TÜRKler nasıl müslüman oldu? | DonanımHaber Forum

TÜRKler nasıl müslüman oldu? - Sayfa 4

akın48 · 2008-08-09T15:29:06.0000000+03:00

TÜRKler nasıl müslüman oldu? -------------------------------------------------------------------------------- Türk-İslamcı resmi tarihimizin gizlediği konu : Türkler nasıl Müslümanlaştı? Tarih ders kitaplarımızda bu konu, Türklerin 9. ve 10. yy.'da İslamiyeti benimsediği yazılırak geçiştirilir. Türk boylarının kendi istekleri ile İslamı benimsedikleri sanısı verilir. Orta-Asya'dan göç etmiş Türk kabileleri henüz bir devlet olmamaları ve iç anlaşmazlıkları nedeniyle bilhassa Müslüman Emevilerin yaptığı katliamlara uğramışlardır. Şaman Türkler, Müslümanlar tarafından Curcan ve Talkan şehirlerinde çocuk, kadın, yaşlı demeden kitle katliamına uğramıştır. Orta-Asya'dan batıya göç eden Şaman Türklerin hakim kesimleri üçyüzyıl süren direnişlerine rağmen sonunda İslamı benimsemek zorunda kalmışlardır. Türk yönetici kesimlerin çıkarı açısından cihat ideolojisi, çok eşlilik gibi "yenilikler" nedeniyle İslam uygundu. Giderek daha çok siyasete bulaştırılmak istenen İslam, ilk olarak Türklere ne şekilde ve hangi şartlarda gelmiştir pek bilinmez, sanki bilinmesi de pek istenmez. Ancak, bir çoğumuzun bilmediği, yada bilmek istemediği bu tarih, en çok bilmemiz gereken konuların başında gelmektedir.. Aşağıdaki döküman tamamen İslami kaynaklardan, Taberi ve Zekeriya Kitapçı gibi İslami tarihçi ve yazarlardan düzenlenerek hazırlanmıştır. Türklerin ilk Müslümanlaştırılmaları ile ilgili 670 li tarihlere dayanan bilgiler maalesef okullarda bizlere hiçbir zaman verilmemiş, verilen bilgiler ise, Türklerin Müslümanlığa geçişleri kendi istekleri ile olmuş gibi gösterilerek, 740 lara kadar ki tarih atlanarak verilmiştir. İslam'ın Türklere zorla kabul ettirilmeleri ile ilgili 670 lerden başlayarak 740 lara kadar uzanan tarihin bize okullarda anlatılmamasının nedenlerini, bu kısa tarihi öğrenince biraz daha anlamak mümkün olabilecektir. Şimdi, bu atlanan 70 senelik tarihe bir göz atalım.. Müslüman Arapların Türklere İlk Saldırıları Seyhun ve Ceyhun nehirleri arasında bulunan bölge tarihi ipek yolu üzerindedir.. Türk beylikleri, bu bölgedeki, Buhara, Semerkant, Talkan, Baykent gibi şehirlerde yerleşmiş yaşıyorlar, deri imal ediyor ve pamukdan kağıt üreterek bunları satıyor ve iyi de para kazanıyorlardı.. Bu üretimlerinin yanı sıra Altın madenleri çalıştırıyorlardı..Özellikle adı zengin şehir manasına gelen, Semerkant’ın zenginliğinin o devirde dillere destan olduğu söylenir.. Bu zenginlik ötedenberi Talancı Arapların iştahını kabartıyorduysa da, Türklerden çekiniyorlar ve araya sınır olarak koydukları Ceyhun nehrini geçmeye pek cesaret edemiyorlardı.. Çünkü daha önce Halife Osman zamanında, Muhammed bin Cerir komutasındaki Araplar İslamı yayma bahanesiyle oraları talan etmek için 2700 kişilik bir ordu ile Fergane’ye kadar girdiysede Türkler tarafından yok edilmişlerdi.. Ancak daha sonraları Muaviye tarafından, Ceyhun nehrinin altında kalan Horasan’ın tamamiyla işgal edilmesi ile o bölgede ilk Araplaştırma ve İslamlaştırma girişimleri başlamış oldu.. Buhara'nın Talan Edilmesi Horasan’ın kendileri tarafından tamamen işgal edilmesinden cesaret alan Araplar, Muaviye’nin ilk Horasan valisi olan, Ubeydullah bin Ziyad 673 yılında bu sefer ilkinden çok daha kalabalık 24000 kişilik bir ordu ile Ceyhun nehrini geçerek Kibac Hatun yönetimindeki Buhara’yı kuşatır. Kibac Hatun diğer Türk beyliklerinden yardım istersede bu yardım kendisine gelmez ve Araplar verdikleri kayıplardan dolayı Buhara’yı işgal edemezlersede tam anlamıyla talan ederler.. Daha sonra, Muaviye’nin ikinci Horasan Valisi, Halife Osman’ın oğlu Said’de Buhara’ya saldırmaya hazırlanır.. Kendisine diğer Türk Beyliklerinden yardım gelmeyeceğini anlayan Kibac Hatun, Said’le anlaşma yapmak zorunda kalır.. Bu anlaşmaya göre, Kibac Hatun, Said’e diğer Türk Beyliklerine yapacağı saldırılarda önüne çıkmayacağına dair güvence ve bu güvencenin teminatı olarak da Buhara’daki Türk asilzadelerinden rehinler verir.. ( Bu sayı kimi tarihcilere göre 50 kimine göre de 80’ dir... ) Bu anlaşmanın verdiği rahatlıkla Said, zenginliğini öteden beri duyduğu Semerkant’a saldırır.. Semerkant’ı baştan aşağı talan eder ve topladığı binlerce Türk gencini, köle pazarlarında satmak için Horasan’a getirir.. Said daha sonra Kibac Hatun’dan aldığı 80 kadar rehine tarafından bir punduna getirilmiş ve hançerlenerek öldürülmüştü....( Said’i öldürdükten sonra dağa kaçmayı başaran rehinlerin orada açlıktan öldüğü söylenir ) Said’den sonra, Horasan Valisi Salim bin Ziyad olur. Horasan’da Muaviye’nin oğlu Yezid’e bağlıdır.. Ziyad’da ayni şekilde 680 yılında Türkleri İslamlaştırmak ve şehirlerini talan etmek için saldırır fakat püskürtülerek geri çekilirler.. Bu sefer, kendi orduları Türkler tarafından talan edilerek silahları alınır.. Daha sonra Araplar daha güçlü bir orduyla tekrar saldırır ve Türkleri gene talan ederler.. Bu talandan her Arap 2400 dirhem alır.. ( Bir kölenin satış fiyatı 300 ile 500 dirhem arasında olduğu düşünülürse, bu durumda aldıkları ganimet adam başına 7 veya 8 köleye eş değerdedir..) Haccac ve Rutbil İslam’da ilk asimilasyon 685 yılında Abdülmelik ile başlar.. Abdülmelik, etrafını İslamlaştırmaya adı İslam tarihine kandökücü zalim olan Haccac’ı kendisine yardımcı seçerek başlar.. Abdülmelik önce civar halkların dillerini Arapçalaştırdı.. Harac karşılığı önceden bazı hakları kabul edilmiş olan gayri müslimlerin bütün haklarını geri aldı.. Bu arada Haccac’ı Irak genel valiliğine atadı.. Haccac’ın Irak’a genel vali atanmasından sonra Türklerin kaderinde ilk köklü değişikler başlamış oldu.. Haccac ilk olarak Ubeydullah ibni Ebi Bekri’yi Sicistan’a, Muhalleb ibni Ebi Sufra’yi da Horasan’a vali yapar.. O tarihte, Sicistan’ın Türk Hükümdarı Rutbil’dir ve Araplara vergi vermektedir.. Haccac, bununla yetinmez ve Ubeydullah’ı Rutbil’in üzerine göndererek ondan tam olarak teslim olmasını ister.. Rutbil önce bu teklifi kabul etmek istemez.. Bunun üzerine Ubeydullah Rutbil’in üzerine yürür.. Rutbil 18 fersah geriye çekilerek Ubeydullah ve ordusunu kuşatma altına alır..Ubeydullah, Rutbil’den kurtulmak için 700000 dirhem teklif ederse de Rutbil kabul etmeyerek Arap ordusunu büyük bir bozguna uğratır.. Buna çok kızan Haccac 40000 kişilik büyük bir ordu toparlayarak, Abdurrahman ibn Esas komutasında Rutbil’in üzerine gönderir.. Rutbil’i yenemiyeceğini anlayan Esas, bu sefer onunla anlaşır.. Bu olay karşısında çılgına dönen Haccac, Esas’ı yakalatmak üzere bir birlik gönderirse de, Esas’ın ordusu bu birliği yenilgiye uğratır ve geri kalanları da Basra’ya kadar sürer. Ancak burada yenilen Esas’ın ordusu dağılır ve Esas Rutbil’e sığınır.. Bunun üzerine Haccac, Esas’ı kendisine vermesi için Rutbil’i tehdit eder.. Vermediği taktirde çok büyük bir ordu ile üzerine yürüyeceğini ve bütün Türk şehirlerini harap edeceğini, verirse de kendisinden 7 sene hiç vergi almayacağını söyler.. Türk şehirlerinin tekrar bir savaşa girmesini istemeyen Rutbil, 7 sene haraçtan muaf tutulacağını da düşünerek Haccac’ın bu teklifini kabul eder ve Esas ve yakınlarını Haccac’a teslim eder.. Ancak, Rutbil Haccac’a güvenmekle hata yaptığını daha sonra anlayacaktır.. Haccac Rutbil’den Esas’ı teslim aldıktan sonra derhal yeni bir ordu düzenleyerek 699 yılında Muhelleb bin Ebi Sufyan komutasında Türk şehirlerinin üzerine gönderir.. Hocente, Kes, Sogd ve Nesef’i ele geçirirsede Türkler direnirler.. Horasan valiliğine Muhelleb’in oğlu Yezid gelir.. Yezid ibni Muhelleb’de Türk şehirlerini talan eder.Yezid’in savaşçıları, Harzem’den ele geçirdiği Türkleri boyunlarına damga vurarak köle pazarlarında satarlar.. Bu tarihlerde, Araplar Türklerin yurtlarını devamlı olarak istila edip şehirlerini talan ettilersede kalıcı bir üstünlük sağlayamamışlar, elde ettikleri yerleri sonunda tekrar Türlere geri vermek zorunda kalmışlardı.. Kuteybe ibni Müslim 705 yılında Abdülmelik öldüğünde yerine oğlu Velid geçer.. Ve Türk tarihini önemli şekilde etkileyecek olay, Kuteybe ibni Müslim’in Horasan’a vali atanması olur.. Bu zamana kadar kalıcı bir başarı elde edemeyen Araplar onun zamanında Türk yurtlarında kalıcı başarılar elde etmişlerdir. Türklerin gerçek anlamda kılıç zoru ile Müslümanlaştırılmaya başlamaları Kuteybe zamanında olmuştur..Vali olduğu andan itibaren, Türk Beyliklerinin toptan işgal edilerek İslamlaştırılması için çok güçlü bir ordu kurmaya başlar.. Merv’de askerleri toplayarak, Allah kendi dininin aziz olmasi için size bu toprakları helal kıldı der.. Sanki, Bakara suresi 193’ü .... “Yalnız Allah dini kalana kadar onlarla savaşın...” yada “8.Enfal /.39’u “din tamamen Allah'ın oluncaya kadar onlarla savaşın!” . ayetlerini savaşçılarına hatırlatarak Arap ordusunu Türklerin üzerine sürer.. Kuteybe ilk olarak Baykent’i kuşatır.. Diğer Beyliklerden Türk Savaşçılar Baykent’in savunmasına yardıma gelirler.. İki ay süren bir savaş olur. Kuteybe tam bir zafer kazanamazsa da, Türkleri haraca bağlayan bir anlaşma yapmaya zorlar.. Şehir yıkımdan kurtulur ama, şehre giren Araplar anlaşmaya rağmen şehrin bir kısmını yağmalarlar ve şehirden ayrılırlarken arkalarında bir de askeri garnizon bırakırlar.. Başlarına gelecekleri anlayan Türkler ayaklanmaya başlarlar ve kendi aralarında silahlanarak karşı bir mücahit birliği kurarlar, Baykent’de karışıklıklar başlar.. Bunun üzerine Kuteybe Baykent’e tekrar gelerek nekadar silahlanan Türk varsa hepsini öldürtür.. Kadınları ve çocukları esir alır ve şehri tekrar baştan aşağı yağmalar.. Taberi’nin anlatımlarına göre, Kuteybe’nin aldığı ganimetlerin haddi hesabı yoktur.. Taberi, bütün Horasan’ı işgal ettiklerinde dahi bu kadar ganimet toplayamadıklarını söyler.. Şehrin yağmasından sonra, daha önce Horasan’da Merv’e getirilmiş olan Arap aileleri, Merv’den getirilerek Baykent’e yerleştirilir.. Muhafız birlikleri oluşturulur.. Valilik den vergi tahsildarlığına kadar bütün denetim organları Araplar’dan oluşturulur.. Türklerin Budist ve Zerdüşt inançlarını simgeleyen bütün heykeller toplatılır, taş olanlar kırılır, altın olanlar eritilerek ganimet olarak Araplar tarafından alınır.. Bunlar, Enfal suresinde yazdığı gibi, sanki Araplara Allah’ın verdiği ganimetlerdir.. Daha sonra esir edilen kadın ve çocuklar kocalarına ve babalarına geri satılır.. Müslümanlar, Baykentli Türklerin neleri var neleri yoksa almışlar, şehrin onarımı da gene Türklere kalmıştır..Bundan sonra sıra gelir Buhara’nın tamamen işgal edilip Müslümanlaştırılmasına.. Buhara'nın Tekrar Kuşatılması ve İlk Türk Katliamı Kuteybe Merv’de büyük bir hazırlık yapar.. Bu arada Vardana ve Buhara beylikleri arasında çatışmalar vardır.. Müslümanlara karşı mücadele etmek için bu çatışmalar derhal durdurulur ve Vardan Hudat, Kuteybe’ye karşı Türklerin başına geçer.. Kuteybe önce, Numiskent ve Ramitan’a saldırır ve buraları kolayca istila eder.. Demirkapı önlerinde Vardan’la çarpışırlar.. Vardan savaşı kaybeder ve Buhara’ya doğru çekilir.. Ancak Kuteybe’de, savaştan yorgun düştüğü için Buhara’yı alamadan Merv’e geri döner.. Haccac bunu başarısızlık olarak kabul eder ve, Buhara’yı mutlaka almasi için Kuteybe’ye emir verir..Kuteybe büyük bir hazırlık yaparak bir sene sonra tekrar Buhara’yı kuşatır.. Türkler direnir ve Kuteybe başarılı olamaz, ordusu dağılmaya başlar.. Bunun üzerine Kuteybe her bir Türk başı için askerlerine 100 