Psikolog / psikiyatrist aranıyor... Psiko ne varsa doluşun. Deli bulundu.

quote:

Orijinalden alıntı: BaySahin

@a4 eyvallah hocam.

@writeit, milkshake, özet geçilecek yanı yok. Problemlerim var. :(

quote:

Orijinalden alıntı: patatesli milkshake

quote: Orijinalden alıntı: BaySahin @a4 eyvallah hocam. @writeit, milkshake, özet geçilecek yanı yok. Problemlerim var. :(

tmm okuruk

quote:

Orijinalden alıntı: BaySahin

Bu yıl lise son. Önümüzdeki Şubat/ Mart YGS var.

Haziranda da LYS.

Ama ben hala yatıyorum.

Arkadaşlar çok iradesizim. Hayallerim var. Ama gerçekleştirmek için çalışmıyorum. Çok kez ders programı yaptım. Uymadım. Yaza girmeden "Bu yaz eşek gibi çalışacağım." dedim, yan gelip yattım. Bazen gaza gelip ders çalışıyorum. Ertesi gün yok.

Hayalim (lütfen milliyetçi yobaz arkadaşlarımız gelip buraya takilmasınlar) yurtdışında iş bulup çalışıp bir hayat kurmak. (Norveç mesela.)

Yabancı dil bölümündeyim, ne tercih yapacağımı da bilmiyorum (müt-ter mi yoksa dil edeb mi?)

Leh (Polonyalılara bu deniyordu değil mi, ilk defa kullanıyorum emin değilim) bir sevgilim var, onunla hayaller falan... her şey güzel. Ama bir de gerçekler var. Belki de yurtdışına çıkamayacağım, Türkiye'de yaşamak zorunda kalacağım diyorum. Olsun ben de gelirim tatillerde diyor.

Aslında özgüvenim yerinde. Yapamayacağım şeyi hedef olarak koymam önüme. Ama son 2-3 yıldır çöktüm. Hele bu yıl çok değiştim. (Hemen bir not: ulan sanki kaç yaşındasın demeyin. Biliyorum 17 yaş küçük ama problemim farklı) Sabahları yorgun uyanıyorum falan filan. Bunlar herkeste vardır belki ama 9 sınıfta astım olduğumu öğrendim, ilaç kullandım ve öksürük nöbetlerim geçti. Ama artık koşamıyorum. Hızlı bir hareket yaptiğımda nefesim tıkanıyor, kalp atışlarım çok hızlanıyor. Öyle ki kalbimin hızlı ve sert atışından göğsüm titriyor. Annem "yatarak bile yorulebiliyorsun" diyordu. Dalga geçiyordu yata yata bir tarafımı büyütüyormuşum diye. Doğruydu da. Ama inanın bana ayağa kalkınca sersem gibi oluyordum başım dönüyordu gözlerim kararıyordu. Neyse, Allah'a şükür artık yatarak yorulmuyorum.

Neyse, bununla ilgili doktora gittim, efor testine girdim. Doktor ultrasonla baktiginda 'hicbir seyin yok, sadece kalbin orta kapagi (orta kapak demisti evet yanlis hatirlamiyorsam) gevşek miymiş neymiş. Ben de "nasıl bir şeyim olmaz, ben koşamıyorum, hızlı hareket ettiğimde kalbim cok hizli atiyor. Bu yuzden basketbolu bile biraktim!' Dedim, doktor "herkes basketbol oynamak zorunda degil" dedi. Hic unutmam o cevabi. Okul takimindaydim, en iyi oynayan üç kisiden biriydim. Üçlükçüydüm... şimdi unuttum bile top sürmeyi!

Efor testini de söyleyeyim, bilen bilir, kosu bandinda kademeli olarak yuruyoruz ve kosuyoruz sanirsam. "Sanirsam" cunku ben kosamadim. Niye? Yanlis hatirlamiyorsam 5'er dakikalikti periyodlar. İlk bes dakikayurudum, ikinci bes dakika yurudum, ucuncu bes dakika yurudum, dorduncu bes dakikada o kadar hizlandi ki alet kosmak zorunda kaldim. Benim koşuşumun sesini duyan hemşireler (perdenin arkasinda oje muhabbeti yapiyorlardi) geldiler ve "kosmayacaktin niye kostun" dediler ve aleti durdurup elime bi kagit destesi verip yolladilar. Doktor bakti, yinbir seyimin olmadigini soyledi. Ulan ben kosamiyorum! Orda kosamadim ki, neyin sonucuna bakiyorsun!

Neyse burayi da atlayalim. Bir turlu kilo da alamiyorum. An itibariyle tartildim,daha once hic gormedigim bir sayi 63. Boy kaç? 1.92. Yuh deve. Kısalar boyları uzasin ister ya, ben de kısalsın istiyorum. Çünkü kilo alamiyorum ve boyumdan dolayi cok zayifim. Giydiklerim yakismaz vs ama ben oyle goruntuye falan pek onem vermem.

O ilk bas kisim (hayaller-kaygilar) kismi icin "ergenlik" diyenler cikacaktir. Ergenlikte üşengeclik mi oluyormus! Eger iyi bir universite kazanamazsam ne olacak diye dusunuyorum... dusunmek bile istemiyorum. Bosverelim.

