Şimdi Ara

Boşanan aile çocuğu olmak.. ve dahası

Bu Konudaki Kullanıcılar:
5 Misafir (1 Mobil) - 4 Masaüstü1 Mobil
5 sn
20
Cevap
3
Favori
1.414
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • En kötü durumlar arasında sayılabilir belki, genelde düşman olan anne baba arasında kalmak. hep bir şekilde yarım hissetmek.

    Hele ki boşanma dönemi benim gibi ergenliğin başlangıç ve bitiş dönemine denk geldiyse, yıllar boyu sürebilen bir depresyon süreci yaratabiliyor. Buraya kadar sanırım her parçalanmış aile çocuğu aynı hisseder. ama istisnalar var, ben ve kardeşimin yaşadıkları gibi.

    tam 6 sene sürdü boşanmaları, başladığında 12 yaşında bir çocukken bittiğinde 18 yaşında bir delikanlı oluvermiştim. o 6 sene içerisinde gördüklerim beni daha mı hızlı büyütmüştü ne ? İlk duyduğumda nasıl afalladığımı, neler hissettiğimi anlatamam, annem demişti bana 'oğlum babanın hayatında birisi var ' olamazdı ki böyle bir şey , yapmazdı ki benim babam. annem yalan söylüyordu, olmazdı. Sonra kim olduğunu öğrendim ' sekreteri '. Zamanla içime bir şüphe doğmuştu,
    acaba olabilir miydi ? ufak tefek ip uçları yakalamıştım ama, kesin değildi hiçbiri. böyle yaklaşık 2 yıl geçirdim. her yıl babama olan güvenim biraz daha sarsıldı. Garip anam, ne uğraştı o dönemde. Namlunun ucunda buldu kendini bir an, silah çeken babamdı. o gün ben babama olan güvenimi kaybettim ya zaten. Nasıl bir adam çocuklarının annesine silah çekerdi ? Evi terk ettik, ama bir elim sürekli oradaydı, mahalle arkadaşları, komşular sürekli arıyor, soruyordum. En sonunda eve geldiğini görmüşler ya zaten. Kurana el bastı yemin etti, herkesin içerisinde, herkes inandı da bir ben inanmadım o gün, inanmak istedim de olmadı , boşanma davasında bunu söyledim diye babam bana yalancı dedi gerçi ama, bakın ne oldu sonrasında.

    Yıl oldu 2008, Temmuz ayı sıcak bir yaz günü. Mahkemedeyiz küçük kardeşimle, benim söylediklerimin aynını oda söyledi, boşandılar. Dünyalar zengini babam mal kaçırmanın derdine düştü ya, hemde annemin parasıyla kurduğu şirketten kazandığı parayla aldığı malları. Kaçırdı en nihayetinde, dağın başında taşlık bir arsa ile bir ev verdi, o servetinden. eyvallah zaten para değildi ki derdimiz. özel okula göndermişti kardeşimi de beni de. o kısmı da ele alacağım.

    boşanmanın üzerinden 1 yıl geçmişti, yine sıcak bir günün gecesi, bahçeye gitmiş, dönüyorduk. Ben evleniyorum dedi, iyi tamam ama ismi duyana kadar bekleyin. kim ? tabii ki sekreteri. Adı çıkmış ya, sebebi bahanesi oymuş. yemedim, kimse yemedi, yemiş gibi yaptılar. kurana el bastığında inananların içi cız etti ama, artık o sapağı kaçırdık. 2 ay falan sonra düğün yaptı, ev düzüldü görseniz. beni bile çağırdı kardeşimle. gittik ama duramadım ki. Bir halam var, köyde. onun ağladığını gördüm bize bakıp. zaten bir onu severim ya ailede, oda köyde haberi yok hiçbir şeyden. Çıktım dışarı yürümeye başladım, bağırdım çağırdım ama artık hiçbirşey değişmezdi ki. Babam bırakıp gitmişti bizi temelli. ulan zaten azcık güvenim vardı o da kayboldu gitti.