dirhem vaad eder.. Para hırsı ile gayrete gelen Araplar, şehri istila ederler..Bütün direnen Türkler kılıçtan geçirilerek tam bir katliam yapılır, Araplar Türk kadınlarına tecavüz ederler, beğendikleri kadınları ya cariye olarak kullanmak yada köle pazarında satmak üzere alıkoyarlar.. Erkeklerden de binlerce kişiyi köle olarak satmak üzere beraberlerinde götürürler.. Araplardan oluşan yeni bir idari kurumlaşma yapılır.. Diğer beyliklerden tepkiler gelmeye başlayınca da, Buhara Melikesi Hatun’un oğlu Tuğ Sad kukla hükümdar yapılır.. Tuğ Sad tarihe hain bir işbirlikçi olarak geçer.. Daha sonrada Müslüman olarak oğluna da, efendisi Kuteybe’nin ismini vererek bağlılığını kanıtlar.. Etkili bir kolonizasyon yapmak isteyen Kuteybe bunun için öncelikle yerli halkı İslamlaştırmaya başlar.. Buhara halkı önceleri Müslüman olmuş gibi görünselerde bu dini kabul etmek istemezler..Kuteybe Türklerin aslında Müslüman olmadıklarını, evlerinde İslami kuralları tatbik etmediklerini anlar ve yeni bir yöntem geliştirir..Bu yönteme göre Türkler evlerini Araplarla paylaşmak zorunda bırakılırlar ve bu şekilde bire bir kontrol altına alınırlar.. İslami kurallara uymayanlar ise ağır cezalara uğratılırlar.. ( Bugün, bazı İslami yazarlar bu getirilen tedbirlerin İslam'ın Türkler tarafından kabul edilmesinde çok yarar sağladığını açıkca ifade ederler..Bu yaklaşım da üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur.. ) Kuteybe’nin bu zorlamaları karşısında, halkdan bazı direnişçiler çıkar.. Gizlice silahlanırlar..Bu durum karşısında Araplar camiye dahi silahsız gidemez olurlar..Kuteybe baskıları arttırır, kendi aralarında örgütleşen Türkleri yakalattırıp öldürtür.. Bu arada yeni vergi yasaları getirir.. Yerli halk, halifeye senede 200000 dirhem, Horasan valisi Haccac’a da 10000 dirhem vergi ödemeye mecbur bırakılır.. Bunun dışında Arap askerlerinin atlarına yem temin etmeye, oraya getirilip yerleştirilen Arap ailelerine odun temin etmeye ve onlara tahsis edilen arazilerde çalışmaya mecbur bırakılırlar.. Kadınlar, kızlar Araplara cariye yapılırlar.. Buhara Türkleri bu yıllarda dünyadaki çok az milletin yaşadığı vahşeti ve ızdırabı yaşar.. Kuteybe’nin getirip Türk evlerine yerleştirdiği Arap’lar, Türklerin o zamana kadar yaptıkları bütün birikimlerinin üzerine konarlar, Türklerin tarlalarını alır ve Türkleri o tarlalarda çalıştırırlar.. İste Tek din İslam oluncaya kadar savaşın diyen ayet, Arapları Türklerin sırtından geçimlerini sağlayacak ortamı yaratmıştır..Allah dini dedikleri İslam, Ahzab Suresi / 50 de olduğu gibi, savaşta gasp edilen Türk kızlarınıda ganimet olarak görür, ve Araplara cariye olmalarını helal kılar..Cuma namazı zorunlu hale getirilir.. Genede Türkerden rağbet görmez. Bunun üzerine Kuteybe, namaza gelenlere 2 dirhem vaad ederek önce fakirler üzerinde İslamın etkili olmasını temine çalışır.. Bu uygulama nispeten başarılı olur.. Fakir halktan para için camiye gidenler olur.. 1. Büyük Katliam ( Talkan Katliamı ) Buhara’da olanlar diğer Türk Beyliklerinde de etkilerini gösterir.. Aynı şeylerin kendi başlarına geleceğinden korkmaktadırlar.. Sogd meliki Neyzek Tarhan şehrinin yıkıma uğramaması için Kuteybe ile anlaşmak zorunda kalır.. Bu anlaşmaya göre Tarhan haraç verecek ve tarafsız kalacaktır.. Ancak bu tarafsız kalmalar ve Türklerin birleşememeleri Arapların işlerini kolaylaştırmış ve Türk beyliklerini istedikleri gibi istila edip talan etmişlerdir.. İlk olarak saldırıya uğrayan Kibac Hatun’a diğer beyliklerden yardım gelmeyince, o yardımı esirgeyenler aynı akibete uğramışlardır.. Bu olaylarda Türklerin belli bir şekilde organize olamamaları da onların Araplar tarafından istila edilmelerini kolaylaştırmıştır.. Neyzek Tarhan daha sonra Kuteybe ile yaptiğı anlaşmada hatalı olduğunu ve bu anlaşmanın kendisine hiçbir güvence getirmeyeceği gibi diğer Türk Beylerine de ihanet etmiş olacağını anlar.. Tohoristan’a dönerek bütün Türk Beyliklerine birer mektup yazar ve onları ortak bir direnişe girmeleri için uyarmaya çalışır.. İlk olumlu yanıt Talkan meliki Sehrek’den gelir..Tarhan’ın planlarını öğrenen Kuteybe, buna karşılık Belh şehrinde hazırlık yaparak, baharda büyük bir ordu ile Talkan şehrine doğru yürür.. O ana kadar bir direniş hazırlığı yapamayan Talkan şehri meliki Sehrek, Kuteybe’nin gelişinden önce şehri terkeder.. Şehre hiç savaşmadan giren Kuteybe’nin adamları şehirde eli kılıç tutabilen nekadar erkek varsa hepsini kılıçtan geçirirler.. Bu katliam o zamana kadar yapılanların en büyüğüdür.. Kuteybe bu katliamı diğer beyliklere ibret olması için yapar.. Kuteybe’nin askerleri öldürebildikleri kadar öldürürler, geri kalanları da, Talkan yolu üzerindeki ağaçlara asarlar.. Bu yolun 4 fersah ( 24 Km.) mesafelik bölümü Türklerin ağaçlara asılan cesetleri ile doludur.. Talkan katliamı tarihe, Arapların o güne kadar yaptıkları katliamların en büyüğü olarak geçmiştir.. Halk, Müslüman Araplarla savaşmadığı halde, Kuteybe ve askerleri sırf diğerlerine örnek olsun diye 40.000 kadar kişiyi kılıçtan geçirmiş, ağaçlara asmıştır.. bütün bunlar hep İslam adına yapılmıştır.. Kuteybe, Talkan katliamından sonra Suman’a girer.. erkeklerin pek çoğunu öldürterek, kadınlarını ve kızlarını cariye olarak alıkoyar.. Daha sonra Kes ve Nesef’de aynı şeyleri yapar.. Erkekler öldürülür, Türk kadın ve kızları utanç verici bir şekilde Araplara cariye olurlar.. Daha sonra Faryab’a yönelir ve Faryab’ın teslim olmasını ister.. Faryab halkı başlarına gelecekleri bildiklerinden teslim olmaya yanaşmazlar.. Erkekleri dövüşerek ölürler.. Bütün şehir yakılır.. Araplar bu şehre yakılmış şehir anlamında Muhtereka derler.. Kuteybe, Faryab’dan sonra, Tarhan’ın çekildiği kale Bazgis’i kuşatır.. 2 ay süreyle devamlı olarak buraya saldırır fakat bir sonuç elde edemez.. Bu arada kış yaklaşır..Kuteybe’nin kışın savaşacak gücü yoktur ancak, kale içindeki Türklerin de yiyecekleri bitmiştir.. Her iki tarafta savaşın kendileri için kaybedildiğini düşünür.. Kuteybe son olarak bir hileye baş vurur.. Tarhan’ın yanına Muhammed bin Selim adındaki adamını gönderir.. Muhammed ibni Selim Tarhan’ın teslim olması durumunda kendisine hiç bir şekilde zarar gelmeyeceği güvencesini verir.. Kalenin açlık içinde olmasından dolayı Tarhan’ın Kuteybe’nin teklifini kabul etmesinden başka yapılacak bir şeyi yoktur.. Komutanları ile görüşüp teklifi kabul ederler.. Silahlarını teslim ederek kaleden çıkarlar.. Tarhan kaleden çıkar çıkmaz yakalanır, etrafı hendek açılmış bir çadırda zincire vurulur..Kuteybe bu arada Tarhan’ı hemen öldürmez.. Haccac’a haber göndererek ne yapacağını sorar.. Haccac Tarhan için, “ O bir Müslüman düşmanıdır hiç aman vermeden öldür” der.. Kuteybe önce Tarhan’ın iki oğlunu, Tarhan’ın ve toplanan halkın gözü önünde öldürtür.. Arkasından 700 kadar Türk savaşçısının başlarını gene Tarhan’ın ve halkın gözü önünde kestirir.. Tarhan’ı da bizzat kendisi öldürür.. Bütün kesilen başlar Haccac’a gönderilir.. Kuteybe sanki Kuran’daki ayetleri yerine getirmiştir.. 9 Tevbe. 123. Ey iman edenler! Kâfirlerden yakınınızda olanlara karşı savaşın ve onlar (savaş anında) sizde bir sertlik bulsunlar. Bilin ki, Allah sakınanlarla beraberdir. Tarhan’ın öldürülmesinden sonra, Kuteybe, Aral Gölü’nün altında bulunan Harzem bölgesine yürür.. Harzem’de Caygan ile Havarizat arasında taht kavgası vardır.. Kuteybe Caygan’la işbirliği yapar.. Önce Havarizat ile etrafındakileri öldürtür.. Arkasından Camhud melikini yenerek 4000 civarında esir alırlar.. Ancak, daha sonra bunlar Kuteybe’nin emri üzerine öldürülürler.. Bu olay, Ziya Kitapçı'nın, İslam Tarihi ve Türkler adlı kitabında aynen şöyle anlatılır ; Bu harblerden birinde, et-Taberi'nin bütün tafsilatı ile anlattığına göre, bir defasında Abdurrahman b. Müslim, Kuteybe'ye, 4000 esirle gelmişti. Kuteybe, Abdurrahman'ın böyle kalabalık Türk esirleri ile geldiğini görünce hemen tahtının çıkarılmasını ve bir meydana kurulmasını istedi. Tahtının üzerine mağruru bir eda ile oturan Kuteybe, bu Türk esirlerinden bin tanesini sağına, bin tanesini soluna, bin tanesini arkasına ve bin tanesinide önüne dizilmelerini söylemiş ve sonrada Arap askerlerine dönerek yalın kılıç bu Türklerin kafalarının koparılmasını emretmiştir. Cebbar, zorba, insafsız Arap komutanının etrafının bir anda bu Türklerin kafa kol ve gövdeleri ile bir kan gölü haline geldiğinden hiç kimsenin şüphesi olmamalıdır. Bu harblerde öldürülen Türklerin haddi hesabı yoktu. Nitekim bu vahşetten adeta gururlanan bir Arap şairi Kaah el-Aşkari şöyle haykırmıştır, Kazah ve Facfac önlerinde korkudan birbirlerine sarılmış zavallı Türkleri öldürdüğünüz geceleri hele bir hatırlayınız. Herkesi kılıçtan geçirdiniz. Sadece ata dahi binmeyecek yaşta küçük çocuklar kaldı. Binenlerde o hırçın atların sırtında sanki bir yük gibiydiler. ( Sayfa 314 ) Harzem’de ayaklanan halk, Kuteybe ile işbirliği yaptığı için Caygan’ı öldürür..Bunun üzerine, Kuteybe bütün Harzem’i yakıp yıkar, halkı kılıçtan geçirir.. Harzemli ünlü Türk bilgini, Biruni Harzem’deki uygarlığın yok edilişini şu şekilde anlatır.. “Kuteybe, her çareye baş vurarak Harzemlilerin yazılı dilini bilenleri, geleneklerini koruyanlarını, bütün bilginleri öldürttü, böylece herşey karanlıklara gömüldü.. İslam Harzemlilerin içinde girerken, onların tarihi hakkında bilinenleri artık öğrenme olanağı bırakmadı..Harzem’i yıktıktan sonra Kuteybe, Semerkant üzerine yürür..Semerkant meliki Gurek üzerine gelen Müslümanlara karşı diğer Türk Beyliklerinden yardım ister.. Taşkent ve Fergane’den yardım gönderir, fakat gelen birlikler yolda Kuteybe’nin askerleri tarafından pusuya düşürülerek yok edilirler..Semerkant, kuşatılır.. Araplar mancınık ateşi ile saldırırlar.. Daha fazla dayanamıyacağını anlayan Gurek, Kuteybe ile anlaşmak zorunda kalır..Bu anlasmaya göre, 1.Semerkant Araplara hersene 2.200.000 altın ödeyecektir.. 2.Bir defaya mahsus olmak üzere 30.000 Türk gencini esir olarak verecektir.. 3.Şehirde Cami yapılacaktır.. 4.Şehirde eli silah tutan kimse dolaşmayacaktır.. 5.Tapınak ve putlardaki tüm mücevherler Kuteybe’ye teslim edilecektir.. Daha sonra Kuteybe, altından yapılan putları erittirerek alır ve Merv’e geri döner.. Dönerken kardeşi Abdurrahman bin Muslim’i Semerkant’ın başına vali olarak bırakır.. Kuteybe’nin Merv’e dönüşünden sonra, Türkler kendi aralarında işgalci Müslümanlara karşı bir direniş birliği kurarlar.. Zaman zaman Ceyhun ırmağını geçerek Araplara pusu kurar ve ciddi zararlar verirler.. Haccac Kuteybe’ye Taşkent ve Fergana’yi işgal etmesi talimatını verir.. Kuteybe Taşkent’e gider fakat başarılı olamaz.. Bu arada Haccac ölür. Halife Velid, Kuteybe’ye Türklere karşı savaşları devam ettirmesini söyler.. Kuteybe bu sefer Kasgar’a doğru yola çıkar.. Tam Kasgar’ı kuşatacakken Halife Velid ölür, yerine Süleyman ibni Abdülmelik halife olur.. Bu yeni Halife ile arası hiç iyi olmayan Kuteybe Kasgar seferini yarıda bırakarak ona karşı ayaklanır, ancak kendi komutanları tarafından 11 yakını ile birlikte 716 senesinde kafası kesilerek öldürülür.. Çünkü Kuteybe’nin komutanları Halifeye karşı gelmek istememişlerdir.. 