SEVGİ, SAYGI ve ÖZLEMLE... 10 KASIM (4. sayfa)

bazen insan gerçekten hayret ediyor. Bu adam hacıların hocaların, çarşaflı kadınların fink attığı, üretimin dibe vurduğu, savaşların ülkeyi batırıp ekonomiyi sıfıra indirdiği, osmanlı devletinin çöktüğü ve neredeyse kaybolmaya yüz tutacak bir milletten çağdaş ve laik bir ülke kurup onu bir de kalkındırdı... hem de bunları yaparken ne savaşlar, ne kayıplar, ne acılar, ne zorluklar yaşadı. cidden hayret verici.

Mesele insanların giydiği yediği içtiği değil. Bir iddası vardı Gazi Paşanın ve Türk Milleti ona inandı çarşaflısı da hocasıda o istikamette ilerledi isteyerek Hasan Ali Yücel İsmail Hakkı Tonguç gibi adamlar Anadoluyu aydınlattı

sonra kendine dindar milliyetçi diyen montajı virginia dan yapılmış adsız önemsizler çıktı işte sonrası malum.

Ecevit: Sultan Vahdettin hain değildi

İkisi neden aynı anda olamıyor. Birisi kahramandı derken diğerini neden hain ilan ediyoruz. Gol atan mı maçı kazandırıyor, diğerleri rakibe mi çalışıyor.

Bu işten kimlerin çıkarları var bilmek isterdim.

https://www.haber7.com/siyaset/haber/102626-ecevit-sultan-vahdettin-hain-degildi

Her sene daha da artan sevgi.

Çanakkale de savaşan askerlerinden olmak isterdim. Allah sana rahmet eylesin güzel insan.

Atatürk'ü şüphesiz şekilde tüm kalbimle seviyorum.

ah atam çok özledik

Ayakta kalmaya çalışıyor şuan. Dimdik duramıyoruz kamburuz, dizler bükük.  

Ebedi liderimiz Mustafa Kemal Atatürk. Seni seviyor ve özlüyoruz.

Şuan ki zaman da fikirlerinin ne kadar doğru olduğunu kimlerden uzak durmamız gerektiğini söyleyen Türkün Babası saygı ve özlemle anıyoruz.

Ecevit muhtemelen bu sözleri malum kesimden oy almak için söylemiş.Siyasi bir açıklama yani.Vahdettinin hain olduğu bizzat İngiliz belgelerine yansımıştır.Buyur öğrenmek istiyorsan oku;

-Vahdettin,24 Kasım 1918’de The Daily Mail muhabiri G.Ward Price’a şöyle der:’’İngiliz milletine kuvvetli sevgi ve hayranlık duygularımı,babam Sultan Abdülmecit’ten miras aldım.Ermenilerin öldürülmelerin,kabimi yaralamıştır.Adalet çok geçmeden yerini bulacaktır’’ (Jeschke,İng.Belgeleri,s.4)

-İngiliz Yüksek Komiseri Amiral Calthorpe’un 4 Aralık 1918 günlü raporu:’’Sultan,Britanya’ya tam bir sempati besliyor’’ (Jeschke,İng.Belgeleri,s.4)

-Karadeniz Ordusu Başkomutanı General Milne’in 16 Aralık 1918 günlü raporu: ‘’Padişah,Sami Bey’i ordu karargahına göndererek,Türkiye’nin idaresinin mümkün olduğu kadar çabuk ele alması için Britanya hükümetinden istirhamda bulundu,barışın beklenilmesi halinde geç kalınmış olacağını söyledi.Britanya memurlarının kontrol maksadıyla memleket dahiline gönderilmesini ve Britanya subaylarının idareye yardımda bulunmalarını rica etti.’’ (Jeschke,İng.Belgeleri,S.4;S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.144)

-Yüksek Komiser Yardımcısı Amiral Webb’in 30 Aralık 1918 günlü raporu : ‘’Hariciye Nazırı [M.Reşit Paşa],’’kendim,kabinedeki arkadaşlarım,Sultan ve geniş bir halk kitlesi adına katiyet ve ciddiyetle temin ederim ki umumun arzusu,İngiltere tarafından idare edilmekliğimizdir.’’ dedi (Jeschke,İng.Belgeleri,s.8)