    Gel zaman git zaman okulla ilgili sıkıntı yaşadım, şehir dışına yollamamak için bana okul beğenmişlerdi ya yeni karısıyla , hiç sevememiştim okulu. zaten annem tek başına yetemiyordu 3 kuruş emekli maaşıyla. borç çoğaldıkça çoğaldı, yapacak birşey yok bırakmak zorunda kaldım üniversiteyi. bırakıp çalışmaktı niyetim. babam ona da engel oldu, yanına aldı. annem de istedi önceleri babamın yanında olmamı. gittim neyse, gittim de, karısının üç kardeşi de orada çalışıyor ya. istemediler beni, ne oyunlar döndü üzerimde bilseniz, Babam da onlardan taraf olunca panayır yeri gibi oldu hayatım. çıktım başka işler buldum çalışırken yine rahat bırakmadı. yanına aldı yine aynı durumları yaşadım. şu an hâlâ babamın yanında çalışıyorum, boşanmadan dolayı yaşadığım ruhsal çöküntüyü yaşarken, birde şu durumlarla uğraşmak zorundayım ya anlatamam halimi. gerginim, sinirliyim, dengesizim. öfke kontrolüm yok. sırf bu yüzden kız arkadaşlarımdan ayrılmak zorunda kalıyorum onlara zarar vermemek için. kendi kendime düşünürken bir anda karamsarlığa kapılıyorum, içime doluyor sıkıntı, aşamıyorum bazı şeyleri. şirket içerisinde o kadar tahammülsüzüm ki o şerefsiz üç adamın sesini duymak bile beni katil edebilir.

    Ha birde, ikide birde bırakıp gittiğim için babam işle ilgili bana güvenemiyormuş, öyle diyor. Yahu o bizi bırakıp gitti, hiç sormadı ki ben ona güveniyor muyum ? Sen ki bizi bir başımıza bırakıp gittiğinde hiç düşündün mü be adam ?

    Defalarca gittim psikologa, hepsi de aynı şeyi söylüyor ' sen oradan, o insanlardan uzaklaşmadan iyileşemezsin'

    Artık düzelmek istiyorum, korkuyorum kendime yada birilerine zarar vermekten, inanın bana hiç olmadık bir duruma sinirlenip, olmadık işler yapabiliyorum.







  • Benim durumda tam tersi hocam annemin kardeşleri babama bıçak çekti 2 yıl evvel, dayımları hiç parasız kendi dükkanına yarı yarıya ortak etti işleri olsun diye ama onlar işe gelmedi içki, uyusturucu maddeler kullandılar dükkanın borcu olduğu yerde kaldı babam 5 yıl boyunca böyle sıkıntı içinde devam etti ruhsal çöküntüye girdi. Annemde sürekli babamı koseye sıkıstırıyor bişeyler istiyordu her neyse en son olay annem kendine ev almasını istedi babamdan, lakin babam maddi durumumuz suan el vermiyor dediğinde senin dükkanın var paranda var alıcaksın deyip durdu. Babam bizim için gitti calıstı durdu sabahtan gidip geceye kadar kendi dukkanında çalışıyordu. En sonunda babam bi şekilde dayımları ortaklıktan cıkardı üstüne birde fazla fazla gitmeleri için para verdi yolladı ama anneme yinede yaranamadı. Babamla hep tartısmaya girdi sen kardeşlerimi nasıl çıkartırsın diye. Ona rağmen babam bi o kadar daha borca girmişken annemin istediği şeyleri alıyordu elinden geldiğince nerdeyse evi yeniden dizdi 2 haftada. sonrasındamı ne oldu annem evi terk etti ve babasının kardeşlerinin yanına gitti. Babam hem anneme hem dayıma yaptığı iyilikleri kendi kardeşlerine yapmamıştır su güne kadar lakin değerini bilmiyor insanlar. Ben dahil 4 kardeşim ve suan yasım 19. Halen ilk günki gibi karamsırlaga baglıyorum bagzen annemle konusmuyorum ve gorusmuyorum . Dayımların o serefsizlerin yüzüne bile bakmıyorum zaten.
    Her neyse yani diyeceğim su ki ne olursan ol sen bunları yapma başkasına yaşatma. Elinde sonunda ahirette sorulacak bunların hesabı. Allah korkusuda olmasa gider şu serefsizleri vurur gebertirimde işte ...
    Sana tavsiyem bütün kötü alışkanlıkların var ıse hepsini bırak, bırakamam deme sakın o zaman bırakamazsın. Ben 3 yıldır bu durumdan sigara içiyordum. Kendimi bi köşeye kapatıp ağladıgım oldu. Ama şimdi kafam yerine gelmeye başladı. 3 günlük dünya zaten olmuş geçmiş olaylar için kendini daha fazla yıpratma. Kafanı topla bi psikolog a git tekrar . Tavsiyelere uy . Elinden geldiğince iyi birisi olmaya çalış. Etrafındakilere yardım et güler yüzlü ol. Sevmediğin insanların yanında zorla durma . Kısaca diyeceklerim bu kadar .
    Allah yardımcın olsun, inşallah düzelir duyguların .




