Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı Özel
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Derdimi anlatıyorum beyler

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 1 Mobil
5 sn
27
Cevap
4
Favori
741
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • İyi geceler herkese.Öncelikle konuya saçma sapan yorum atacak arkadaşlarla işim olmadığını belirterek,yol gösterebilecek insanlardan tavsiyeler bekliyorum. Bir de buraya büyük ihtimalle dini mantıkla onu bulamayanlar da var gibi yorum yazacak arkadaşlar olacaktır,lütfen elindeki ile yetinmesini bilelim felsefesini bu başlığa getirmeyin. Okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.

    Profilim açık,22 yaşıma geldim,çoğu kişinin okumak isteyeceği bir okulda iyi bir bölümde okuyorum. Maddi durum sıkıntısı ile büyüyen bir insan olmadım. Tek kardeş olmanın getirdiği kimi zaman zorlukları kimi zaman rahatlıkları yaşadım. Çok ama çok fazla kitap okudum,oyun oynamayı sevmeme rağmen okumayı çok daha fazla sevdim. Üniversiteye gitmem ile bu okumayı seven gencin daha fazla okuması,internete erişiminin artması ile birlikte geleceğimin karamsarlığı beni hep sardı sarmaladı. Zaman geçtikçe okumanın insanın ufkunu genişlettiği için yaşadığı şeyden zevk alamamaya neden olduğu,elindekinden memnun olmasını engellediğini fark ettim. Gezmeyi ve oyun oynamayı çok severim, okuma eylemine nereden baksanız 1 senedir falan ara vermişimdir çünkü artık içim almıyor. Düşünmek, algıyı genişletmek insanı karamsarlığa itmekten başka birşey sağlamıyor bana göre. Hayatımı okulumu bitirip belli bir miktar para kazandıktan sonra sürekli bir yer gezerek geçirmek ve gezdiğim yerlerin birinde yaşım fazla olmadan ölüp gitmek olarak planladım(planladım denemez de işte kelime bulamadım anlayın) 45-50 falan oldum ve ölmediysem artık kendimi mi bir yerden atarım yoksa çiftlik hayatı kurar kıyıda köşede dünyadan bağımsız yaşar mıyım bilmiyorum. Şimdi böyle bir hayat beklentisi olan birinin size soracak bazı soruları var. Umarım okuyup güzel anlayıp cevaplar ve bana yol gösterirsiniz.

    İlk olarak ben bir kız arkadaş edinmedim şu yaşıma kadar,kimseyi beğenmedim,belki de beğenemedim ama genel olarak böyle bir yaşam mantığım ile onlara yazık edeceğimi düşünerek hayatından zevk alan insanları kendi durumuma çekmek istemedim. Sonuçta kendi görüşleri var ve ben kimseye örnek olmak zorunda değilim. Sizce doğru mu yapıyorum? He evet bu arada red ettiğim insan da oldu.

    İkincisi bu 5 senedir yaşadığım falan size göre psikolojik bir bunalım mı,kafayı mı yemişim yoksa gerçekten gelecek hakkında bu umutsuz tavırlarım size de doğru gibi mi geliyor? Benim yaşadığıma benzer durum yaşayan,yaşamış birisi var mıdır?

    Üçüncüsü bu forumda yaşını başını almış ya da tecrübeler edinmiş bir sürü kişi var gördüğüm kadarıyla. Bana evliliğiniz ve çocuğunuz dışında yaşamanız için önemli yaptığınız bir iş/uğraş söyleyebilir misiniz? Yani vazgeçemeyeceğiniz bir zevk demek istiyorum aslında bu soruyla. Bu olmazsa yaşamamın anlamı yok gibisinden bir örnek arıyorum.







  • Ahh ulan ah

    Çok az cümleye şu şekilde girmişimdir. İçimdekileri anlatmışsın. Sistem o kadar sıkıcı ve yanlış ki... Ve en acısı da şudur insanlar sisteme uymadığını gördüklerinde sana acırlar. Yolunu kaybetmiş derler.