-Yüksek Komiser Calthorpe’un İngiltere Dışişleri Bakanına yolladığı 10 Ocak 1919 günlü mektubun özeti:’’Padişahla uzun bir görüşme yapan bir ingiliz şahsiyetinin (Whittall ailesinden biri) verdiği bilgiye göre,Padişah,’’daima ingiliz dostu olduğunu,şimdi bütün ümidini İngiltereye bağladığını,İngilizlerin istediği her bir kişinin tutuklanıp cezalandırılmasını sağlamaya hazır olduğunu’’ söylemiş,şiddetle harekete geçtiği takdirde bir ihtilal çıkarsa,Müttefiklerin desteğine güvenip güvenemeyeceğini sormuş.’’İngiliz Yüksek Komiserliğinden gelecek herhangi bir işarete göree davranmaya hazır olduğunu’ bildirmiş,’İngiliz hükümetinin,kendisini Halifelik makamında desteklemeye niyeti olup olmadığını’’ öğrenmek istemiş ve bu meseleye çok büyük önem verdiğini belirtmiştir (S.Akşin,İst.Hükümetleri,s.145-147,İlgili Belge:371/4172-13592; Jeschke,İng.Belgeleri,s.4,mektubun orjinali:s.261 ve 274)

-Yüksek Komiser Yardımcısı Amiral Webb’in,Dışişleri Bakanlığından R.Graham’a gönderdiği 19 Ocak 1919 günlü mektuptan:’’Görünürde memleketi işgal etmediğimiz halde,şimdi valileri tayin ediyor veya görevlerinden uzaklaştırıyoruz;polisleri yönetiyor,basınlarını denetliyor,zindanlarına girerek Rum ve Ermeni tutukluları işledikleri suçlara aldırmaksızın serbest bırakıyoruz,demiryorllarını sıkıca murakabemizde bulunduruyoruz ve istediğimiz her şeyi müsadere ediyoruz.Politikamız süngünün keskin ucuna dayanıyor.Halife elimi altında bulundukça,İslam Dünyası üzerinde ek bir denetleme aracına sahibiz.Bildiğiniz gibi Padişah bizi buraya yerleştirmek istiyor’’ (S.R.Sonyel,Dış Politika1.C.,s.44;İlgili Belge:FO 4164-19127)

-Amiral Calthorpe’un 19 Ocak 1919 günlü yazısı:’’Padişah,Türkiyede yerleşmemiz için pek arzulu.’’ (S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.168)

-Vahdettin,henüz sadrazamlığa getirmediği Damat Ferit’i,21 Ocak 1919’da,İngiliz Yüksek Komiserliğine gönderir ve tutuklamalar dolayısıyla gösterilecek tepkilerden çekindiğini bildirerek,böyle bir durumda İngilizlerin tutumunun ne olacağını bir daha öğrenmek ister;kısacası güvence talep eder.Calthorpe,Padişaha bu güvenceyi vermek için Londra’dan yetki talep eder.Yetki 5 Şubat 1919’da verilecektir. (S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.150,İlgili Belge:371/4172-13694)

-Dahiliye Nazırı A.Reşit Bey,28 Şubat 1919’da Paris’te Lord Harding’i,Beyrut eski Valisi Halil Paşa ise 6 Mart 1919’da İngiltere’nin İstanbul eski elçisi Mallet’yi ziyaret ederek,İngiltere’nin Osmanlı Devletini himayesine alması için görüşmelerde bulunurlar (S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.167)

-D.Ferit,Y.Komiserlik danışmanlarından Hohler’e,5 Mart 1919’da,’’Bütün umudunun Allah’ta ve İngiltere’de olduğunu,istedikleri herhangi bir kimseyi tutuklamaya hazır olduğunu’’ bildirir.(S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.229)

-D.Ferit,9 Mart 1919’da Amiral Webb’i ziyaret eder.Amiral aynı günlü raporunda bu görüşme hakkında şunları bildiriyor:’’Kendisinin ve Padişah efendisinin tüm ümitlerinin Allahtan sonra İngiltere Krallık Hükümetinde toplandığını beyan etti ve bunun Londra’ya bildirilmesini istedi.’’ (Jeschke,İng.Belgeleri,s.9;S.Akşin,İstanbul hükümetleri,s.299)

-Amiral Webb’in 11 Mart 1919 günlü yazısı:’’D.Ferit kabinesi,düşünülmesi mümkün olan en İngiliz yanlısı kabinedir’’ (S.Akşin,İstanbul Hükümetleri,s.230)

