İnsanlara iyilik yaramıyor

iyi ve efendi bir insan olmanın faydasını görebilen olduğunu sanmıyorum, çünkü insanlar bunu hak etmiyor, ve zorbalık, kötülük derecesine göre saygı duyuyorlar.

biriyle arkadaş olsanız, samimiyet arttıkça sizi eziklemeye çalışır, sizi yok sayar, sizinle muhattap olmaz ve uzak durmaya çalışır, fakat aynı kişiye köpek muamelesi yapan biri varsa kuyruğundan ayrılmaz, bir dediğini iki etmez.

kendi halinde, kimseye bulaşmayan biriyseniz sizi adam yerine koymazlar, arkanızdan laf yaparlar, sizi görmezden gelirler, ama ona buna sataşan, tabiri caizse itin tekiyseniz sizin için sıraya girerler, size hayran kalırlar, sizden bir yandan azıcık nefret ederler, bir yandan korkarlar, bir yandan çekinirler, bir yandan kıskanırlar, bir yandan da ne yapsam da beni umursasa diye düşünürler.

artık bu devirde iyi insan şeytan muamelesi görüyor, utanmadan bir olayın suçunu bile sessiz diye masum bir insana yüklerler, ama zorbalar bunlara yapmadığını bırakmasa yine onlara tek laf etmez ve onları severler, çünkü bu insanlara iyilik yaramıyor, iyi bir insan onları sinirlendiriyor, ve bu yüzden her şeyin en kötüsünü hak ediyorlar, hak ettikleri gibi yaşayıp üstüne sızlanıyorlar fakat iyi yaşamayı hak etmedikleri için bu haldeler, iyi yaşamayı hak eden o efendi insanlar.

bu düzen bir süre böyle gidip duruyor, gün gelince de o peşinde koştukları zorbalar ya bir gün sert taşa çarpıp belasını buluyor, ya hapse girip 20-30 yıl sonra çıkıp sokakta sürünüyor, bu iyi niyeti suistimal edenler de boş geldikleri gibi boş gidiyorlar, bir baltaya sap olamıyorlar, efendi insanlar ise her şeye rağmen odaklanıp çalıştığı için bir yerlere gelmiş oluyor, bu sefer aynı tipler onların peşine takılıyor, onlara hayran oluyorlar çünkü fark ediyorlar ki o zorbaların aldığı nefes bile boşaymış, ama efendi adam akıl fikir sahibiymiş ve başarmanın yolu bundan geçiyormuş.

uzun lafın kısası bu devirde insanların neredeyse tamamı kötülüğe tapınıyor, iyi insanı eziyor ve hiçbir iyiliği de hak etmiyor, bu yüzden başlarına gelenlere de hiç üzülmüyorum, eninde sonunda bir şekilde herkes hak ettiği yere geliyor.