Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
|
Hızlı 
Bildirim
MEVLANA VE FELSEFESİ
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Dinle neyden kim hikâyet etmede
Ayrılıklardan şikâyet etmede
Beni kamışlıktan kestiklerinden beri
Ahımdan herkes inlemede.
(Kamışlık: Cennet, Ney: İnsan, Ayrılık: Dünyaya iniş, Özlem: Allah).
/---------------/
Kimin aşka eğilimi yoksa, kanatsız kuş gibidir
-
Rahmet kapıları dilencilere hırslarından dolayı kapandı.Zekât verilmeyince yağmur bulutu gelmez, zina artınca bulaşıcı hastalıklar artar. İçine gam ve kasvetten ne gelirse korkusuzluk ve küstahlığından gelir.
-
Bu âlem canların hapishanesidir.
-
Birkaç gün su içmeyi bırak. Ağzını ebediyet şarabına daldır ki hakikât içesin.
-
Ayağın kırıldı diye üzülme. Allah sana belki kanat verecek. Kuyu dibinde kaldın diye kırılma, belki oradan bile bir kapı açılır.(Yusuf kuyudan sultan oldu)
-
Her âşık sevgilisine kavuşmayı özler. Sevgili de hep O�nu aramaktadır. Aşk âşıkları zayıflatır, sevgililerin vücudu ise aşkla güzelleşir. Gönlünde Allah sevgisi arttı mı, bil ki Allah da seni sevmektedir.
-
*Tasavvuf; sıkıntı anında dahi neşeli olmanın adıdır.
-
Deniz ; ölüyü üstünde taşır, diriyi boğmak ister.Nefis sıfatlarını öldür ki hakikât sırlarını denizi seni üstünde taşısın.
,,*---------------------*
tasavvuf; aşktır.. ancak bu anlatılmaz. yaşamak , yanmak gerekir.
Mevlana Ben ol da bil"
yunus ta "Gel Sen Birde Sende Gör, Benim Bende Gördüğümü". şeklünde anlatmışlardır.
Mevlana ve Yunus Emre aynı dönemlerde yaşamış Tasavvufun büyük önderleridir.
bir araya gelmişlerdir. ve sohbette bulunmuşlardır.
yunus:
mevlana hüdavendiğah bize nazar kılalı
onun görklü nazarı gönlümüzün aynasıdır.
Yunus emrenin hep bildiğimiz divanının yanında mesevi tarzında yazılmış "risaletü'n nusiyye"(ögütler kitapcığı) adlı eseride mevcuttur.
bu felsefeyi anlamada mevlanadan cok yunusun şiirlerindeki basit ve yalın dili beni daha cok etkilemiştir.
-
güzel bir konu ,actığın için teşekürler .
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi zargana -- 23 Temmuz 2005, 0:23:03 >
-
Mesnevinin son sözlerini biliyor musunuz?
Mevlana ateist miydi?
tasavvuftaki "Hiç" lik bir çeşit "nihilizm" midir?
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi kaotika -- 23 Temmuz 2005, 1:20:17 > -
quote:
Orjinalden alıntı: kaotika
tasavvuftaki "Hiç" lik bir çeşit "nihilizm" midir?
tasavvufta hiç olmak hep olmaktır,
"hiç edince kendini, hep olursun"
yani ;
Bütünün yanında hiçbir değer ifade etmeyecek şekilde bu bütünle birleşmesi, onunla kaynaşmasıdır.
“Bütünde, Birde yok olma” anlamına gelir .. bu nihilizm den farklıdır.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi zargana -- 23 Temmuz 2005, 1:43:13 > -
mevlanın islami düşüncesi bugünkünden farklı diye biliyorum!!! -
Mevlana hakkında cesitli gercek yada yanlıs saldırılar olmustu,,rica etsem bunları acıklarmısınız unuttum biri haric..
mesnevinin basında bu kitap gokten inmedir yazıyor mu eger ki yazıyorsa ben Mevlana yı ve islami dusuncedeki yerini reddediyorum -
"Ben hacetler kıblesiyim,
Gönlün kıblesiyim ben.
Ben Cuma mescidi değilim,
İnsanlık mescidiyim ben."
"Bir canım ama yüz bin bedenim var.
Canım, canına karışmıştır. Birleşmiştir.
Seni incilten herşey beni de inciltir," demektedir.
Sonra insanlara seslenir:
"Gel, gel yine gel. Her kim olursan yine gel.
Kafir ya mecusi, puta tapan yine gel.
Yoktur kapımızda hiç ümitsizlik bil.
Yüz kere tövbeni bozsan da yine gel."