-D.Ferit,Amiral Calthorpe’u 3 Haziran 1919’da ziyaret eder ve ‘’Yokluğu sırasında Padişahın kişisel güvenliği bakımından kaygılı olduğunu’’ söyler;Calthorpe da,’’İsteğine uygun olarak Yıldız Sarayına yakın kışlalara İngiliz askeri yerleştirilmiş bulunduğunu,bu ricasını göz önünde tutacağını’’ bildirir (S.Akşin,İstanbul hükümetleri,s.371,ilgili belge:FO 371/422983495)

-Amiral Calthorpe’un 6 Haziran 1919 günlü raporuna göre,Tevfik Paşa da,’’İngiltere ile gizli bir anlaşmaya varılarak,Osmanlı Devletinin kalan ülkesinin birliğini ve İngiltere'ye bağlılığının sağlanmasını’’ ister (S.Akşin,İstanbul hükümetleri,s.571;ilgili belge:FO 371/4229-92736) Calthorpe,aynı raporunda şöyle demektedir;’’Padişahın yalnız kendi kişişel güvenliğini düşünüyor’’ (B.N.Şimşir,İngiliz belgelerinde,1.c.,s.XII/6)

-Vahdettin,15 Temmuz 1919’da The Morning Post gazetesi muhabirine der ki;’’Ben daima İngiltere’ye hayranlık besledim ve daima İngiltere’ye dost bir siyasetin destekleyicisi oldum’’ (Jeschke,İng.Belgeleri,s.5)

-30 Eylül 1919’da,Amiral de Robeck’ten Lord Curzon’a :‘’Sultan,İngiliz otoritelerinden,kuvvet kullanarak milliyetçileri durdurmalarını istedi’’ (E.Ulubelen,s.201,belge no:530)

-15 Aralık 1919,Amiral de Robeck’ten Lord Curzon’a:’’Geçende Sultan benimle görüşmek istedi reddetim.Sultan kendisini bize teslim etti çünkü tek dayanağı İngiltere hükümetidir’’(Jeschke,TKS Kronolojisi I.s.80;KS Günlüğü,2.C.,s.250)

-25 Mart 1920 günlü İngiliz askeri istihbarat raporu:’’İstanbul’da milliyetçi liderlerin tevkiflerinin Padişahı rahatlattığı’’ (B.N.Şimşir,İngiliz Belgelerinde,2.C.,s.XXI/3)

-30 Mayıs 1920,Albay Lawrens’in demeci:’’Türkiyedeki tek müttefiğimiz sultandır’’(The Sunday Times,KS Günlüğü,3.C.,s.67)

-Yüksek Komiserler,Vahidettini ancak Sevr anlaşmasının Osmanlı temsilcleri tarafından imzalanmasından sonra 21 Ağustos 1920 günü ziyaret etmişlerdir.O güne kadar ilişkiler aracılar yardımıyla yürütülüyordu.Amiral de Robeck’in o günkü görüşme hakkında raporundan bazı parçalar:’’Sultan,içinde bulunduğu anı,mesut gelecekleri ışıklı bir başlangıc olarak kabul ettiğini söyledi.Macera düşkünü bir avuş insan tarafndan memleketin felakete sürüklendiğini acı bir dille tenkit etti.Geleneksel İngiliz dostluğunu da çiğnemişlerdi.Türkiye yaşayabilmek içi bir dostun yardımına muhtaçtı.Bu yardım İngiltere’nin desteği şeklinde olmalıydı’’(T.Baytok,İngiliz Kaynaklarında Türk Kurtuluş Savaşı,s.124)

-11 Ekim 1920 günü öteki Y.Komiserlerle birlikte Vahdetin ile görüşen Amiral de Robeck’in 14 Ekim 1920 günlü raporu:’’Sultanın,milliyetçiler aleyhine konuştuğu,milliyetçilerin iktidara gelmesinden ve kendi kişisel güvenliğinden kaygı duyduğunu belirttiği…’’(B.N.Şimşir,İngiliz Belgelerinde,2.C.,s.C/361)

-21 Mart 1921 günü Vahdettinle görüşen Rumbold’un raporundan özet:’’Padişahın Ankara liderlerini şikayet ettiği,tahtını tehlikeye sokmaya,otoritesini azaltmaya kalkıştıklarını söylediği,Rumbold’un,Türkiye’nin Padişah etrafında birleşmesini isteklerini belirttiği,Padişahın,Mustafa Kemal ve yanındakilere ‘’eşkiyalar’’ diye söz ettiği,Türk olmadıklarını iddia ettiği,Vahdettinin son olarak kendisini büsbütün çaresiz ve yalnız olduğunu,ancak onurunu ve tahtının çıkarlarını, bir avuç eşkiyaya teslim etmek istemediğini söylediği…’’(B.N.Şimşir,İngiliz Belgelerinde,3.C.,s.LXXX vd./262)