    Ben Dünya'ya baktığımda aklımda şu resim canlanıyor;

    Çölde bir yol düşün yolun ucunda karanlık bir şehir, gökdelenler yükselmiş. Seninle aynı yolda bulunan insanlar o yolda ilerleyip o karanlık geleceğe ulaşmak isterler. Sen kafanı çevirip yolun dışında bulunan bir vaha görüyorsun. Kendi yolunu çizip o vahaya kendinin en mutlu olacağı yere yöneliyorsun.

    Sözünü etme demişsin ama ucundan biraz dokunma gereği görüyorum.

    Gerçekten ahir zamanda yaşıyoruz. Şunu birçok kez söyledim. Boş insanlar el üstünde tutulup boş işlere imrenerek bakılıyor. Daha içimi dökmek istediğim ne çok şey var...

    Kelimeler tercüman olmuyor inan.


    Not: Konudan biraz sapmışım kusura bakma. Okurken kendi dertlerim canlandı



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Kediyeyolgösterenadam -- 13 Ağustos 2013; 4:39:25 >




  • İlk olarak kız arkadaş mevzusu çok derin bir konu. Günlerce konuşulabilir bu konu üzerinde... İyiki edinmemişsin diyeceğim (üzüntü-ayrılık) olmayacak. Yinede tatılması gerekirdi bu bazı duyguların diyeceğim buda olmayacak (kimseyi beğenmemişsiniz)
    Şahsen bende canım nasıl isterse o şekilde yaşarım. Bir başkası a yapıyorsa bende ona özenip a yapmam... Böyle daha mutluyum. Yapmak istiyorsam a yaparım b yaparım c yaparım... En azından içinizden geldiği, dilediğiniz gibi hayatınızı yaşıyorsunuz... Huzurlusunuzdur diye düşünüyorum.

    2- Bunalım diyelim. Bende senin yaşlarındayken bu evrelerden geçtim. 25 yaşındayım halen kurtulamadım. Ülkemizde herkes yaşıyor bunu. Gelicek kaygısı... Nasıl yenebilirsiniz ? Yeni hobiler edinmeye çalışın. Şahsen ben gittim motosiklet aldım. Canım her sıkıldığında atladım üzerine bir yerlere gittim. Yeni insanlar ile tanıştım... Yazın uzun yolculuklara çıktım motor tepesinde....

    Daha evlenmedim ama hayat bana şunu öğretti... Unutamayacağım dediklerimi unutmayı öğretti. Aile vs hariç bu olmazsa yaşayamayacağım denilebilecek hiç bir şey yok ! Bal gibide yaşanır, yaşanıyor. Millet bir anda ailesini-bütün sevdiklerini kaybedebiliyor... Ama bir şekilde yaşıyor, hayatına devam ediyor.

    Motorumdan vazgeçmem. Zıpkınla dalış-balık tutmaktan vazgeçmem. Çevirmelerden durmak yerine, gaza asılmaktan vazgeçmem
    Aile harici her şey için; İLK ÖNCE BEN ! demekten vazgeçmem....
    Bir abimin lafı var. Motosiklet üzerine kurulmuş bir laf ama aslında bütün hayatı kapsıyor...

    quote:

    Motosiklet sevgili gibi ya,
    Bazen en tırt sevgili bile insanı üzmez mi ?
    O sevgiliden sonra yıllar geçince ve "ulan ben bunun icin mi üzüldüm? demez mi
    İnsan,"bunu bu kadar sevmem gerekmezdi" demez mi ?
    Bazı motosikletler de üzer insanı, ama o üzüntünün yaşanması gerekir,üzmeyecek olanın kıymetini bilmek icin...
    Bazı motosikletler de sorunsuzdur, ne dersen onu yapar, nereye istersen oraya gider tıpkı uysal sevgili gibi...
    Hele bazı motosikletler vardır ki ufkunu açar insanın, ateşler, gaza getirir, öyle bir keyif verir ki bire üç masraf edersin. Ama değer...
    Her motosiklet bir gün bizden gider, onunla aşkımız biter.
    Aşk zaten ömür boyu değil ki...
    Biri gider, biri gelir...
    Bir önceki sevgili bizi üzdü diye yenisinden uzak mı duracağız?
    Zaten motosiklet virüsü girmiş, ilacı inkar ediyoruz.... Ee o zaman keyfini çıkartalım.




