Hayatımda hiçbirşey yolunda gitmiyor... :(

quote:

Orijinalden alıntı: dh1999

Şuan içimi dökme havamda değilim, ama gerçekten çok doldum. Yine o "deheye içini dök, azcık rahatla ve b*ktan yaşamına devam et" modunda bir yazı yazmak geldi içimden. Amacım yazdığım gibi, sadece azcık da olsa rahatlamak istiyorum.

Özet olarak yazayım, hem ileride bana da okurken özet olur. Gün olur benim de zamanım gelir, ve zamanım değerli olur belki önemli bir insan olurum (keşke). Maddeler halinde başlayayım:

-22 yaşındayım
-Hiç kız arkadaşım olmadı
-Hiçbir kıza da teklif etmedim, iyiler hep kapılmış.
-Daha geçen gün yanıma bir kız geldi muhabbet kurdu (pek olmaz bu, çünkü kilo sorunum var az da olsa), ama kızla muhabbeti ilerletmedim. Çünkü beğenmedim kızı.
-Hayatımdan 3 sene çalındı, çalanlar yakınımdaki kişiler. ÖSS ile ilişkili şekilde gitti 3 sene birden. Sevmediğim bölümü okuyamadım bıraktım. Aile zoruyla gitmiştim.
-Şuan kendimden 3 yaş küçüklerle aynı kademedeyim.
-Benim yapmadığım çoğu şeyi 15 yaşında bebeler yapıyor.
-Param yok, yani çok param yok. Allaha şükür istediğim zaman istediğim yemeği felan yiyebiliyorum ama sınıfta herkeste iPhone var, Samsung S4 var, arabayla gelen var. Mercedes'le BMW ile gelen bile var.
-Ailemle aram bozuk. Yani öyle zannediyorum, çünkü aramız çok bozuktu, 3 senemi çöpe attıkları için. Ama şuan nedense iyi davranıyorlar. Ben de kötü davranmıyorum. Arada kendilerini haklı çıkarmaya çalışıyorlar o 3 sene konusunda, taviz vermiyorum. Ama onun dışında sıkıntımız yok.
Ama ileride ne olur bilinmez, çünkü bu 3 senenin faturası mutlaka birine kesilecek. Eğer ailem olursa tüm bağlarım kopabilir ailemle.
Su akar yolunu bulur diyorlar, sanırım suyun nereden akıcağını zaman belirliyecek.
-Dolayısıyla kariyer konusunda da iyi yerde değilim. Daha üniversitenin başındayım, yaşıtlarım etrafa CV'lerini saçmaya başladı bile.
-Yine arkadaşlarım Avrupa'da, Amerika'da, her tarafı geziyorlar. Bense burada tıkılıp kaldım.
-Kafamda birşeye odaklanamıyorum. Çok çabuk dalıyorum. Hep aynı şeyler dönüyor kafamda.
-Özellikle sinir olduğum arkadaşlarım da var, kıskançlık demiyelim ama bilmiyorum ne olduğunu hissettiğim duygunun. Sanırım zavallılık duygusu.
Bahsettiğim arkadaşın kız arkadaşı var, Avrupa'yı gezdi dolaştı, cebinde parası, altında arabası var. Onun lisedeyken olduğu seviyeye ben hala ulaşamadım.

-Onun dışında lisedeyken dindar bir insandım. Yani namaz felan kılmıyordum ama Allah'ın beni sevdiğine emindim. Cidden mutluydum yani.
-Ama şu sıralar dinden uzaklaştım diyebilirim. Ateist'lik olarak demiyorum, müslümanım ama sanki Allah'ın beni sevmediği hissine kapılıyorum. Tamam Allah var, ama beni sevmiyor galiba. Yoksa hep ezilen taraf ben olmazdım.

-Son senelerde sanki seyirci gibiyim birçok şeye. Ölmek üzere değilim ama film şeridi gibi akıyor hayat. Sinemada bir adamın gözünden o adamın hayatını yaşamasını izlememle, benim hayatımı yaşamam birbirinden çok da farklı gelmiyor.

-Ve bütün bu b*kluklar başıma şu sevmediğim bölümde okuduğum 3 senede geldiği için olay yine aileme geliyor. Ailemi sorumlu tutuyorum durumdan sanırım. Ama şuan iyi de davranıyorlar, o yüzden de kızıyorum belki de.



Poff bilmiyom işte yaa kafam karışık. Küçükken büyümek istiyordum da, çok da matah birşey değilmiş. Onu anladım en azından şimdiye kadar. Bir yandan hayat geçiyor, bir yandan herkes seni geçiyor felan.


İşte böyle benim hayatım.

quote:

Orijinalden alıntı: umut_baris

O kadar dert etme, gerçek bir şey arıyorsan şu hayatta, onkoloji ya da hematoloji bölümlerinde yatan hastaları ziyaret et.

Daha 7 yaşında çocuk lösemi hastası. Hastahane de ilik bekliyor. Daha da küçük yaşta olanları var.

En güzel zamanları hastahanede ya da hastalığı, sağlık sorunu nedeniyle evde geçen insanlar var.

Bölümü sevmiyorsan bırak gitsin. Hayata bir kere geliyorsun. Sistemin akışına kapılmış gibisin sende. Okulu bitir. Kariyer yap. Evlen. Hayata bunun için mi geliyoruz? Maaşlar için mi?

Hayallerini gerçekleştir, sevdiğini söylemekten çekinme. Hayat devam ediyor.

Bak benim teyzem 6 yıl sonra bir üniversite kazandı. Şu an 40 yaşının üzerinde ama hayat enerjisi yüksek, o kadar pozitif bir insan ki...