2. Büyük Katliam.. ( Curcan Katliamı ) Kuteybe ve Haccac’ın ölümü, Arapların Türkleri Müslümanlaştırmak ve Türk şehirlerini talan etmek politikalarında bir değişiklik yapmamıştır.. Öncelikle, Araplardaki Türklere karşı olan korku ortadan kalktığı için, Araplar, Kuteybe’den sonra da aynı şekilde Türk yurtlarına saldırılarını sürdürmeye devam etmişlerdir.. Kuteybe’nin öldüğü aynı yıl olan 716 da, Yezid ibni Muhelleb Horasan’a vali atanır.. İlk iş olarak Dağıstan’ı işgal eder.. Dağıstan meliki Saltekin, Yezit’e karşı uzun süre dayanır.. Sonunda Dağıstan düşer.. Şehir yağmalanır ve 14000 kişi öldürülür..Dağıstan’dan sonra Curcan’a yönelir.. Curcan 300.000 dirhem karşısında savaşmadan teslim olur.. Yezid, Curcan’a bir bölük asker yerleştirerek, Taberistan’ a doğru yola koyulur.. Taberistan Meliki, İsfehbed, Deylem melikinden 10000 kişilik bir yardım alarak savaşa başlar.. İsfehbed savaşırken, Curcan halkı da ayaklanarak Esed ibni Abdullah komutasındaki askerleri imha ederler.. Yezid öfkeye kapılır, Curcan’lı Türkleri yendiğinde kanlarından değirmen döndürüp ekmek yiyeceğine dair Allah’a yemin eder.. Askerlerini toplayarak Curcan üzerine yürür.. Curcan beyi, şehirden çıkarak Curcan kalesine çekilir. 7 ay süren savaştan sonra, kale düşer.. Curcan beyi öldürülür.. Kaledeki askerler esir alınır.. Araplar, daha sonra Curcan şehrine girerler.. Burada da aynı şekilde Kuteybe’nin yaptiğı katliama benzer bir katliam yapılır.. Türkleri öldürerek, 4 fersah boyunca sağlı sollu ağaçlara astırır.. Allah’a verdiği sözü yerine getirmek için, esir aldığı binlerce Türk’ü, Enderiz vadisindeki nehrin kenarına sürükler, orada askerlerine korumasız Türkleri öldürtür.. Öldürülen Türklerin kanlarını nehire akıtır.. Nehrin suyuyla akan kanlardan, ilerideki değirmenden un ve ekmek yaptırarak yer ve Allah’a verdiği sözü yerine getirir.. Katliamdan geriye kalan kız ve kadınlardan beş de biri cariye olarak halifeye ayrıldıktan sonra, geriye kalanlar askerler arasında ganimet olarak paylaştırılır.. Kaynaklar Curcan katliamında Talkan katliamında olduğu gibi yaklaşık 40.000 Türk’ün öldürüldüğünü söylerler.. 717 yılından sonraki zaman, Arapların kendi aralarındaki çatışmalarla geçer.. Buraya kadar dikkat ederseniz, ilk Arap saldırıları başladığında Kibac hatun diğer Türk Beyliklerinden yardım istediği halde istediği yardım kendisine verilmemişti.. Sonra o yardımı göndermeyenler, yardıma muhtaç duruma düştüler.. Bu olaylardan Türklerin daha o zaman da aralarında tam bir birlik ve beraberlik sağlayamamış olduklarını görüyoruz.. 717 yılında Ömer ibni Abdulziz halife olur..İki yıl sonra hastalanır yerine, 719 da, Yezid ibni Abdülmelik geçer.. Yezid ibni Abdülmelik ile Yezid ibn Mehleb’in arası iyi değildir.. Yezid ibn Mehleb hapse attırılır ancak, Yezid ibni Mehleb hapisten kaçarak, Basra’da örgütlenir ve Yezid ibni Abdülmelik’e karşı ayaklanır.. 721’de Abbas ve Mesleme adında iki komutan önderliğinde kurulan hilafet ordusu Yezid ibni Mehleb ile savaşır.. Bu savaşta Abbas ve Yezit ibni Mehleb olur.. Yezit’in kafası kesilerek halife Yezit ibn Abdülmelik’e yollanır.. Mesleme, Mehleb’in yakını olan yaklaşık 300 kişinin daha kafasını kestirerek öldürtür. Yezid ibni Mehleb’in oğlu olan, Muaviye ibni Yezid’de elinde bulundurduğu 32 kadar Mesmele taraftarının kafasını kestirtir.. Aralarındaki savaş, Mehleb taraftarlarının tamamen yok edilmesi ile biter… Mesmele, Mehleb’den ele geçirdiği aralarında Türklerin de bulunduğu cariyeleri Cerrah ibni Hakem’e satar..Bu arada, Yezid ibni Mehleb’in yerine getirilen yeni Horasan Valisi, Cerrah ibni Abdullah, Türkmenistan’ın iç kısımlarına bazı saldırılar yaparsada başarılı olamaz.. Kuteybe’nin ölümüyle birlikte Türk topraklarına yapılan akınlar eskisi kadar başarılı olamamışlardır.. Bu dönemde İslam yayılmacılığı bir duraksama içine girer.. Halife II. Ömer ibn Abdülaziz, işgal altında bulunan yörelerdeki Arap egemenliğinin her geçen gün biraz daha zorlaşır bir hale gelmesinden dolayı bu bölgelerde yaşanan gerginliğin azaltılarak İslam’ın kuvvetlendirilmesine çalışır.. Kendisine bağlı yöneticilere, “ Bundan böyle Türk Beyliklerine saldırmayın, hakimiyetiniz altında bulunan bölgelerde gücünüzü arttırarak İslamı yaymaya çalışın” demiştir.. Ayrıca, II. Ömer, Müslüman olan halklardan cizye alınmamasını istersede, Arapların gelirlerinde önemli ölçüde düşme olmasından dolayı bu karardan daha sonra, Türklerin Müslümanlıkarında samimi olmadıkları bahane edilerek vazgeçilmiştir.. Bu arada Horasan’da Cerrah ibni Abdullah, yerine Abdurrahman ibni Nuaym atanmıştır.. Hakan Sulu'nun Göktürk Boylarının Başına Geçmesi Türkler, Arapların istilasına karşı direnişlerini Çin’den yardım isteyerek sürdürürler.. Daha önce Araplarla işbirliği içinde olan Tugsad da, 718 yılında Çin imparatorundan yardım ister.. Çin, Türklere yardım göndermez.. Turgis Kaani Sulu, Bati Göktürk Boylarının başına geçerek, 720 yılında Sogd’daki Türklerin Araplara karşı isyanını desteklemek için bir birlik gönderir.. Sulu’nun, Kur-Sul adındaki komutanı, Seyhun nehrini geçerek, Sogd’a gelir ve oradaki diğer Türklerle birleşerek, Semerkant’a doğru yürür.. Arap Valisi, Said ibni Haris, Türkleri durduramaz ve Semerkant’a çekilir.. Ancak Türkler Semerkant’ı kuşatamazlar.. Bu arada Said ibni Haris yerine 721 yılında Horasan’a Said ibni Harasi atanır.. 722’de Hisam Halife olur, Said ibni Harasi’yi görevden alarak yerine Müslim ibni Said’i atar.. Müslim ilk olarak Afşin’i haraca bağlar.. Seyhun’u geçerek bütün ekinleri ve ağaçları yakarak ilerler.. Bunun üzerine Turgis Hakanı Sulu, Müslim’in üzerine yürür.. Sulu’nun üzerine geldiğini ögrenen Müslim geri çekilmeye başlar.. Seyhun nehri yakınlarında, bir başka Türk birliği tarafından durdurulur.. Bir yandan yukardan Sulu’nun birlikleri ilerlediği için acele eden Müslim, zayiat vermesine rağmen, Seyhun nehrini geçerek Semerkant’a çekilir.. Bu yenilgi üzerine, Müslim görevden alınır, yerine Esed ibni Abdullah atanır..Esed ilk olarak Hoten şehrini ele geçirerek yağmalar.. Ancak, Turgis Hakanının Müslim’i kovalamasından cesaret alan halk Araplara karşı ayaklanır.. 726 yılında Turgis Hakanı Sulu kararlı bir şekilde Esed’in üzerine yürür.. Huttal’da çarpışırlar.. Esed, Sulu karşısında ağır bir mağlubiyet alır.. Bunun üzerine 727’de Esed’de görevden alınarak yerine Esres ibni Abdullah atanır.. Esres halk üzerinde baskı uygulayarak denetim kurabileceğini düşünürsede başarılı olamaz.. Bir kısım halk Müslüman olduklarını söyleyerek vergi vermek istemezler ve Turgis’lerden yardım isterler. Turgis Hakanı Sulu 728 yılında Buhara’yı zapteder.. Bu arada Esres’in yerine Cüneyt ibn Abdurrahman geçer..Araplar Semerkant’a çekilir..Hakan Sulu ve Kur-Sul idaresindeki Turgis kuvvetleri 729 yılında 58 gün süreyle Arapları Kemerce kalesinde kuşatma altında tutarlar.. Açlıktan ölme noktasına gelen Araplar Kemerce’den çıkarak teslim olurlar, yapılan anlaşma gereğince teslim olanlar Debusia’ya gönderilirler.. Daha sonra Hakan Sulu, Semerkant’ı kuşatır.. Semerkant’ın işgal komutanı Savra ibni Hurr, Cüneyd ibni Abdurrahman’dan yardım ister.. Cüneyd yardıma gelmeden Savra ve Hakan Sulu Semerkant yakınlarında savaşırlar.. Araplar savaşı kaybeder, Semerkant’ın Arap Karargah komutanı Savra bu savaşta ölür.. Halife Hisam, Kufe ve Basra’dan 20000 kişilik ek bir kuvveti Cüneyd ibni Abdurrahman’a gönderir.. Hakan Sulu 732’de Buhara’yı terk ederek çekilir.. 734’de Cüneyd ibni Abdurrahman ölür, yerine Asım ibni Abdullah geçer, bir yıl sonra onun da yerine Halid ibni Abdullah geçer.. Hakan Sulu'nun Ölümü ve Cuzcan Beyinin ihaneti Hakan Sulu, 737 yılında Halid’in üzerine yürür.. Araplar zayiat vererek Ceyhun’un güneyine çekilir.. Türkler Ceyhun nehrini geçerek Arapları Belh’e kadar çekilmeye zorlar, ancak Cuzcan önderi, Arap’larla birleşerek Hakan Sulu’nun ülkesine çekilmesine sebep olur.. Göründüğü kadarı ile eğer Cuzcan önderi Araplarla işbirliği yapmamış olsaydı Hakan Sulu’nun ordusu muhtemelen Arapları Türk topraklarından temizleyecekti.. Hakan Sulu ülkesine döndükten sonra bir zamanlar Araplara karşı beraber savaştiğı Kur-Sul tarafından şahsi nedenlerden dolayı öldürülür.. Bu gelişmenin birazda Çin tarafından tezgahlandığı, ve tarihte Çin’in Türk Beyliklerini birbirine düşürme siyaseti olarak görülür.. Hakan Sulu’nun ölmesi Araplar arasında sevinçle karşılanır.. Öyleki Horasan Valisi Araplara Hakan’ın öldürülmesinden dolayı şükür orucu tutulmasını ister.. Haberi Halife Hisam’a ulaştırırsa da, Halife bu haberin doğruluğunu anlamak için güvendiği adamlarını yollayarak haberin doğruluğunu öğrenmelerini ister.. Hakan Sulu’nun öldürülmesinden sonra Türkler bir daha toparlanamazlar.. Arapların Türk yurtlarından temizlenmeleri ile ilgili umutları bir anda söner.. Öncelikle Dikhanlar denen yerel egemenlikler Araplara büyük tavizler verirler.. Müslümanlığı kabul eden kişilere büyük ekonomik çıkarlar sağlanır.. Cizye olarak alınan vergilerin miktarları düşürülerek önceki zorlamalara göre çok daha yumuşak bir sömürü politikası uygulanır.. Buraya kadar ki tarihte Türklerin zorla Müslümanlaştırılmalarına hizmet etmiş olan en önemli 2 isim, Arap Komutanı Kuteybe ve Hakan Sulu’nun tam önemli bir darbe indirmek üzereyken kendini Araplara satarak onlarla işbirliği içine giren hain Cuzcan Beyi’dir.. Kur-Sul’da, Turgis Hakanı Sulu’yu şahsi çıkarları uğruna öldürerek ister istemez Arapların korkulu rüyasını ortadan kaldırmış, Müslümanlığın Türk topraklarında daha rahat bir şekilde yayılmasına neden olmuştur.. Kur-Sul'un Ölümü ve Türk Ordularının Dağılması Emevilerin son valisi, Nasır ibni Seyyar’ın valiliğe gelmesi ile birlikte Güney Türkistan’da Arap güçlerinde bir toparlanma başlar. Nasır, Arap hakimiyetinin yumuşak bir politika ile daha kolay bir şekilde yayılabileceği bilinci ile güçlü bir ordu kurarak Türk topraklarına yayılır. 739 yılında Araplar Semerkant’a tamamen yerleşirler.. Ancak, Seyhun nehrini geçmeye çalışırlarsada, Kur-Sul komutasındaki Türk ordusu tarafından durdurulurlar.. Sayı olarak Kur-Sul’un ordusundan daha kalabalık olmalarına rağmen, nehrin öte tarafına geçmeye cesaret edemezler.. Ancak bu arada Araplar için hiç beklemedikleri bir gelişme olur.. Araplara karşı saldırı düzenlemeyi planlayan ve bu nedenle nehrin etrafında keşif yapan Kur-Sul, Arap askerlerine yakalanır.. Nasır, Kur-Sul’u hemen öldürerek cesedini Türklerin görebileceği şekilde Seyhun nehrinin kenarına astırır.. Bu manzara çok geçmeden Türkler üzerinde beklenen etkiyi yapar ve Türk ordusu zaten sayıca üstün olan Araplar karşısında dağılır.. Taşkent ve Fergana da teslim olur.. Nasır,bundan sonra Arap hakimiyetini daha yumuşak politikalar uygulayarak sürdürür.. Yurtlarını terk ederek giden Türklerin geri dönmeleri halinde vergi borçları affedilir.. Halk içinden Müslüman olanlara bazı ekonomik ve sosyal çıkarlar sağlanarak, onların kendiliğinden Müslümanlığı seçmeleri teşvik edilir.. İslam’ın taraftar bulabilmesi için, gerek korkutarak, gerek teşvik ederek gereken her türlü tedbiri alınır.. Bu alınan tedbirler yavaşda olsa sonuç verir.. Türk topraklarındaki son Emevi Arap valisi Nasır ibni Seyyar Türklere İslam’ı kabul ettirtmeyi başarmıştır.. Bizi ilgilendiren tarih buraya kadardır.. Bundan bir süre sonra Arap topraklarında, Emevi Hanedanının egemenliği son bulur ve Abbasilerin devri kendini gösterir.. 