  • Hepimizin var aslında ortaya çıkmasını istemediğimiz,içimize gömmek istediğimiz ama yapamadığımız dertler @Kediyeyolgösterenadam . Ben bir şekilde onları içime gömerek mutlu yaşamaya çalışıyorum. Arada bir birikimin getirdiği duygu patlaması yaşıyorsun tabi,ansız ve beklenmedik duygusal iniş çıkışlar ancak ben başa çıkmayı öğrendim bununla. Oturup da kimseye anlattığına üzdüğüne değmiyormuş. Ama burada yaptığım bile aslında insanların başını ağrıtmak iken bu yaptığım ile çelişmem de ayrı bir konu zaten

    Evet diğer arkadaş aslında doğru bir noktaya parmak basmış, bir sürü arkadaşıma benim gibi olmamaları için benzer şeyleri öğütledim. Ancak terzi de kendi söküğünü dikemezmiş. Bana yaptığım iş de insanların gözünü boyamakmış gibi geliyor. Kendim gibi insanları mutsuz yapacağıma bari onları yaşadıkları hayata tutundurayım dedim ancak kendimi asla tutunduramadım bu yaşam düzenine. Ne kadar denesem de hobidir uğraştır vs düşünsem de bunlar bana göre yaşanılan hayatın içinde yaşamının büyük döngüsü içinde kendini rahatlatmak için kullandığın küçük döngüler olabilir diye düşündüm. Bu düşünceyi hiç atamadım. Her zaman kendim için yaşadım, geçen günlerde annemle babamla bu konuları konuştuğumda onların bile tepkisi sen evlenme olmuştu. Durumun ciddiyetinin onlar bile farkında sanırsam. Ben kendimi kötü olarak görmüyorum aslında ancak dışarıya bir şekilde adapte olmak gerekiyor öyle ya da böyle. Sonuçta yapmak istediğim şeyleri yapabilmek için kısa bir süre de olsa çalışıp,elime paranın geçmesi lazım. Bu da düzen,ayak uydurma demek. Senelerce yaptım yine yaparım problem değil diyordum ama şu aralar ondan bile şüpheliyim.




  • Ben bu konuyu daha fazla takip edemiyicem Ama bir yandan da içimi dökmek istiyorum
  • Rahatlıyorsun aslında,çünkü istesen de istemesen de belli aralıklarla buna ihtiyacın oluyor. Ama öyle ama böyle
  • Arabanın ismi ne? Evin var mı?
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Beyler toplanın bi anımı anlatıcam
    14 yıl önce açıldı
    Sizlere bir anımı anlatmak istiyorum
    2 yıl önce açıldı
    Size hayatımı ne hale getirdiğimi anlatayım...
    3 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • kiz arkadasin yokmus var sin olmasin kafaya takmaya degmez kucuk is bunlar ne dir bu gelecek kaygisi onunde senelerin var arastir cabala sabir et sonucu bekle isinide bulursun esinide yuce allah izin verirse birde insan elindekilerin kiymetini bilse ne kadar zengin oldugunu gorur



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi oace -- 13 Ağustos 2013; 5:33:02 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Sistem böyle. Eğer maddi durumun iyiyse bu şekilde hayaller kurman normal. Ama maddi durumu kötü birisi bırak dünya turu yapmayı, iş bulabilmek için can atıyor.


    Bahsettigin hayatla ömür bitmez. Yani 1 yıl 2 yıl dünya turu yapanlar, gezenler var ama bunu ölene kadar sürdüren var mıdır bilmiyorum. İnsana insan lazım. Bir topluma ait olman lazım.
  • Bir yere ait olabilir miyim,olursam nasıl olurum en ufak bir fikrim yok aslında. Dünya turu yapmak istememdeki amaç aslında uzun süre aynı yerde kalmamak. Şimdi dünya turu dediğimde aklınıza her ülkenin bir iki şehrini gezmek gibi gelmesin en kuzeyinden en güneyine her türlü yere gitmek amaç. Zaten bu amaçla yolda bir yerde ölme ihtimalin gerçekten yükseliyor