-7 Nisan 1921 günlü İngiliz gizli istihbarat raporuna göre:’’Ankaradan dönen Ahmet İzzet Paşa,4 Nisan günü Vahdettinle görüşerek kişisel olarak Anadoluya geçmesini,kendisini mertçe milli hareketin önderi ilan etmesini önerir.Ama Padişah bu teklifi reddeder’’ (S.R.Sonyel,İngiliz İstihbarat Servisi,s.163)

-27 Nisan 1921,İngiliz Yüksek Komiserliğinin ‘’1920 Türkiye yıllık raporu’nun Vahdettinle ilgili bölümü:Zeki,saltanatı korumak,ülkeye hizmet etmek isteyen bir kimse olmakla birlikte son derece zayıf,pısırık ve temkinli olduğu için hakim rol oynayamadığı,ancak İngilterenin lütfunun Türkiye’yi kurtarabileceğine inandığı…’’(B.N.Şimşir,İng.Belgelerinde,3.C.,s.LXXXIV/304)

-23 Mayıs 1921 günü vahdettinle görüşen Rumbold’un raporundan:’’Padişahın Ankara liderlerini suçladığı,kişisel emelleri peşinde koştuklarını,bolşeviklerle anlaştıklarını söylediği,Büyük devletlerin arabulucuk değil,baskı yapmalarını istediği,Trakya’da bir tampon devlet kurulması önderdiği…’’(B.N Şimşir,İng.Belgelerinde,3.C.,,s.XCII/329; Jeschke,İng.Belgeleri,s.162)

-6 Aralık 1921,Rumbold’dan Lord Curzon’a:’’Padişahın nüfuzu artırılabilirse,elimizde yararlı bir koz olur’’ (B.N Şimşir,İngiliz Belgelerinde,4.C.,s.XLIII/116)

-6 Nisan 1922 günü Rumbold ile Vahdettin gizli bir görüşme yaparlar.Görüşmede hiçbir Türk bulunmaz,çevirmenliği A.Ryan yapar.Vahdettin,,’’arzuhal veren bir şarklıya’’ benzeten Rumbold,Vahdettinin söylediklerini şöyle aktarıyor:’’Anadolu hareketi,İttihat ve Terakkinin yeni bir şeklidir.Milletin yüzde doksanı Ankara çetesine karşıdır.İstanbul hükümeti,Ankaranın kabul etmeyeceği barış şartlarına hazırdır.Ankara meclisi kanunsuz bir kuruluştur.İngiltere ile herhangi bir özel uyuşmaya hazırız…’’(B.N.Şimşir,Sakarya’dan İzmir’e,394 vd.İlgili Belge:FO 406/49,p.266-270)

-Vahdettin,9 Nisan 1922’de İngiliz Yüksek Komiserliğine adamlarından birini gönderir.Haberci şu mesajı iletir:’’Sultan,Kurtuluş için Türkiye’nin İngiltere’ye ve yalnız İngiltere’ye bakması gerektiğine kesin olarak inanıyor.Şahsi durumu için de pek kaygılı.’’ (B.N Şimşir,Sakarya’dan İzmir’e,s.396:İngili belge:Ryan’ın yazısı,FO 406/49,p.273-274)

-Vahdettinin yeğeni Sami Bey 1922 Haziran ayında, Yüzbaşı Armstong ile görüşür.Armstong bu görüşmeyi şöyle aktarıyor:’’Samiyi bana Vahdettin göndermişti.Padişah diyormuş ki:’’Loyd George’a haber veriniz,akıbet yaklaşıyor.Bunu İngiliz Büyükelçisine anlatmaya çalıştım ise de muvaffak olamadım.M.Kemal ve adamları ihtilalci,sizin ve benim düşmanlarımızdır.Ben İngilterenin dostuyum.Ne isterseniz vermeye hazırım.Halbuki siz Ankardan bir şey alamazsınız.Yunanlıların Anadoludan çıkarılmasını sağlayınız.Ayrıca dört milyon İngiliz lirası borç istiyorum.Bununla mükemmel bir hükümet kurarım.Bursa’ya gider uyruklarımı etrafıma toplarım.Halk benim davetime koşar.Fransızlarla da dost olurum.Boğazları açık bırakırım.Halife olmak haysiyetiyle daime sizin tarafınızı tutarım.Çünkü siz müminlerin savunucusunuz.Ankaradakiler katildir.Moskova’nın tesiri altındadırlar.Benim söylediklerimi hiçbiri yapmaz.’’Padişahın sözlerini ilgili yerle duyurdum.’’(Aktaran,N.H.Uluğ,Emperyalizme karşı Türkiye,s.152-153.S.R Sonyel,Dış Politika,2.C.,s.229:431.dipnotla ilgili belgenin künyesi ile ekler bölümünde fotokopileri bulunuyor:ek no.21,21 A,21 B,21 C,21 D;Sonyey,Vahdettinin aynı öneriyi,bir süre sonra,Yüksek Komiser Rumbold’a da yaptığını belirtip belgelemektedir:s.229;İlgili belge:FO/7870-E.8065)