749’da Abbasiler Emevi Hanedanını zorlamaya başlar.. Arap topraklarında başlayan iç savaş, Emevilerin dışarı yayılmaları için gerekli olan kuvvetin bölünmesine yol açar.. Abbasilerle birlikte, Müslümanlaştırılan halklar üzerinde daha uyumlu, onların örf ve ananelerine uyan bir İslam uygulanır.. Emevilerden sonra İslamiyetin evrensel bir din olduğu şeklinde uygulamalar yapılarak İslam'ın daha geniş kitlelere yayılmasına özen gösterilir.. Bu şekilde önceleri Arap dini olarak kurulan din, giderek daha bir evrensel görünüm kazanır. Bu arada Araplar arası çatışmalar da giderek şiddetlenir.. Araplar arası kavgada Mevaliler, yani azat edimiş köleler de belli bir önem kazanırlar.. Bu çatışmaların içinde olan Arap şefleri Mevali’yi kendi taraflarına çekmek isterler.. Ancak, bütün Müslümanları eşit gören İslam karşısında Mevali’nin durumu belirsizdir.. Mevali, eşitliği öngören İslam adına, Arap üstünlüğüne karşı çıkar.. Ali tarafı ve Peygamberin amcası Abbas’ın soyu, Emeviler tarafından kendilerinden hile ve zorbalıkla alınan iktidarlarının asıl sahipleri olarak görünmeleri, beraberinde bir takım siyasal sorunları da başlatır.. Bu arada, sınıfsal farklılıklar ve beraberinde yaşanan olumsuzlukların nedeni olarak, ezilen sınıf tarafından İslamın kendisi değil, Emevi hanedanın iktidarı sorumlu tutulur.. Müslüman Araplar Türklere Neden Saldırmıştır Genelde, bu tarihi bilen İslami çevreler, Müslüman Arapların Türklere saldırmasını, onları İslam dinine davet etmek, gerekirse bu uğurda zor kullanarak, onları İslam'a boyun eğdirmeye zorlamak şeklinde yorumlarlar.. Ancak tek neden bu değildir.. Bu konu da ayrıca Zekeriya Kitapçı'nın Yeni İslam Tarihi ve Türkler adlı Kitabında anlatılmıştır.. Aşağıdaki pasaj, aynı kitaptan alınma bir bölümdür. Değişen Arap Toplumunun Yeni Hayat Anlayışı a-) Harbeden Askerlerin Servete Kavuşma İsteği Arapları, Orta Asyayı fethe zorlayan bir diğer faktörde harbeden askerlerin kısa zamanda büyük servet ve zenginliklere sahip olmaları idi. Değil daha sonraki devirler, ilk devirlerdeki fetih hareketlerinde bile sosyo-ekonomik nedenlerin çok önemli bir faktör olduğu ortaya çıkmaktadır. Genellikle Bedevi, çölde yaşayan, fakru zaruret içinde çok insafsız bir hayat mücadelesi içinde yoğrulan Araplar, daha İslamın ilk devirlerinde harbedeb askerlerin verilen yüksek maaş ve ganimetler dolayısıyla kısa zamanda büyük bir servet ve zenginliğe kavuştuklarını görmüşlerdir. Mücahit gazilerin bundan sonraki yaşantıları ve hayat seviyeleri bir anda değişmiş ve harbe iştirak etmeyenlere nazaran çok daha iyi ve müreffeh bir hayat sürmeye başlamışlardır. Bu kabil Arap bedevilerinin o zamanki durumu, bugün Anadolu'nun iç kısımlarından kalkarak aynı sosyo-ekonomik nedenlerle çalışmak için Almanya'ya giden Türk köylüsünü ve onun sosyal hayatındada meydana gelen başdöndürücü değişiklikleri hatırlatmaktadır. Bunun içindir ki Arap kabileleri çeşitli cephelerde savaşmak için hata Hz. Ömer devrinde Medine'ye çok büyük kafileler halinde akın akın gelmeye başlamışlardır. Daha sonraları bunları Bedevi aileler takip etmiş ve dolayısıyla Arap yarımadasının dışına daha o devirlerden itibaren çok büyük bir Müslüman Arap göçü L. Caetani'nin ifadesiyle tarihte ilk defa Sami ırkının göçü başlamış oluyordu. Tarihte belki ilk defa vaki olan bu Sami Arap göçü, Emeviler devrinde de bütün canlılığı ile devam etmiş, sadece İran'a değil, Türkistan'ın Buhara, Baykent, Semerkant gibi daha birçok büyük şehirlerine önemli ölçüda Arap aileleri yerleştirilmiştir. Özellikle Buhara'ya yerleştirilen bu kabil muhacir Arap aileleri o kadar çoktu ki, Kuteybe b. Müslim be yerleşik Arap nüfusu ve kesafetine dayanarak bu büyük Türk şehrini nerede ise kolonize etmeye kalkışmış ve bunda önemli ölçüde de muvaffak da olmuştur. Genellikle 25-50 bin arasında değişen ve aile efradıyla birlikte yapılan bu göçler, bir taraftan İran ve Türkistan'ın büyük şehirlerinin Arap nüfusuyla iskan edilmesine, diğer taraftan da siyasi Arap hakimiyetinin bölgede daha kolay bir şekilde yerleşmesine ve hatta İslam dininin gelişme ve yayılmasına da yardım etmiştir. b-) Yaygın Geçim Sıkıntısı Müslüman Arapları komşu ülkeleri ve bu arada Türkistanı fethetmeye zorlayan önemli sebeplerden bir diğeri de çok yaygın hale gelen geçim sıkıntısıdır..Nitekim, el-Mesudi'nin en güzel kitap olarak tavsif ettiği ve fetih hareketlerini çok daha objectif kriterler içinde ele alan ilk tarihçilerimizden Belazuri'nin Fütuhu'l Büldan adındaki kıymetli eserinde, Arapların geçim sıkıntısı yokluk ve mahrumiyetler içinde sürdürdükleri hayat mücadelesi nedeniyle komşu ülkeleri fethetmeye zorlandıkları ve bu ülkelerde çok büyük sayıda yerleştikleri hakkında sarih ifadeler vardır. ( Sayfa 299..) Taberi Anlatımları Aşağıdaki pasajlar doğrudan Taberinin anlatımından alınmıştır. Tarih-i Taberi / Cilt 3/(Syf-343) Her kim Türk’lerden baş getirirse yüz dirhem vereceğim. İmdi müslümanlar bir bir Türk’lerin başını kesip getirip 100 dirhemi aldılar.Ve Türk’leri dağıtıp hesapsız kırdılar ve mübaleğa ile mal ve ganimet alıp yine dönüp Merv’e geldiler. Yaz gelince Kuteybe Horasan şehirlerine nameler gönderip asker topladı. Sonra göçüp Talkan’a vardı. Şehrek ki Talkan meliki idi. Neyzekle müttefik idi. Kuteybe’nin geldiğini işitince kaçtı. Kuteybe Talkan’a girdiği vakit hükmetti ki ahalisini kılıçtan geçireler. Nekadar kırabilirlerse kıralar. Bunun üzerine Kuteybe’nin askeri orada hesapsız adam öldürdü. Rivayet ederler ki 4 fersenk yol iki taraftan muttasıl ceviz ağacı dallarına adamlar asılmış idi. Oradan göçtü. Mervalarüd’e kondu. Oradaki melik kaçtı. Kuteybe onun da iki oğlunu tuttukta kalan şehrin beyleri itaat edip istikbale geldiler.(Syf-344) Kuteybe dedi: - Vallahi eğer benim ömrümden üç söz söyleyecek kadar zaman kalmış olsa bunu derim ki (Uktülühü uktülühü uktülühü). ( Hepsini öldürün, hepsini öldürün, hepsini öldürün ) Bunun üzerine Neyzek’i ve iki kardeşi oğulları ki biri Sol ve biri Osman’dır. Ve yine o kendisi ile mahsur olanların hepsini öldürdüler.hepsi 700 adam idi. Buyurdu başlarını kesip Haccaca gönderdiler.(Syf-347) Kuteybe deve palanı demek olur.(Syf-351) Ganimet malının beşte birini Haccac’a gönderip Semerkant’ın fethini de ilan etti. Haccac da bu haberi işitip sevindi. Kuteybe tekrar Merv’e döndü. Kardeşi Abdullah’ı Semerkant’a emir yaptı. Askerlerinin bir miktarını onun yanında bıraktı ve lüzumu kadar harp aleti verip, Abdullah’a dedi: Kafirlerden hiç kimseyi Semerkant’a girmeye bırakma, ancak eline bir parça balçık ver ve o balçığın üzerine mühür vur.(Syf-353) Kuteybe’nin Havarizem Şehrine Gitmesi Haberi Havarizem melikinin adı Çaygan idi. Ondan küçük Havarizad adlı bir kardeşi vardı. Çaygan’ın üzerine galebe etmiş idi ve onun bütün işini tutmuş idi. İşitse ki Çaygan’ın eline güzel bir cariye girmiş, yahut bir nefis bir kumaş almış derhal adam gönderip aldırırdı.Yine işitse ki bir kişinin güzel kızı var yahut güzel bir avreti var derhal mecal vermez,çekip alırdı.Hiç kimse men edemezdi. Ve Çaygan’a ondan şikayet etseler ben ona bir şey diyemem,derdi. Çaygan da onun elinden bunalmış idi.Bu işi bu şekilde uzatınca Çaygan’ın tahammül etmeye takatı kalmadı.El altından Kuteybe’ye adam gönderdi. Havarizem şehirlerinden üç şehrin kilitlerini bile gönderdi. Ve Kuteybe’ye dedi: Havarizem’e gelip kardeşimi öldürürsen her ne dilersen vereyim,dedi.Lakin bu haberi hiç kimseye bildirmedi.Bu haber Kuteybe’ye ulaşınca gaza vaktı idi.Kuteybe kavmine Segat gazasına varırız diye bildirdi.Çaygan’ın adamını geri gönderdi.Havarizad’e haber verdiler ki Kuteybe Segad’a gazaya gider. O da gayet sevindi. Ve kavmine bildirdi ki bu yıl cenkten eminsiniz,zira Kuteybe segad’a gidermiş.Ve bizde iş’e meşkul olalım dedi.Bilmedi ki Kuteybe kendi üzerine gelir. Bu esnada Kuteybe ansızın bin atlı ile Medinetül Fil ki Havarizemin ulu ve muazzam şehridir.Zira Havarizem ülkesi üç şehirdir.Ondan ulusu yoktur.Kuteybe çıkıp geldi.Havarizem halkı Kuteybe’yi görüp korktular. Kuteybe doğru Çaygan’ın yanına geldi.Ve Havarizad’a haber verdiler ki ne gafil durursun işte Kuteybe erişip alemi fesada verdi.Havarizad anladı ki bu iş Çaygan’ın başı altındadır.Diledi ki Çaygan’ı öldüre.Lakin fırsat ve mecal bulamadı.İmdi hazır bulunan sipahi ile sürüp Medinetil Fil’e geldi.Çaygan o üç şehri Kuteybe’ye verip kendisi de Kuteybe’nin yanına geldi.Ve Havarizad şaşkına döndü. Nihayet Kuteybe’ye adam önderip aman diledi. Kuteybe dedi: Amanı kardeşinden dile eğer o aman verirse benden emin ol. Havarizad dedi: -İmdi bildim ki benim ölmem lazım. Zira benim kardeşime boyun eğmem ölmek demektir.Belki ölmek muti olmaktan iyidir,dedi. Bunun üzerine cenge koyuldu. Bir saat cenk edip sonunda tutuldu.Kuteybe’ye getirdiler. Kuteybe dedi:Kendini nasıl görürsün. Havarizad dedi: -Ey emir,beni melamet etme ki ben kılıca eli onun için vurdum ki seninle benim aramda bir hüküm zahir ola.İmdi fırsat senin oldu,bana ne öğünmek gerek,ne dilersen et. Bunun üzerine Kuteybe buyurdu.Dışarı çıkıp boynunu vurdular. Çaygan dedi: -Ey emir,henüz gönlüm şifa bulmadı. Kuteybe dedi: -Daha ne dilersin? Çaygan Dedi: -Dilerim ki onunla bile olan kimselerin hepsini öldüresin. Kuteybe dedi: -İmdi sen benim yanıma topla, ben öldüreyim. Çaygan da hepsini tutup getirdi.Kuteybe cümlesini öldürüp mallarını aldı. Çaygan şöyle şart etmiş idi ki:Bin baş esir ve nice bin kumaş vere. İmdi Kuteybe Medinetül File girip o malı Çaygan’dan aldı. Çaygan Kuteybe’den yardım diledi.Zira Camhüd meliki daima gelip Çaygan ile cenk ederdi.Ve Çaygan’ı gayet incitirdi.Kuteybe Abdurrahman’ı ona yardıma gönderdi.Ve Abdurrahman varıp muharebe etti ve o meliki öldürdü.Çaygan o yerleri fethedip dört bin baş esir aldılar. Kuteybe buyurdu. Hepsini öldürdüler. (Syf-349-350) -Şaş askeri bize gece baskın etmek dilerrmiş, imdi varın onların yolunda filan yerde pusuda durun.Ve onlar çıktığı vakit üzerlerine sürünüz.Ola ki bir fetih edesiniz,dedi.Muslih b.Müslim’I bunlara kumandan tayin etti.Muslih de gelip o 700 adamı üç bölük etti.Bir bölüğünü yolun sağ yanına,bir bölüğünü sol yanına koydu ve kendisi bir bölükle yolun üzerine durdu.Gece yarısı geçince Şaş askeri çıkıp geldiler.Muslih’i yol üzerinde görünce cenge meşgul oldular.Ve o iki bölük gaziler de iki taraftan hamle edip aç kurdun koyuna girdiği gibi kafirleri tarumar ettiler.Gazilerde Şübe adlı bir bahadır yiğit vardı.Kendisini Şaş güruhuna ve kalabalığına vurdu.Onların ortalarında bir melikzadeleri vardı.Yetişip Şübe onu kulağı tözünden kılıç ile çaldı.Öyle bir çaldıkı başı top gibi havaya uçtu.Şaş askeri bu heybeti gördüklerinde hepsi bozguna uğradılar.Müslümanlar ardına düşüp onları hesapsız kırdılar.Onlardan kurtulan pek az oldu.Ve onların ekserisi Melikzadeler idi.Ziynetli ve silahlı kimselerdi.Onların başlarını ve silahlarını ve elbiselerini hepsini aldılar geri dönüp Sürür ile Kuteybe’nin yanına geldiler. Ertesi gün Kuteybe hükmetti ki cenge atılalar. Gavrek Kuteybe’ye adam gönderip dedi: -Bu ettiğin harbi öyle zannetme ki arapların kuvveti ile edersin belki acemden benim kardeşlerimdir ki sana yardım edip cenk ederler.Yoksa harbe arapları gönder.Gör ki biz de neler ederiz,dedi.Kuteybe bu sözü işitip gadaba geldi ve münadilere çağırttı.Müslüman mübarizleri toplanıp kafirlerin üzerine yürüyüş ettiler ve buyurdu ki mancınık kurdular ve bir burcu döğe döğe yıktılar.Ve Müslümanlar o yıkılan yerden hücum ettikte kafirlerden bir bahadır er gelip o gedikte durdu her kim ileri gelse mecal vermez öldürürdü.Müslümanlarda silahşörler çok idi.Kuteybe onları çağırtıp dedi ki:Sizden kim ki o şahsı ok ile vurursa ben ona on bin dirhem veririm.O silahşörlerden biri ileri yürüyüp ok ile o şahsı atıp gözünden vurdu ve ensesinden çıktı.derhal düştü.O kişi Kuteybe’nin yanına gelip on bin dirhemi aldı.(Syf-351-352) (Alıntıdır)