Galiba hâlâ bunca yıl sonra, bütün dünyada yol göstericiliği devam eden büyük insanın sırrı yukarıdaki sözlerinde gizlidir.
Hiç eskimeyen ve eskimesi mümkün olmayan satırlarla seslenmiştir, yol göstermeğe çalıştığı insanoğluna.
"Ne mutlu o kişiye ki kendi, kendinin ayıbını görmektedir.
Kim ki birisinin ayıbını görürse, o ayıbı kendisinde bulur.
Sen de o ayıp yoksa yine emin olma olabilir ki;
O ayıbı sende yaparsın günün birinde, O ayıp sende de çıkabilir. (Mes, beyit 3037)"
"Akıllı o kişidir ki çekilen beladan, dostların ölümünden ibret alır. Eğer ululanmayı bırakmaz, ibret almazsa, onun azgınlığından başkaları ibret alır. (Mes.beyit3123)"
Mümkün mü bu sözlerin eskimesi, güncelliğini yitirmesi, Kıyamete kadar; insanoğlu var oldukça, üzüntü yok olmayacak, insanoğlu var, oldukça dostları olacak, insanoğlu var, oldukça ölümler yaşanacaktır.
Gene bunlardan ders alanlar olacak. Gene bunlar bir kısım insana hiç bir şey ifade etmeyecektir.
"- Işık görünmeden renk görünmez.
- Her şey zıddı ile anlaşılır.
- Noksanlar kemalin aynasıdır.
- Benliklerinden kurtulanlara, felek de secde eder, ayda, güneş de.
- Okuyan aklı miktarınca anlar.
- Atlaslara, ipliklere bürünen kişinin aklını o atlas, o ipek elbise hiç fazlalaştırır mı?"
Yıllar önce söylenmiş bu sözler bugün taptaze değil mi? Yıllar sonra tazeliğinden kaybeder mi?
"İnsan bir hamur teknesi boyundadır, ama, gökten de üstündür.
En güzel şekil olan insan şekli,
Aslandan da yücedir, üstündür. Düşünceye sığmaz.
Bu paha biçilmez şeyin değerini söylesem, bende yanarım, duyanda yanar (Mes.C.VI)".
-
Hz. Mevlana'nın irşadından yararlanmak isteyen devrin kültürlü kadınları, zaman zaman toplanıp kendisini davet ederek sohbetinden istifade etmişlerdir.
Mevlana, ileri dünya görüşü ile kadına layık olduğu gerçek değerin verilmesi için bir psikolog gibi konuyu incelemiş, ve değişlerinde kadın ruhunun inceliklerine inmeğe çalışmıştır.
İşte 700 yılı aşkın bir süre önce FİH-İ MAFİH de söyledikleri bugün bile birçok topluluklarda değişik yorumlara neden olabiliyor.
"Gece gündüz uğraşıyor kadının huylarını güzelleştirmeğe çalışıyorsun. Kadının pisliğini kendin ile temizlemedesin;
Kendini onunla temizlersen daha iyi olur.
Çünkü onu da kendin ile beraber temizlemiş olursun.
Kendini onun için temizle; ona doğru git,
Sence olmayacak bir söz bile söylese doğru söylüyorsun de.
Kıskançlığı bırak.
Tanrı Peygambere ince gizli bir yol gösterdi. Nedir o yol? Kadınların cefasını çekmek, olmayacak sözlerini dinlemek, onlara üst olmak, kendi huylarını temizlemek, güzelleştirmek için evlenmek.
Kadın nedir? Dünya ne?
İster söyle, ister söyleme. O neyse odur. Yaptığını bırakmayacaktır O.
Hatta söyledikçe daha beter olur.
Meselâ bir somun al. Koltuğunun altına koy sakla.
Bunu kimseye vermeyeceğim de. Vermeyeceğim; vermek şöyle dursun, göstermeyeceğim de.
Ekmek bolluğundan, ucuzluğundan yerlere dökülüp, saçılmıştır. Köpekler bile yemiyor ama, vermemeğe, göstermemeğe kalkıştınmı bütün halk ona düşer sakladığın, göstermediğin o ekmeği mutlaka göreceğiz diye yalvarmağa, seni kınamaya, sana sövmeğe koyulurlar.
Hele koltuğuna, yenine sakladığın, vermemeğe, göstermemeğe savaştığın o ekmeğe öylesine düşerler ki bu düşkünlük haddi; sınırı aşar gider. Çünkü "İnsan menedildiği şeye düşer."
Kadına gizlen diye emredildikçe onda kendini gösterme isteği çoğalır durur.
