Uyku Problemim Hakknıda

quote:

Orijinalden alıntı: 01001101

bire bir aynı sorunu yıllarca yaşadım. sonra, akşam film izlerken film karşısında uyuya kaldığımı fark ettim ve bundan faydalanabileceğimi düşündüm. her akşam yattığımda laptobu yan çevirip film açmaya başladım. böylece her gece film ile uykuya dalıyordum. problemi aşmış oldum. yıllarca böyle film izleyerek uyudum ve problemi tamamen unuttum. sonra film açmayı da bıraktım. bildiğin yatıp uyuyan biri oldum. sorunu tamamen unutmuştum nasıl olsa.

quote:

Orijinalden alıntı: IntroVert17

Ne güzel hocam ya, şu uyku işi hayatımı o kadar etkiliyor ki hiçbir şey yapasım gelmiyor gece olunca artık endişeleniyorum ne zaman uyuyabileceğim diye bir türlü çözüm bulamadım

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: 01001101

aynı ben. bana ayda 2-3 gün olurdu bu. bi kez oldu mu ard arda 2-3 gün sürerdi yani. gece yatağa yatınca bi anda endişelenirdim uyuyamıcam diye. ve o endişe gelince de artık uyuyamazdım zaten.

bu tamamen psikolojik bir olay ve bu sorunu kendimiz yaratıyoruz aslında. sorunun nedeninin bu olduğunu çözebilirsen, kendin çözüm yolları bulup bu sorunu aşarsın.

bu gece uyuyamama olayını herkes yaşıyor aslında. ama, başka biri 3 ayda bir yaşar, sen haftada bir yaşarsın. tek farkı bu. sen sık sık yaşayınca, bu sefer: "bu olaydan hiç kurtulamayacağım" gibi yanlış bir yargıya kapılıyorsun ve normalde uyku sorunu yaşamayacağm halde sırf bu yanlış yargı nedeniyle tekrar tekrar yaşıyorsun. olayın tekrar tekrar gerçekleşiyor olması senin ümidini iyice kırıyor. düzeleceğine olan inancın azalıyor ve bu sorunun seni hiç bırakmayacağını düşünüyosun.

şimdi tavsiye vermek bana düşmez, doktor değilim, ama yine de tavsiye vermek gerekirse, bence her şeyden önce bunun ciddi bir sorun olmadığını kendine anlat. şöyle düşün, bu olay gerçekleiyor mu? evet. peki, bu olayın gerçekleşiyor olması sana çok mu büyük zarar veriyor? seni evsiz mi bırakıyor? seni silahlı bir savaşın ortasına mı atıyor? hayır. sen yine evindesin. güvendesin. sorun yok. üniversite öğrencisi isen daha da güzel, her sabah işe gitme zorunluluğun yok. gece 3'e kadar uyuyamasan bile sabah geç kalkarsın. yani özetle, şunu anlamak zorundasın: "kötü bir şey olduğu yok, altı üstü uykuya geç dalıyorum"

bu uyku sorunubu kafanın odak noktasına koymuşsun farkında olmadan (ben de böyle yapmıştım) ama bunu aşmalısın. uyku sorununu önemsemeyi bırakırsan, artık onu unutmaya başlarsın. ve yaşamazsın. şimdi sen: "sürekli yaşıyorum, nasıl unutayım!" diyceksin. şöyle, ben sana hemen unut demiyorum. ben sana: "bu sorunu önemsemeyi bırakmalısın" diyorum. bunu başarırsan, o sorunu unutursun. ve artık yaşamazsın. yaşarsın ama 6 ayda bir kez yaşarsınç normal insanlar da 6 ayda bir yaşıyolar zaten (yani ara sıra)

yine de bunları söylemek yeterli değil. o sorunu önemsememenin bir yolunu bulmalısın. zamanında bunlar bana söylenseydi, bu sözler bu halleriyle pek işime yaramazlardı çünkü benim de bir yol bulmam gerekirdi. ben bu sorunu önemsememe yolunu şans eseri buldum. film izlerken uyuya kalma olayını fark edince, her gece film izleyerek yatmaya başladım ve gerçekten de bunu yapınca uyuduğumu gördüm. bu bana büyük bir rahatlık verdi. bu sorunu aşmış olduğuma dair özgüven verdi.

aslında ben sorunu film izlemem sayesinde aşmadım. ben: "sorunu aşmış olduğuma inandığım" işin onu aştım. psikolojik bir şey yani.