  • Allah yardımcın olsun.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-2BAE0C551 -- 20 Ocak 2016; 12:09:28 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bence hayatına babanı hayatından çıkarmak la başlamalısın. Çünkü sürekli zarar verir böyle sana. Çıkar onu. O bıraktı seni sende bırak onu. Öldü de babam. Ve tek başına olmanın verdiği yğkle güçlü bi şekilde savaş

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ne desem bilemedim...

    Baban bela tip degilse, cikar hayatindan, bir yandan oku bir yandan calis.

    Bilmiyorum, ben olsam oyle yapardim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Kaptân-ı Cihan K kullanıcısına yanıt
    kız mevzusu olsa burası yorumlarla dolar, insanların sıkıntılarının nelerden oluştuğu belli oluyor.
    Görünüşe göre büyük acılar çekmişsin ve hala çekmeye devam ediyorsun. Bunu kabullensen de, görmezden gelsen de ne yazık ki 6 senelik gençliğinde baban seni acıya boğmuş. Babanın şuanda sana yaşattıklarıyla psikolojini düzeltemezsin, psikoloklar doğru söylemiş. Bu olan olaylardan sonra 3 seçeneğin var
    1. yaşamına bu şekilde devam etmek ve daha da depresyona girmek hatta belki en sonunda intihar etmek.
    2. babanı karşına alıp konuşmak ve sorunlarını çözmek için çabalamak.
    3. özür dileyerek söylüyorum o h*yvan babanı vurmak veya hayatını karartacak şekilde yaralamak. sonrasında 6 senelik geçmişinin ve bundan sonraki geleceğinin intikamını (özür dileyerek söylüyorum) o yuva yıkan f***şeden almak . bunları yaparken de karşına kim çıkarsa (yuva yıkanın kardeşleri gibi) ezip geçmek. bu sefer hapis yatma tehliken var ama pişman olur musun bilmiyorum. babana karşı hala merhametin varsa belki onun için pişman olursun, eğer merhametin kaldıysa babanı es geç.

    1. ve 3.'nün sonu zaten ortada. intihar etmek veya hapis yatmak istemiyorsan 2.'ye yönel
    eğer babanla konuşurken kendine veya birilerine zarar vermekten korkarsan, konuşmazsan verebileceğin zararları gözden geçir.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Z-SABER -- 21 Ocak 2016; 1:42:04 >




  • ben annem olacak kadinin babami aldatisini bizzat gördüm bu olayi burayada yazdim daha sonra babamda öğrendi ikisininde birsuru sucu var ve annem veya babam olarak gordugum söylenemez resmiyette öyle ama onlarin cocugu olmaktan utaniyorum kendimi bildim bileli kavgalarini gördüm disarida millettin icinde kavga ederken ben rezil olmus sekilde onlara bakiyordum herkes acinasi sekilde bakiyordu ve ben bunlari küçüklükten beridir yasiyorum bunlarin üstüne ailemin diger hatalarinida eklersem ne tur özgüven eksikliği yasadigimi anlarsiniz ayrica ailem beni yarim yamalak buyuttu onlarla yasadigim zamanlarda da kavga ettiler zaten onlar sayesinde asla sevilmeyecegimi sevilemeyecegimi düşünüyorum özgüvenim cok düşük ama en cok koyan sey sevilmeyecegimi düşünmem icten ice bitiriyor beni

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ver yolu gitsin babana

    Hayırsız o adam dostum kes iletişimi artık hayatın zorluklarıyla yüzleş
  • Valla en iyisi benim be hacı umursamamak... Ailem ilk açıkladıkların da üzülmüştüm ama sonra takmamıştım. Şimdide takmıyorum. Sana tavsiyem babana atarı koy git annenin yanına yerleşip çalış.

    Edit:İmla



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi akif1 -- 21 Ocak 2016; 12:47:18 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: akif1

    Valla en iyisi benim be hacı umursamamak... Ailem şlk açıkladıkşarın da üzülmüştüm ama sonra takmamıştım. Şimdide takmıyorum. Sana tavsiyem babana atarı koy git annenin yanına yerleşip çalış.

