatını etkileyecek sınavın var ve sen işe girmek istiyorsun diye azarladı. Fakat aileme verebileceğim bir para olsun istiyorum. Tek istediğim borçları kapatmaktı fakat o da olmadı. Babamın bana berbere git diye verecek parası dahi yok. Hayatımda neşe kalmadı. Zaten hiç arkadaşım yok. Tek başıma odamda çürüyorum. Sürekli ağlıyorum. İnanın bunları buraya yazma sebebim içimi dökmek. Ders çalışmak istiyorum fakat aklım sürekli batırdığım paralarda. 3 ay doğru düzgün uyumadım. Eğer babama kaybettiğimi söylersem büyük ihtimalle annemin bir tane altın bileziği var, onu satacak. Bu durumda annem çok üzülür. Geceleri hayatımı sonlandırma isteği aklımdan çıkmıyor. Beni durduran tek şey ailem. Özellikle son 2 haftadır kafamda derin düşünceler var. Ben ölsem 1 aya zaten bir ay içinde her şey normale döner. Ben unutulur giderim. Ölmeden önce teknolojik aletlerimi, kitaplarımı, kıyafetlerimi satarım ve o parayı çıkartırım. En azından şerefimle ölürüm. Sizce ne yapmam gerekiyor aileme söylemeli miyim yoksa diğer yolu mu seçmeliyim? İkisi de birbirinden acı

20 Mart Güncelleme:

Arkadaşlar ödeme günü geldiğinde kısmen de olsa öğrendiler. Kaybettiğimi söyleyemedim ama anladılar zaten. İlk başta babamdan bir azar yedim. Annem evde değildi fakat geldiğinde bu konu hakkında hiçbir azar yemedim. Babam "Beni ne kadar zor duruma soktun, şimdi ne yapayım" gibi cümleler ile azarladı. Ardından evden çıktı gitti, üzüntüden uyumuşum uyandığımda babam eş, dosttan borç istiyordu telefonda. Sonra borçlar yardımı ile ödemeyi ayarladık. Benim üzüntümü görünce canın sağolsun oğlum kazançlar zararlar bir gider, Arkanda biz varız kafanı takma falan dediler. Üstümden kalkan yükü size anlatamam. Bir anda hayatı renkli görmeye başladım, gerçekten abartmıyorum. Aylardır süren stres, baş ağrısı saatler içinde geçti. Tabii kaybettiğim para için üzgünüm fakat yazın çok çalışıp misli ile aileme vereceğim. İnsanın arkasında ailesi olması gerçekten en büyük şükür. Şimdi ise tekrardan yat kalk yks çalışacağım. Konuya cevap veren herkese teşşekürler  

Çalışmak istiyorum tabi ki fakat ailem izin vermedi. Sınava kalmış 3 ay, yazın çalışırsın diyorlar. Ölmek istememin sebebi sadece para değil.

Benim borsaya ilk başlangıcım 2017 idi. O zamandan beri ufak ufak kazançlar elde ediyordum ara sıra fakat ilk defa 400 dolar kadar sermaye kaybettim. Ailem parayı veriyordu ufak tefek kazanıp geri aileme parayı veriyordum. Fakat miktar fazla olunca riskli işlemlere girdim ve liq oldum. Şimdi ben ısrarla çalışmayı istersem ailem direkt anlayacak. Güvenleri sarsılacak. Beni sürekli borsadan uzak tutmaya çalışacaklar. Aslında haklılar. Yazın çalışmak isterim ama iş çoktan geçmiş olacak.

Bu mesaj içimi rahatlattı. Olaya 3. şahıs bakış açıları durumumun ciddiyetini anlamama yardımcı oluyor. Fakat dediğim gibi güvenleri bana karşı kalmayacak. Arkadaşın da yazdığı gibi neden yalan söyledin diyecekler. Her sözüme güvenmeyecekler.

3 aydır başımdan geçenleri anlattım. İnanmıyorsanız en ince detayına kadar kanıtlarını atabilirim. Yazarken de belirttim. Sadece içimi dökmek istedim. Sizden neden para isteyeyim ki? Sadece insanların fikrini almak istiyorum. Dertleşmek insana iyi geliyor, dertleşecek kimse olmayınca buraya yazmak istedim.

Yorumunuz için teşekkür ederim. Sanırım kaçınılmaz son anlatmak. Ailemin mutlu olduğu bir anda haberi söyleyeyim.

Sanırım söyleyeceğim. Gelişmeleri haber ederim, teşekkürler

Kardeşim bu ülkede bizzat çalıştığım bazı şirketlerde ve çevremde gözümün önünde milyonlarca (altı sıfır) boca batan insanlar tanıdım.

Anlık hatalar gençliğin verdiği haytalıklardan ne baba arabaları ne bmwler mercedesler vs parçalayanlar gördüm. Yine dediğin gibi gençliğin verdiği hatalardan veya başka sebeplerden borsada btc de kumarda neleri yakan insanlar tanıdım.

