asosyalim kaç senedir doğru dürüst dışarı çıkmışlığım yoktur iletişimim zayıflamış kabul ediyorum ama ailem sürekli git çarşıya git dışarıda takıl bi bahaneyle beni evden göndermenin peşindeler arkadaşlarım var ama hiçbiriyle samimi değilim ama şunun farkındayım onlar ne kadar git çık gez insanlarla iletişim kur derse o kadar konuşmalarda afallıyorum saçma sapan konuşuyorum hal ve hareketler birbirine karışıyor dayım falan olsun yani ne bileyim onların karşısında sanki salakmışım gibi hissediyorum bi sinemaya bi lokantaya hatta markette kimle iletişim kuracağım afallayacam birazdan rezil olacam gibi şeyler aklıma geliyor.sinemaya gidersem nasıl bilet alacam etraftakiler sanki rezil olayım diye beni bekliyorlar gibi yine parayı önce mi vereyim sonra mı muhabbeti bu durum çoğu yerede kafama takılıyor bazı esnafçılar yüzünden psikolojim bozuldu tersleyenler özellikle..kendimi bazen zeki bazen aptal görüyorum başarısızlıklarım var ve bunda sosyal hayatımın eksikliği çok ne yapacağım bilemedim samimi bulduğum dh ailesine içimi döktüm aranızda benim gibi olan var mı
kendini umursama ve düşünme hata yapmak sorun olmasın