Hayata tutunamamak gibi bir korkun olmasın. Bırak, akışına bazı şeyleri. Benim de olmadı. Ama iyi arkadaşlarım var. İyi insanlar var çevremde.

Ben biraz yapım gereği ciddi bir insanım. Erkek tarafı bizde biraz böyle. Tavır olarak olgun ama biraz da çekingenlik var bizde.

Bazen üzülüyorum, onlar kadar eğlenemiyorum, onlar kadar samimi olamıyorum diye. Ama artık kabullendim gibi. İnsanlara karşı biraz kapı duvar bir duruşum var ama bu öyle olduğumdan değil çekingenliğimden işte. 1 yıldır psikologa gidiyorum. İlaç kullanıyorum (Prozac 20 mg). Geçen seneye göre gayet iyi bir durumdayım. Hala bazı konularda çekingen olsam da bunların zamanla geçeceğini düşünüyorum.

Bence imkanın varsa git iyi bir psikiyatra. O seni psikologa yönlendirir zaten. İnsan derdini anlattıkça rahatlıyor.

Anlatmak istediğiniz şeyler varsa dinleriz. Dertleşiriz, bu kadar üzmeyin kendinizi. Ben aylarca evden çıkmadığımı biliyorum. Bütün yaz mevsimini bilgisayar başında geçirdiğimi biliyorum.

İmkanınız varsa kurslara gidin. Halk eğitim merkezlerinde ücretsiz kurslar var. İlla öğreneceğim diye bir kaide yok. Ben sırf kafam dağılsın diye gidiyorum , eve sadece uyumaya gideyim canım sıkılmasın diye.

Haftanın her günü sabahtan akşam 9-10 a kadar dolu dolu geçiyor artık. İnan bana ev-okul arasında sadece mekik dokuyunca öyle oluyormuş insan. Ben bunu anladım.

Git farklı insanlarla tanış, yeni çevreler edinmeye bak sürekli. Boş ver sen milletin ne düşündüğünü, ne dediğini. Hayata bir kere geliyorsun. Ve inan bana bu yaşlarında yapamazsan, kabuğunu kıramazsan, ileride daha da zorlaşacak bu bizler için.

quote:

Orijinalden alıntı: dh1999

quote: Orijinalden alıntı: umut_baris O kadar dert etme, gerçek bir şey arıyorsan şu hayatta, onkoloji ya da hematoloji bölümlerinde yatan hastaları ziyaret et. Daha 7 yaşında çocuk lösemi hastası. Hastahane de ilik bekliyor. Daha da küçük yaşta olanları var. En güzel zamanları hastahanede ya da hastalığı, sağlık sorunu nedeniyle evde geçen insanlar var. Bölümü sevmiyorsan bırak gitsin. Hayata bir kere geliyorsun. Sistemin akışına kapılmış gibisin sende. Okulu bitir. Kariyer yap. Evlen. Hayata bunun için mi geliyoruz? Maaşlar için mi? Hayallerini gerçekleştir, sevdiğini söylemekten çekinme. Hayat devam ediyor. Bak benim teyzem 6 yıl sonra bir üniversite kazandı. Şu an 40 yaşının üzerinde ama hayat enerjisi yüksek, o kadar pozitif bir insan ki... Hayata tutunamamak gibi bir korkun olmasın. Bırak, akışına bazı şeyleri. Benim de olmadı. Ama iyi arkadaşlarım var. İyi insanlar var çevremde. Ben biraz yapım gereği ciddi bir insanım. Erkek tarafı bizde biraz böyle. Tavır olarak olgun ama biraz da çekingenlik var bizde. Bazen üzülüyorum, onlar kadar eğlenemiyorum, onlar kadar samimi olamıyorum diye. Ama artık kabullendim gibi. İnsanlara karşı biraz kapı duvar bir duruşum var ama bu öyle olduğumdan değil çekingenliğimden işte. 1 yıldır psikologa gidiyorum. İlaç kullanıyorum (Prozac 20 mg). Geçen seneye göre gayet iyi bir durumdayım. Hala bazı konularda çekingen olsam da bunların zamanla geçeceğini düşünüyorum. Bence imkanın varsa git iyi bir psikiyatra. O seni psikologa yönlendirir zaten. İnsan derdini anlattıkça rahatlıyor. Anlatmak istediğiniz şeyler varsa dinleriz. Dertleşiriz, bu kadar üzmeyin kendinizi. Ben aylarca evden çıkmadığımı biliyorum. Bütün yaz mevsimini bilgisayar başında geçirdiğimi biliyorum. İmkanınız varsa kurslara gidin. Halk eğitim merkezlerinde ücretsiz kurslar var. İlla öğreneceğim diye bir kaide yok. Ben sırf kafam dağılsın diye gidiyorum , eve sadece uyumaya gideyim canım sıkılmasın diye. Haftanın her günü sabahtan akşam 9-10 a kadar dolu dolu geçiyor artık. İnan bana ev-okul arasında sadece mekik dokuyunca öyle oluyormuş insan. Ben bunu anladım. Git farklı insanlarla tanış, yeni çevreler edinmeye bak sürekli. Boş ver sen milletin ne düşündüğünü, ne dediğini. Hayata bir kere geliyorsun. Ve inan bana bu yaşlarında yapamazsan, kabuğunu kıramazsan, ileride daha da zorlaşacak bu bizler için.

Yanlış anlaşılmayı düzelteyim hocam. Bölümü bıraktım şuanda istediğim bölümdeyim. Ama 3 sene çöpte.