Halk da da o kadın ne kadar gizlenirse, onu görmek isteği o kadar artar. Şu halde sen oturmuşsun, iki tarafında isteğini kızıştırıyorsun. Sonra da bunu doğru düzen bir iş sayıyorsun. Oysa ki, bu iş bozgunculuğun ta kendisi.
Mayasında kötü bir işte BULUNMAMAK varsa, yapma desende demesen de, iyi huyuna, temiz yaradılışına uyacak ve ona göre hareket edecektir.
Bırak ilgilenme sen. Yok, tersine mayası pisse, gene kendi yolunu tutacaktır. Gerçekten de yapma, etme, görünme demek isteği arttırır sadece, başka şeye yaramaz."
İşte 700 yıldan uzun bir zaman önce söylenenler, her halde 700 yıl sonra da güncelliği devam edecektir. Erkek, kadın ilişkilerinde toplum ne kadar ilerlerse ilerlesin galiba kıskançlık egosu çok törpülenemiyor.
Her konuya insan boyutundan bakan Mevlana için, hürriyetin de hayatta çok önemli bir yeri var. İnsanlara hürriyetin önemini bu sefer kendi üzerinden şekillendirerek açıklamaya çalışır.
"Alemin bal şerbetinden bana ne,
İşte önümde benim ayran tasım.
Ne malım, mülküm var ne azığım.
Ben gene de senin azığın olsun diye çalışırım.
Senin başını sokacak bir yerin,
Olsun diye bir dikili ağacın.
Ama hürriyeti kulluğa taş çatlasa satmam."
Yukarıda zıtlıklardan bahsetmiştik; Şimdi sizlere zıtlıklar çerçevesinde, güçlülük, şöhret, iyilik ve kötülükle ilgili sözlerinden bir bölüm nakletmeğe çalışacağım. Günümüzdeki geçerliliklerine sizler karar veriniz.
Mesneviden Deyişler:
"- Bilgi, mal, mevki ve hüküm kötü kişilerin elinde fitnedir.
- Bilgisiz, kötü buyruklar veren bir padişah oldu mu, bütün ova yılanlarla, akreplerle dolar.
- Adam olmayanın eline bir mal, bir mevki geçti mi, herkesten önce kendi rezilliğini dileyen kendisi olur.
- Hüküm bir sapığın eline geçti mi, onu mevki sanır, ama gerçekte kuyuya düşmüş demektir.
- Yol bilmeyen kılavuzluğa kalkdımı, kötü ruhu cihanı yakar, yandırır,
- Yokluk yolunun çocuğu pirlik etmeğe girişince ardına düşenler, devletsizlik gulyabanisine çatarlar.
- Gel de sana ayı göstereyim der ama, onursuz, pirsiz kendisi hiç ay görmemiştir ki..
Mevlana insanların birliğinden yana çaba sarf etmiş bir düşünürdür, O'nun için insanların din, ırk gibi farklılıkları aynı Tanrının kulu olmak fikrinde erimiştir.
"Biz ayırmak için değil, birleştirmek için geldik." diyor. Ve devam ediyor.
'Bir buğday tanesine binlerce harman sığmada..." "Bir canım ama yüz bin bedenim var."
"Ey dost : Sevgiyle eşsiz, canız seninle. Her nereye ayak basarsan yeryüzü kesiliriz sana."
İşte bu fikirlerinden hareketle birlik ve beraberlik konusunda Mesnevi de insanlara sesleniyor.
"Hacca gideceksen bir hac arkadaşı ara, ha Hintli olmuş, ha Türk, ha Arap. Şekline, rengine bakma, azmine maksadına bak. Rengi kara bile olsa değilmi ki seninle aynı maksadı güdüyor ona beyaz de."
"Can bilgiyle, akılla dosttur. Onun Arapçayla, Türkçe ile işi ne."
"Yüz kitap olsa hepsi bir bab dan ibarettir.
Yüz taraf da tek bir mihraba dönülür.
Yüz binlerce çeşit yemek var. Hepsi de yemek ve bu bakımdan hepside bir.
Hintli, Kıpçak ve Urum ülkesinin halkı ve Habeş hepsi de mezarlarında aynı renkte.
Bütün bu keyfiyetler köpük gibi denizin üstünde oynar durur."
"Her gün bir yerden göç etmek ne iyi
Her gün bir yere konmak ne güzel,
Bulanmadan, donmadan akmak ne ala,
Her şey dünle beraber gitti, can cazım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım."
Hayatın devam ettiğine, dinamik olduğuna her gün yenilenmenin gerekliliğine bundan daha güzel söz. bulunabilir mi?
Yukarıda sadece satırbaşlarına değindiğimiz görüşleridir ki O'nu içimizde 729 yıldır, taptaze yaşatmaktadır.