bu sorunu aşma adına çok ümitsizliğe kapılma. uyuyabilmek bir yetenektir. çocukken annelerimiz bize uyuymayı öğretirler. ve isannın yaşı ilerleidkçe, iş hayatına girince, stres artınca, uyuyamama sorunları olabiliyo, ve insanlar bu sorunları aşmayı zamanla öğreniyolar. sen de zamanla öğreneceksin. öğrendiğin zaman özgüven gelecek, artık: "ya o sorunu her gün yaşamaya devam edersem" gibi bir korkun artık olmayacak. sorunu gene yaayacaksın ama aşacaksın. korkmadığın için o sorun artık sürekli gerçekleşmeyecek.

birçok taktik denenebilir. kitap okumak, film izlemek, müzik dinlemek. aklına gelen her şeyi dene. dikkatini dağıtmalısın. benim uyuyamıyor olmamın nedeni, aklımda hayal kuramıyor olmam idi, çünkü aklım sürekli: "uyuyamıycam, kesinlikle uyuyamıycam!" diye korku ile dolu olurdu. dikkatim asla dağılmazdı. dikkatim dağılmadığı için, düşüncelere dalamazdım. düşüncelere dalamadığım için de uykuya da dalamazdım. film izlemek bana bunu sağladı. filmi izlerken filmin konusunu düşünüp kendi sorunumu unutuyordum ve kısa sürede uykuya dalıyordum.

son zamanlarda gece yatarken telefondan hafif uyku müzikleri açmayı denedim. dinlemeyi sevdiğim için. ama hiç beklemediğim bir şey oldu. bu hafif müzikleri dinlemesi çok güzel olsa da o müzikler beni öyle hayallere daldırıyordu ki dikkatim dağılmıyor tam tersine dikkatim toparlanıyordu ve uyumamı engelliyorlardı. bu yüzden böyle müzik açmayı bıraktım. ara sıra açıyorum ama her gün değil. gece genellikle hiçbir şey açmıyorum. eğer komşulardan konuşma gürültüsü geliyor ise, o zaman telefondan matrak bi podcast açıyorum, podcast içerisinde geçen muhabbetleri dinlerken uyuya kalıyorum. kitap okumak da çok uyku getiriyo ama kitap okumak için pozisyon almak gerek, uyku pozizyonunda kitap okunmuyo, bu yüzden pratik değil. ama telefondan kitap okuyacak olursam uyku pozisyonunda yapabiliyorum. ara sıra yan yatıp telefondan kitap ya da başka eğitsel yazı okuyorum (siyah arka plan ve çok düşük ekran parlaklığı ile tabii ki) o zaman anında uyuya kalıyorum (adeta ilaç verilmiş gibi)

sen de dene. birçok şey dene. korkma. evdesin, vakit sana ait. uyuyamıyosan aç telefondan oyun oyna, oynarken uyursun. kilit faktör: oyuna odaklan ve başka şeyleri unut. eninde sorunda sorunu aşacaksın. unutma, bu sorun tamamen aşılabilir bir şey. yani bi enfekte bir hastalık değil. bu senin düşüncelerinle aşamayacağın mikrobik ya da virüs kaynaklı bir hastalık değil. bunu söylüyorum ki cesaretlen diye. bu tamamen senin kafanda biten bir şey. ben busorunu 12 sene yaşadım. neden? çünkü çözemeye gayret göstermedim. gayret göstermedim çünkü çözülebileceğini bilmiyodum. film olayını şans eseri fark ettim. fark eder etmez sorunu çözdüm. çok kolaymış aslında. eğer ümitsizliğe kapılıp sorunu kabullenmiş olmasaymışım, çözüm aramış olsaymışım, 12 sene bu sorunu çekmeme gerek kalmayacakmış.

ekleme: bi laf vardır ya; "sorunu aşmaya çalışma, sorunla barışmaya çalış" diye. sen şimdi "kimse bu sorunu yaşamıyo bi tek ben yaşıyorum!" diye korkuyosun, ümitsizlik yaşıyosun. kendini diğer insanlardan farklı görüyosun. aslında herkes yaşıyo bu sorunu. tek farkı, onlar bu sorunu yaşadıklarında deli gibi endişelenmiyolar. uyuyamamış olmayı normal karşılıyolar. umursamıyolar. evet, ertesi sabah işe uykusuz gidiyolar, bu doğru, ertesi gün berbat oluyo yani, ama, diğer insanlar bu sorunu umursamadıkları için bu sorunu tekrar tekrar yaşamıyolar. onlar bu sorun ile barışıklar. yukarıda da birkaç kez söylediğim gibi, bu sorun seni bir savaşın ortasına atmıyor, bu sorun seni depremde yıkılmış bir enkazın içine de atmıyor, bu sorun gerçekleşse bile hâlâ güvendesin, evindesin, hatta istersen açıp pc bile oynarsın. sorun yok! hayat devam ediyor! her şey güzel! bunları düşün, ve boş yere endişe yapıyor olduğunu anla. buu anlarsan sorunu aşacaksın.

Alıntıları Göster