Şimdi Ara

EN YAKIN ARKADAŞIMI KAYBEDİYORUM GALİBA

Bu Konudaki Kullanıcılar:
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
5
Cevap
1
Favori
5.773
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merhabalar herkese. Direk konuya gircem. Yanlış anlamaları önlemek adına baştan belirteyim: Erkeğim.

    Lise 1 bitince alan seçme olayı oldu. Ben dil okumayı istiyordum ama okuduğum okul müstakbel tıpçılarla dolu olduğu için açılmadı. Ben de okul, hatta şehir değiştirdim bunun için. Neyse, yeni başladığım okulda bi arkadaşım oldu: Ahmet. (temsili isim)

    3 yıl boyunca en yakın arkadaşım oldu. Ailemden bile yakın oldu. Hiçkimseye, ama hiçkimseye, anlatmadığım şeyleri ona anlatırdım, tüm zevklerimiz aynıydı. Haftanın 5 günü okul, 2 günü dersane derken zaten hep birlikteydik (benle aynı dersaneye gidebilmek için 1000 lira fazla ödemek zorunda kalmıştı ailesi) ama onun dışında da sürekli yapardık bişeler. Ben de onun en yakın arkadaşıydım tabii ki. Bana onun kadar yakın olan kimse yoktu. Ahmet çok sevimli, sempatik biridir, yani kızların ilgisini çok çeken sürekli çıkma teklifleri alan bi çocuktu. Ve ben bunu hiç bi zaman kıskanmadım. Benim yerim ayrıydı biliyordum çünkü. Zaten ciddi ilişkisi de olmazdı, maksimum 1 ay. Hatta hiç lafı bile açılmamışken birden bire bir gün, ''Hacı, şimdi ben bi kızla sen arasında kalsam emin ol seni seçerim. Kız dediğin gelip geçer ama dost öyle değil'' dedi. Ben de ''Merak etme, zaten ben de asla böyle bi seçim yapmak zorunda bırakmam seni'' dedim. Bu diyaloğun ne kadar ironik olduğunu devamı okuyunca göreceksiniz.

    Neyse günler böyle geçip giderken 12 sınıfa başladık. Dersaneye yeni kızlar gelmiş. Bi tanesi çok dikkat çekiciydi. Fiziksel anlamdan yani. Sınıftaki erkeklerin ağzının suyu akmıştı resmen. Ahmet iki gün sonra yanıma geldi. ''Hacı, ben bunu ayarlıycam, görürsün.'' dedi. Yapardı da, çok zorlanmazdı bu konularda. Yaptı da. Bir süre sonra çıkmaya başladılar. Ve bu onun ilk ciddi ilişkisiydi, 8 ay (belki daha fazla) sürdü.

    Ama zaman geçtikçe Ahmet değişmeye başladı. Eskisi kadar zaman geçirememeye başladık. Yalnız hissediyordum kendimi. Ki, ondan başka da birsürü arkadşım vardır. Utangacımdır ama asosyal bi tip değilim. Ama canım istemiyordu. İlk kez kıskanmıştım onu, en yakın arkadaşımı, öz abimden daha kardeş hissettiğim kişiyi. Sorun çıkarmadım ama tabi. İlişkileri iyi gidiyodu, benim için de şimdilik sorun yoktu. Ama gel zaman git zaman fark ettim ki yenge hanım hiç de Ahmet'e uygun değil. Çocuğu dışardan nasıl görünür bi hale getirdiğini bilseniz acırsınız. Çektim bigün kenara, ''Olum'', dedim ''hiç düşünüyo musun dışardan insanlar sana ne gözle bakıyo. Kendine çeki düzen ver. ''