Bakın ne diyor Büyük Sevgi Ustası:
"Şu üç sözden artık değil
Bütün ömrüm,
Şu üç söz.
Hamdım, Piştim, Yandım."
Tanrıdan dileyelim ki O'nun gibi yanmak mümkün değil, ancak hiç olmazsa O'nca Pişmek nasip etsin.
Yazımı büyük mana taşıyan bir rubaisi ile bitiriyorum.
"Her sırrı bilen o ihtiyar alimden,
Hiç bir şeyi gizlemesin isterdim ben...
Sessizce dün akşam gelerek "SORMA" dedi,
"Söylenmeyecek şeyleri hisset, öğren..."
Derleyen A.Gürkan Aktoluğ
01.01.2003
-
soruma cvp alabilirmiyim arkadaslar tamam mesneviden parcaları yine koyarsiniz..ama gercekten bilmek istiyorum -
bir damla suyu denize döksen
ikilik denizde kaybolur.
deniz denizdir, damlada damla
deniz coşsa, dalgalansa
burada irade denizin olur
damlanın değil...
kısa ama büyük mana ifade eder bu kelimeler...
O koskoca deryada damlayı bulmak imkansız.
ne akıl ile ne de kimya ile bulunmaz.
quote:
Orjinalden alıntı: kaotika
Mesnevinin son sözlerini biliyor musunuz?
Mevlana ateist miydi?
tasavvuftaki "Hiç" lik bir çeşit "nihilizm" midir?
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi cengiz571 -- 23 Temmuz 2005, 14:40:29 > -
bu gün ahmet benim
bugün ahmet benim,
ama dünkü ahmet değil.
bugün anka benim,
ama yemle beslenen kuşcağız değil.
ene l hak kadehiyle
bir yudum içen sızdı
tanrılık şarabından.
şişelerle, küplerle içtim ben, sızmadım,
ben, sultanların aradığı sultan.
ben hâcetler kıblesiyim.
gönlün kıblesiyim ben.
ben cuma mescidi değilim,
insanlık mescidiyim ben.
ben saf aynayım,
sırım dökülmemiş, paslanmamışım.
ben kin dolu bir gönül değilim,
sinâ dağı'nın gönlüyüm ben.
üzüm sarhoşluğu değil benim sarhoşluğum,
benim sarhoşluğumun sonu yok.
tarhana çorbası içmem ben,
can yemeği yerim,
içerim can şerbeti.
işte sararttı seni
bir gümüş bedenlinin özlemi.
altın haline geldin artık.
sen altına aşıksın,
altın benim rengime aşık.
gönlü saf sufiyim ben,
benim tekkem alem,
medresem dünya benim.
değilim abalı sufilerden.
ister yakarış eri ol sen,
meyhane eri istersen,
bundan sanki ne çıkar?
yok cumartesiymiş, yok cumaymış,
bence ne farkı var?
gerçeğin tadını alan er
ne altına aldırış eder,
ne kalender tacına bakar.
ne tasası vardır, ne kini.
ey tebriz'li hak şems!
yüzünü göstermediysen sen,
yoksul çaresiz kalırdı kulun;
ne gönlü olurdu, ne dini.
-
quote:
Orjinalden alıntı: kerelektronik
mesnevinin basında bu kitap gokten inmedir yazıyor mu eger ki yazıyorsa ben Mevlana yı ve islami dusuncedeki yerini reddediyorum
ben öyle birşey görmedim.
eğr öyle birşey söylenmişse bunu manevi anlamını düşünmek gerekir..
kusura bakma yunustan örnek vericem .
Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz kandan(nerden) gelir
Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir
Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil
Bu yürüyen halktan değil, halık(ALLAH) avazından gelir.
bu kitap gökten imiştir. demek .. yani bunu yazdıran Allah tır , bizim burda bir emegimiz, irademiz yoktur .anlamı taşıyabilir.
yunus ta aynı şeyi söyler .. bu söz benden değil ALLAH tan gelir der .. bu alimler bir ile bir olmayı kavradıkları için yazan eli söyleten dili ALLAh tır .. ben böyle bir anlam cıkardım..
islamiyeti yozlaştırmak isteyenlerin adresi hep tassavuf olmuştur. kısmende başarılı olmuşlardır . söylenlere yargılamadan , araştırmadan pek inanmamak gerekir.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi zargana -- 23 Temmuz 2005, 16:00:45 >
-
Ey Allah'ın sevgilisi! Eşsiz Yaratıcı'nın Elçisi sensin,
Allah'ın kulları arasından seçtiği pak ve benzeri olmayan sensin;
Ulu Allah'ın nazlısı, kainatın yüksek derecelisi ve tekemmül etmişi
Peygamberlerin gözünün nuru bizim gözlerimizin ışığı sensin;
Miraç gecesi "Cebrail" rikabında olduğu halde,
Dokuz kat yeşil kubbenin üstüne ayak basan sensin;
Ey Allah'ın Elçisi! Bilirsin ki ümmetlerin acizdirler,
Başsız, ayaksız acizlerin yol göstericisi sensin;
Peygamberlik bostanının selvisi, ma'rifet dünyasının ilk baharı,
Şeriat bağının gül fidanı, yüce sünbül sensin;
Şemsi Tebrizi Peygamberin methini ezberlemiştir,
Mustafa vü Mücteba, o yüksek Ulu sensin.
