Aşırı asosyal'e meslek önerisi.. (6. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: laair24426

tipim ve dolayısıyla özgüvenim sıfırın altında beyler... adeta bir hayalet gibi, bedeninden çekilmiş, hissizleşmiş bir ruh gibi yaşıyorum..

fen lisesindeyim, derslerim aşırı derecede iyi. 11.sınıf olmama rağmen bu seneki ygs'de 138 net yaptım mesela. maddi durumumuz da iyi. ama çok dua etmişimdir allah'a "para pul istemiyorum, sağlık istemiyorum, hiçbir şey istemiyorum sadece sevilecek bir tip ver " diye.

gerçekten evde ve okulda zor günler geçiriyorum..

tamamen yapayalnız, zor... ve acı günler..

ciddi anlamda sıyırdım..

muhabbetsizlikten ve karamsarlıktan kafayı yemek üzereyim.. sınıfa giriyorum..kapı önünde lak lak eden grubun önünden geçiyorum sanki yokmuşum gibi..kimse fark etmiyor.... yanından geçtiğim insanların yüzlerine bakıyorum... beni gören yok... sırasının yanından geçtiğim insanlar, beni umursamıyorlar bile... bir kaç adım daha... gözlerim sınıfı taraya taraya... göz göze geldiğim herkes, ama herkes, neredeyse tepkisiz, başka yöne çeviriyor bakışlarını...

orada olduğuma, yaşadığıma..bir varlığa sahip olduğuma dair, en ufak bir kanıt bile yok beyler?? yoktum ben?..ölüydüm?..ya da gördüğüm tüm bu insanlar yoktu aslında, hepsi benim sanrılarımdan ibaretti..

gidip en tepedeki sıraya yalnız başıma çöküyorum..oturuyorum..izliyorum.

ne yapayım sonra açıp test kitaplarına gömülüyorum.. gömülüş o gömülüş, okul çıkışına kadar kalkmıyorum neredeyse..

sanki beni hocalar bile görmüyor.. derste açıp telefondan kulaklıkla müzik dinliyorum.. hiç bir hoca da bakıp "oğlum dersi dinle" demiyor..sınıftaki diğer çocuklara zorla not aldıran hocalar benim yanımdan geçerken önümde başka dersin test kitabını görmesine rağmen dönüp de "dersle ilgilen" demiyor... eminim dersime girenlerin %90'ı ismimi bilmiyordur..

ailem: allah kimsenin başına böyle anne baba vermesin.. bu kadar asosyal olmamın sebebi belki de onlar. bana küçükken neler yaptıklarını, nasıl birileri olduğunu anlatmak bile istemiyorum.. b.k gibi paraları var ama yol parasından başka harçlık alamıyorum.. "yol param yok okula gitmiyorum o zaman" demesem onu bile vermeyecekler.. galiba onlar da beni tipimden dolayı sevmiyor..

neyse daha fazla uzatmayayım arkadaşlar. durum bu..

bana kolayca işe girebileceğim bir meslek önermenizi istiyorum.. mümkünse grupla çalışılan bir iş olmasın.. parası da geçinebilecek kadar olsun yeter.. tıp falan demeyin, yapamam hastalara laf anlatamam.. mühendislik derseniz de boğaz içinden çıksam bile iş bulabileceğimi sanmıyorum..

yalnız yaşamaya alışmış biriyim.. zaten kalabalık ortamlara girdiğimde yürümekte bile zorlanıyorum, kontrolümü kaybediyorum, acayip kasıyorum..

dershane dönüşü kimse görmesin diye hep yolumu uzatıyorum..

her gün dua ediyorum allah'a beni yanına alması için ama olmuyor işte.. ömür boyu yalnız yaşayabilirim heralde artık ne yapalım..

quote:

Orijinalden alıntı: haciragipdayi

quote: Orijinalden alıntı: FunkyCJ quote: Orijinalden alıntı: haciragipdayi Ne tur muzik dinledigini soylermisin sakincasi yoksa tabi ? halil sezai :D

Ya halil sezai falan dinlemem pek fakat bos zamanlarinda muzik dinledigini söylemişsin dinledigin muzigin ruh halinle inanilmaz alakasi var psikolojin bozuk bence iyice bozuyorsun neseli seyler dinleyebilirsin ac/dc sarkilari guzeldir mesela bunun haricinde guns n roses - paradise city,welcome to the jungle , sweet child o mine falan dinleyebilirsin halil sezaiden sonra bunlari dinlediginde kultur şoku yasamazsin umarim

quote:

Orijinalden alıntı: laair24426

tipim ve dolayısıyla özgüvenim sıfırın altında beyler... adeta bir hayalet gibi, bedeninden çekilmiş, hissizleşmiş bir ruh gibi yaşıyorum..

fen lisesindeyim, derslerim aşırı derecede iyi. 11.sınıf olmama rağmen bu seneki ygs'de 138 net yaptım mesela. maddi durumumuz da iyi. ama çok dua etmişimdir allah'a "para pul istemiyorum, sağlık istemiyorum, hiçbir şey istemiyorum sadece sevilecek bir tip ver " diye.