    Öyle hocam ama özelde çalışmak da zor be

    Kendini sevdirmen lazım müdüre falan

    Devlete atmak lazım kapağı ben annemin yanına da gidemem başkasıyla evli durumları da o kadar iyi değil

    Gerçi durumları iyi olsa da gitmem ben kimsenin yanına akrabalarda dahil buna

    Benim hakkımda "Buda bizde oturuyor işte sevap işliyoruz önüne yemek koyuyoruz" demelerini istemem,özgürlüğümü kimsenin eline vermem.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Sahruh23 -- 21 Ocak 2016; 11:50:26 >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Buhtunnasr

    quote:

    Orijinalden alıntı: akif1

    Valla en iyisi benim be hacı umursamamak... Ailem şlk açıkladıkşarın da üzülmüştüm ama sonra takmamıştım. Şimdide takmıyorum. Sana tavsiyem babana atarı koy git annenin yanına yerleşip çalış.

    Öyle hocam ama özelde çalışmak da zor be

    Kendini sevdirmen lazım müdüre falan

    Devlete atmak lazım kapağı ben annemin yanına da gidemem başkasıyla evli durumları da o kadar iyi değil

    Gerçi durumları iyi olsa da gitmem ben kimsenin yanına akrabalarda dahil buna

    Benim hakkımda "Buda bizde oturuyor işte sevap işliyoruz önüne yemek koyuyoruz" demelerini istemem,özgürlüğümü kimsenin eline vermem.



    Hayat bu iniş ve çıkışları illaki olacaktır. Şimdi senin yapman gereken durumları iyi bir analiz edip bir yerde çalışmak. İstersen amelelik yap yeter ki başın dik olsun da insanlar arkandan konuşmasın. Tabii bu gururlu bir insan davranışıdır seni bilemem.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Z-SABER

    kız mevzusu olsa burası yorumlarla dolar, insanların sıkıntılarının nelerden oluştuğu belli oluyor.
    Görünüşe göre büyük acılar çekmişsin ve hala çekmeye devam ediyorsun. Bunu kabullensen de, görmezden gelsen de ne yazık ki 6 senelik gençliğinde baban seni acıya boğmuş. Babanın şuanda sana yaşattıklarıyla psikolojini düzeltemezsin, psikoloklar doğru söylemiş. Bu olan olaylardan sonra 3 seçeneğin var
    1. yaşamına bu şekilde devam etmek ve daha da depresyona girmek hatta belki en sonunda intihar etmek.
    2. babanı karşına alıp konuşmak ve sorunlarını çözmek için çabalamak.
    3. özür dileyerek söylüyorum o h*yvan babanı vurmak veya hayatını karartacak şekilde yaralamak. sonrasında 6 senelik geçmişinin ve bundan sonraki geleceğinin intikamını (özür dileyerek söylüyorum) o yuva yıkan f***şeden almak . bunları yaparken de karşına kim çıkarsa (yuva yıkanın kardeşleri gibi) ezip geçmek. bu sefer hapis yatma tehliken var ama pişman olur musun bilmiyorum. babana karşı hala merhametin varsa belki onun için pişman olursun, eğer merhametin kaldıysa babanı es geç.

    1. ve 3.'nün sonu zaten ortada. intihar etmek veya hapis yatmak istemiyorsan 2.'ye yönel
    eğer babanla konuşurken kendine veya birilerine zarar vermekten korkarsan, konuşmazsan verebileceğin zararları gözden geçir.

    Yaşamayan bilmez ki, insanın başına gelmeyince önemsemez, nasıl olsa olmaz der böyle durumları.
    Yaşayanlar da başkası yaşamasın diye düşünür, çünkü anlaşılmasa da insanı içten içe bir buhran durumuna sokabilen, virüs gibi vücuda yayılabilen bir olaydır ki, çok can sıkıcıdır.


    Ayrılmak bağları koparmak gerekiyor, amacım da bu, ama maalesef ekonomik şartlar henüz oluşmadı.




  • Hiç bilmiyorum bu durumları ama hocam hiç mi sesi çıkmaz insanın? Ergenlik enerji dolu kıpır kıpır bütün olaylarda sesinizi çıkarmamanız nasıl oldu ? Allah sabır versin yerinde olsaydım babamın önüne çıkar açık açık derdim babam değilsin bundan sonra diye. Bir daha da bakmazdım suratına baba olarak da görmezdim.