TIGERSHARK

Yarbay

3794 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Gücdevani

Yüzbaşı

329 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

quote:

Orjinalden alıntı: EngineerInDefenceInd

yukardaki tartışmaları harfiyyen okudum..Tabi Akın kardeşin paylaştığı birbirinden güzel kaynakları da..
ve kendisine ve onun gibi düşünenlere sevgilerimi sunuyorum ve ekliyorum "anlayana sivrisinek saz anlamayana davul zurna az"..
ve kendimce "tamam peki zorla geçtik müslümanlığa ne olacak ki ?" ya da "dinde zorlama yoktur olmamıştır öyle şeyler" ya da "istiyorsan dinini değiştir" gibi yaklaşımlar sergileyen arkadaşlara bir açıklama yapmak zorunda hissediyorum kendimi..

Mesele İlköğretim ve Lise Tarih kitaplarında üstün körü geçiştirilen bazı (bence) gerçeklerin sizlerle paylaşılması ..Akın sanmıyorum ki "zorla müslüman yapıldık o zaman hadi vazgeçelim müslümanlıktan" desin..Demez çünkü bunun mümkün olmadığını bilecek bir arkadaş tanıdığım kadarı ile..
Sizlere anlatmaya çalıştığı herşey okullarda okutulduğu gibi gelişmemiş olabilir tarihte ..lütfen okul kitaplarında anlatılan masallara körü körüne inanmayın sadece biraz araştırmacı olmaya ve kafanızdaki "ecdad" tabularını yıkmaya çalışın..

Bu arada "istemiyorsan müslümanlıktan çık" gib yorum yapan arkadaşlara T.C.!de Nufus Cuzdanındaki müslüman ibaresini sildirdiği takdirde kimse iş bulamaz eş bulamaz askerde anasından emdiği süt burnundan getirilir ..Yani kolay birşey değildir..

Ateist insanlar dogmatik düşünmedikleri kadar geleceklerini de düşünürler...Yaşayacakları tek dünyanın burası olduğunu bildikleri için bu dünyada sürünmektense nüfus cüzdanlarındaki müslüman kelimesinden rahatsız olmamayı kendilerine öğretebilirler hatta aslında bilinçli oldukları için çevrelerindeki insanları mutlu etmek için "maşallah", "inşallah" gibi kelimeleri kullanmaktan da rahatsız olmazlar çünkü çevrelerindekileri mutsuz etmek gibi bir amaçları yoktur..

Çevrenizde kendisini afişe etmeden yaşamayı tercih etmiş o kadar çok ateist var ki...farkında bile değilsiniz..

rahat uyuyun bizler sizlere zarar vermeyiz..

Şu tarih kitaplarında yazılı olup da, masal ve hikaye türüne girenlere örnekleri bir sunsanız da cümle alem görse...Gören de Türklerin başında kılıçla Müslüman ol yoksa kafanı keserim diye bekleyen arapları videoya çektiniz sanacak.Herkesin iddiası kağıt üstünde.O onu dedi bu bunu dedi,o öyle oldu,bu şunu kesti.Sen inanmak istediğine inanıp da niye başkalarını senin inanmak istediğine inandığın için gerçekleri görememekle suçluyorsun?Elde herkesin doğruluğuna tek kelam edemeyeceği kanıt yokken hele...

gel şöyle yapalım..
Ben "masal" dedim..
Sen de değil diyorsun..

Demekki benden daha ehil görüyorsun kendini..O zaman mesela "müslümanlığı seve seve" kabul ettiğimize dair (yukarıda aksi "bilimsel yazı" formatında verilmiş olan ) masalın gerçekliğini kanıtlar mısın ???

Bu arada oradaki satırlarca yazıdan "masal" kelimesine takılman da ilginç geldi bana..

gel sana güzel bir yazı ile cevap vereyim..

quote:

