Şimdi Ara

Ağır psikolojik sorunlarım var.

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
9
Cevap
0
Favori
3.132
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Öncelikle AŞIRI mükemmeliyetçi bir insanım ama öyle böyle değil aşırı derecede.Kendimi sürekli başkasıyla kıyaslarım ve kendimi ezik görürüm bazende kendimi çok yeterli görürüm ama bunu kafamın içine sokamam.Çok asosyal, ezik ve hiç saygı duyulmayan biriyim sosyal ortamlarda.

    Birde şu var bende.Başkalarının dertlerini çok takıyorum ve kendim hakkında en iyisini istiyorum.Ya şöyle olsaydı daha mı iyi olurdu, böyle olması daha mı kötü oldu gibi saçma sapan sorularla beynimi eritiyorum bütün gün.

    Son olarak aşırı sıkıcı bir insanım.Ağzım hiç laf yapmaz, insanlar benim yanımda bunalır.Psikoloğa gittim ve 5 bin tl gibi para verdim hiç bi yararı olmadı bunu millete söyleyince o 5 bin lirayla tatile gitsek seni açardım falan diyorlar.Yani insanlar eğlenceli, dışadönük böyle nasıl desem ezik değiller açıklar.Ben neden öyle değilim.Dediğim gibi takıntı gibi psikolojik sorunlarım var, üstüne birde ezik bir insanım asosyalim utangacım.Mükemmeliyetçiyim ayrıca.Psikoloğada gittim çözemiyoruz bende ki bu sorunları bana lazım olan tek şey rahatlık.Özgüven ve hayatıma biraz heyecan hepsi bu.Nasıl kazanıcam ne yapıcam kız arkadaşı bile olmayan aşırı ezik bir insanım.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • quote:

    Orijinalden alıntı: gandalff

    dostum öncelikle konuya giren arkadaşlar için şunu söyleyeyim: yavaşça nicke bakın.

    ve yanıtıma döneyim; "aşırı, ultra, megasonik, çok çok fazla" gibi abartı ifade eden kelimeler nadir kullanılmalı. bunları azaltmanın sana pek çok faydası dokunacaktır.

    neredeyse hiçbir şey mükemmel olmadığından, mükemmel, kusursuz, süper gibi uç sözcükleri kullanmayı da azaltmalısın. yalnızca bunları yapman bile sana hem psikolojik hem de fiziksel büyük rahatlık sağlayacak.

    kendine ezik deme. asosyal, ağzı laf yapmayan, saygı duyulmayan, kız arkadaşı olamayan deme. bilinçaltını bunlarla doldurup kendini böyle olmaya koşulluyorsun.

    özgüven.. özgüven kavramı insanlığı mahvetti. özgüvenin varsa yaparsın, yoksa olmaz gibi bir algı hemen herkeste içselleşmiş vaziyette. cesaret nedir biliyor musun? korkmamak değildir. herkes korkar. korkmana, istememene rağmen bilinçli olarak yapmayı tercih edip yapmandır.

    istediğin kadar özgüvenli ol, evindeki koltuğun ucunda pokemon gibi kızlar belirmez. bir kız arkadaşın olsun istiyorsan gidip bir kızla konuşacaksın. istemesen de, heyecanlansan da. tek yapacağın şey bu. özgüvenle alakası yok. diyelim ki kız sana olumsuz karşılık verdi. geri çekilip analiz ettiğinde, kaçırdığın noktaları göreceksin:

    ses tonu ve diksiyonum iyi mi? değilse nasıl iyileştirebilirim? dedin ya sen, uğraştın ya. ve ses tonunla diksiyonunu düzelttin diyelim haftalarca pratik yapıp. bu durumda sen ne oluyorsun biliyon mu? akıcı konuşan ve dinlemesi keyif veren birisi. sadece bunu yapman bile bir kızı etkileme şansını 4'e katlar. dikkatini çekerim: bunun özgüvenle alakası yok.

    zayıf veya kilolu musun? spor yapıp ideal formuna yaklaş. yine özgüvenle alakası yok. hepsi, yaptığın eylem ve seçimlerden ibaret.
    boş mu konuştuğunu düşünüyorsun? insanları gözle, kimle ne, nasıl konuşulur? bu konuda iyi insanlar neler yapıyor diye sor ve cevap bul. bulduklarını hayatına uygula.

    heyecanlı ve panik misin? bu konuda araştır, düşün. manyak gibi pratik yap insanlarla konuşarak. istemesen de, içinden gelmese de.

    şimdi ne oldu? gidip bir kızla konuştuğunda, özgüvenle hiçbir alakası olmamasına rağmen rahat, akıcı, güzel ve anlamlı konuştun. özen göstermiş olduğun görünüşün seni karşıdakine beğendirdi. tıpkı senin onu beğenmen gibi.

    hayatın her alanında bu böyle. özgüvenmiş, canım istemiyormuş, yapamıyorummuş, salağımmış falan alakası yok abi. bir şeyin gerçekleşmesinin tek yolu, onun gerçekleşmesi için gerekli eylemlerin yapılmış olması.

