Şimdi Ara

Bunalıma gireceğim lütfen .....

Bu Konudaki Kullanıcılar:
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
20
Cevap
1
Favori
530
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • ''Arkadaşlar okursanız çok sevinirim fazla uzun değil özetledim''

    Zonguldak'ta okuyorum ben . İlk senem sorunsuz geçti fakat 2. yılımda o kadar soğuklaştım ki buradan 1 sn bile kalmak istemedim. Bu yüzden ailemi zar zor ikna edip eğitimimi yarım bırakıp yaşadığım yere Ankara'ya döndüm.Çünkü resmen psikiolojim bozulmak üzereydi sürekli evim aklıma geliyordu ,sürekli otogarın önünden geçiyordum kaçış yolu arıyordum evet en son çare ailemi ikna ettim onlarda zar zor tamam dedi söz verdim ÖSS sınavına girip Ankara'yı kazanacaktım ama olmadı ... 1 sene boyunca kafamı dağıttım gezdim eğlendim odamdaydım , evimdeydim rahattım ailem yanımdaydı.
    Fakat bu sene yine aynı durumu yaşıyorum biliyorum saçma gelebilir size ama insanım kendime söz geçiremiyorum hastalıksa bu evet hastayım çünkü evimi özlüyorum.Resmen beynimden kan çekiliyor gibi sanki ateşe atılmışım çırpınıyorum kurtulmak istiyorum burdan Ankara'da olayım gereksirse sabahlara kadar ders çalışırım... Arkadaşlar lütfen bi çıkış yolu gösterin bana burdan gitmenin hemen bi çaresini söyleyin.Aileme söylersem çok kızacaklar zaten 1 sene kaybettim. Takvime bakıyorum sürekli eve ne zaman döneceğim diye kafayı yemek üzereyim...Tecrübe edinmiş arkaşlar ya da aynı durumda olan arkadaşlar sizde görüşlerinizi belirtin lütfen....







  • Şimdi sınava girmene ailen kızıyor mu ? Bir işe gir de çalış mı diyor ne diyor? dostum tam onu anlamadım.
    Senin özlemin gibi değil ama anlayabiliyorum. Ben de taşındığımda (Yine Ankara içi ama eski oturduğum bölgeye uzak) zor oluyor. Ortamımı gezdiğin yerleri arıyordu gözüm ama alışıyorsun zamanla.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Kaybedenler Klübü

    Şimdi sınava girmene ailen kızıyor mu ? Bir işe gir de çalış mı diyor ne diyor? dostum tam onu anlamadım.
    Senin özlemin gibi değil ama anlayabiliyorum. Ben de taşındığımda (Yine Ankara içi ama eski oturduğum bölgeye uzak) zor oluyor. Ortamımı gezdiğin yerleri arıyordu gözüm ama alışıyorsun zamanla.

    Dostum duru şu ailem üniversiteyi okumamı istiyor ama geçen sene bunalıma girmeme yakın ailemi zar zor ikna ettim yapamıyorum dedim şartlı kabul ettiler Ankara'yı kazan diye ve ÖSS sınava girdim kazanamadım . O zaman orada bu seneyi oku Ankara'ya geçiş yap dediler. Ama ben sabredemiyorum boğuluyorum burda nefes alamıyorum ... Eğer bir daha aileme ben yine yapamıyorum dersem cok kötü olur kızarlar aramıza fena bozulur onun için kaçış yolları arıyorum bu durumdan bi şekilde...




  • Vallahi seni çok iyi anliyorum ve işin çok zor o ev özlemi duygusunu ilk senemde ben de çektim,suanda bir sikintim yok ama atlattik cok sukur ,hergün nasil geçecek burada bu 5yil diye düşünmekten cildiriyordum resmen Sakarya da okudugumdan haftasonlari eve gidebilme sansim vardi (Istanbul) varya o otobüse binip sakaryadan uzaklaşmanin tadi hiçbirşeyde yoktu,ama pazar aksamlari da saat 22.00 de otobüse binip Sakaryaya gitmek ve kaldigim yurda gitmek benim için ölüm gibi geliyordu kafami yastiga koyuyordum sikinti ve stressden uyuyamiyordum evi düşünüp duruyordum ,gidip 800-900tl ye karin tokluguna calissam bana yeter ne işim var okumakta diyordum ama öyle yada böyle zaman su gibi akip gidiyor baksana ben bunu anladim ve ne gibi bir kötü olay yaşasamda bunu düşünüyorum bu sikintim da geçer bi vakit sonra nasilsa ve başka sikinti başlar diye, ama öyle kişilerde var ki tabi üniversitedeki ortamını o kadar seviyor ki bayramlarda bile gitmiyor yani,