Eğitim-öğretim kurumlarında “tarih bilimi” diye genç beyinlere öğretilen ve okullarda tarih dersi adı altında okutulan derslerde verilen bilgiler,insanoğlunun tarihsel gerçeğini yansıtıyor mu gerçekten? Küçük yaşlarda tümüyle doğruymuş gibi gördüğümüz olaylar, bunların nedenleri ve sonuçları, yaşanan “tarih” gerçeğiyle yüzleşince tuz buz oluyor elbette. İnsan, bunlardaki bilinçli yanlılığı, abartmaları zamanla görebiliyor.
Dünyanın neresinde olursa olsun öncelikle “devlet” ve “resmi ideoloji” gerçeği vardır bu gerçek, tarihin nesnelliğini ortadan kaldırmak için yeterlidir. Çünkü her devlet, kendi varlığını sürdürebilmek için kendi varlığını sürdürecek “haklı(!)” nedenlerle tarihe kendi damgasını vuracaktır. Bu gerçek, tarihin üzerinde daima bir sis perdesi olarak kendini gösterecektir.
Osmanlı İmparatorluğu döneminde yazılmış olan pek çok tarih kitabı vardır ve bunlar Divan edebiyatı anlatılırken de Divan nesir örnekleri olarak öğrenciye aktarılmakta, Osmanlı tarihi anlatılırken de o dönemleri aydınlatan en önemli belgeler olarak kullanılmaktadır. Şimdi bunlar üzerinde tarafsız bir yorum yapmak istersek;
Bu tarih kitaplarını yazan kişilerin ezici bir çoğunluğunun “vakanüvis” (padişahın birer memuru olarak çalışan olay yazarı) olduğu bilinmektedir. Bunların savaşlarda genellikle padişahın yakınında bulunan ve çoğunlukla, olayları yaşandığı anda not eden insanlardır.Örneğin bunların yazdıkları tarihlerde padişahların savaşlardaki hatalarını, yanlışlarını açıkça ve tarafsızca belirtme şansları var mıdır? Doğal olarak padişahın gönlünü okşayacak şeyler yazması ve hiç olmazsa, padişahın aleyhine hiçbir ifadeye yönelmemesi beklenir. Böyle bir yazıda nesnellik beklenebilir mi?
Nihat Sami Banarlı’nın Resimli Türk Edebiyatı Tarihi adlı yapıtında “Tarih-i Ebu’l Feth”in yazarı Dursun Bey hakkında verdiği bilgilere bakalım:”Dursun Bey, ordu içinde yetişen bir ilim ve sanat adamıydı. Bursa’da veya Bursa çevresinde bir yerde doğmuştu. İstanbul fethinde, şehrin surlarına bugünkü Cibali Kapısı’ndan hücum ederek şehre bu kapıdan girdiği ve karargahını bu semtte kurduğu bilinen, Bursa subaşısı Cebe Ali Bey’in yeğeni idi.” Banarlı’nın Dursun Bey’in tarih kitabıyla ilgili değerlendirmesi daha da dikkat çekicidir: “ Bu eser, yazarının, bizzat içinde bulunduğu vakaları (1442-1448’e kadarki 46 yılllık Osmanlı tarihini) anlatır. (…) yazar, bilhassa maddi ve manevi kudretinin HAYRANI olduğu Fatih Sultan Mehmet’in seferlerini ve zaferlerini anlatırken çok samimi ve adeta HEYECAN DUYARAK ANLATTIĞI halde ifadede söze güzellik ve azamet verdiğini zannettiği külfetli üsluptan uzaklaşamamıştır.” (Nihat Sami Banarlı, Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, C.1, sayfa 497-498 MEB Yayınevi, 1987)
Dursun Bey’in “heyecan ve hayranlık”la yazdığı tarih kitabında ne kadar nesnellik aranabilir? Aşık Paşazade Tarihi, Cevdet Paşa Tarihi, Oruç Bey Tarihi ya da Tevarih-i Al-i Osman’da bu tür anlayışlar egemenken bu eserler insanlık tarihini ne kadar gerçeğe uygun anlatabilir?
Şimdi olaya tersinden bakalım: Fatih Sultan Mehmet’le savaşan bir ülkenin tarih kitaplarında aynı olaya bakışı acaba bizim tarih kitaplarımızın bakışıyla benzeşir mi? Elbette benzeşmeyecektir. Hatta bizim olaya bakışımızdan çok farklı bir açıdan ve yalnızca kendilerine yontacak şekilde olayı süsledikleri açıktır. O zaman tarih biliminin “nesnel”liği nerede kalıyor ve onu nasıl “bilim” diye insanlara yutturuyoruz?
Bilimin en önemli ilkelerinden biri de “evrensellik”tir. Peki, aynı olay hakkında farklı ve birbiriyle çelişen iki farklı bakış varsa bu anlatım mantığı nasıl “evrensellik” taşıyabilir?
Osmanlı Tarihi üzerinde örneklendirdiğimiz bu tezimizin yalnızca Osmanlı tairihiyle ilgili olduğu sanılmamalıdır. Bütün tarih kitapları ve bütün ülkeler için geçerli bir tezdir bu. Örneğin bugün gözümüzün önünde yaşanan, Amerika’nın Irak’ı haksız işgali var. Birleşmiş Milletler’i yalanlarla yanıltarak ve kendi saldırgan gücünü dayatarak Amerika, Irak’ı emperyalist amaçları uğruna işgal etmiştir. Amerika açısından bunun adı “Irak’a demokrasi götürme” operasyonudur. Hatta Bush çılgınına sorarsanız, “Bush, Allah adına insanlığın yeryüzü kurtarıcısıdır.” Bunu dünya basını önünde utanmadan açıkça da ifade etmiş, kendisine “vahiy” geldiğini söyleyecek kadar da ileri gitmiştir. Amerika’nın Irak’a götürdüğü “demokrasi”, bugün Irak’ta kanla yazılmakta, her gün 80-100 kişinin canına mal olmaktadır. Amerika, bu rezilliğini ve insanlıkdışı uygulamalarını itiraf etmek zorunda kalmıştır. Fakat emin olunuz ki bütün bu olaylar, ilerde Amerika’nın tarih kitaplarında ya “masum birer hata” olarak geçiştirilecek ya da Conilerin "kahramanlık" masalı olarak aktarılacaktır. Aynı olaylar, Irak tarih kitaplarında ve okullarda nasıl anlatılacak siz düşünün. Şimdi insanlığın tarihsel gerçeği hangi kitaplarda yansır sizce? Amerika’nın yazdıracağı resmi tarih kitaplarında mı yoksa Irak devletinin okullarda okutacağı tarih kitaplarında mı? Amerika’nın Vietnam işgali, İsrail-Arap Savaşları, Türk_-Yunan Savaşları, Kıbrıs Çıkarması ve binlerce olayda aynı farklı bakış söz konusu değil mi?
Hatırlayalım, Rahmetli Turgut Özal döneminde Türk Dışişleri Bakanı ile Yunan Dışişleri Bakanı (sanırım o dönemin Dışişleri Bakanı Mesut Yılmaz'dı) bir araya gelip her iki ulusun tarih kitaplarındaki kimi abartmaları; tarihe ve bilime aykırı olup tarih kitaplarında yer alan kimi yanlışları ortak bir kurul oluşturarak düzeltme kararı almış ve bu olay basının gündeminde uzun süre tartışılmıştı. Türkiye ile Yunanistan diplomasisinin bahar mevsimini yaşadığı dönemleri herkes hatırlar.
Eğer iki ülkenin Dışişleri bakanlıkları düzeyinde bu konular gündeme gelmişse, tarihi anlatımda izlenen yolda hatalar olduğu resmen ilan edilmiş demektir. Ama bu, tek yanlı bir eksiklik ya da bir kabahat değildir. Yani Türkiye'yi suçlamak için kullanılabilecek bir olgu değildir ve olmamalıdır. Çünkü bütün ulusların ve ülkelerin tarihinde aynı yanlışlar, çarpıtmalar ve abartmalar vardır.
Bir savaş çıkıyorsa tarihte bunun elbette bir başlatıcısı ve asıl sebebi vardır. Fakat savaşa katılan uluslardan hangisi kendi tarihini yazarken "Biz suçluyuz, hatalıyız." diyor ki? Herkes kendine yontarak kendi milletini aldatıyor.
Örneğin, Pelopennes Savaşı -yanılmıyorsam- Atinalılarla Spartalılar arasında mö 5-4. yy'da ortaya çıktığında, dünyaca ünlü komedya şairi Aristophanes, Barış adlı oyununu yazıp devlet yöneticilerini vatan hainliğiyle suçlayacak, kendilerinin Spartalılarla on yıllarca kardeşçe yaşadıklarını ve aralarında hiçbir sorun olmadığını söyleyecektir. Bu savaşın, yalnızca devleti yönetenlerin kişisel çıkarlarını "ulusal çıkar" diye yutturararak insanları savaşa ve ölüme sürüklemelerinden kaynaklandığını ileri sürer. Tiyatro tarihi okuyanlar iyi bilir bunu. Çünkü tarihte bilinen ilk tiyatro sansürü Barış adlı oyuna uygulanmış ve bir iddiaya göre bu olay, antik Yunan tiyatrosunun sonunu hazırlamıştır.
Şimdiki Yunan tarihi, acaba bu olayı açıklarken "Suçlu bizdik." der mi? Sanmıyorum. Çünkü o tarih kitaplarında o dönemin ünlü sanatçısı olan Aristophanes'in değil, devlet yöneticilerinin görüşü egemendir. Bu nedenle resmi tarihler yalanlarla örülüdür.
Bu yönüyle tarih, bir ninni, bir masal değil mi sizce de? “Uyu yavrum ninni, avutayım seni…”

quote:

Orjinalden alıntı: sse

Bizim gibi adamlara zorla kim ne yaptırabilmiş tarihimize bakmak sanırım yeterli olur.
Ki olduda yapmışlarsa yapan elleri dert görmesin müslüman olduktan sonra en büyük imparatorlukları kurduk :)
Batılıların Türkiyeyi önemsemediği yanlış , tam tersi önemsiyorlar hatta bu coğrafyada tek korkulan biziz (aslında korkulacak bir durum görmüyorum ama anlaşılan bir önceki bedenimiz baya ürkütmüş :) )
Almanyadaki bir akrabam uykusu kaçtığında bir gece televizyonu açmış.Bir açık oturum ve konuklar ülkelerin eski dış işleri bakanları (Almanya İsrail ..)
Konu ortadoğu söz dönüp dolaşıp Türkiyeye geliyormuş.Ordaki açık oturumda sürekli potansiyel tehdit olarak görülüyoruz.Laf Ortasyadaki Türk cumhuriyetlerine geldiğinde Alman bakana soruyorlar bunlar problem olurmu diye.Adam biraz düşünüp bunların başına bir baş gelirse evet demiş.

Avrupalılar için Arap asıllılar ,Afrikalılar ve daha birçok müslüman topluluk zaten bitik.Kendi aralarında bile anlaşamıyorlar.
Hatta bu anlaşmazlık oldukça fazla.Öyleki avrupada yapılan camiler(duyduğum kişilerin kendi bildikleri) hep Türklerin cabaları ile olmuş.Türklerin sayıca azınlıkta olduğu yerlede bile bu böyle.Bir dünya müslüman bir cami yapımı için bile bir araya gelemiyor.İşin ilginci Türklerin yaptırdığı bu camiye gelen Arap asıllı Fas asıllıların sayısıda oldukça az.Üstelik çok komik mazeretleride var misal bir Faslının hutbenin fransızca olmamasını önesürmesi.

KulakMisafirini katılmamak mümkün değil.
Her kim yada her ne olursak olalım kibir sonun başlangıcıdır.

Aklı olan kimse zaten Türklerin savaşçı yeteneklerine, bağımsızlıklarına düşkünlüklerine laf edemez, edersede aklından zoru vardır.

Fakat bu o yıllarda arablarla din yüzünden savaşmadımız anlamına gelmez, bahsedilen tarihler müslüman arablarla, ganimet peşinde koşan çöl bedevilerinin birlik oldukları, biz Türklerin ise dağınık bulunduğumuz zamanlara denk gelmektedir. Ayrıca kalleş araplar Türk şehirlerine kaleşce bakınlarla saldırıp evlerdeki kadınlara, çocuklara ve yaşlılara katliam yapmışlardır çoğunlukla.

Tabiki katliamlar sonucu atalarımız birden bire islamiyeti seçmiş değillerdir, asıl seçim daha sonraları Türk birliğini sağlayan devlet kuran bazı hakanların baskılarıyla gelmiştir. Bunun burada kısaca açıklanamayacak bir sürü politik sebebi vardır, kaldıki zaten Türkler kendi yaşamlarına eski şaman kültürlerine uyarladıkları farklı bir islam anlayışına yani aleviliğe inanmışlardır.

Türklerin sünnileşmeside gene kendi hakanları eliyle olmuştur. Sadece Yavuz Sultan Selim mısırdan halifeliği alıp geldikten sonra tüm osmanlı topraklarında yaşayan alevi Türkmen çoğunluk kendi devletleri tarafından sünnilik lehinde asimile edilmişlerdir. Bir çok alevi Türkmen boyu, aşireti ordan oraya sürülerek parçalanarak çeşitli zulümler görmüşler, geçen yüzyıllar içerisinde anadoludaki Türkerin çoğunluğu sünnileşmiştir.

Kısacası islam konusunda atalarımızı asıl vuran yabancılar değil tarihin en güçlüsü olan kendi devletleri .............dır devletin ismini zaten hepiniz biliyorsunuz.

akın48

Binbaşı

1238 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

trimaxsahinabi

Yarbay

2642 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

combaba

Binbaşı

1245 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

combaba

Binbaşı

1245 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

gelelim sizin türklerin zorla islam dinine sokulma meselesine

ancak öncelikle şu meselenin bir başka boyutunu ortaya çıkaralım...

tamam bazı tarihçiler bizi eksik bilgilendirmiş olabilir. ancak bilgilendirildiğimiz başka bir olay daha var. türklerin yenilmez, hele hele orta asya zamanında, astığı astık kestiği kestik bir nesil olduğu. hatta öyleki sırf buna uydurulmak için, atillayada, cengiz han ada türk yakıştırması yaparlar. oooooo ne o öylei at üstünde uyumalar, at üstünde geçen bir ömür, savaştan savaşa koşmalar, bütün avrupa ki o zamalar bilinen dünyanı merkezi, tir tir titrer. annaler çocuklarını türkler geliyor diye korkutur.

eğer senin dediğin türkler iki tane arabın kılıcı ile yola gelmişlerse, demekki bize anlatılan orta asya türk efsanesi safsata, yok eğer türkler gerçekten güçlü bir ırk ise sizin söylediğiniz safsata.

hani aklımdan son zamanların meşhur konusu ergenekonda takılmadı değil. onların ağababalarıda (silahçıoğlu paşa namı diğer 1 no lu adam) oda senin düşündüğün şeyler savunuyordu. sonuç ortada. Milletine hiç bir düşmanın veremiyeceği kadar büyük belalar açan insanlar onlar. ergenekonmuş, sanki sende de aynı fikrin bilinçaltı propagandası var gibime geliyor bu arada onu üzerine basarak, ezerek belirteyim...

Eğer materyalist bir zihniyetle dediklerine bakacak olursam, vaaaauuuv araplar ne yapmışlar öyle.. ezmişler

parçalamışlar vaauvvv

Amaaaa iman gözüyle bakacak olursan, Allahın sünnetine uygun bir gelişme görürüz. Allah türk milletine islamın sancağı olma şerefini bahşetmiştir. bu şerefi kaldıramayacak asil olmayan unsurla ise, sünnete gereği uygun bir şekilde temizlenmiştir. Bu temizlenen veya senin dilince katl edilen insanlardan biri benim öz dedem de olsa durum budur. Türk milleti şerefli, bir millettir. şeref in asıl sahibi ise Allah tır. Allah kendine ait bir sıfatı taşıyacak nesli elbette paklar. onu taşıyacak ve yüceltecek nesiller yaratır.

Guest-0FDA1336A

Yarbay

3571 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

syn. combaba sadece yazı yazmak gibi niyetin olmassa önce yazılanları okur ondan sonra cvp verirdiniz.

quote:

Orjinalden alıntı: combaba

gelelim sizin türklerin zorla islam dinine sokulma meselesine

ancak öncelikle şu meselenin bir başka boyutunu ortaya çıkaralım...

tamam bazı tarihçiler bizi eksik bilgilendirmiş olabilir. ancak bilgilendirildiğimiz başka bir olay daha var. türklerin yenilmez, hele hele orta asya zamanında, astığı astık kestiği kestik bir nesil olduğu. hatta öyleki sırf buna uydurulmak için, atillayada, cengiz han ada türk yakıştırması yaparlar. oooooo ne o öylei at üstünde uyumalar, at üstünde geçen bir ömür, savaştan savaşa koşmalar, bütün avrupa ki o zamalar bilinen dünyanı merkezi, tir tir titrer. annaler çocuklarını türkler geliyor diye korkutur.

eğer senin dediğin türkler iki tane arabın kılıcı ile yola gelmişlerse, demekki bize anlatılan orta asya türk efsanesi safsata, yok eğer türkler gerçekten güçlü bir ırk ise sizin söylediğiniz safsata.

hani aklımdan son zamanların meşhur konusu ergenekonda takılmadı değil. onların ağababalarıda (silahçıoğlu paşa namı diğer 1 no lu adam) oda senin düşündüğün şeyler savunuyordu. sonuç ortada. Milletine hiç bir düşmanın veremiyeceği kadar büyük belalar açan insanlar onlar. ergenekonmuş, sanki sende de aynı fikrin bilinçaltı propagandası var gibime geliyor bu arada onu üzerine basarak, ezerek belirteyim...