Bu bahsettiğim şeyler inan ki hep bol sıfırlı meblağlar idi. Hapse bile gir çıka sebebiyet vermiş durumlar yaşayanları gördüm. Şimdi bu insanlar bir şekilde halen hayatta ve ayakta toparlanmış, hayata tutunmuş devam ediyorlar.

Bu konuda ise görüyorum ki 12 bin tl epi topu 292£ için yani bir ingiliz ilkokul çocuğunun haftalık harçlığı bile değil bir rakam için ölmekten falan bahseden birini görüyorum. Daha fazla bir şey yazamama gerek var mı??

Çok detaya girmeyeyim, çalıştığım dönemlerin birinde (yani işsiz değildim) kredi kartı borcum vardı. Üst üste başka ödemeler yapınca kredi kartını ödeyemedim. Tabi banka beni icraya vereceğini söyledi, yasal ödeme sürelerinin sonuna yaklaştım vesaire. Bu süreçte aileme hiçbir şey söylemedim. Söylemek istemiştim aslında ama söylemedim yani. Sonra o borç hem faiz hem de zamanında ödenmemesi sebebiyle bir miktar arttı. Aynı zamanda findeks notum düşmeye başladı tabi.

Bu süreçte borç isteyebileceğim çok arkadaşım veya yakınım olmasına rağmen kimseye anlatmadım bunu. Aslında anlatabilirdim nedir yani? Bu arada borcun asgari ödemesi o kadar komik bir rakamdı ki ama düşün yani para olmayınca onu bile ödeyemiyorsun. Borcun tamamı bile komik bir rakamdı.

Tabi ben kimseyi suçlamıyorum, kendi bilinçsizliğim ile oldu. Yani ödeme dengesini kaybedince bunlar olağan şeyler bu sebeple kimseye de kızmıyorum. Aksine yakınlarım öğrenseydi onlara haber vermedim diye bana kızabilirlerdi düşün yani.

Tabi insan böyle bir refleksi nasıl geliştiriyor, yani kimseye neden anlatmak istemiyor o da ayrı bir konu doğrusu. Üzerine pek düşünmedim bu durumun.

O borç halen duruyor bu arada. Elime para geçtikçe veya para kaldıkça bir şeyler ödüyorum, yasal süresini geçirmemeye çalışarak ödemeye çalışıyorum. Başka ödemeler daha yaptığım için bu borçlar bitene kadar bu şekilde devam etmek zorundayım.

Bazen insanlara çok garip geliyor, ya şu da para mı diyebiliyor. Öyle anlar geliyor ki insan 10 tl bulamıyor. Tabi kimseye kızmaya gerek yok bu gibi mevzularda.

Benim bu süreçten öğrendiğim en büyük şey ise şu oldu, bankaların borçlarını geciktirmeye başlayınca günde yüz kez robot arama yaptırıp (farklı numaralardan) sizi rahatsız ediyorlar, uslup değiştirip hakaret bile ediyorlar. BDDK ya veya ilgili bankaya kaç kez şikayette bulundum hatırlamıyorum ama uyardık ettikten öte bir yanıt gelmiyor. Zaten o işleri de boşverdim tamamen.

Şimdi bir hedefim var, bu borçlar bittiğinde kartları ya iptal etmeyi ya da hiç kullanmamayı düşünüyorum. İnşallah hedefime ulaşabilirim diyorum. Hayırlısı her şeyin.

Bu arada Findeks notum bir miktar azaldı ama çok da umursamıyorum. İlerde kredi vs lazım olursa verirler mi bilmiyorum açıkcası merak bile etmiyorum doğrusu çünkü kafaya bu mevzuları takmamaya çalışıyorum.

Senin durumuna gelirsek, bence ailene anlat. Tabi bunu diyorum ama dönüp bana desen ki sen niye anlatmadın? Valla haklısın.

Ölmek istemem sadece 12k kaybettiğim için değil yani genel olarak içinde bulunduğum durum. Ayrıca şunu da söylemeliyim ki konuyu açarken 3 ay içinde yaşadıklarımı yazdım. Bir anda yazınca duygu patlaması ile sonlara doğru abartmış olabilirim. İnsanlar genelde kumar vs. olsun önemli bir para kaybedince saçma sapan, günler süren duygu durumlarına girebiliyor. O duygu durumu ile saçma kararlar -hayatına son vermek gibi- verebiliyor. Gerçekten garip bir şey. Ben de bu duygu durumundan kurtulmak için tanımadığım insanların yorumlarını almak istedim, teşekkürler

Gerçekten aileme söyleyip tekrardan derslerime dönmeyi çok istiyorum fakat dilim varmıyor bir türlü. Emanete ihanet etmişim gibi hissediyorum. Özellikle akrabalarım alay edecekler. Ailemin tepkisi desen o ayrı bir konu. Dün gece diyecektim annemle babam biraz gergindi diyemedim. Gerçekten insan anlatamıyor.