Mevlana
Hz. Mevlana yı İslam dan ayrı düşünemezsiniz !
ne yazık ki onun söyledikleri hep başka mecralara çekilmiş. bazen anlatmak istediklerinden çok farklı çıkarımlar yapılıyor. özellikle varlıkla ilgili konularda...
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi musvir -- 23 Temmuz 2005, 20:53:31 >
-
Mevlana bütün sözünü insana söylemiştir. Onun için insan en yüce yaratıktır. İnsan Allah’ın ruhundan üflediği özel olarak yarattığı ve dünya üzerindeki nimetleri kullanımına tahsis ettiği bir varlıktır.
"Sen cihanın hazinesisin, cihan ise yarım arpaya değmez. Sen cihanın temelisin, cihan senin yüzünden taptazedir. Diyelim ki, alemi, meşale ve ışık kaplamış, çakmaksız ve taşsız olduktan sonra o, iğreti bir rüzgârdan başka nedir, (rubailer, rubai 226)".
"Tanrı'nın adlarından biri El-Mümindir. İman eden kula da mümin denir. Mümin, müminin aynasıdır demek, Tanrı onda, o aynada tecelli etti demektir.
(Eflaki 1/461)" diyen Eflakiye bakın nasıl katılıyor Mevlana: "Gözümüze bak da hakkın cemalini gör, çünkü bu, gerçeğin kendisi ve katıksız bilginin ışığıdır. Hak da kendi güzelliğini bizde seyreder. Sakın bu sırrı açıklama, kanını yerlere dökerler (rubailer 1272)".
"Murat sensin. Neden oradan - buraya koşuyorsun? O, sen demektir. Ama sakın sen, ben deme, hep sen diye söyle. Senlik, Oluk şaşkınlıktan ileri gelir. Göz dürüst görürse, Sen, O olursun, O da sen olur (rubailer, 1272)".
"Büyük alim, kainat, kudretle bir sihir yaptı da; Cismini küçücük bir suret içine gizledi. Güneş insan şekliyle yüzünü örttü, insan şeklinde gizlendi, (Mesnevi C.1.)".
"İnsan bir hamur teknesi boyundadır, ama, gökten de üstündür.
En güzel şekil olan insan şekli,
Aslandan da yücedir, üstündür. Düşünceye sığmaz.
Bu paha biçilmez şeyin değerini söylesem, bende yanarım, duyanda yanar (Mes.C.VI)".
İşte Mevlana'nın böyle tasvir ettiği Tanrının en güzel yaratığı insan Kutsal kitaplara göre kainatın yaratılmasının son gününde yani altıncı gün dünya üzerine Tanrı tarafından gönderilmiştir.
Demek oluyor ki insanoğlu yeryüzüne geldiğinde hava, su, toprak, bitkiler ve hayvanlar yeryüzündedir. Güneş doğmakta, ay geceyi ışıklandırmaktadır.
Hava zaman zaman sıcak, zaman zamansa soğuktur. Dünya üzerinde bir çok renk vardır Siyah ve beyaz renk en dikkat çekici iki renk olarak insanın ilgisini çekecektir.
Tanrı istese idi her şeyi tek renk yaratabileceği gibi, canlıların boylarını, renklerini, kilolarını aynı olarak yaratır. Her şey diğerinin eşiti olurdu.
Oysa ki Kainat Tanrı tarafından zıtlıklar manzumesi olarak yaratılmıştır. Hava hep sıcak olsa idi insan oğlu soğuk kavramını algılamayacak, hep gündüz olsa, gece tarif edilemeyecekti.
Her canlı aynı boyda olsa idi kısa ve uzun kavramları temelsiz kalacaktı.
Dünya hep iyilikler ile dolu olsa idi kötü tarif dışı kalacak belki de o durumda, iyi de anlamını yitirecekti.
İşte bu zıtlıklar dünyasında, Tanrının özene bezene yarattığı insanoğlu da zıtlıkları bünyesinde toplayarak yeryüzünü şereflendirmiştir.