    Bizim yapabilecegimiz birşey yok maalesef ama zaman çok cabuk geçiyor derslerine calis eğer ki çok fazla özlüyorsan evini, git bi yemek ye sonra annen ile bir telefon görüşmesi yap muhtemelen kendine gelirsin :))

    Ama hakikaten o özlem duygusu çok rezil birşeymiş ya,inşallah seninki de geçer gerçekten zor bir durum ya ,üzüldüm senin adina yaşayan bilir duyguyu



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Constantius -- 24 Eylül 2013; 12:20:20 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Liseyi 4 sene yatili okudum, universiteyi de istanbulda yurtta kaliyorum, 2. Senem. Yani toplamda bu 6. Senem, o kadar alistim ki yalnizliga evdekileri aramayi unutuyorum cogu zaman, 2 gun aramayinca onlar ariyor.. Demem o ki ileriye bak, bosver evi, ben evi bir tek odam icin ozluyorum, yatakta uzanarak liveda bf3 keyfine doyum olmuyor. Ha birde masrafi omuyor.

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • 2.seneden sonra ne değişti onu anlamadım ben?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Michuuu

    Vallahi seni çok iyi anliyorum ve işin çok zor o ev özlemi duygusunu ilk senemde ben de çektim,suanda bir sikintim yok ama atlattik cok sukur ,hergün nasil geçecek burada bu 5yil diye düşünmekten cildiriyordum resmen Sakarya da okudugumdan haftasonlari eve gidebilme sansim vardi (Istanbul) varya o otobüse binip sakaryadan uzaklaşmanin tadi hiçbirşeyde yoktu,ama pazar aksamlari da saat 22.00 de otobüse binip Sakaryaya gitmek ve kaldigim yurda gitmek benim için ölüm gibi geliyordu kafami yastiga koyuyordum sikinti ve stressden uyuyamiyordum evi düşünüp duruyordum ,gidip 800-900tl ye karin tokluguna calissam bana yeter ne işim var okumakta diyordum ama öyle yada böyle zaman su gibi akip gidiyor baksana ben bunu anladim ve ne gibi bir kötü olay yaşasamda bunu düşünüyorum bu sikintim da geçer bi vakit sonra nasilsa ve başka sikinti başlar diye, ama öyle kişilerde var ki tabi üniversitedeki ortamını o kadar seviyor ki bayramlarda bile gitmiyor yani,

    Bizim yapabilecegimiz birşey yok maalesef ama zaman çok cabuk geçiyor derslerine calis eğer ki çok fazla özlüyorsan evini, git bi yemek ye sonra annen ile bir telefon görüşmesi yap muhtemelen kendine gelirsin :))

    Ama hakikaten o özlem duygusu çok rezil birşeymiş ya,inşallah seninki de geçer gerçekten zor bir durum ya ,üzüldüm senin adina yaşayan bilir duyguyu

    Normalde sabırlı biriyim sınıra kadar zorlarım ama burda 1 günüm bile cehennem gibi şehir için demiyorum aklım sürekli yaşadığım yerde ayda 2 kere gitsem o da ayrı masraf tedavi olmam gerek burda yeterli olanak ve zaman yok vs vs bir sürü sıkıntı... Belki doğrui, zaman cabuk geçiyor ,ama bu geçiş dönemini nasıl atlatacağım bilmiyorum dostum sağol değerli yorumun için...




  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • quote:

    Orijinalden alıntı: emre1393

    Liseyi 4 sene yatili okudum, universiteyi de istanbulda yurtta kaliyorum, 2. Senem. Yani toplamda bu 6. Senem, o kadar alistim ki yalnizliga evdekileri aramayi unutuyorum cogu zaman, 2 gun aramayinca onlar ariyor.. Demem o ki ileriye bak, bosver evi, ben evi bir tek odam icin ozluyorum, yatakta uzanarak liveda bf3 keyfine doyum olmuyor. Ha birde masrafi omuyor.

    Sen alışmışsındır daha dışarı dönük bi yapın vardır ama herkes senin gibi değil malesef dostum kafası ailesinin yanında olan bir sürü insan var rahat orda kafasını toparlayıp kendi için verimi anca öyle alıyordur...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: UçamayanZüperGahraman

    2.seneden sonra ne değişti onu anlamadım ben?