Gerizekalı miyim? İlimdeki, basari sirasinda ikinci anadolu lisesinde okuyorum. İlkinde dil bolumu yok. Ve seneye okul birinciligi dusunuyor musun diye soran hocalarim oldu bu sene sonunda. Dusunuyor musun diye soruyolar cunku bu zamana kadar bir sinava adamakilli calismisligim yok. Cok usengec biriyim.

Mukemmeliyetciyim. Ders calisma baslamadan once oyle bir program yaparim ki akliniz sasar. Program yapmaktan calisamadigim gunler oldu, siz dusunun.

Her seyin cok detayina giriyorum. Cok hayalperestim ama ayrica cok da realistim. Bazen cok iyimserim bazen de cok pessimist. Oyle ki... cok utangac oldugumdan cinsel ilişkiye bile girememekten korkuyorum. Daha dogrusu endiseleniyorum. Ya da erken bosaliyorum, bunu yenemezsem ilede ne olacak? Ayrica bir cinsel problmim daha var, penisim eğri. Baya bi eğri ve bunun ilişkiye girdiğimde sorun yaratacağini dusunuyorum. Manyak bir kafa yapim var. Mesela cinsellikten bahsettim endişeleniyorum diye ama afedersiniz tahrik oldugumda gozum hicbir seyi gormez. neyse, cok da yanlis anlamayin.

Cok degiskenim. Bir kiza bir gün senden hoslaniyorum dedim, ertesi sabah artik gorusmeyelim diyorum. Aradan bir hafta geciyor, ya kusura bakma diye mes atiyorum, sonra yine oyle. Bu olay baya bi oldu, kiz kafayi yiyecekti en son.

Bu degisme oyle ki, mesela kiza hoslandigimi soyledigimdeki halimi, onunla gorusmek istemedigimi soyledigim zaman hatirlamiyorum bile. Yani, "ulan ben bu kizniye boyle demisim ki" diyorum. Ornek vermek gerekirse bir benzeri icin bkz: masturbasyon bitimi gelen pişmanlık

Daha neler var neler arkadaslar. Bir gun cilginim bir gun sakin. Bir gun dinciyim (yani dine yoneliyorum, yobaz sanmayin), bir gün ateist. (Evet geçmişimde bir aylık ateistlik maceram da oldu ama kendi dogru yolumu buldum) bir gun hayalperestim, bir gun realist. Bir gün iyimserim, bir gün kötümser. Bir gün ciddiyim, bir gün esprili, şakacı bir tip. Mesela gündüzleri daha değişik bir insanken, geceleri çok duygusallaşırım. İki yıl önce şiir yazmaya başlamıştım, bir yıl yazdım, bu yil şiir falan da yok. Çok boş biri oldum.

Aslında sapık gibi bir şeyim de sanırım. Kişilik bolünmesi nasıl bir sey bilmiyorum ama iste dedigim gibi ona benzer bir sey yasiyorum. Birkaç takıntım var... Daha anlatmak istedigim cok sey var. Biriyle dertlesme ihtiyacim var. Belki psikyatra gitsem bir sorunumu dinler. Ama cozum bulur mu bilmem. Belki antidepresan verir, moka çevirir hayatımı.

Şimdi fark edenler olacaktır, bölük pörçük, birbiriyle bağlantısız bir yazı yazdım. Niye? Aklıma ne gelirse sıraladım ve düzeltme yapmadım. Ayrıca ilk başta ve bazı yerlerde yazıma özen gösterdim ama çoğunlukla da pek dikkat etmedim. Niye? Üşengecim çünkü. Aslında dil önemli. Dil, bir milleti millet yapan en önemli parçalardan biri. Ve ben milliyetçi olmaya çalışırım da aslında. Ama şimdi yazım kurallarına dikkat etmedim ve hatta konuşma diliyle yazdım. Affınıza sığınıyorum. Bana tavsiye verin diyor muyum? Ne bileyim ya. Ben kötü zamanlar geçiriyorum zihinsel olarak.

Şimdi bunları yazip kendimi şikayet ettim ya, aslinda değişmek de istemiyorum pek. Ben bu şekilde benim. Düz, sıradan bir insan olmak istemiyorum. Ama devlet memuru olup da hayatımı devam ettiremem ben. Bu sistemin bir parçasi olarak hayat kurarsam kendime ileride, bir gün intihar etmiş bir şekilde bulurlar beni.

Not: biliyorum uzun yazdım ve saçma oldu ama... ne yaptıgımın ben de farkında değilim. Bir yıl önce felsefeye merak sardım ve daha da farklılaştım. Olaylara cok boyutlu bakiyorum, cok dusunuyorum bunlar iyi guzel hos. Hatta bi aralar, 'düşüncesel' olarak çok akıllı olduğumu düşünürdüm. Yani bana göre zeka Allahın verdiği kalits kisim, ama akillilik onu işleyebilmektir. Ve artık düşüne düşüne sanki aklın farklı bir boyutuna atladım. (Boyut atladım nedir ya) yani işte böyle, öyle şeyler düşünüyorum ki dile getirip anlatamıyorum bile.

Gerçekten normalde Türkçe yazım kurallarına vs çok önem vermeye çalısırım ama zaten tabletten zor yaziliyor...





Deli miyim ne? Bunlar da deli saçması sanarsam.