Yüce Allah Kur'anı Kerimin MEARİC Suresinin 19 uncu ayetinde :
”İşin gerçeği şu ki insan; aceleci, sabırsız, tahammülsüz yaratılmıştır."
20 inci ayetinde :
"Kendisine kötülük - hoşnutsuzluk dokununca, basar bağırır."
21 inci ayetinde ise :
"Kendisine hayır ve nimet ulaşınca ondan başkalarının yararlanmasına engel olur."
Demekte ve yaratmış olduğu insanoğlunun bazı zaaflarını böylece ona duyurmaktadır.
Öncelikle şu noktayı belirtmekte fayda olduğu inancındayım, Tanrının bu özel varlığı gene Tanrı tarafından önce bir kalıp yani beden olarak yaratılmış sonra bu bedene Tanrı ruhundan üfleyerek ona can vermiştir. Kutsal kitaplar böyle anlatıyor yaradılışı.
Demek ki insanoğlu dünyada kalıbı ve Tanrı vergisi ruhu ile beraber yaşamaktadır. Yukarıda belirtmiş olduğumuz gibi Tanrı yarattığı her şeyde zıtlıklara yer vermiştir İnsanoğlunun ruhu da zıtlıkları ve yukarıda söylediğimiz ve bizzat Tanrının Kur'anı Kerimde bildirdiği zaafları bünyesinde taşımakta, insan kalıbı içerisinde bu zıtlıklar ve zaaflar ile beraber hayatını idame ettirmektedir.
İşte ruhumuzdaki en büyük zıtlık iyilik ve kötülük kavramlarında kendisini göstermekte olup daha sonra insanoğlu, günah ve sevap kavramları ile tanışmaktadır.
Gene burada bir sual akla gelebilir. Tanrı hep iyi yaratamaz mı idi. Pek tabii ki, yaratabilir ve her şey iyi olurdu belki. Ancak Tanrı insandaki iyi ve kötü, güzel ve çirkin zıtlıklarını onun ruhunda oluştururken, Ona bir taraftan da sesleniyor:
Ey kulum ben sana akıl verdim diyor.
İşte yeryüzündeki insanoğlu o mükemmel varlık, iyiyi, güzeli, kötü ve çirkinden ayıracak ve kendisi doğruyu bulacaktır.
Pek tabidir ki doğru aranırken yol göstericilere de ihtiyaç vardır. Ancak yol doğru, yol gösterici uygun olmalıdır. İşte Hazreti Mevlana bu yol göstericiler içerisinde bütün dünya için çok önemli bir kilometre taşıdır.
Şimdi gene bu yol göstericiye dönelim :
İnsana ilk yapması gereken iş olarak kendini tanımasını öneriyor.
"Bir can var canında o canı ara!
Beden dağındaki gizli mücevheri ara!
Ey yürüyüp giden dost bütün gücünle ara!
Ama dışarıda değil, aradığını kendi içinde ara!"
Demek ki insana ancak kendisi yardım edebilecektir doğruları bulmakta.
Onunda yolu kendini bilmekten geçmekte olup yeryüzünün en zor uğraşı olarak karşımıza çıkmaktadır.
Her saban aynaya baktığımızda kendimizden acaba ne kadar memnun görünüyoruz.
Kendimizden olan şikayetlerimizi azaltabildiğimiz miktarca kendimizi bilme yolunda bir adım daha atmış olacağız.
Hz. Mevlana yol göstericiliğini eserlerinde dile getirmeğe çalışmış; genellikle anlatılarını hikayelere bina etmiştir.
İnsanın kendini tanımasının bir önemli adımı da bilgili olmasıdır.
Mesnevi de bilgi konusunda bakın neler diyor:
"Cahil, yolda daima eğri gider, daima yampiri yürür.
Sevgi bilginin sonucudur,
Noksan bilgide fark ve temyiz yoktur.
Şimşeği, güneş sanır.
Taklitten doğan bilgi, canımıza vebaldir, eğretidir.
Can, tecrübe ile sabittir ki, bilgi sahibi olmaktan ibarettir. (Mes. C.II.)"
"Bilgili adamın uykusu ibadetten üstündür.
Hele insanı gafletten uyandıran bilgi olursa.
Bilgi, uçsuz, bucaksız ve kıyısız bir denizdir.
Bilgi isteyense, denizde dalgıçlık edene benzer. (Mes. C.VI.)"
"Uykuya dalmış bilgisiz kişiye öğüt vermek, çorak yere tohum saçmaktır.
Aptallık ve bilgisizlik YIRTIĞI, yama kabul etmez.