-İngiliz Yüksek Komiseri Rumbold’un 5 Ağustos 1922 günlü raporu:’’Bizim bakımımızdan en çok arzu edilen gelişme,Sultanın yeniden hakiki bir otoriteye kavuşabilmesidir…’’(B.N.Şimşir,Sakarya’dan İzmir’e,s.400;İlgili belge:FO 424/254,p.97-98 ve İngiliz Belgelerinde,4.C.,s.LXXXI/341)

-Vahdettin ile Rumbold 7 Ağustos 1922 günü de görüşürler.Bu görüşmede Vahdettin Ankara yönetimi için kullandığı bazı sözler;’’Asiler,egoistler,ittihatçılar, bolşevikler…(B.N Şimşir,Sakaryadan İzmir’e s.401 vd.İlgili belge:FO 424/254,p.105-108)

-7 Ağustos 1922,Vahdettin yine yeğeni Sami ile General Harington’a yolladığı sözlü mesaj;’’Ben Padişah ve Halifeyim.Padişah olarak Osmanlı ordusunun başkomutanıyım.Bir bunalım çıkarsa,Müttefik İşgal Kuvvetleri Başkomutanı ile beraber olmam doğaldır ve böyle bir kriz anında Genel Karargahımın nerede olacağını bildirilmesini General Harington’dan rica ederim’’ (B.N Şimşir, İng. Belgelerinde, 4.C.,s.CXXXVIII vd./543)

-Yüksek Momiser Rumbold’un 2 Eylül 1922 günlü raporundan:’’Kemalistlerin taarruzundan İstanbul hükümetinin rahatsız olduğu,bu başarıya her Türkün tabii olarak sevinmesi gerekirken,Sultan ve bazı Nazırların Mustafa Kemal’in prestijinin yükselmesinden kaygı duydukları…Bundan sonra Sultana pek az söz düşeceği…’’ (B.N.Şimşir,Sakaryadan İzmir’e,s.483;İlgili Belge:FO 424/254,p.180

-12 Eylül 1922,Rumbold’dan Lord Curzon’a:’’İstanbul’da günlerce gösteriler yapıldı.Padişahın tahtı bakımından kaygılı olduğunu sanıyorum’’ (B.N Şimşir,İngiliz Belgelerinde,4.C.,s.XCII/399)

-16 Eylül 1922,Rumbold’dan Lord Curzon’a:’’Padişah,zaferden dolayı Mustafa Kemal’i kutlamayı reddetti’’ (B.N Şimşir,İng.Belgelerinde,4.C.,s.C/424)

-25 Ekim 1922,Fransız Yüksek Komiseri General M.Pelle’nin Fransız Dışişleri Bakanlığına telgrafı:’’Sultan diyor ki ‘’Ankaradakiler kabul edilmez iddia ve isteklerle ortaya çıkmaktadır.Ulusal egemenliğe ilişkin görüşleri,Türk halkının sosyal durumuna da,geleneklerine de uygun değildir,şeriatın gereklerine de uymaz.Ben Papa gibi yalnız bir din adamı olarak kalmaya asla rıza göstermem.İslami telakkiye göre Halife,dini korumak için daima kuvvetli olmalıdır.Türkler,Halifeyi hal’ettikleri takdirde,diğer ülkelerin mülsümanları,Türkiye dışında,mesela Arap memleketlerinde,gerçek halife olacak birini bulmaya çalışacaklardır.Aynı zamanda büyük bir müslüman devlet olan Fransa,böyle bir olasılığın tehlikelerini takdir edecek durumdadır.Ortak menfaatlerimiz vardır.Sizin için Türkiye,Suriyeden çok daha önemlidir.’’ (Toplum ve Tarih,s.53/16.sayı;ilgili belge:Fransa Dışişleri Arşivi,E Serisi,97.Cilt,210-213.)