|
Umarım doğru yere yazıyorumdur, 16 yaşında lise 3 öğrencisiyim. Belki de klasik ergenin tekiyimdir bilmiyorum ama insanlarla iletişim kuramıyorum, ailemin baskısı yüzünden çok küçük yaşlardan beri de pısırığın tekiyim, özgüvenin nasıl bir duygu olduğunu bile bilmiyorum. Ailem benden habersiz 10. sınıfta okulumu değiştirdi, pandemi falan derken sınıftakilerle arkadaş olamadım ve zaten yeterince içime kapanık birisiyken artık çevremdekilere selam bile veremez hale geldim. Yarın okul var, beni dışlayan insanların yanında ne yapıcam bilmiyorum bunları yazarken bile ellerim titriyor, okulda sadece endişe içinde oturup eve dönüyorum. Ailem ile iletişim kuramadığım ve kursam bile psikolojik destek almak istediğimi söyleyemeyeceğim için çok çaresizim (ki zaten beni bu hale getirenler onlar, annemin dış görünüşüme yaptığı yorumlar, özgüvensiz ve pısırık olduğumu bile bile destek olmak yerine başkaları ile beni kıyaslayarak aşağılaması, abiminkileri saymak bile istemiyorum annemin 10 katı daha kötü). Dediğim gibi çok çaresizim saatlerdir kendimi öldürmeyi düşünüyorum ama onu bile yapamayacak kadar pısırığım, belki buradan bir çözüm yolu bulabilirim. Motive sözleri işe yaramıyor, intihar taktikleri olsa daha çok işime yarayabilir. < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
|
_____________________________
|




Yeni Kayıt

Konudaki Resimler