    Ortamım değişti, çevrem değişti yani okuduğum yerdeki ortamın benim için çekilmez olduğunu anlamış olabilirim kafam rahat değil burda çünkü...
  • İlk defa erkeklerde ev özlemine şahit oluyorum şaşırdım. Erkek dediğin hür olmak ister özgür olmak ister bir an önce ev aile vb. onu bir yere bağlayacak olan tüm bağlardan azad eder kendini. Seninki değişikmiş biraz.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Treth

    İlk defa erkeklerde ev özlemine şahit oluyorum şaşırdım. Erkek dediğin hür olmak ister özgür olmak ister bir an önce ev aile vb. onu bir yere bağlayacak olan tüm bağlardan azad eder kendini. Seninki değişikmiş biraz.

    Doğru Ankara'da öyleyim misal :) belki evcimen bi insanımdır şehir dışında olduğum için durum böyle yoksa Ankara'da evde durmam bende
  • Bence sabretmelisin en azından Ailen için yapmalısın.

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Invstgns Dıs.

    Bence sabretmelisin en azından Ailen için yapmalısın.

    Öyle evet , Ailemi düşünmesem bir dakika durmam burda ama onların yüzünü kara çıkarmamak için duruyorum okuyorum bu şehirde..
  • Askerde napacan

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • bi meropolden kalkıp küçük bi şehire gidince genelde öyle olur zaten. yaşadığın metropolde bide sosyal bi insansan, çevren arkadaşların çoksa normall.
    ben evimi ortamımı özlemiyorum diyen arkadaşlar genelde zaten küçük şehirlerde yaşayan tiplerdir. adam sivastan eskişehire okumaya gelmiş, gitmek bile istemez canına minnet. ama bu durumun tersinin olması da normal.

    yapacağın tek şey arkadaş çevreni biraz genişletmen, biraz daha sosyal olmaya çalışman. sonrası zaten kendiliğinden gelir bi süre sonra alışırsın.
    ben kırıkkalede ikinci öğretim okuyodum, ilk 1 ay orda kaldım hafta sonralı dönüyordum, yok arkadaş olmuyor, ızdırap bildiğin, okulada şehrede herşeye lanet ettim ve gidip gelmeye başladım. akşam okula gidiyordum, gece 11-12 de dersten çıkıp ankaraya dönüyordum. bu şekilde tamamladım 4 seneyi, yoksa orda ruh hastası olur gelirdim kesin.
    dünyanın neresi olursa olsun sanırım ankara benim için bambaşka bi yer, avrupanın parisinden asyanın parisine kadar, hiç bişey farketmedi, 3-4 gün sonra gene ankarayı özledim, geri dönmek istedim.

    bu ankara aslında çok lanet bi şehir, sevmiyorum ama o kadar ilginç ki, burdan uzaklaşınca 3-4 gün sonra deliler gibi özlüyorum




  • quote:

    Orijinalden alıntı: PAN-TURK

    bi meropolden kalkıp küçük bi şehire gidince genelde öyle olur zaten. yaşadığın metropolde bide sosyal bi insansan, çevren arkadaşların çoksa normall.
    ben evimi ortamımı özlemiyorum diyen arkadaşlar genelde zaten küçük şehirlerde yaşayan tiplerdir. adam sivastan eskişehire okumaya gelmiş, gitmek bile istemez canına minnet. ama bu durumun tersinin olması da normal.

    yapacağın tek şey arkadaş çevreni biraz genişletmen, biraz daha sosyal olmaya çalışman. sonrası zaten kendiliğinden gelir bi süre sonra alışırsın.
    ben kırıkkalede ikinci öğretim okuyodum, ilk 1 ay orda kaldım hafta sonralı dönüyordum, yok arkadaş olmuyor, ızdırap bildiğin, okulada şehrede herşeye lanet ettim ve gidip gelmeye başladım. akşam okula gidiyordum, gece 11-12 de dersten çıkıp ankaraya dönüyordum. bu şekilde tamamladım 4 seneyi, yoksa orda ruh hastası olur gelirdim kesin.
    dünyanın neresi olursa olsun sanırım ankara benim için bambaşka bi yer, avrupanın parisinden asyanın parisine kadar, hiç bişey farketmedi, 3-4 gün sonra gene ankarayı özledim, geri dönmek istedim.

    bu ankara aslında çok lanet bi şehir, sevmiyorum ama o kadar ilginç ki, burdan uzaklaşınca 3-4 gün sonra deliler gibi özlüyorum

    İnsanın kendi evi gibisi yok ben bunu bilir bunu söylerim , haklısın metropolden küçük şehre gelmek ferrariden inip şahine binmek gibi bişey.
    Bende öyle yapsam çok masraf her haftasonu gitsem 240 lira ayda 2 desek 120... Bak bu yaz Ankara'daydım uzun zaman lanet ettim gidecek yapacak hiç bşey yok diodum ne sıkıcı bi yer diye ama buraya geldim şimdi mumla arıyorum Ankara'yı