    Cevap olarak maddi gelir elde edilerek sahip olunacak şeyler vermişsiniz,çoğu kişiye sorsanız benzer cevapları verir ama bana göre bir araba ya da ev almak gereksinim değil çünkü o kadar uzun yaşamak gibi bir amacım yok. Yani araba alsam ayağımı yerden kesse oo arabam var artık bunları düşünmeyeyim gibi bir yapıda yaşamıyorum. O yüzden de bu tipte verilen cevaplar malesef bana hitap etmiyor Bu arada şunu da söyleyeyim elime sürekli para geçen hop orada hop burada parasını harcayan bir insan değilim. Elimdeki ortalama bir öğrenciye verilen parayı doğru şekilde kullanarak maksimum verimi almaya çalışıyorum diyelim




  • selamun aleykum

    yıllar önce bir abimle evlilik üstüne konuşmuştuk. o da daha benim önümdeki yol belirsizliklerle dolu iken başka bir kimsenin de bu belirsizliğe katıl/lan/masını nasıl beklerim demişti.

    ondan sonraki zamanda da anladım ki insan belki eksik bir yarısı olan bir şey de olsa öncelikle tam bir yarım olmalı ve çözümleri dediği şeyleri akla mantığa ele avuca sığan gerçeklerden oluşmalı.

    öncelikle kendisinde eksik gördüğü hususları maddi şartlarla yerine getirmeli işin ruhsal boyutunda destek aramalı.yani önce karayı görmeli ancak demirleyecek uygun bir liman arayışında destek aramalı.

    benim kendi alemimdeki her zaman bağımlı kişilik olmak zorunluluğu,beni daha ikinci adımı bile atamayan cesaret yoksunu bir benle tanıştırmıştı.

    yokluklar içinde geçen bir yaşam, zorlu eğitim süreci iş arayışları, ergenlik dönemi sıkıntılarla geçtiği için bir türlü doğru dürüst kurulamayan insan ilişkileri hepsi 30 lu yaşlara kadar sorun oldu.insanların çoğu bu yaşlarda ev ocak sahibi oluyor.

    bir arkadaş forumda yazmış paran varsa range rower paran yoksa game ower diye. ekonomik olarak kesinlikle üst düzey olmalısın. belki sorunları çözmez ancak muazzam bir şekilde öteler hayatın sonuna doğru anlam kargaşasına girersin. parasız bir hayat da bu kargaşa neredeyse doğumla başlıyor.

    diyni hayat yaşayanlar namaz kılar! oruç tutar! zekat verir!(harpten kaçar- demogoji üstadlarıdır-hayat da görebildiğiniz en itici tiplerdir) ancak ne hikmetse jeep yazlık özel okul gibi kavramları diynsizlerle ortaktır. uzun konu.....

    insan manevi hayata ruhsal dinginliğe sarılabilmeli veya manen sarıldığı bir kavram olmalı. ancak bu kavram kaçtığı zaman sığındığı bir yer ya da bağımlı olan bir yapının devamı olmamalı.

    ev araba kız arkadaş diyni hayat bunlar sığınılan şeyler olmamalı.hayatın bir parçası olabilecek gibi olan şeyleri kendine arkadaş etmelisin. yoksa hep hüsranla karşılaşıyorsun.

    benim kendi diyni hayatım bile bağımlı kişiliğimin bir parçası olmuştu. anne baba arkadaş eş ne diyorsanız deyin yardım isteyemediğiniz her şeyin yerine diyni hayat geçmişti. ancak iman denen şey belki yardımın ta kendisi ise de anne baba eş arkadaş değildi.

    kız arkadaş konusu eğitimin ekonomik pozisyonun ne olursa olsun hayatında bir yer edinecektir. zira herkes önce kendi ekonomisini eğitimini istemese de kabullenir ve buna uygun bir hayat arkadaşı aramaya başlar.
    ancak kız arkadaş dediğiniz varlığın başkasının kardeşi kızı olduğunu veya sırf bu kızın iç dünyası denen başka zenginliklerin de bu kız üzerinde pay sahibi olduğu unutulmamalı.bu duygular incitilmemeli.

    ben evli değilim ancak doğru evlilik yapmış kimseler sonradan çocuklarının annesi olan bu kimseye karşı başta takındıkları tutumları arkadaş arası muhabbetlerinde bu kavramı nasıl yıprattıklarını düşünüyor ve bu değerin kıymetini çok sonradan anlıyorlar.

    evlilik niyetiyle ve bu süreyi en aza indirgeyecek şekilde bir hanımla birlikte olmanız ilerideki kendime ait kişilik kısmında çok işe yarayacaktır. evli gibi davranmak insanı evli kılmaz daha vahim sonuç olarak ileride alınması gereken manevi hazzı daha başında bitirir.esasında başka bir sürü problemi de işin başında oluşturmaya başlar.