Ey öğütücü, ona hikmet tohumunu saçmadan önce,
Onu yamasız, yırtıksız hale getir. (Mesnevi 2264-2265 beyit)"
"Ne mutlu o göze ki; Akıl, onun başında buyruktur.
İşin sonunu görür, her şeyi bilir, aydındır, nurludur.
Çirkinle güzeli, gözle değil, görünüşle değil akılla ayırt edin.
Göz pislikte biten yeşilliğe aldanır.
Fakat akıl; Onu birde bizim mehengimize vur der. (Mes. 2966-2969)
İşte insanın kendisini tanıması yolunda böyle ışık tutan Mevlana kendisini tarif ederken de:
"Yetmiş iki millet sırrı bizden dinler, biz ney gibiyiz iki yüz mezhep ehli ile bir perdede konuşuruz."
"Ben hacetler kıblesiyim,
Gönlün kıblesiyim ben.
Ben Cuma mescidi değilim,
İnsanlık mescidiyim ben."
"Bir canım ama yüz bin bedenim var.
Canım, canına karışmıştır. Birleşmiştir.
Seni incilten herşey beni de inciltir," demektedir.
Sonra insanlara seslenir:
"Gel, gel yine gel. Her kim olursan yine gel.
Kafir ya mecusi, puta tapan yine gel.
Yoktur kapımızda hiç ümitsizlik bil.
Yüz kere tövbeni bozsan da yine gel."
Galiba hâlâ bunca yıl sonra, bütün dünyada yol göstericiliği devam eden büyük insanın sırrı yukarıdaki sözlerinde gizlidir.
Hiç eskimeyen ve eskimesi mümkün olmayan satırlarla seslenmiştir, yol göstermeğe çalıştığı insanoğluna.
"Ne mutlu o kişiye ki kendi, kendinin ayıbını görmektedir.
Kim ki birisinin ayıbını görürse, o ayıbı kendisinde bulur.
Sen de o ayıp yoksa yine emin olma olabilir ki;
O ayıbı sende yaparsın günün birinde, O ayıp sende de çıkabilir. (Mes, beyit 3037)"
"Akıllı o kişidir ki çekilen beladan, dostların ölümünden ibret alır. Eğer ululanmayı bırakmaz, ibret almazsa, onun azgınlığından başkaları ibret alır. (Mes.beyit3123)"
Mümkün mü bu sözlerin eskimesi, güncelliğini yitirmesi, Kıyamete kadar; insanoğlu var oldukça, üzüntü yok olmayacak, insanoğlu var, oldukça dostları olacak, insanoğlu var, oldukça ölümler yaşanacaktır.
Gene bunlardan ders alanlar olacak. Gene bunlar bir kısım insana hiç bir şey ifade etmeyecektir.
"- Işık görünmeden renk görünmez.
- Her şey zıddı ile anlaşılır.
- Noksanlar kemalin aynasıdır.
- Benliklerinden kurtulanlara, felek de secde eder, ayda, güneş de.
- Okuyan aklı miktarınca anlar.
- Atlaslara, ipliklere bürünen kişinin aklını o atlas, o ipek elbise hiç fazlalaştırır mı?"
Yıllar önce söylenmiş bu sözler bugün taptaze değil mi? Yıllar sonra tazeliğinden kaybeder mi?
İşte yol gösterici galiba böyle olunuyor. Eskimeyen sözleri söyleyebilenler galiba, dünyanın aydınlanmasına yardım edebiliyor.
-
quote:
Orjinalden alıntı: zargana
quote:
Orjinalden alıntı: kerelektronik
mesnevinin basında bu kitap gokten inmedir yazıyor mu eger ki yazıyorsa ben Mevlana yı ve islami dusuncedeki yerini reddediyorum
ben öyle birşey görmedim.
eğr öyle birşey söylenmişse bunu manevi anlamını düşünmek gerekir..
kusura bakma yunustan örnek vericem .
Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz kandan(nerden) gelir
Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir
Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil
Bu yürüyen halktan değil, halık(ALLAH) avazından gelir.
bu kitap gökten imiştir. demek .. yani bunu yazdıran Allah tır , bizim burda bir emegimiz, irademiz yoktur .anlamı taşıyabilir.
yunus ta aynı şeyi söyler .. bu söz benden değil ALLAH tan gelir der .. bu alimler bir ile bir olmayı kavradıkları için yazan eli söyleten dili ALLAh tır .. ben böyle bir anlam cıkardım..
islamiyeti yozlaştırmak isteyenlerin adresi hep tassavuf olmuştur. kısmende başarılı olmuşlardır . söylenlere yargılamadan , araştırmadan pek inanmamak gerekir.