  • quote:

    Orijinalden alıntı: gallantboy

    quote:

    Orijinalden alıntı: PAN-TURK

    bi meropolden kalkıp küçük bi şehire gidince genelde öyle olur zaten. yaşadığın metropolde bide sosyal bi insansan, çevren arkadaşların çoksa normall.
    ben evimi ortamımı özlemiyorum diyen arkadaşlar genelde zaten küçük şehirlerde yaşayan tiplerdir. adam sivastan eskişehire okumaya gelmiş, gitmek bile istemez canına minnet. ama bu durumun tersinin olması da normal.

    yapacağın tek şey arkadaş çevreni biraz genişletmen, biraz daha sosyal olmaya çalışman. sonrası zaten kendiliğinden gelir bi süre sonra alışırsın.
    ben kırıkkalede ikinci öğretim okuyodum, ilk 1 ay orda kaldım hafta sonralı dönüyordum, yok arkadaş olmuyor, ızdırap bildiğin, okulada şehrede herşeye lanet ettim ve gidip gelmeye başladım. akşam okula gidiyordum, gece 11-12 de dersten çıkıp ankaraya dönüyordum. bu şekilde tamamladım 4 seneyi, yoksa orda ruh hastası olur gelirdim kesin.
    dünyanın neresi olursa olsun sanırım ankara benim için bambaşka bi yer, avrupanın parisinden asyanın parisine kadar, hiç bişey farketmedi, 3-4 gün sonra gene ankarayı özledim, geri dönmek istedim.

    bu ankara aslında çok lanet bi şehir, sevmiyorum ama o kadar ilginç ki, burdan uzaklaşınca 3-4 gün sonra deliler gibi özlüyorum

    İnsanın kendi evi gibisi yok ben bunu bilir bunu söylerim , haklısın metropolden küçük şehre gelmek ferrariden inip şahine binmek gibi bişey.
    Bende öyle yapsam çok masraf her haftasonu gitsem 240 lira ayda 2 desek 120... Bak bu yaz Ankara'daydım uzun zaman lanet ettim gidecek yapacak hiç bşey yok diodum ne sıkıcı bi yer diye ama buraya geldim şimdi mumla arıyorum Ankara'yı

    4 yıl boyunca kırıkkaleden dönerken, en fazla 20-30 kez araçla gelmişimdir. zaten dönüşte gece 12 de otobüs yada servis olmazdı. mecburen yol otobüsleri dururdu onlarda çok para isterdi. biz 2 kişi dönerdik genelde otostopla. bence otostopla her hafta sonu gelebilirsin




  • 1 sene sonraki halim. Yapma joe, yapma böyle şeyler, içim kararıyor. Yurtta odada tek başıma kalıyorum, böyle olmasını ben istedim ama evdeki gibi de olmuyor be... Ne sınıfta ne de yurtta kafa dengi adam var.(belki de vardır, kimi tanıyorum ki...) Eve dönsem ne olacak, şu üniversite sınavı muhabbeti yüzünden tüm dostlarımdan koptum, aramız çok açıldı, 1-2 kere buluşmayı denedik fakat yollarımız ayrıla çok olmuş. Tamam, tanrının yalnız adamıyız da bu nereye kadar devam edecek, hep mi tek tabanca olacağım lan. Sonunda Travis Bickle gibi çizeceğim kafayı, yarı şizofrenik piskopatın teki olacağım.

    Herneyse hocam, insan bir süre sonra her şeye alışıyor. Ben alışmaya başladım bile, bu hafta eve dönmeyi düşünmüyorum. Olmadı kütüphaneye gider, ders çalışır, kitap okurum. Ondan sonra da bir şeyler içerim belki, yapacağız artık bir şeyler. Bir hobi edinmek lazım aslında, sosyal bir aktivitede bulunmak gerek.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: gallantboy

    quote:

