Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi dartanyan96 -- 20 Nisan 2017; 13:12:3 > |
Hızlı 
Bildirim
The Economist'in Erdoğan analizi
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Samsung Galaxy S24 Ultra 17,3 cm (6,8") 12 GB 256 GB Çift SIM Gri 5000 mAh : Amazon.com.tr: Elektronik
https://www.amazon.com.tr/dp/B0CNKGPSBM
9 sa. önce paylaşıldı
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
1 Misafir - 1 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Akpyi överse gerçekleri yazıyordur. Eleştirirse Türkiyenin gelişmesini çekemeyen hainlerdir. -
Ekonomi buyudu
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Apple_M1 -- 14 Ocak 2021; 15:32:40 >
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > -
Siz akplelileri anlamak Mümkün değil ekonomist olumsuz birşey yazsa zaten bunlar düşman dersiniz olumlu birşey yazsa bak geri adım attı çark etti dersiniz ekonomist dergisi akpden yada erdogandan niye korksun niye çark etsin neyapabileceksin elin amerikalı ekonomist dergisine kayyummu atayacaksin yani neden korksun .
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > -
Gerçekleri yazıyor mu oldu şimdi işinize nasıl gelirse tabi 
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
1- Kandırılan ve/veya kandırmaya çalışan "yeni Türkiye" 'nin güzel bir örneğisin.
2- Erdoğan'a diktatör diyen derginin şimdi sırf referandumu kazandı diye Erdoğan'ın iktidarının Türkiye'ye ne kadar güzel şeyler kazandırdığı ile ilgili yazacağını sanmadığını umardım.
Madem başlık açıp buraya yazı yazıyorsun bari gir internet sitesine bak ne yazmışlar. Beceremiyorsan diye sana ekran görüntüsü ve yazanları kopyalıyorum :
Başlık ile başlayalım :
Markets worry more about political turmoil than encroaching autocracy : Çeviri : Piyasalar zorla gelen otokrasiden çok siyasi karışıklıktan korkuyor.
Yani piyasanın evet çıkıp RTE'nin başkanlığa gitmesinden rahatsız olmadığını yazıyor. Ekonomist utanmadan Hitler ve Mussolini ile karşılaştırmaları yapılmış : otoriter yönetimler kısa dönemde kesinlik sağlayabilir diye yazmış .
Yazılarını da bu durum uzun vadede onları (yatırımcıları) rahatsız etmelidir diye bitirmiş.
Devamı :
THE VICTORY of Recep Tayyip Erdogan, Turkey’s president, in a referendum on April 16th is seen by many observers as a worrying step on the road to autocracy. The vote handed Mr Erdogan far-reaching new powers. But the Turkish lira, stockmarket and government bonds all gained ground as the results came in.
It was a reminder that the relationship between markets and democracy is not rock-solid. Like an errant husband, investors may proclaim their fidelity to democracy but are not averse to seeing someone else on the side.
In Turkey, investors may have feared turmoil if Mr Erdogan’s proposal had been defeated. It is an old, but fairly reliable, cliché that investors dislike uncertainty. And the early years of Mr Erdogan’s rule saw rapid economic growth; since he took office, the Istanbul market has gained 760% (see chart).
An authoritarian government can provide certainty, at least in the short term. When Mussolini took power in Italy in 1922, the country’s equity market returned 29% that year and its government bonds 18%, according to Mike Staunton of the London Business School. Hitler’s accession in 1933 saw German shares return 14% and bonds 15%. Admittedly, Wall Street did even better that year under Franklin Roosevelt but still—even then, Hitler was clearly a dangerous extremist.
The world’s most developed economies tend to be democracies, and to be more open to trade and foreign investment. But as China has demonstrated, it is certainly possible to generate rapid economic growth without a democratic system. China’s stockmarket (along with Hong Kong’s) has been among the best-performing bourses this millennium.
Go back in time 100 years and investors would have been pretty suspicious of democratic governments. The pre-1914 world was dominated by governments with restricted voter franchises, in which currencies were tied to the gold standard, in part to protect the creditor classes from the ravages of inflation. The arrival of mass democracy after 1918 was followed by a boom in the 1920s but then by the Depression, stockmarket collapse and abandonment of the gold standard.
Democracies can enact policies that are not market-friendly; the interests of ordinary voters and international investors are not always aligned. If voters support trade tariffs, nationalisation or higher taxes on firms and top earners, then both stockmarkets and currencies are likely to suffer.
The great bull market of the 1980s and 1990s, on the other hand, coincided with political moves to reduce regulations, lower taxes and let capital flow freely across borders. After the fall of the Berlin Wall, many former Communist countries privatised state-owned companies and opened domestic stockmarkets. In many countries, investors could be relatively relaxed about which party took office; economic reforms were pushed through by Bill Clinton, Gerhard Schröder and Tony Blair, all politicians from the centre-left.
But the background has changed again. There are remarkable similarities between the election in America and the referendums in Britain and Turkey. In all three cases, the electorate was bitterly divided and the margin of victory was narrow (Donald Trump lost the popular vote but won the electoral college). In all three cases, the victorious side drew its support from rural areas and small towns, and was opposed by voters in the big cities. And in all three cases, the winning side has ignored the narrowness of the majority and has argued it has a mandate for radical policy change.
Democracies work best when there is a reasonable degree of consensus and voters are willing to accept defeat for their own side as legitimate. But that is harder when the ideological divisions are sharp and electoral systems deliver “winner takes all” results. In France, for example, voters could yet be faced with a choice in the second round between a candidate from the extreme right and one from the extreme left.
This is likely to result in more radical political changes, of the type that markets do find unsettling. The general drift is towards more authoritarian, more nationalistic policies that appeal to voters whose living standards have stagnated. That process can create a chain reaction; nationalist policies in one country can provoke an adverse reaction in its neighbours and trading partners. Investors may believe that some of these authoritarian leaders will deliver policies they like in the short run—tax cuts, for example. But in the long run, this is a development that ought to concern them greatly.
-
2017 yuzde 2.5 butuyecegiz. İssizligin ayni kalmasi icin gereken yuzde 10 buyume (dikkat edin azalmasi denedim, ayni kalmasi dedim)
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > -
Haberin en can alıcı noktası, cahil çoğunluğa başarı olarak gösterilen "İstanbul Piyasalarında % 760 Kazanç" cümlesinin aslında nasıl da güzel sömürüldüğümüzü gösteriyor olmasıdır.
İstanbul Borsası'na sermaye girişi yapan yabancı, bir süre sonra parasının neredeyse 8 katını alıp çıkıyor. Ama Türkiye % 3 büyüyor. Aradaki fark ise, bizim cebimizden çıkıyor.
Bunu anlaması gerekenler, maalesef bunu iyi birşey sanıp gurur duyanlardır.
Sayfa:
1
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
