bu aralar çok büyük bunalımlara girdim üstüne birde sınav senesi...
etrafıma bakıyorum arkadaşlarımın çoğu özel okullarda dershanelerde en kötü özel ders alıyolar. bende hiçbiri yok cidden zorlanıyorum otur çalış demekle olmuyor temelim yok destek yok takip eden yönlendiren yok yardım eden yok
yıllardır moralim bozuk hiç eğlenemedim gülemedim gezemedim farklı şehirleri göremedim instagrama güzel resimler atamadım akranlarım gibi ki hesabım bile yok çünkü paylaşacak bir hayatım yok
anne baba yoksulluktan sanki 90 yaşındalarmış gibi bende kendimi tamamen çökmüş hissediyorum sosyal medyadan akranlarımın hayatına bakıyorum bide bana... normal bi hayatım bile yok ciddi söylüyorum ayda 1 kere dışarı çıkmak yemek yemek aileyle vakit geçirmek falan hiçbiri yok
iyi bir üniversiteye gitmek istiyorum ama bu yıl yapamayacağıma eminim mezuna kalcam babam git polis asker ol diyor ama ben yaşamak istiyorum farklı insanlar görmek istiyorum eğlenmek istiyorum bıktım artık bu ot gibi yaşamdan evden dışarı çıkamıyorum 4 yıldır kafayı yedim psikolojim bozuldu ruhsal sorunlar oluştu lütfen dalga geçmeyin ergen tripleri falan demeyin 18 yaşındayım
bu yıl bunları düşünmekten dinden koptum benim suçum neydi böyle zorluklarla karşılaşıyorum
Be de FAKIR dogdum qumqi xds lol
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Burada nasıl bir çözüm arıyorsun kardeş? Kendi içinde çözemeyeceğin bir sorun yok bunu söyleyeyim sadece.
Sosyal medyayı takip edip özenmekte çok saçma ayrıca. Dediğin hesaplar bende de yok ama eksikliğini de hissetmiyorum. Eğer cidden çözüm arayışındaysan çalışmaktan başka seçeneğimiz yok ne yazık ki.
babanın dediğine bakma sevdiğin işi yap en azından ki, sonraki hayatını güzel bir şekilde geçirebilesin. her iş olabilir, eğer sevdiğin işte ilk 100 ün içinde varsan her türlü geçinirsin. allah yardımcın olsun