Üniversite Size Mutluluk Getirmeyecek

Üniversiteye yerleştiniz diye seviniyorsunuz. Büyük başarıymış gibi hava atıyorsunuz. Gerçek şu: Siz figüransınız. Hayat sahnesinde hiçbir zaman başrol olmayacaksınız. Diploma alacaksınız, belki iyi bir işe gireceksiniz, ama yine de kimse sizi ciddiye almayacak.

Tipiniz yoksa sosyal hayatta hiçsiniz. Kız bulamayacaksınız. Ortamlara çağırılmayacaksınız. Kimse sizi yanında görmek istemeyecek. Siz de kütüphanelerde ömür tüketip, “çalışkan çocuk” diye anılmakla avunacaksınız. Ama bilin: çalışkanlık karizma değil, başarı sosyal değer getirmiyor. Siz hep masanın kenarında, kimsenin dönüp bakmadığı kişi olacaksınız.

Belki mezun olunca plazada çalışacaksınız. Maaşınız fena olmayacak. Ama ne olacak? Akşam eve yine tek başınıza döneceksiniz. Kimse sizi aramayacak, kimse yazmayacak. Telefonunuz sessiz, hayatınız boş. Siz de aynada kendinize bakıp, “benim eksiğim neydi?” diye soracaksınız. Eksiğiniz en baştan yazılıydı: yüzünüz. O yoksa, gerisi masal.

Kendinizi kandırmayın. Üniversite hayatınızı da, kariyerinizi de, yıllarınızı da boşuna yakıyorsunuz. Çünkü bu oyuna kaybederek doğdunuz. Kazanma ihtimaliniz hiç olmadı. Ve olmayacak. Siz figüransınız. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, sahneye çıkamayacaksınız.

chatgpt bana moral bozucu paragraf ver ekstra acimasiz

Olm çok çirkinim ve çok mutluyum lan ağlayın ezik herifler

Çok karamsar tonda yazılmış, ama ana fikir olarak hiçbir zaman Alexander the Great, Mark Zuckerberg, Julius Caesar, Elon Musk, Isaac Newton veya Sabancı'nın torunu olmayacaksınız demek istediyseniz; doğrudur.

Yine de küçük şeylerden mutlu olmaya çalışın, üniversiteyi kazanmak da kutlanacak bir başarıdır. Bunlarla mutlu olamıyorsanız, hayatınızda mutlu olmak için neyi bekliyorsunuz merak ettim?

Yok bu blackpill muhabbeti yapmış tipiniz yoksa hiçsiniz dio

Çok doğru yazı.

Biz sıradan ve küçük insanlar, sıradan ve küçük şeylerle mutlu olmalıyız.

"Aslında kazanmak nedir ki? En büyük zaferi kazandığında bir Antonious olduğunu düşün; Paris'e geldiğini ve o takın altında olduğunu ve bütün insanların senin altında olduğunu düşün ve gücün en üstünde olduğunu... Yalnız kaldığın o anda "n'oldu be, şimdi n'olacak?" diyorsan kaybedensin sen, kaybetmişsin."

pederi dövmek size mutluluk getirmeyecek

Pederi dövdünüz diye seviniyorsunuz. Büyük başarıymış gibi hava atıyorsunuz. Gerçek şu: Hapı yuttunuz. Bu hap antibiyotik gibidir. Luzumsuz yere yuttuğunuz bu antibiyotik, size ciddi zarar verecek. Hayat sahnesinde hiçbir zaman başrol olmayacaksınız. Diploma alacaksınız, belki iyi bir işe gireceksiniz, ama yine de kimse sizi ciddiye almayacak. Birazdan peder kalkacak ve emanetini çıkarıp sizi vuracak.

Pederi dövdüyseniz artık bir hiçsiniz. Hayatı yaşayamayacaksınız. Nefes alamayacaksınız. Birkaç kişi seni tabuta koyacak. Siz de tam tabuttan çıktığınızda "yaşıyorum" diye avunacaksınız. Ama bilin: birazdan sizi çukura atıp üzerinizi toprakla kapatacaklar.

Belki ölümden sonrası farklı olacak. Mahşer günü hayatınız değişecek. Ama ne olacak? Mizan geldiğinde pederi dövdüğünüz için yanacaksınız. Kimse sizi kurtarmayacak, kimse şefaatçi olmayacak. Cehennemde cayır cayır yanacaksınız. Siz de zebanilere bakıp, “neden pederi dövdüm ki?” diyerek pişman olacaksınız. Hatanız en baştan yazılıydı: dövmeyecektin pederi. Pederi dövmeseydin belki de cennetteydin.

Kendinizi kandırmayın. Dünya hayatınızı da, ahiretinizi de, yıllarınızı da boşuna yakıyorsunuz. Çünkü pederi döverseniz kaybedersiniz. Cennete girme ihtimalinizi hiç ediyorsunuz. Kendinize zarar veriyorsunuz. Siz lüzumsuz antibiyotik kullanıyorsunuz. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, pederi dövdüğünüzden cehenneme gireceksiniz.