    şimdilik aklıma gelen bunlar. ilgin olursa bir şeyler daha eklerim saygılarımla....

    forumda moderatör olmayıp profil bilgilerini veren insanlardan tanımasam da hazzetmekteyim seni de tebrik ederim.




  • Daha çok görüş, daha çok bilgi için up

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Takip.
  • Sen 1 namaz kıl da kendine gel mubarek

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yazacağım şeyler var aslında bugün derin derin düşünürken aklıma geldi. Şu an denize karşı beyoğlunda oturuyorum. Yarın sabah birşeyler eklemeyi düşünüyorum. En geç öğleden sonra.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hocam bu gibi durumlarda uzun süreliğine imkanın,durumun vs varsa yurtdışına çıkmanı öneririm.Özellikle iskandinavya ülkelerini tercih edebilirsin Hem insanlarıyla,hem farklı doğasıyla sana çok iyi gelir.Belki orda bir kızla tanışırsın hayatın değişir.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Last Peony -- 14 Ağustos 2013; 3:13:34 >
  • Herkes geçiyor aynı yollardan kimileri erken kimileri geç. Sadece kafana takmamaya çalış çık dışarı arkadaşlarinla takıl. Plan kurarken yirmi otuz yıl sonrayı değil de senelik kurarsan bu sorunlar kalmaz:-). Kız konusunda da takıl tecrübe edinirsin. Karşında kine zarar vermek istemiyorsan kendine bağlama açık konuş yeter.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Herkesin bir hayali vardır elbet benim içinde önemli olan yaşamın boyunca bu hayalleri gerçekleştirmektir.. Ben oyun oynamayı çok severim belki psikolojim bozuk belki çocuklugumu yaşamadım ama canım oyun oynamayı istiyor ve oynuyorum ve sanırım iş güç çocuk sahibi olsamda oynayacağım.. Herkesin değer verdiği birşeyler vardır benimkiside bunlar kendime ayıracağım vakit ankarada bir yaşam eş çocuk huzur daha sonra deniz yada orman manzaralı bir yaşamda finali yapmak .. Ne istiyorsan onu yaşamalısın bedellerini göze aldıysan hayallerini yaşa bence eğer bir gün düşersen sızlanıp ağlamamalısın çünkü o yara o iz senin eserin senin tercihin .. konu güzel takip
  • Kendin gibi bir kız bulacaksın ya da düzen planları yapacaksın.
    İkincisi daha kolay ve daha cazip bana göre...
  • kismen kendimi gordum.
    bende 1senedir falan kitap okumuyorum.
    baslasam bile sonunu getiremiyorum artik.
    ne bileyim baska seyler yapmak istiyorum.
    ozellikle diger ulkeri gezip gormek yeni kisiler tanimayi cok istiyorum.
    belki ulkemizdeki insan profili bana uymadigi icin bunu cok istiyorum.
    yani univ. e baslayinca bende farkinda olmadan ruhsal cokuntu icine mi girdim diye bazen dusunuyorum.
    acikcasi boş yetismekten korkuyorum.
    hep yeni birseyler ogrenmek istiyorum fakat artik bunu kitaplardan istemiyorum.
    tecrube etmek istiyorum.
    ne bileyim 2 tane dans bileyim mesela ingilizceyi sular seller gibi bileyim.
    gidip italyada pizza yiyeyim , makarna yiyeyim mesela.
    ve bu kafada insan bulmak cok zor.
    etrafimda daha cok sabit insanlar var.
    benim icim kipir kipir mi desem hayata açım desem ne desem bilmiyorum.
    kendimi kelimeler ile tanimlayamiyorum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Ryan Oreily -- 14 Ağustos 2013; 5:04:56 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
    • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum