Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

ANZAK ASKERİ

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
8
Cevap
0
Favori
166
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Bu yaşanmış öyküyü aktaran, sayın Dr. Ömer Musoğlu 85 yaşındadır ve halen
    İstanbul Moda`da oturmaktadır.



    1957 yılında İstanbul Tıp Fakültesinden mezun olup ihtisas yapmak üzere ABD`ye
    gitmiştim. Görev yaptığım hastahanede başımdan geçen ilginç bir hadise şöyledir:

    Amerika`ya gittiğim ilk yıllar... New York`da Medical Center Hospital`da görev almıştım.
    Fakat vazifem kan almak, kan vermek, serum takmak, elektrokardiyografi çekmek gibi işler...
    Yeni gelmiş doktorlar hemen doğrudan hasta muayenesine, tedavisine verilmiyor. Diğer
    zamanlarda da laboratuarda çalışıyorum. Bir hastaya gittim. Yaşlıca bir adam, tahminen
    yetmiş beş yaşlarında. 'kan vereceğim kolunuzu açar mısınız?' dedim. Adamcağız kanserdi ve
    aynı zamanda kansızdı. Kolunu açtım, baktım pazusunda Türk Bayrağı dövmesi var. Çok ilgimi çekti,
    kendisine sormadan edemedim: 'Siz Türk müsünüz?' Kaşlarını yukarıya kaldırarak 'hayır' manasında
    bir işaret yaptı. Ama ben hala merak ediyorum.
    'Peki bu kolunuzdaki Türk Bayrağı nedir?'
    'Aldırma öylesine bir şey işte.' dedi.
    Ben yine ısrarla: 'Fakat benim için bu çok önemli, çünkü bu benim milletimin bayrağı, benim bayrağım...'
    Bu söz üzerine gözlerini açtı. Derin derin yüzüme baktı ve mırıltı halinde sordu:
    'Siz Türk müsünüz?'
    -Evet Türk`üm.
    İhtiyar gözlerime tanıdık bir göz arıyor gibi baktı. Anlatmaya başladı:
    'Yıl 1915. Çanakkale diye bir yer var Türkiye`de. Orada savaşmak üzere bütün Hıristiyan devletlerden
    asker topluyorlardı. Ben, Avustralya Anzaklarındandım. İngilizler bizi toplayıp dediler ki:
    'Barbar Türkler Hıristiyan dünyasını yakıp yıkacaklar. Bütün dünya o barbarlara karşı cephe açmış durumda.
    Birlik olup üzerlerine gideceğiz. Bu savaş çok önemlidir.'
    Biz de inandık sözlerine ve savaşmak isteyenler arasına katıldık. Beynimizi yıkayan İngilizler Türklere karşı
    topladığı askerlerin tamamını Çanakkale`ye sevk ediyormuş. Bizi gemilere doldurup Mısır`a getirdiler,
    orada birkaç ay talim gördük, sonra da bizi alıp Çanakkale`ye getirdiler. Savaşın şiddetini ben ilk orada gördüm.
    Öyle ki denize düşen gülleler suları metrelerce yukarı fışkırtıyor, gökyüzünde havai fişekler geceyi gündüze çeviriyordu.
    Her taarruzda bizden de Türklerden de yüzlerce insan hayatının baharında can veriyordu. Fakat biz hepimiz Türklerdeki
    gayret ve cesareti gördükçe şaşırıyorduk. Teknolojik yönden çok çok üstün olduğumuz gibi sayı bakımından da fazlaydık.
    Peki onlara bu cesaret ve kuvveti veren şey neydi? İlk başlarda zannediyordum ki İngilizlerin bize anlattığı gibi Türkler
    barbarlıktan böyle saldırıyorlar: Meğer bu barbarlıktan değil yüreklerindeki vatan sevgisinden kaynaklanıyormuş. Biz karaya çıktık.
    Taarruz edeceğiz, bizi püskürtüyorlar. Tekrar taarruz ediyoruz, bizi yine püskürtüyorlar. Tekrar taarruz ediyoruz... Derken
    böyle bir taarruzda başımdan yediğim bir dipçik darbesiyle kendimden geçmişim. Gözlerimi açtığımda kendimi yabancı insanların
    arasında buldum. Nasıl korktuğumu anlatamam. İngilizler bize Türkleri barbar, vahşi kimseler olarak tanıttı ya...
    Ama dikkat ettim, bana hiç de öfkeli bakmıyorlar, yaralarımı sarmışlar. İyice kendime gelince bu defa çantalarında bulunan
    yiyeceklerinden ikram ettiler bana. İyi biliyorum ki onların yiyecekleri çok çok azdı. Bu haldeyken bile kendileri yemeyip bana
    ikram ediyorlardı. Şok oldum doğrusu. Dedim ki kendi kendime: 'Bu adamlar isteseler beni şu anda öldürürler ama öldürmüyorlar,
    beni doyuruyorlar. Veyahut isteseler önceden öldürebilirlerdi. Halbuki beni cephenin gerisine götürdüler.' Biz esirlere misafir gibi
    davranıyorlardı. Bu duygularla `Yazıklar olsun bana` dedim. Böyle asil insanlarla ben niye savaşıyorum, niye savaşmaya gelmişim?
    Bu İngiliz milleti ne yalancıymış, ne kadar Türk düşmanıymış` diyerek pişman oldum. Ama bu pişmanlığım fayda etmiyor ki...
    Bu iyiliğe karşı ne yapsam diye düşündüm durdum günlerce. Nihayet bizi serbest bıraktılar. Memleketime döndüm.
    İşte memlekette Türk milletini ömür boyu unutmamak için koluma bu Türk Bayrağı dövmesini yaptırdım. Bu bayrağın esrarı bu işte.
    Benim gözlerim dolu dolu ihtiyara bakarken o devam etti: 'Talihin cilvesine bakin ki o zaman ölmek üzereyken yaralarımı iyileştirerek
    sıhhate kavuşmama çaba sarf eden Türklerdi. Şimdi de Amerika gibi bir yerde yıllar sonra yine iyileştirmeye çaba sarf eden bir Türk...
    Ne garip değil mi? Avustralya`dan Amerika`ya gelirken bir Türkle böyle karşılaşacağımı hiç tahmin etmezdim. Siz Türkler
    gerçekten çok merhametli insanlarsınız. Bizi hep kandırmışlar, buna bütün kalbimle inanıyorum.
    Bu sözlerin ardından nemli gözlerle 'Bana adınızı söyler misiniz ?' dedi. 'Ömer' cevabını verdim. Merakla tekrar sordu:
    'Peki niçin Ömer ismini vermişler sana ? '
    -Babam Müslümanların ikinci halifesinin isminden ilham alarak bana Ömer adını vermiş.
    -Senin adın Müslüman adı mı?
    Ben, 'Evet, Müslüman adı.' deyince yüzüme baktı, doğrulmak istedi. Onun yatakta oturmasına yardim ettim. Gözleri dolu doluydu.
    Yüzüme bakarak dedi ki: 'Senin adın güzelmiş. Benim adım şimdiye kadar Josef Miller şimdiden sonra 'Anzaklı Ömer' olsun.'
    'Olsun' dedim.
    -Peki hekim beni Müslüman eder misin? Müslüman olmak zor mu? Şaşırdım, nasıl da birdenbire Müslüman olmaya karar vermişti?
    Meğer o bunu hep düşünüyormuş da kimseyle konuşup soramadığı için gerçekleştirememiş.
    'Tabii' dedim. 'Müslüman olmak çok kolay.' Sonra kendisine imanın ve İslam`ın şartlarını anlattım, kabul etti. Hem Kelime-i Şehadet
    getiriyor, hem de ağlıyordu. Mırıldandı: 'Siz Müslümanlar tesbih çekersiniz, bana da bir tesbih bulsanda ben de yattığım yerden
    tesbih çekerek Tanrı`yı ansam olur mu?' Bu sözden de anladım ki dedelerimiz savaş esnasında Tanrı`yı zikretmeyi ihmal etmiyormuş.
    Sonrasında bir tesbih bularak kendisine getirdim. Hasta yatağında tesbih çekiyor, biz de tedavisiyle ilgileniyorduk.Bir gün
    yanına gittiğimde samimi bir şekilde rica etti:
    'Beni yalnız bırakma olur mu?'
    -Ne gibi Ömer amca?
    -Ara sıra gel de bana İslam`ı anlat! Sen çok güzel şeylerden bahsediyorsun. O sözleri duydukça kalbim ferahlıyor.
    O günden sonra her gün yanına gittim, bildiğim kadarıyla dinimizi anlattım. Fakat günden güne eriyip tükeniyordu.Kaç gün geçti tam
    hatırlamıyorum, hastanenin genel hoparlöründen bir anons duydum: 'Doktor Ömer, lütfen, 217 numaralı odaya gelin!'
    Hemen yukarı çıktım. Ömer amcanın odasına vardığımda gördüğüm manzara aynen şöyleydi: Sağ elinde tesbih, açık duran sol
    kolunun pazusunda dövme Türk Bayrağı, göğsünde imanıyla koskoca Anzaklı Ömer son anlarını yaşıyordu.
    Hemen başucuna oturdum, kendisine Kelime-i Şehadet söylettim, o şekilde kucağımda ruhunu teslim etti...
    Ne yalan söyleyeyim ağladım, ağladım...

    Nakleden: KKTC Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf DENKTAŞ,
    Yeniçağ Gazetesi,







  • allah seni müslüman kulları arasına kabul etsin anzaklı ömer amca
  • harbi çok duygulu.feda olsun bu vatana bu canlar
  • paylaştığın için teşekkürler...
  • Mail olarak gelmişti bu bana.Gerçekten çok güzel.Paylaşım için saol arkadaşım
  • harika
  • tüm şehitlerimizin mekanı cennet olsun.
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Zeytin Dalı operasyonunun oyunu: Afrin SİHA
    7 yıl önce açıldı
    93 Harbi (1877-1878 Osmanlı Rus Savaşı) Muhacirleri - Kars Göçmenleri
    7 yıl önce açıldı
    Askerleri mayından bu 'dört tekerlekli KİRPİ' koruyacak ( israil Turkiye )
    15 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • mükemmel bi yazı paylaştığın için saol
    anzaklı ömerinde mekanı cennet olsun...
    • 
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum