Korktuğum başıma geldi halat koptu.

Sene 1972, Franco Columbu, Arnold, Serge Nubret oturduk seated cable row yapıyoruz Venice Gold Gym'de. Formdayım o sıralar, set arasında sohbet edecek delikanlı bulamıyorum. Derken bir baktım Ronnie Coleman geldi. Naber la gevşek dedim. Mike abi bu olympia jurisi bu akşam bizim anamızı belleyecek dedi. Tamam Ronnie dedim, bak ben buradayım damardan testo basıyorum. Siz o sıralar dünyada yoktunuz. Mike abi dedi o kadar fazla basma testoyu büllüklerin yamulur. Lan git dedim kendine biraz testo al karı gibi ötme başımda. Abi dedi para yok. Polis maaşı yetmiyormuş garibim Ronnie'ye ellam. Dedim beni Venice Beach'te herkes tanır, Mike abim gönderdi de verirler. Koş çabuk cable rowun son setine yetiş dedim Çok severdim o sıralar Ronnieyi, fırsattan istifade bir sürü supplementi de kolunun altına doldurmuş. Ronnie dedim kafana takma bu olympianın bu gece anasını belleyeceksin, sana ahdim olsun dedim. Bir baktım antrenman bitmeden ben gidiyorum Mike abi dedi. Nereye Ronnie dedim, beni bırakmadan gitme dedim. Ben emniyete poz vermeye gidiyorum akşama kadar anca beceririm bu işi dedi. Tamam Allah cezanı verecek git dedim. Bir baktım çat çut çatışma sesleri derken yanıma iki polis geldi, Mike abi Mike abi dediler Ronnie karşimizi kaybettik. Ne dedim, Ronnie öldü mü? Olamazz olamazz kesinlikle olamaz dedim. Ronnieden kalan yarı testoyu bir enjekte ettim. Benim Ronnieye ahdimdi, bu olympiayı kazanacak dedim. Çıktım podyuma front double biceps, lat spread, side chest - triceps süpürdüm yarışmayı tabii. 1972 mr olympia şampiyonu Mike Ro.. Diyeceklerdi ki... Dur! Dedim, bir daha olympia ile benim ismim bir arada geçmeyecek! Ronnie Coleman kazandı diyeceksiniz, benim ismim yok! İşte bu da böyle bir anımdır. Ronnie coleman kazanmadı, ben kazandım o yarışmaları...