    Orijinalden alıntı: Michuuu

    Vallahi seni çok iyi anliyorum ve işin çok zor o ev özlemi duygusunu ilk senemde ben de çektim,suanda bir sikintim yok ama atlattik cok sukur ,hergün nasil geçecek burada bu 5yil diye düşünmekten cildiriyordum resmen Sakarya da okudugumdan haftasonlari eve gidebilme sansim vardi (Istanbul) varya o otobüse binip sakaryadan uzaklaşmanin tadi hiçbirşeyde yoktu,ama pazar aksamlari da saat 22.00 de otobüse binip Sakaryaya gitmek ve kaldigim yurda gitmek benim için ölüm gibi geliyordu kafami yastiga koyuyordum sikinti ve stressden uyuyamiyordum evi düşünüp duruyordum ,gidip 800-900tl ye karin tokluguna calissam bana yeter ne işim var okumakta diyordum ama öyle yada böyle zaman su gibi akip gidiyor baksana ben bunu anladim ve ne gibi bir kötü olay yaşasamda bunu düşünüyorum bu sikintim da geçer bi vakit sonra nasilsa ve başka sikinti başlar diye, ama öyle kişilerde var ki tabi üniversitedeki ortamını o kadar seviyor ki bayramlarda bile gitmiyor yani,

    Bizim yapabilecegimiz birşey yok maalesef ama zaman çok cabuk geçiyor derslerine calis eğer ki çok fazla özlüyorsan evini, git bi yemek ye sonra annen ile bir telefon görüşmesi yap muhtemelen kendine gelirsin :))

    Ama hakikaten o özlem duygusu çok rezil birşeymiş ya,inşallah seninki de geçer gerçekten zor bir durum ya ,üzüldüm senin adina yaşayan bilir duyguyu

    Normalde sabırlı biriyim sınıra kadar zorlarım ama burda 1 günüm bile cehennem gibi şehir için demiyorum aklım sürekli yaşadığım yerde ayda 2 kere gitsem o da ayrı masraf tedavi olmam gerek burda yeterli olanak ve zaman yok vs vs bir sürü sıkıntı... Belki doğrui, zaman cabuk geçiyor ,ama bu geçiş dönemini nasıl atlatacağım bilmiyorum dostum sağol değerli yorumun için...

    aynı benim Sakarya'daki ilk halim senin sorununun tek çözümü zaman,zamanla bir şekilde alışacaksın zaten sıkma tatlı canını ,hatta tavsiyem şimdiden kurban bayramında olacak tatili düşünmeye başla rahatlatır seni muhtemelen , ekimin 15 idi yanlış hatırlamıyorsam :),Allah kolaylık versin




  • quote:

    Orijinalden alıntı: ^rof

    1 sene sonraki halim. Yapma joe, yapma böyle şeyler, içim kararıyor. Yurtta odada tek başıma kalıyorum, böyle olmasını ben istedim ama evdeki gibi de olmuyor be... Ne sınıfta ne de yurtta kafa dengi adam var.(belki de vardır, kimi tanıyorum ki...) Eve dönsem ne olacak, şu üniversite sınavı muhabbeti yüzünden tüm dostlarımdan koptum, aramız çok açıldı, 1-2 kere buluşmayı denedik fakat yollarımız ayrıla çok olmuş. Tamam, tanrının yalnız adamıyız da bu nereye kadar devam edecek, hep mi tek tabanca olacağım lan. Sonunda Travis Bickle gibi çizeceğim kafayı, yarı şizofrenik piskopatın teki olacağım.

    Herneyse hocam, insan bir süre sonra her şeye alışıyor. Ben alışmaya başladım bile, bu hafta eve dönmeyi düşünmüyorum. Olmadı kütüphaneye gider, ders çalışır, kitap okurum. Ondan sonra da bir şeyler içerim belki, yapacağız artık bir şeyler. Bir hobi edinmek lazım aslında, sosyal bir aktivitede bulunmak gerek.

    Gün geçtikçe azaldı biraz endişelerim alışmaya çalışıyorum ailemin gözünden düşmemek onların yüzünü kara cıkarmamak için dayanmaya çalışıyorum pamukkale kamil koç filan yer bakıyorum can sıkıntısından onla idare etcem artık :)


    quote:

    Orijinalden alıntı: PAN-TURK

    bence otostopla her hafta sonu gelebilirsin.



    Hocam o çok tehlikeli iş ya :) Zonguldak Ankara yolu zifiri karanlık zaten karanlık vadilerin arasından geçiyoruz ne olacağı belli olmaz:)

    quote:

    Orijinalden alıntı: Michuuu
    aynı benim Sakarya'daki ilk halim senin sorununun tek çözümü zaman,zamanla bir şekilde alışacaksın zaten sıkma tatlı canını ,hatta tavsiyem şimdiden kurban bayramında olacak tatili düşünmeye başla rahatlatır seni muhtemelen , ekimin 15 idi yanlış hatırlamıyorsam :),Allah kolaylık versin


    Sağol Michuuu zaten elim takvimde geziyorum pamukkale kamil koç filan yer bakıyorum ne zaman erken gidebilirim diye :) Sağolasın...




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.