Merhaba millet, artık ösym ile kebi göbek bağımızı kendimiz kopartacağımız şu 11 gün telaşlarla değil de biraz daha durgun geçsin kafamız sakınleşsin tercih tamamen ders çalışmaktan daha zor birşey kendi hikayemden bir parça işte bu yazıda
üslubumu nasıl dulduğunuzu da eklemeyi unutmayın..
başlıkta belirttiğim gibi herşey, eğer insansam bu başlıktaki cümle benim için geçerli ama değilsem herhalde hak dinlerdeki gibi güzel insan betimlemelerinde süper ötesi insanüstü bi yaratık olmam gerekiyor, artık ötesini berisini siz düşünün..
İnsan olduğuma hemfikirim elim, ayağım, kolum, pipim falan var evelallah.
Ama ben insansam...
işte o zaman siz nesiniz, tahmin edemiyorum. :D haha
Evet doyumsuzum, belki maddi anlamda değil. Ha uzun vadede maddi anlamda olabilir ama sevdiğim bir meslek, sevmediğim bir okul, sevdiğim bir okula gönderilmemem yüzünden, sevmediğim okula gitmek zorunda bırakılan ve sonrasında, bir zamanlar sevdiği aşık olduğu okula karşı tamamen nötr olan ben. Hatta sevmediği okul yüzünden tavşanlı yolundan her ne sebebple olursa olsun geçmek istemeyen bir mal. O, 10. km yi tavşanlı yolundan sadece 10. km sini silip atmak isteyen bir rahatsız manyak oldum. Evet bu kadar nefret eder hale getirdi beni burası.. Zamanında komşuma dank etti, ikinci senesinde çekti gitti. Ben hala şaşıyorum kendime; Tam 7 sene, evet tamı tamına 7 seneyi burada geçirdim helal olsun demek geliyor içimden. Bu arada incik suyu efsanesine güldüğüm zamanları hatırlıyorumda, Şimdi o halime gülüyorum garip değil mi.. (türkülere konu olan kütahyanın pınarlarından akan suyu içersen, 7 sene kütahya da kalırsın.)
Bu kadar tasvir yeter, yazıyla Ayasofya çizecek değilim herhalde.. Olay şu; İki sene boynca aileme neden beni deü ye göndermediniz diye kızarken, sınavdan son kez çıktığımda hıncımı aldığımı hissetmiş olmamdı. Garip bir huzur çok değişik bir duygu. İlk defa bunları hissediyordum. Size hiç oldu mu bilmiyorum ama hakkaten garip bişey işte o an anlıyorsun; O zamana kadar kim hangi olayda senin yanındaydı, kim yanında gibi görünüp kuyunu kazdı ya da bi öyle bi böyle oldu..* Budist olsam karma yapacam, Earl gibi herkesten sırasıyla özür dilyecem ama işte, elhamdürülla.
Şimdi birisi çıksa gelse, Orkun deu yu kazandın, git kaydını yaptır deseler; Birkaç saniye duraklarım olan herşeyi hatırlarım sonra da hiç bişey olmamış gibi devam ederim.. Aslında garip değil. Ben orayı zaten 3 sene öncesinde kazanmıştım, oraya gidebilirdim ama şartlar elvermedi, olmadı nasip kısmet. -bu yazının üstüne belki orası olacak güzel bir tesadüf olurdu- demek ki içimdeki nefret nasıl birşeyse, beni orada yaşatmış. Böyle diyorum; Çünkü birşey hissetmem.