ben cevizkabugunda duynustum..ama aslında sanırım ben biraz duz bakıyorum olaya ve yazılana ve herkeste kolay kolay tasavvufi dusunemez sanırım bu yuzden tehlikeli bence tasavvuf ve en azından benim gibilerin pek bu isi kurcalamamasi gerekiyor..hımmm ayrıca semizotu sana bir yonden katılmıyorum..o da islami dusunceden atma meselesi..tasavvuf tehlikeli bence ve sozler cok cesur yanlıs anlsılma kaygısı tsımıyor iki yonden bakarsan..ben sadece Kuran ve Peygamberleri islami dusunceden cıkartamam diger hicbirseyin garantisi yok cunku ve oyle dusunmustur demek kolay ya baska turlu dusunuyse ne olacak..
tasavvufla ilgilenende kocaman bir kalp olması gerekli bence
..ben Kuran disida her islamiyetle ilgili seyden suphelenirim ve her an dusuncemden cıkartabilirim
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi kerelektronik -- 24 Temmuz 2005, 2:53:13 >
-
quote:
Orjinalden alıntı: kerelektronik
quote:
Orjinalden alıntı: zargana
quote:
Orjinalden alıntı: kerelektronik
mesnevinin basında bu kitap gokten inmedir yazıyor mu eger ki yazıyorsa ben Mevlana yı ve islami dusuncedeki yerini reddediyorum
ben öyle birşey görmedim.
eğr öyle birşey söylenmişse bunu manevi anlamını düşünmek gerekir..
kusura bakma yunustan örnek vericem .
Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz kandan(nerden) gelir
Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir
Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil
Bu yürüyen halktan değil, halık(ALLAH) avazından gelir.
bu kitap gökten imiştir. demek .. yani bunu yazdıran Allah tır , bizim burda bir emegimiz, irademiz yoktur .anlamı taşıyabilir.
yunus ta aynı şeyi söyler .. bu söz benden değil ALLAH tan gelir der .. bu alimler bir ile bir olmayı kavradıkları için yazan eli söyleten dili ALLAh tır .. ben böyle bir anlam cıkardım..
islamiyeti yozlaştırmak isteyenlerin adresi hep tassavuf olmuştur. kısmende başarılı olmuşlardır . söylenlere yargılamadan , araştırmadan pek inanmamak gerekir.
ben cevizkabugunda duynustum..ama aslında sanırım ben biraz duz bakıyorum olaya ve yazılana ve herkeste kolay kolay tasavvufi dusunemez sanırım bu yuzden tehlikeli bence tasavvuf ve en azından benim gibilerin pek bu isi kurcalamamasi gerekiyor..hımmm ayrıca semizotu sana bir yonden katılmıyorum..o da islami dusunceden atma meselesi..tasavvuf tehlikeli bence ve sozler cok cesur yanlıs anlsılma kaygısı tsımıyor iki yonden bakarsan..ben sadece Kuran ve Peygamberleri islami dusunceden cıkartamam diger hicbirseyin garantisi yok cunku ve oyle dusunmustur demek kolay ya baska turlu dusunuyse ne olacak..
tasavvufla ilgilenende kocaman bir kalp olması gerekli bence
..ben Kuran disida her islamiyetle ilgili seyden suphelenirim ve her an dusuncemden cıkartabilirim
tasavuftan korkulmaması gerekir . be böyle düşünüyorum..
tasavvuf aşktır sevgidir. tasavvuf hoşgörüyü, sevgiyi ögretir. insanı ALLAHA yakşaltırır,
ALLAH tan korkmayı değil sevmeyi ögretir.
tasavvuftan önce dar bir yüreği varsa , tasavvufla ingilenince koca bir yüreği olur, ..
ben böyle düşünüyorum.
selametle
-
sizin icin bir sorun yok siz gercekten guzel anlıyorsunuz yani iyiye yorumluyorsunuz dusunce tarzınız daha hosgorulu..o kadar cok hurafe ve din adina yalan yanlıs konusan insan var ki..
bu yuzden Kuran dan baskasına sizin tasavvufa yaklasim seklinizi gosteremiyorum..
diyorum ya o kadar buyk yurekli degilim cok dar da degilim..ilginiz icin sagolun.. -
sizin icin bir sorun yok siz gercekten guzel anlıyorsunuz yani iyiye yorumluyorsunuz dusunce tarzınız daha hosgorulu..o kadar cok hurafe ve din adina yalan yanlıs konusan insan var ki..
bu yuzden Kuran dan baskasına sizin tasavvufa yaklasim seklinizi gosteremiyorum..
diyorum ya o kadar buyk yurekli degilim cok dar da degilim..ilginiz icin sagolun..
Sayfa:
1
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