    Bir şey değişmedi tabi. Hatta zamanla daha da kötüleşti. Kıza fazlasıyla gıcık olmaya, onu ahmet'in yanında gördükçe sinirlenmeye başladım. Bu arada bunlar sürekli ayrılıp barışmaya başladılar. Ve her ayrıldıklarında Ahmet yanıma gelip ''Hacı bu iş bitti, bi daha asla barışmam'' deyip ertesi gün barışıyordu onunla. Bu 4-5 kez olunca dayanamadım. ''Bundan sonra böyle yapıcaksan bana gelip söyleme'' dedim. ''Bana bişe söyleyip ertesi gün tam tersini yapınca kendimi mal gibi hissediyorum''. Tamam dedi. Kıza iyice sinir oluyordum artık. Bunu o da biliyordu. Ahmet'in facebook duvarına bir resim yollamış. ''Seni seviyorum ahmet'' yazan bir kartonu tutuyor, kalp şeklindeki bir kartonu. Ama baya profesyonel bişe hazırlamış filan. Parodisini yapayım dedim. Bi karton kestim, üzerine ''senin aq ahmet'' yazdım. Tam da evin altından koyunlar geçiyordu (bizim ev şehrin biraz dışında). Onlar da arkaplan oldu. Kızdan hemen sonra duvarına yolladım. Ahmet garipsemedi bunu çünkü biz bu tip şeyleri hep yapardık. Kız bana oldukça sinir olmuş tabi. Amacıma ulaşmıştım. Ona kendisini sevmediğimi belli etmiştim. O günden sonra artık aralarındaki bir problem de ben oldum. Neyse.

    YGS sonrası 2 günlüğüne Ürgüp'e gittik sınıfça. Bu kız sırf Ahmet için okul değişmiştirdi, bizim okula gelmişti. Ürgüp'te Ahmet ona içki içmemesini, ondan haberi olmadan içki içerse iyi şeyler olmayacağını söylemiş. Kız içki içmiş tabi o gece. Duydum ben de ama hiçbişe demedim. Minibüsteydik, Ahmet inmişti bişe almaya. O kız hemen arkamdaydı ve yanımda başka bi arkadaşım vardı. AHmet için ''buna her şey müstehak a.k'' dedim. İki dakika sonra Ahmet tam minibüse binecekten kız indi ve konuşmaya başladılar. Duyuyordum. Kız kendisine dedim sanmış. bana laf atıyor. Ahmet'in kafası attı. yanıma oturdu. ''Hacı, artık bitiriyorum.'' dedi. Ben de ona bu sefer de aynı şeyi yaparsa arkadaşlığımızı kaybedeceğini söyledim. Tamam dedi, merak etme.

    Okula döndük. İki gün sonra, tenefüsteyken Ahmet'le o kız kol kolaydı. Yanımdan geçtiler. Ahmet yüzüme bakmadı. Sonra diğer ders yanıma geldi. Bişe sordu. Direkt küfrettim, kendisinin kişiliksiz olduğunu söyleyip bi daha benimle konuşmamasını söyledim. Ağlamak üzereydim. Daha önce hiç öyle olmamıştım.

    3 ay konuşmadık. Sonra ayrıldılar. Annesi beni aradı. Barışmamızı istedi. Ahmet'le barıştık. O defterin tamamen kapandığını söyledi. Ama ben haberi olmadan bir arkadaşla facebookdan yaptığı konuşmayı gördüm. Barışmak istediğini ama beni bir daha kaybedemeyeceğini yazmış. Ben de ona mesaj attım. Barışırsan eğer ben sorun çıkarmam hani aklında bulunsun filan dedim. Barıştılar. Sonra da o mesele bir daha problem olmadı. Zaten yaklaşık 1 sene önce de ayrıldılar.

    Ama ben hiçbir zaman ona karşı lisedeki kadar yakın hissedemedim bu olaydan sonra. ZAten üniversite için şehirden ayrılınca (o şehir dışına gitmedi) çok az görüşür olduk. Birkaç çocukla baya iyi arkadaş olmuşlar. Facebookta boy boy resimleri, kardeşimli yorumlar filan... Nasıl ağrıma gitti anlatamam. Dışardan baksalar, çocuklıktan beri yakın arkadaşlar sanırlar. Halbuki bilmiyorlar ki onlar tanışalı bir yıl bile olmamış, paylaştıkları çok az şey var. Bizim yıllarımız birlikte geçmiş.

    Şimdi de bir sevgilisi var. Bu da ciddi bi ilişki. O kızın üzerinden bi 6-7 kız daha geçti (1 senede) sonra bu başladı. Ama dediğim gibi bu ciddi. Bu kıza da çok ısınmadım ama ısınsam ne ısınmasam ne. Onu kaybetmiş gibi hissediyorum. Yalnız hissediyorum.

    Böyle işte. Onun kadar yakın başka bir arkadaşım olacağını da sanmıyorum. Bu yüzden çok üzülüyorum.