Eğer materyalist bir zihniyetle dediklerine bakacak olursam, vaaaauuuv araplar ne yapmışlar öyle.. ezmişler

parçalamışlar vaauvvv

Amaaaa iman gözüyle bakacak olursan, Allahın sünnetine uygun bir gelişme görürüz. Allah türk milletine islamın sancağı olma şerefini bahşetmiştir. bu şerefi kaldıramayacak asil olmayan unsurla ise, sünnete gereği uygun bir şekilde temizlenmiştir. Bu temizlenen veya senin dilince katl edilen insanlardan biri benim öz dedem de olsa durum budur. Türk milleti şerefli, bir millettir. şeref in asıl sahibi ise Allah tır. Allah kendine ait bir sıfatı taşıyacak nesli elbette paklar. onu taşıyacak ve yüceltecek nesiller yaratır.

Aklı olan kimse zaten Türklerin savaşçı yeteneklerine, bağımsızlıklarına düşkünlüklerine laf edemez, edersede aklından zoru vardır.

Fakat bu o yıllarda arablarla din yüzünden savaşmadımız anlamına gelmez, bahsedilen tarihler müslüman arablarla, ganimet peşinde koşan çöl bedevilerinin birlik oldukları, biz Türklerin ise dağınık bulunduğumuz zamanlara denk gelmektedir. Ayrıca kalleş araplar Türk şehirlerine kaleşce bakınlarla saldırıp evlerdeki kadınlara, çocuklara ve yaşlılara katliam yapmışlardır çoğunlukla.

Tabiki katliamlar sonucu atalarımız birden bire islamiyeti seçmiş değillerdir, asıl seçim daha sonraları Türk birliğini sağlayan devlet kuran bazı hakanların baskılarıyla gelmiştir. Bunun burada kısaca açıklanamayacak bir sürü politik sebebi vardır, kaldıki zaten Türkler kendi yaşamlarına eski şaman kültürlerine uyarladıkları farklı bir islam anlayışına yani aleviliğe inanmışlardır.

Türklerin sünnileşmeside gene kendi hakanları eliyle olmuştur. Sadece Yavuz Sultan Selim mısırdan halifeliği alıp geldikten sonra tüm osmanlı topraklarında yaşayan alevi Türkmen çoğunluk kendi devletleri tarafından sünnilik lehinde asimile edilmişlerdir. Bir çok alevi Türkmen boyu, aşireti ordan oraya sürülerek parçalanarak çeşitli zulümler görmüşler, geçen yüzyıllar içerisinde anadoludaki Türkerin çoğunluğu sünnileşmiştir.

Kısacası islam konusunda atalarımızı asıl vuran yabancılar değil tarihin en güçlüsü olan kendi devletleri .............dır devletin ismini zaten hepiniz biliyorsunuz.

akın48

Binbaşı

1238 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

quote:

Orjinalden alıntı: combaba

gelelim sizin türklerin zorla islam dinine sokulma meselesine

ancak öncelikle şu meselenin bir başka boyutunu ortaya çıkaralım...

tamam bazı tarihçiler bizi eksik bilgilendirmiş olabilir. ancak bilgilendirildiğimiz başka bir olay daha var. türklerin yenilmez, hele hele orta asya zamanında, astığı astık kestiği kestik bir nesil olduğu. hatta öyleki sırf buna uydurulmak için, atillayada, cengiz han ada türk yakıştırması yaparlar. oooooo ne o öylei at üstünde uyumalar, at üstünde geçen bir ömür, savaştan savaşa koşmalar, bütün avrupa ki o zamalar bilinen dünyanı merkezi, tir tir titrer. annaler çocuklarını türkler geliyor diye korkutur.

eğer senin dediğin türkler iki tane arabın kılıcı ile yola gelmişlerse, demekki bize anlatılan orta asya türk efsanesi safsata, yok eğer türkler gerçekten güçlü bir ırk ise sizin söylediğiniz safsata.

hani aklımdan son zamanların meşhur konusu ergenekonda takılmadı değil. onların ağababalarıda (silahçıoğlu paşa namı diğer 1 no lu adam) oda senin düşündüğün şeyler savunuyordu. sonuç ortada. Milletine hiç bir düşmanın veremiyeceği kadar büyük belalar açan insanlar onlar. ergenekonmuş, sanki sende de aynı fikrin bilinçaltı propagandası var gibime geliyor bu arada onu üzerine basarak, ezerek belirteyim...

Eğer materyalist bir zihniyetle dediklerine bakacak olursam, vaaaauuuv araplar ne yapmışlar öyle.. ezmişler

parçalamışlar vaauvvv

Amaaaa iman gözüyle bakacak olursan, Allahın sünnetine uygun bir gelişme görürüz. Allah türk milletine islamın sancağı olma şerefini bahşetmiştir. bu şerefi kaldıramayacak asil olmayan unsurla ise, sünnete gereği uygun bir şekilde temizlenmiştir. Bu temizlenen veya senin dilince katl edilen insanlardan biri benim öz dedem de olsa durum budur. Türk milleti şerefli, bir millettir. şeref in asıl sahibi ise Allah tır. Allah kendine ait bir sıfatı taşıyacak nesli elbette paklar. onu taşıyacak ve yüceltecek nesiller yaratır.

Sizin gibi TÜRK olmayan biri TÜRK lüğü ağzına bile almısın.
Tarih, milletlerin hafızasıdır. Milletler, tarih içerisinde teşekkül ederler ve tarih şuuru sayesinde varlıklarını devam ettirirler. Tarih şuuru, tarihin akışı hakkında belli bir görüş sahibi olmak demektir. İnsan tarih olaylarını mânâlı bir bütün içindeki parçalar halinde gördüğü anda tarih şuuru kazanmış olur.[1] Bu şuurdan mahrum olan milletler, millî birlik ve beraberliğini de koruyamazlar. Millî birliğini tesis edememiş milletlerin yaşaması mümkün değildir.

Tarihe baktığımız zaman, tarih şuuru, dolayısıyla da millî şuurun zayıf olduğu dönemlerde hem siyasî hem de sosyal alanda meselelerin hat safhaya çıktığını görüyoruz. Tarih şuuru olmayan aydın ve devlet ricali varlık sebebi olan milletine yabancılaşmış, başka kültürlerin, dolayısıyla milletlerin etkisine girmiş, kendine güven duygusunu kaybetmiştir. Kendine güven duygusunu kaybeden aydının milletine hizmet etmesi, yol göstermesi mümkün değildir.

Türk tarihi insanlık tarihi kadar eskidir. Ancak, Mustafa Kemal Atatürk’e kadar bu geniş ve köklü tarihimiz gerektiği gibi araştırılıp ortaya konulamamıştır. Osmanlı döneminde, diğer sosyal ilimlerde olduğu gibi tarih konusunda da yeterli gelişme sağlanamamıştır. Dolayısıyla, başta aydınlar olmak üzere insanımıza tarih şuuru verilememiştir. Bu ise hızla ilerleyen ve bu gelişmeyi geri kalmış toplumları ezmek için kullanan Batılı devletler karşısında bir eziklik, kendine güvensizlik yaratmıştır.

Batı dünyası, Türklerin Anadolu coğrafyasına girip burayı Türkiye haline getirmeye başladıkları tarihlerden itibaren, kendilerinin 1815 Viyana Kongresi’nde adını koydukları ve siyasî literatüre soktukları Şark Meselesi’ni uygulama alanına koymuştur. Burada hedef sadece devlet olmamıştır, bütün Türk varlığı olmuştur. Türk milleti ve vatanını hedef alan iftiralar yöneltilmiştir. Bu iddiaları şöyle sıralamak mümkündür :

1. Türklerin sarı ırktan oldukları, dolayısıyla Avrupalılara göre ikinci sınıf insan sayılmaları gerektiği,

2.Türklerin medenî kabiliyetten mahrum oldukları, dolayısıyla medeniyet düşmanı oldukları,

3.Türklerin yaşadıkları toprakların kendilerine ait olmadığı iddialarıdır. [2]

Bu iftiraların sahibi olan Batı dünyası, Türklerin önce Avrupa ve Balkanlar’dan, daha sonra da Türkiye’den tamamen atılmaları, yok edilmeleri gerektiğini düşünüyordu. İngiliz devlet adamlarından Gladston, Batının gerçek niyetini , Türkler’in kötülüklerini kaldırmanın tek bir çaresi vardır, o da yeryüzünden vücutlarının kaldırılmasıdır sözleriyle ortaya koymuştur. [3]

Mustafa Kemal Atatürk, Millî Mücadele ile sadece askerî zaferleri hedeflememiştir. Türk milletinin muasır medeniyet seviyesine çıkmasına engel olan ne kadar olumsuzluk, eksiklik varsa hepsiyle mücadele etmeyi amaçlamıştır. Eksikliklerimizden bir tanesi de köklü tarihimizi tam anlamıyla araştırıp, ortaya koyamamamızdır. Bugün, aynı inan ve katiyetle söylüyorum ki, milli ülküye, tam bir bütünlükle yürümekte olan Türk milletinin büyük millet olduğunu bütün medeni âlem, az zamanda, bir kere daha tanıyacaktır.

Asla şüphem yoktur ki, Türklüğün unutulmuş büyük medeni vasfı ve büyük medeni kabiliyeti, bundan sonraki inkişafı ile, âtinin yüksek medeniyet ufkunda yeni bir güneş gibi doğacaktır [4] diyen Atatürk, Türk tarihinin ilmî esaslara göre araştırılması, tarih şuurunun uyandırılması için çalışmaları bizzat başlatmıştır. Atatürk’ün bu çalışmaları üç noktaya yönelmiştir. Birincisi, Türk ve Dünya tarihini eski, yanlış, ideolojik yaklaşımlardan kurtarmak. İkincisi, dünya medeniyetine Türk medeniyetinin yapmış olduğu katkıları ortaya çıkarmak. Üçüncüsü ise, Türk tarihini ilmî metotlarla modern, orijinal bir tarih haline getirmektir.Bu üç hususu ise Atatürk “tarih, hakikatleri tahrif eden bir sanat değil, belirten bir ilim olmalıdır” şeklinde ifade etmiştir.[5]

Atatürk’ün, Türk Tarih Tezinde belirttiği hususları şöyle sıralayabiliriz :

1. Türkler, brakisefal ve beyaz ırktandır.Beyaz ırkın anayurdu Orta Asya’dır

2. Medeniyetin beşiği Türklerin anayurdu olan Orta Asya’dır.

3. Anayurtları olan Orta Asya’dan değişik sebeplerle göç eden Türkler böylece dünyaya medeniyeti yaymışlardır.

4. Anadolu’nun ilk yerli halkları da Türklerdir, dolayısıyla buranın ilk sahipleri Türklerdir.

5. Türklerin İslâm Medeniyetine katkıları araştırılmalıdır.

6. Osmanlı Devleti’nin kuruluşu ile ilgili iddialar araştırılmalı, gerçek ortaya çıkarılmalıdır.

Bütün bu konularda araştırma yapılması için direktifler vermiş, yapılan çalışmaları takip etmiş ve ortaya çıkan eserleri bizzat okuyarak incelemiştir.

Türk Tarih Kurumu da bu çalışmaları yürütmek üzere 15 Nisan 1931 tarihinde kurulmuştur. Türk Tarih Tezi’nin tartışıldığı I.Türk Tarih Kongresi, 2-11 1932 tarihinde Ankara’da yapılmıştır. 1935 yılında, tarihçi ve öğretmen yetiştirmek üzere Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi kurulmuştur.

Atatürk, Türk Tarihinin bir bütün olarak, ilmî usullerle araştırılmasını istiyordu. Tarih yazmak, tarih yapmak kadar mühimdir. Yazan yapana sadık kalmazsa değişmeyen gerçek, insanlığı şaşırtacak bir nitelik alır. [6]

Atatürk, Türk Tarihinin, dolayısıyla Türk medeniyetinin en ince ayrıntılarına kadar ortaya çıkarılması üzerinde durmuştur. Çünkü, Türk kabiliyet ve kudretinin tarihteki başarıları meydana çıktıkça, bütün Türk çocukları kendileri için lâzım olan atılım kaynağını tarihte bulabileceklerdir. Türk çocukları bu tarihten bağımsızlık fikrini kazanacaklar, o büyük başarıları düşünecekler, harikalar yaratan adamları öğrenecekler, kendilerinin aynı kandan olduklarını düşünecekler ve bu kabiliyetle kimseye boyun eğmeyeceklerdir.[7]

Sonuç olarak, Atatürk, Türk milletine millî bir heyecan verip onu haysiyet ve vakarına kavuştururken, uyguladığı, inkılâpların yanında, bir millî tarih şuuru da vermeyi bilmiştir.[8] Bugün de hepimize düşen görev, her Türk gencinin tarih şuuru ile yetişip, mensup olduğu milletine ve kendisine güven duymasını sağlamaktır.

bahtiyar0011

Binbaşı

1847 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Milletine yabancı milliyetçilik (1)

Türkiye'mizin sosyal yapısına baktığımızda, bir alışkanlıkla adına "Türk" dediğimiz, hakikatte Türklerin Oğuz (Türkmen) boyundan olanların beraberinde; Abhaz, Boşnak, Çeçen, Çerkez, Kürt, Laz, Pomak gibi Müslüman gruplar görmekteyiz.

