Şimdi Ara

KORKUYORUM

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
3
Cevap
0
Favori
145
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Nasıl bir giriş cümlesi ile başlarım bilmiyorum , yaşım 15 , sanırsam 2018 Marttan beri bu forumdayım . Burası güzel bir mecra .

    Bu sene okullar falan açıldı , iyi , 2 ay oldu hemde . Ben bu seneye çok tutuk başladım . Artık kendimi tükenmiş hissediyorum . Arkadaşım yok ,sosyal faaliyetim 0 . Nasıl bir bireyim lan ben . Bu forumu seviyorum çünkü inanın ki bunları yazacak bir arkadaşımda yok . Yok olmuyor işte ya , her gün yalnız gibi yalnız gidiyorum okula . Sevmiyorum samimiyeti , anksiyetim (!) var herhalde . Liseyi yaklaşık olarak yarılamama rağmen lanet okuyorum ya . Tenefüsler bitsin eve gitmek istiyorum , öğle tatilinde tek takılıyorum hatta insanlar yalnız olduğumu anlamasınlar diye test çözüyorum . Raylar yerine oturmuş gibi oluyor ama oturmuyor ya . Durum vahimleşiyor . Yaz günü dışarı bile çıkamıyorum , evde saçma sapan hayatı sorguluyorum ,bir de bakın ki saat 12'de yazın kalktığımda millet uçakta story atıyor , fink atıyor . Kendime kızıyorum hepsini ben yaptım diye ama çok korkuyorum , ergenlik değil bu ya yemin ederim ki değil . Çok tükenmiş hissediyorum .

    Akademik , sosyal , çevresel olarak bir başarım yok . Akademik olarak bir çırpınma oldu bu sene başları . Yazdan matematik konularını çalıştım , iyi ,ne güzel . Geçen hafta quiz olduk . Gelen sonuç 44 , hoca nasıl bu kadar düşük aldın ,beklemezdim dedi . Nasıl yapamadım , bilmiyorum oysa benim sorularını çozdürdüğüm eleman 70 aldı . Kimya quizide 30'lu 40'larda gelecek . Ya ben inanmıyorum , günde 2 saat çalışıyorum size yemin ederim ki verimli ya . Arkadaşsızlık ,güvensizlik ve bu başarısızlıklar üstüne binince ben deli oluyorum .

    Ailem bana kızıyor ,hiç ama hiç dışarı çıkmıyorsun ne yapacağız diye . Onlar için layık hayal ettikleri gibi bir cocuk olmadığım için özür dilerim ve benden beklentileri olan diğer insanlardanda özür dilerim .

    Tutanacak kimsem yok , gitgide güç kaybediyorum , ya yemek yiyemiyorum okulda . Aileme yük olmamak için biraz cebime para girsin diye evden getiriyorum , iştah yok . Bu günlerde fiziksel olarakta aynıyım . Sanki okyanusun ortasında boşa kürek çekiyorum . Sürekli kepekleniyorum , ellerim terliyor . Stres , dolu otobüs , gelecek kaygısı , yetersizlik...

    Her şey benim elimde ama ben tükenme durumundayım . Güzel günler ne zaman gelecek ki ? Ergenlikten çıktığımda mı , iyi bir maaşa çalıştığımda mı , sevgili mi bulduğumda ? Bu dönemleri en az hasarla nasıl atlatırım ? Atlatamayıp psikolojik sorunlar baş gösterecek diye çok korkuyorum .

    Yardımınıza muhtaçım , kendinize çok iyi bakın.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >







  • Kendini geliştir. İlgi alanlarına yönel. İleride çoğu insanın önünde olursun. Sosyal ortam üniversitede daha fazla yaşanıyor zaten

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    İş Hayatından Korkuyorum
    7 yıl önce açıldı
    kavgadan çok korkuyorum
    13 yıl önce açıldı
    insanlardan korkuyorum
    2 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.