TUS’a hazırlık sürecinde yaşananlar (2. sayfa)

TUS’a hazırlık sürecinde yaşananlar - Sayfa 2

Therah · 2018-05-08T23:02:07.0000000+03:00

Hayatta çok daha zor şeyler, süreçler, olaylar, testler, sınavlar vardır. Ama size gerçekten ders, sınav anlamında zor olan bir süreci anlatayım. Tus denen süreç. Tıpta uzmanlık sınavı. Amaç bir şeyi abartmak zor göstermek tabipliği övmek değil. Her mesleğin saygınlığı var. Farklı açılardan her mesleğin kendine özgü zorlukları var. Amacım yaşadığım bu süreci size anlatmak, birşeyler paylaşmak. Tus denen sınav tıpta uzmanlık dallarına girmek için kazanılması gereken sınavdır. Bir sıralama sınavıdır. 120 temel 120 klinik sorudan oluşur, iki seansdır. Bu sınavda baraj puanı geçenler tercih yapar sıralamasına göre kazananlar bir bölüme asistan doktor yani araştırma görevlisi olarak yerleşip 3, 4 veya 5 yıl bölümüne göre eğitim alırlar. Bu eğitim süresince tabi ki hizmet de verir doktorluk yaparlar. Ardından ortalama 1 sene doğuda mecburi hizmet verdikten sonra uzman doktor olurlar. Şimdi temel olarak sınav bu. Bizim sınavımızın Dünya’daki diğer uzmanlık sınavlardan olan farkı tamamen bilgi, ayrıntı bilgiden ibaret olması. Abd’de bir üniversitenin yaptığı araştırmaya göre en zor tıp sınavı. İçeriğini bilmesem de o çalışmanın bu zorluk ayrıntı bilgilerden geliyor olmasından kaynaklı. Sınav birincilerinin bile en az 10 yanlış yaptığını düşünürsek zorluğu burdan kaynaklı. Temel olarak bu sınavı kazananlar ne kadar nasıl çalışıyor onu anlatayım. Bu sınav tabi ki tamamen bilgi sınavı. Ezbere dayalı bilgi. Tüm tıp fakültesi boyunca alınan eğitim üzerinden soruluyor. Konu kitaplarını üst üste koyunca yaklaşık 1.5 metre olan binlerce sayfa bilgiden. Sınav böyle olunca çok çalışmanın yanında taktiksel çalışma belli bilgileri çok kere tekrar edip kelimelerden çağrışımlar yapıp ezberlemekten geçiyor. Aynı kitap en az 5 kere okunup her yeri işaretleniyor. 24 kitap var yaklaşık 200 sayfa her biri. Tabi ki birden çok kere okuyunca bir sonraki tekrarda hız ve anlama artıyor. Sınavdan yaklaşık 2 ay önce de son tekrar yapılıp. Olabildiğince son ana sıkıştırıp iyi hatırlanmaya çalışılıyor. O dönem bir tusiyer muhtemelen günde 14 saat masa başında oturuyordur. Genelde 2 senelik olan bir süreçte zorluk nerde derseniz sürecin uzunluğu ve psikolojiyi sağlam tutabilmekte. Başta herkes bu sürece çok hırslı başlıyor bu bir gerçek. Herkes tıp fakültesinin sonlarında uzun yıllar birçok sayıda sınava girmiş. Sınavlara hazırlanmayı mental olarak taktik olarak çözmüş insanlar. O yüzden bu konuya da büyük bir hevesle hırsla atlıyorlar. Tabi ki başarı hırsı da. Tabi ki uzman olma isteğiyle. Ama bu sürece girdikten sonra ciddi çalışan biri öyle bir moda giriyor ki her vaktinde her saniyesinde tusu düşünüyor. Ara verdiği on dakikayı kayıp olan on dakika olarak düşünüyor. Günde birkaç saat çalışma değil. Günde birkaç saat çalışmama olarak geçen bir süreç. Ve özellikle sürecin başlarında ilk bir sene istenilen puan artışı yakalanamıyor. Bu insanı yıpratıyor. Ve hayatı derse endeksleyince hayattaki diğer şeyleri çıkarmak zorunda kalıyoruz. İnanılmaz bir stres, bıkkınlık oluşuyor. Bu yüzden tus çalışanların çoğu antidepresan kullanıyor. Ayrı bir nokta tabi ki tusiyerler arası rekabet. Herkes çok hırslı herkes kendisini başkasıyla kıyaslıyor. Sıfır hareket sürekli bir odadasın. En güzel yaşlarını bir odada oturarak geçiriyorsun. Onlarca kez kendine soruyorsun değer mi? Kendini kandırıyorsun çok güzel olacak diye herşey. Ama asistanlık da onlarca nöbetin olduğu çalışma saatlerinin fazla olduğu ayrı bir zorluk. Ama yine de tek bildiğin bu olduğu için yola devam ediyorsun. Hedefini başarmak istiyorsun hırs yapıyorsun. Aylar böyle geçiyor. Modun değişiyor. Bakışın yüzün değişiyor. Yaşam enerjin gidiyor. Üzerinde farkında olmadığın bir stres. Uyuyamıyorsun gece birçok kez uyanıyorsun. Kendini ihmal ediyorsun. Arkadaşlarınla muhabbetin azalıyor. Hobilerin zaten yok. Neyse amacım hayıflanmak değil . Sadece ben başkalarının süreçlerini okuyunca empati yapmayı seviyorum o yüzden anlatıyorum. Sonuç olarak bakınca herhalde ygs lys’ye çalıştığım 20 katı çalıştığım bu sınavda ortalama üstü bir puanla bitirdim. Tabi bitirdikten sonra hayatımda bir boşluk aylarca süren bir kafa toplama evresi de oldu. Zor bir süreçti ama mutluyum. Zor birşeyi başardığım için, istediğim işi, benim için anlamlı olan işi yapacağım için, insanlara yardım edeceğim için, gurur duycağım bir iş yapcağım için. Bu zor süreçleri geçirmenin sadece tus için değil herşey için en büyük yararı sanırım insanın bir açıdan güçlenmesi, hayatına anlam gelmesi ve kendine daha çok inanması. Her süreç için söylüyorum sanırım hedefi başarmak yeni hedefler koymak insanı hayata bağlayan mutlu eden birşey. Zor ama güzel olansa bu süreçlerde güçlü durabilmek. Herkese kolay gelsin.

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

3 Misafir - 3 Masaüstü

5 sn

54
Cevap

4
Favori

13.710
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

18 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa:

önceki 1 2 3

Giriş

Mesaj

azimlibirisii

Teğmen

180 Mesaj