gerçekten evde ve okulda zor günler geçiriyorum..

tamamen yapayalnız, zor... ve acı günler..

ciddi anlamda sıyırdım..

muhabbetsizlikten ve karamsarlıktan kafayı yemek üzereyim.. sınıfa giriyorum..kapı önünde lak lak eden grubun önünden geçiyorum sanki yokmuşum gibi..kimse fark etmiyor.... yanından geçtiğim insanların yüzlerine bakıyorum... beni gören yok... sırasının yanından geçtiğim insanlar, beni umursamıyorlar bile... bir kaç adım daha... gözlerim sınıfı taraya taraya... göz göze geldiğim herkes, ama herkes, neredeyse tepkisiz, başka yöne çeviriyor bakışlarını...

orada olduğuma, yaşadığıma..bir varlığa sahip olduğuma dair, en ufak bir kanıt bile yok beyler?? yoktum ben?..ölüydüm?..ya da gördüğüm tüm bu insanlar yoktu aslında, hepsi benim sanrılarımdan ibaretti..

gidip en tepedeki sıraya yalnız başıma çöküyorum..oturuyorum..izliyorum.

ne yapayım sonra açıp test kitaplarına gömülüyorum.. gömülüş o gömülüş, okul çıkışına kadar kalkmıyorum neredeyse..

sanki beni hocalar bile görmüyor.. derste açıp telefondan kulaklıkla müzik dinliyorum.. hiç bir hoca da bakıp "oğlum dersi dinle" demiyor..sınıftaki diğer çocuklara zorla not aldıran hocalar benim yanımdan geçerken önümde başka dersin test kitabını görmesine rağmen dönüp de "dersle ilgilen" demiyor... eminim dersime girenlerin %90'ı ismimi bilmiyordur..

ailem: allah kimsenin başına böyle anne baba vermesin.. bu kadar asosyal olmamın sebebi belki de onlar. bana küçükken neler yaptıklarını, nasıl birileri olduğunu anlatmak bile istemiyorum.. b.k gibi paraları var ama yol parasından başka harçlık alamıyorum.. "yol param yok okula gitmiyorum o zaman" demesem onu bile vermeyecekler.. galiba onlar da beni tipimden dolayı sevmiyor..

neyse daha fazla uzatmayayım arkadaşlar. durum bu..

bana kolayca işe girebileceğim bir meslek önermenizi istiyorum.. mümkünse grupla çalışılan bir iş olmasın.. parası da geçinebilecek kadar olsun yeter.. tıp falan demeyin, yapamam hastalara laf anlatamam.. mühendislik derseniz de boğaz içinden çıksam bile iş bulabileceğimi sanmıyorum..

yalnız yaşamaya alışmış biriyim.. zaten kalabalık ortamlara girdiğimde yürümekte bile zorlanıyorum, kontrolümü kaybediyorum, acayip kasıyorum..

dershane dönüşü kimse görmesin diye hep yolumu uzatıyorum..

her gün dua ediyorum allah'a beni yanına alması için ama olmuyor işte.. ömür boyu yalnız yaşayabilirim heralde artık ne yapalım..

quote:

Orijinalden alıntı: Dennisx

Bak sana benden tavsiye ama vereceğim tavsiyeyi ciddiye alacaksın.Ben daha hazırlıkta okuyorum sınıfımda senin gibi(öss de derce yapmış) elemanlar var.Gözlemlerim ise hepsinin birer ot olduğu yönünde yani sosyal yönden problemli oluyorlar ve kimse iplemiyor bunları.Bak ailen para vermiyor olabilir ama sebebi senin derslerindir,öss yi geç bak bakalım o para muslukları nasıl açılıyor.Sen ders çalışmana devam et ama hayvani derecede kas ilk 100 girmeye bakacaksın.Sınava kadar sabredeceksin.İlk 100 içinde olursan ve Bilkent'i tercih edersen 850 devlet bursu+500 bilkent bursu ailende 750 lira verse yada altına araba çekse,üni de kralsın sana bunu söyleyeyim.Aylık 1500 gelirin olacak + altında araban olursa sırtın yere gelmez.Sınav bitince de Body'e yazılırsın,1-2 sene bırakmadan devam edersen iyi derecede bir vücudun olur,kasların belirginleşir,iyi bir vücuda sahip olursun.Bunun yanında yüzme vs sporlarla uğraşabilir,sinemaya giderek,sürekli kitap okuyarak ciddi bir bilgi birikimi edinebilir veya herhangi bir enstrümanı çalabilirsin.Biraz da derslerine ağırlık verirsen emin ol hayatta çok başarılı bir insan olursun.

Ha dersen ki ben senin tavsiyene uymayacam.Asosyal olarak gidersin iyi bir üni'ye,sağlam bir eğitim alırsın ama sosyal yönden özürlü olduğun için kimse seni iplemez,mühendis olarak vs bir işe girer ölene kadar 2-3 bin lira ile çalışırsın.Bu arada paran olduğu için açık gözün biri seni kapar evlenirsiniz,tüm paranı sömürür sende evde oturup çocuk bakarsın ve emekli olur ölürsün.