ANNENİN ERKEK ÇOCUĞU ÜZERİNDE ETKİSİ

Annem hiç yaşamadı doğdu insan yerine konulmadı hep korktu kimse onu dinlemedi sevmedi. Oda pısırık korkak bir kadın oldu ona kızamıyorum ama gerçekten ne oturup 2 kelime konuşabilirsin ne de zor zamanında bel dayayabilirsin korkak pısırık aşşağılık kompleksine sahip hastalıklar zihinsel problemler cabası. Gerçekten ona kızmıyorum onu bu hayata bu halde itenler bu hale gelmesine sebep olan ebevynlerine kızıyorum ama ya annenin yetiştirdiği erkek çocuk. Kendimden o kadar nefret ediyorum ki annemin o saçma salak komplekslerini ezikliğini kendimde hissediyorum. Kendimi ne kadar beğensem de sanki o eziklik kanıma işlemiş zaten genetik rahatsızlıkları saymıyorum onlar bana bizimkilerin mirası annenizle aranız nasıl ne hissediyorsunuz ?

Benim annemde ailesi tarafından sevilmemiş eşi tarafından sevilmemiş korkmuş itilmiş kakılmış cesareti yok.

Annem için ölürüm beni bu dünyada karşılıksız seven tek insan yaş ilerleyince bunu daha iyi anlıyor.Gençliğimde çok kavga ederdik atışırdık ama şimdi durum öyle değil.

Her pazar günümü anneme ayırırım dışarı çıkarız yemek yeriz durum müsaitse alışveriş yaparız gitmediğiniz yerleri gezeriz.

Arkasında benim olduğumu bildiği için artık daha güvende hissediyor daha cesaretli ne olursa olsun yanındayım.

Annemin bir gün olmayacağı düşüncesi bile beni mahvediyor.

Bu hayatta sırası belli olmasada ölüm diye bir gerçek var Allah tüm analara uzun sağlıklı ömürler versin benden sana tavsiye bolca vakit geçir el üstünde tut bugünler tekrar geri gelmeyecek.