    Ya da vize pasaport italyaya akşam 10'da uçak bileti alırdım. Akşam 8'de de babamı o karıyı ve kardeşlerini aynı dairede vururdum ( ayarlardım bir şekilde mutlaka ) vurduğum gibi de taksiyle havalimanına oradan da göçmen bir şekilde italya yaşamı. Suçlu iadesi yok en azından.
    Hiç olmadı kendi kafama sıkar ben de giderdim
  • Bazıları hayata1-0 geride basliyor ne yazikki allahu sabir versin kardeşim

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Günlerce süren bunalımın sonunda karar verdim nihayet, Bugün ayrılıyorum , İdeallerim, hayallerim ve huzurum için doğru bir adım attığıma emin olarak. Konunun iç yüzünü bilmeyen insanların babanın yanı rahattır, rahat battı gibi cümleleri artık sıkmıyor canımı. Her gün gördüğüm yüzler bana yaşadığım kötü günleri hatırlatmayacak, her gün daha bir içten dile getirmeyeceğim babama duyduğum nefreti. Neler yaşamışım ben, neleri almışım omzuma, nasıl bir karar ki bu bir anda bütün o yükleri aldı omzumdan.

    Rabbim her insanı huzura ulaştırsın.

    ve son olarak arkadaşlar, Aileniz herşeyiniz, ona sahip çıkın.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Kaptân-ı Cihan

    Günlerce süren bunalımın sonunda karar verdim nihayet, Bugün ayrılıyorum , İdeallerim, hayallerim ve huzurum için doğru bir adım attığıma emin olarak. Konunun iç yüzünü bilmeyen insanların babanın yanı rahattır, rahat battı gibi cümleleri artık sıkmıyor canımı. Her gün gördüğüm yüzler bana yaşadığım kötü günleri hatırlatmayacak, her gün daha bir içten dile getirmeyeceğim babama duyduğum nefreti. Neler yaşamışım ben, neleri almışım omzuma, nasıl bir karar ki bu bir anda bütün o yükleri aldı omzumdan.

    Rabbim her insanı huzura ulaştırsın.

    ve son olarak arkadaşlar, Aileniz herşeyiniz, ona sahip çıkın.








    en doğrusunu yapmışsın hocam. ben konuyu şimdi gördüm. diyorum ki en iyi çözüm babanın yanından uzaklaşman. parası yerin dibine batsın. evladına güvenmeyen babayla işin olmasın. başka türlü de toparlanamazsın zaten. benim babamda boşandı. başka kadınlarla alem yaptı. başka bir kadınla evli şimdi. çocukken çok küçümserdi. başkalarının yanında aşağılardı. şimdi ankarada yeni karısıyla oturuyor. bende istanbuldayım. kafam rahat. 3 yılda 1 yanına gidiyor 2 gün kalıp dönüyorum.




  • Kiside bitiyor olay.

    Cogu arkadasimin anne babasi ayri. Hic de aglayip sizladiklarini, psikolojilerinin bozulduklarini gormedim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • K.B.V. kullanıcısına yanıt
    Maddi sıkıntı yasamadıklarındandir

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Baba figürü olabilecek birisi var mı? (amca dayı vs)

    Boşanan kişilerin çocuklarında, özellikle de erkekse, yaşanan en büyük sorun bu, boşanma sonrası garanti anneye veriliyorsun, babana verilmen için anne kişisinin baya yoldan çıkmış olması gerek bilmem anlatabildim mi

    Baba figürü olmayan bir evladın nasıl gerçek bir erkek olması gerektiğini öğrenmesi çok zor olacak, onun dışında insanlara pek güvenememeye başlayacak, aynı kanı taşıdığın kişiden bunları görüyorsan diğer insanlar neler yapabilir di mi?

    Baba figürüne çok ihtiyacımız var. Bizi koruyup kollayan, yönlendiren, kendimizi nasıl korumamız gerektiğini öğreten, kadınlara nasıl davranmamız gerektiğini dolaylı da olsa gösteren ve nasıl gerçek bir erkek olmamız gerektiğini öğreten birine.


    Kişilik falan diyen olursa yaw he he de geç, sahip olduğumuz kişiliğin temel kaynağı aile değil mi? Aile (özellikle erkek evlat için bir baba figürü, kız evlat için baba eksikliği o kadar derinden vurmaz) olmadan nasıl güçlü bir kişi sahibi olabileceksin? Pek mantıklı değil, böyle diyenlerin de ailesinde o tarz sorunlar yoktur, onların dediğiyle "aynısı kaynımda da var" arasında pek bir fark olduğunu sanmıyorum.

    Gözünü korkutmak istemiyorum ama gerçekler bunlar :/



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Mr. Punk -- 8 Şubat 2016; 22:40:02 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.