  • siz arkadaş değil ki çiftmişsiniz eskiden şimdi de ayrılmış gibisiniz. bu kadar 7/24 beraber erkek erkeğe anlamadım ne yapıyordunuz bu kadar kim olsa bıkar artık.
    benim 2 en yakın arkadaşım kardeşim gibidir ikisi de, biri 1 yaş biri 3 yaş büyük benden, ne hiçbir zaman aynı okulda okuduk ne aynı ünide, şimdi aynı ülkelerde bile değiliz ama ben tr ye döndüğümde hala o adam kardeşimdir benim, kim olursa olsun benle ilgilenilir. benim bu elemanın da kızlarla arası her zaman çok iyiydi ama pek ciddi ilişkisi olmadı olduğunda da ayrı şehirdeydim ben zaten, öyle ayda bir görüşürdük. aynı şehirdeyken bile, lise ve sonrası tabi(okul öncesi sürekli beraberdik de o ayrı) haftada bi falan takılırdık farklı okullarda olunca. o yüzden bana garip geldi 2 erkek böyle takılmaz bence. seninki kız arkadaşla olacak türden bişe olmuş. bi kız arkadaş edin, sen bu cocukla kız arkının dolduracağı yeri doldurmuşsun olmaz öyle. en yakın arkadaş dediğin kardeşin gibi olur sevgilin gibi değil, 1 sene görüşmeseniz bile aynen devam edebilirsin



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi acheron -- 12 Ocak 2014; 4:45:33 >




  • 4 senelik bir ilişkim var. Kız arkadaşım var yani. Zaman geçirme meselesine gelince, zaten okulda hep birlikteydik ama işte çıkınca da playstationdır, futbol muhabbetidir, yemektir filan baya bişeler yapardık.
    ''çift olma'' meselesinde haklı olabilirsin, bunun ben de farkındayım. Ama benim istediğim şey tekrar sürekli onla takılmak değil. Problem önceden kendimi özel hissederdim ama hem güvenimin sarsılmış olması, hem de onun bana eskisi kadar yakın davranmaması - ya da bana öyle gelmesi. Kız arkadaşım onu çok kıskanır, şakayla karışık da olsa sürekli laf sokar. Bu meseleyi üniversitedeki arkadaşlarıma anlattım. Onlar da garipsediler.

    Ama tuhaf olan ne anlamıyorum. Ben de burada onun şimdi edindiği gibi yakın arkadaşlar edinseydim belki bu kadar sorun etmezdim ama gördüğüm kadarıyla onun eskisi kadar yakın bir arkaşı değilim artık ama o hala benim en yakınım.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi nino_desconocido -- 12 Ocak 2014; 5:07:30 >
  • zaten HİÇBİR ZAMAN eskisi gibi yakın olamazdınız.bazen olaylar sadece olması gerektiği gibi gelişir istesen de bunu değiştiremezsin.ben de zamanında ilkokul arkadaşlarımı kaybettiğim için üzülüyordum ama yapacak bir şey yok.bir de kusura bakma da arkadaşın kaypağın tekiymiş.net
    hem ne belli belki daha da iyi arkadaşların olur ileride...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: radar_

    zaten HİÇBİR ZAMAN eskisi gibi yakın olamazdınız.bazen olaylar sadece olması gerektiği gibi gelişir istesen de bunu değiştiremezsin.ben de zamanında ilkokul arkadaşlarımı kaybettiğim için üzülüyordum ama yapacak bir şey yok.bir de kusura bakma da arkadaşın kaypağın tekiymiş.net
    hem ne belli belki daha da iyi arkadaşların olur ileride...

    Ya aslında burda çok güzel bi arkadaş grubumuz var. 6 kişiyiz, 3 erkek 3 kız. Okulda beraber takılırız, arada toplanır yemek yeriz, bişeler oynarız filan. Ki, lisedeyken de birkaç tane çok iyi arkadşım vardı hala görüştüğüm. Ama sanki bir tane yakın arkadaş kontenjanım varmışta o da oymuş gibi hissediyorum. Diğer bazı arkadaşlarım sürekli, ''benimle problemlerini paylaşmıyorsun, ama ben sana her şeyimi anlatıyorum.'' diyorlar mesela ama içimden gelmiyor. Üniversiteye başladım başlayalı ona da hiçbir şey anlatmadım zaten, o da içimden gelmiyor.

    Kaypaklık konusunda haklısın. Ama her insanın bir zaafı oluyor işte.




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.