Diğer yandan; Ermeni, Rum, Yahudi gibi gayrimüslim gruplar da görmekteyiz. Şayet okullardaki resmî müfredatı hazırlayan sosyolog ve tarihçilerimiz de bu grupları görebilselerdi(?), Türk milletinin kültürü, tarihi, bugünü ve geleceği açısından o grupların konumunu da araştırırlardı. O araştırmalarla Müslüman grupların birbirleriyle hiçbir ayırım gözetmeden kız alıp verdikleri, iş, ibadethane ve bayramlarda beraber oldukları, bir savaş halinde de birlikte seve seve cepheye koştukları anlaşılırdı. Gayrimüslimlerin ise hayatın ticaret alanı haricinde bayram, düğün ve ibadetlerini her birinin kendine has kapalı cemaati içinde yaşadıkları fark edilirdi. Bu durumda nüfusun çoğunluğunu teşkil eden Müslüman kitleye millî devlet açısından "aslî unsur", yani Türk; gayrimüslim kitleye ise, "azınlık" denilecekti. Esasen Lozan Antlaşması sırasında savunup kabul ettirdiğimiz tez de bu olmuştur. Günümüzde Türkiye, uluslararası alanda "etnik gruplar" konusunda sıkıştırıldıkça kendisini Lozan Antlaşması'yla savunmakta, ama okul müfredatında sadece Oğuzlardan ibaret bir millî yapıdan bahsetmektedir. Bu çelişkili durumun içte ve dışta önemli sıkıntılara yol açtığı meydandadır.

Konumuzun dışında olduğu için "azınlık" kavramının bizim kültürümüze yabancı olduğunu belirttikten sonra kısaca şu açıklamayı yapalım: İslam dininin bize kazandırdığı anlayışa göre, devletimizin içindeki gayrimüslimler, "ehl-i zimmet" olarak adlandırılır ve Müslümanlarla eşit haklara sahiptirler. Mal ve kanlarına bir zarar verilemez. Devletin fakirlere yaptığı yardımlarda da Müslim-gayrimüslim ayrımı yapılamaz. Abhaz, Boşnak, Çeçen, Çerkez, Kürt, Laz ve Pomak gibi gruplarımız ise gerçekten de azınlık değildirler, ama milletimizden de değillerse nedirler?

Şunu da kabullenmeliyiz ki, şayet Maslow'un dediği gibi aidiyet/mensubiyet duygusu, insanî bir ihtiyaçsa ve şayet insanların kendilerini ifade etme yönlerinden biri de milliyetse, bu sosyal grupların da bu ihtiyaçlarını giderme hakları vardır. Bu itibarla etnik milliyetçilik temelli bölücülükleri sorguladığımız kadar, kendi millet anlayışımızı da sorgulamalıyız. Aslında konu milliyet olunca, 18. ve 19. yüzyıllarda Batı'da doğmuş olan bütün tanımların Batılı milletler için de geçersiz olduğu görülmektedir. Nitekim Ernest Renan, Ernest Gellner, Eric J. Hobsbawm, Benedict Anderson gibi Batılı birçok düşünür, bu geçersizlikleri ifade etmiştir. Hele bütün milletler için genel-geçer bir tanım yapmak tamamen imkân dışı bulunmuştur.

Genel-geçer tanımın imkânsızlığı

Hugh Seton-Watson, milletler için genel-geçer bir tarif yapılamaz derken, Karl Popper daha ileri giderek bütün sosyo-politik alanlarda tarifler yapılamayacağını söyler. Genel-geçer tanımı imkânsız kılan başlıca sebepler; a) her bir milletin kendine özel (suigeneris) oluşumu, b) yapısal değişimin sürekliliği ve c) aydınları da etkileyen paradigma farklılıklarıdır.

a) Özel oluşumlar: Kabileler birleşimiyle Araplık, şehir (site) devletlerinin birleşiminden Yunanlılık, dinî hüviyetli Yahudilik, farklı kavimlerin kendi kimliğini unutarak yeni bir kimlik aldığı Fransızlık ve İngilizlik, farklı milletlerden insanların kökenlerini bilmelerine rağmen ortak bir kimlikle birleştiği İsviçrelilik ve Amerikalılık, farklı kavimlerden ayrı ayrı kastlar şeklinde yapılanan Hintlilik; milletlerin oluşum farklılıklarına verilebilecek örneklerdir. Bu özellikleriyle milletler, genellikle dar bir alanda ve yerleşik halde oluşmuşken; Türk milleti çok geniş bir alanda ve seferî halde oluşmuştur. Durum böyleyken, Türk milleti izahının göçlerden önceki Orta Asya için kurgulanmış sabit bir yapıya oturtulması anlaşılır gibi değildir.

b) Sürekli değişim: Efesli Herakleitos, her şey akar, sözüyle değişimin tabiatta esas olduğunu, hiçbir şeyin sabit kalmadığını anlatan ilk filozof olmuştur. Hz. Mevlânâ da ünlü, "Bugün yepyeni bir gündür, yepyeni şeyler söylemek lazım." mısralarıyla değişime işaret etmiştir. İbni Haldun da toplumsal değişmeyi, Allah'ın kulları arasında sürüp gelen bir yasası, diye tanımlamış ve bu değişimi görmemeyi ise "derinde ve gizli bir hastalık" diye nitelendirmiştir. Günümüzün sosyolojisi de sürekli değişme halinde olmayı cemiyetin özelliklerinden sayar. Türk milleti, Tarihsel Varlık-Alanı'nın maddî ve manevî sahalarında çok geniş açılımlar yapmış, aşırı etkileşimlerle, sosyo-kültürel değişikliği azamî derecede yaşamıştır.

c) Paradigma farklılıkları: Dinî inanç, ideolojiler, gelenekler gibi, insanı etkileyen değerler dizisine "paradigma" adı verilmektedir. Bu paradigmal etkenler toplumlara göre değişiklik göstermektedir. Bilim adamları için de bu etki söz konusu olduğu için bilimsel izahlarda da köklü değişiklikler yaşanmaktadır. Bu değişiklikler, çoğu zaman önceki bilimsel görüşü yanlışa sevk etme şeklindedir. Bu yüzden Karl Popper, yanlışlanmayı bilimin özelliklerinden sayar. Türk aydınları, kendi sosyal muhitlerindeki paradigmadan değil, Batı'nınkinden etkilenmişlerdir. "Batılı değerler" bir paradigma olarak aydınlarımızı kuşatmıştır. Bu durum, bizdeki siyaset ve sosyal bilimlerin topluma uygunluğu açısından önemli bir sorun olmuştur.

Avrupa'nın Aydınlanma Çağı'ndan sonra, tamamen onlara ait olan feodalite ve teokrasi çökertilmişti. Bundan sonra kimlik izahlarını, kilise ve derebeyine tabiiyet yerine, milliyetle ifade etmeye çalıştılar. Bu dönemin en önemli sorusu ise "Millet nedir?" şeklinde ortaya atılmıştı. Çoklarınca sanıldığının aksine bu soru, hâlâ bir cevap bulmuş değildir. O dönemde ön plana çıkan yeni paradigmadaki ethnos, pozitivizm ve materyalizm ölçekleri, bu sorunun cevapsız kalmasının en büyük etkenleri olmuştur. Birincisi etnisiteye, ikincisi dinî inançları redde, üçüncüsü ise mutlak bir maddeciliğe kilitlenen bu ölçeklerin, insanın bütün şahsî ve sosyal alanlarının izahında kullanılması tamamen yetersiz kalmıştır. Yeni doğan sosyoloji, psikoloji, dilbilim gibi disiplinler bile, bu anlayışla biyoloji ve fizik gibi fen bilimlerine benzetilerek sistemlendirilmiştir. Buna paralel olarak millet oluşumları da, "ilk-saf" bir başlangıçtan hareketle biyolojik üremeye dayandırılmıştır. Burada Batı felsefesinin ilk dönemlerindeki "arkhe" (zaten var olan) kavramının da bir paradigmal etken olarak tesiri görülmektedir. O yaklaşımlarla milletler, primordiyalist (evveliyatçı) ve üremeci bir anlayışla izah edilmektedir. Bu yaklaşımla görünüşte dil veya kültür temel alınmış olsa bile neticede soya dayandırılan ırkçı bir izah yapılmaktadır. Oysaki milletler, genellikle enstrumentalist (yardımlaşmacı) birleşmelerle oluşmuşlardır. Bugün Batı'da da birçok düşünür, etnik temelli izahların yanlışlığını söylemektedir.

Bütün dünyadaki toplumları dağıtan, karıştıran, yeniden yapılandıran, asırlarca süren ve kalıcı olan büyük kitlesel göçler, köken birliğine bağlı ırkçı görüşü zaten geçersiz kılmaktadır. Üstelik bütün milletler için olduğu gibi, Oğuzlar dâhil, "Türk boyları" diye sayılan bütün gruplar için de çok değişik köken iddiaları ileri sürülmektedir. Aslında, kültür temelli benzerlikler, milletleşmede en önemli etkendir. Bu benzerlikler, sosyal grupların soyca da tabiî olarak birleşmelerini (entegrasyon) sağlamıştır. Farklılıklar üzerine yapılan sözde bilimsel tanımlamalar ise bitmek tükenmek bilmeyen sunî ayrışmalara (dezentegrasyon) yol açmaktadır. Immanuel Wallerstein'ın, 'millet' her gün kendisini yeniden tanımlamakta mıdır, diye sormasının sebebi bu ayrışmalardır. Aslında her gün yeniden tanımlamanın sebebi, yapılan tanımların sosyal realiteye uymayacak kadar kusurlu olmasındandır. Türk bilim camiası içinde değişik açılardan da olsa sosyoloji ve tarih bilimlerimizin kusurlarını dile getiren birkaç cesur şahıs olmuştur. Bunlara örnek olarak; Z. Fahri Fındıkoğlu, Beğlü Eke, Niyazi Berkes ve İlber Ortaylı'yı gösterebiliriz. Fındıkoğlu da Eke de, sosyologların, bütüncü bir teori kurarak köy köy dolaşıp sosyal yapımızı incelemediğinden dert yanmıştır. Niyazi Berkes, Türkoloji'yi Rus-İngiliz emperyalizmi rekabetlerinin dürttüğü "kavimcilik fikir planından yukarı çıkamamış "tarihimsi etnologluk" şeklinde "sözde bir bilim" olarak tanımlamış ve bu bilimin Türkleri Orta Asya'ya bir nomad ırk olarak hapsetmesinden yakınmıştır. İlber Ortaylı, hem sosyologlarımızın hem de tarihçilerimizin 18. yüzyılın Batılılarına ait normlara bağlı kalarak çalıştıklarını söylemiştir. Bilim camiamızdan gelen bu şikâyetler, bize önemli bir kavramı hatırlatmaktadır: Oryantalizm.

En başarılı eleştirisi Edward Said tarafından yapılan 'oryantalizm', Batılıların Doğu'yu yorumlamalarına verilen addır. Doğulular da bu yorumları aynen kabullenmişlerdir. Etienne Copeaux bu hususun bizimle ilgili yönü için, "Türk tarih yazımı ve dilbilimi, Batı oryantalizminin çocuklarıdır; onun birer ürünüdürler." demiştir.

Gerçekten de genel anlamda milleti tanımlamakla kalmayan Batılılar, Türk milletinin çerçevesini de çizmişlerdi. Bu çerçeve, Danimarkalı dilbilimci Wilhelm Thomsen'in 1893 yılında Orhun anıtlarını okumasıyla tespit edilmişti. Arminius Vambery, G. N. Potanin, Gyula Németh, J. R. Apselin, Julius Klaproth, M. A. Castréen, N. İ. İlminskiy, N. M. Yadrintsev, N. Y. Biçurin, P. S. Palas, Sandor Csoma, V. İ. Verbitskiy, Vilhelm Thomsen, Wilhelm Barthold, Wilhelm Radlof, vb. yazarlar Türk milleti tanımlamasını yapmışlardır.

Türkçülüğü başlatanlardan Abdülkadir İnan, Abdullah Battal Taymas, Ahmet Ağaoğlu, Ahmet Caferoğlu, İsmail Gaspıralı, Reşit Rahmeti Arat, Sadri Maksudi Arsal, Yahya Kemal Beyatlı, Yusuf Akçura, Zeki Velidî Togan ve Ziya Gökalp gibi düşünürlerin beslendiği ilmî(?) kaynak, işte bu Batılılardı. Nitekim Yahya Kemal Beyatlı, milliyetçilik konusunda kendisi ve Yusuf Akçura'nın, Paris Siyasal Bilimler Okulu'nun hocalarından Albert Sorel'den etkilendiklerini ifade etmiştir. Beyatlı, daha sonra bu etkiden kurtulup Türkiye gerçeklerine dönebilmiştir. Yusuf Akçura ve Sadri Maksudi Arsal, Joseph Halévy'den de Türklük hakkında ders almışlardır.

Buradan çıkan sonuç şudur: Türk milleti, kendisi tarafından tanımlanmış (self-defined) olmayıp, yabancı normlarla ve başkası tarafından tanımlanmış (other-defined) bulunmaktadır. Bu şekilde yabancılardan öğrenerek Türkçülüğü kuranlar, aslında samimi milliyetperver olmalarına rağmen; sırf "Batılı bilim" saplantısından dolayı, toplumumuza yabancı açıklamalar yapmakla kalmamış, kendileriyle de çelişkiye düşmüşlerdir. Bu çelişkilere en çok da resmî Türk tezinin kurucusu olan Ziya Gökalp'te rastlanır. Gökalp, Türk milletini bazen ırkla, bazen "hars"la, bazen dille, bazen de mezheple tanımlar. Tamamen İslamiyet öncesine ve Orta Asya'ya bağlı izahlar yapan Gökalp, başta Osmanlı olmak üzere İslamî dönemdeki sosyal ve kültürel katılımları Türklükten dışlar.

HÜSEYİN DAYI [ARAŞTIRMACI YAZAR]
12 Ağustos 2008, Salı

matters

Teğmen

234 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

akın48

Binbaşı

1238 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

superposition

Yarbay

2843 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

TÜRKler nasıl müslüman oldu? (4. sayfa)