    Nicke bakıp okumadım sadece bu yazıyı okudum. Eline sağlık hocam.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Hocam yazınız için sağolun, ama bunları zaten denedim ben çoktan.Sporumu yaptım, konuşmaya çalıştım, hatta alkol alıp okula bile gittim rahatlarım diye.Millete soru soruyorum yüzüme dahi bakmıyor, bişey diyorum kimse iplemiyor.Spora gittim zayıf veya kiloluda değilim.Giyimede çok özen gösteririm.Ve aşırı vs gibi kelimeleri abartmak için kullanmam, gerçektende aşırı mükemmeliyetçiyim psikolojik sorunlarımda var.Yazı için yinede sağolun teşekkürler.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • TechR T kullanıcısına yanıt
    Belkide çevreni değiştirmen gerekiyordur. Bende kısmen sana benziyorum. Bendeki işe girdiğim zaman büyük oranda düzelmişti. Sanada tavsiye ederim. Şuan çalışmıyorum. Psikolog denemişsin ben psikaytriye gitmiştim. Bende sadece haplarla bile büyük oranda değişim olmuştu ama bu hap vs. Her insanda aynı etkiyi göstermiyor. Birde bu hastalıktan kurtulmanın en önemli noktası insanları pek umursamayacaksın ve elinden geldiğince mükemmelliyetçi olmayacaksın.Hiçkimse dört dörtlük değildir. İllaki herkesin bi kusuru vardır.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi isimsiz1i -- 9 Ağustos 2016; 13:58:17 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Tam beni anlatmışsın. Ben senden de daha beterim büyük ihtimal. Yani tam tanımıyorum seni ama ben bu konuda benden kötü kimse yoktur bence. Hayatım boyunca sürekli ezildim aşırı asosyal utangaç ve pasif biriyim. Bir ortamda hep arka plannda olurum. Hayatta hiç amacım yok. Keşke böyle olmasaydı.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • başka nicke bakın demiş ne anlamda anlayamadımda biri aydınlatabilirmi
  • Nickini görünce yazıyı da okumadım.
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • -Hayvan besle, sorumluluk bilincin gelişir.
    -Müzikle, sanatla, birşeylerle uğraş, bilgisayar dışında hayatında bir uğraş olsun. Bu kendini değerli hissetmeni sağlar, özgüvenini artırır.
    -Tek başına yapabileceğin spor, outdoor aktiviteleri bul kendine. Bisiklet, kampçılık, balık tutmak gibi... İlla ki yanında birisinin olması gerekmez, tek başına takılabilmek herkesin yapabileceği bir iş değildir. Bu sana sonsuz bir özgürlük hissi verir, dünyaya ve diğer insanlara s.ktir çekmenin inanılmaz rahatlığını tatmış olursun.
    -Yalnızlığını, asosyalliğini sorgulamayı bırak, çünkü bu kolay kolay düzelecek bir durum değil. Hayatının geri kalanını büyük ölçüde yalnız geçireceksin, bir nevi hayat biçimi bu. Sadece 1-2 arkadaşın olacak, bu o kadar da kötü birşey değil. Sosyal çevresi geniş insanlara bakıyorum da burunları b.ktan çıkmıyor hiç nedense, o yüzden onlara imrenmiyorum ben... adamın biri boşuna dememiş nerde çokluk orda b.kluk diye...
    Şunu unutma, hayat öyle ya da böyle ansızın sona erecek, ne kadar mükemmel bir hayatın da olsa bir anda ölüm gelecek ve onu senin elinden alacak! onun için hayattaki bazı şeyleri çok kafaya takmamak lazım, ölüm sahip olduğun herşeyi anlamsızlaştıracak...



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-AE08F0836 -- 11 Ağustos 2016; 11:15:03 >




  • Kesinlikle aynı durum bende de var. ben de psikolağa gittim ama 1.seanstan sonra gitmedim. Kendimi oldum olalı hep yalnız hissettim. Bana en çok koyan şeyin kimsenin beni adam yerine koymaması. Kendi hayatımda başrol olmam gerekirken figüranlık oynuyorum. Sanki ben bu dünyaya başkaların mutluluğunu izlemek için gelmişim. Hep bir melankolik hali, hep bir mutsuzluk hali 9 senedir yakamı bırakmadı. Gerçek anlamda ağız dolusu güldüğümü hatırlamıyorum. Hep birşeyler eksik,hep ama ne olduğunu hala bulabilmiş değilim. Kimse tarafından sevilmiyor ve iplenmiyorum. Bunun için çok mücadele ettim.Çok kitap okuyorum, spor yapıyorum ama birşeyler değişmiyor. değişiyor gibi oluyor ama dönüp dolaşıp yine en başa dönüyorum. kıramıyorum bu döngüyü,kıramıyorum zincirlerimi. Kabuğumdan çıkıpta hayatı doya doya yaşımayıyorum. Herşeyin en iyisi olsun derken en ot insandan daha geride kalıyorum. Hayatında eline kitap almayan, hiçbirşey hakkında adam gibi bir fikri olmayan insanlar benden daha mutlu. Hayatı benden daha iyi yaşıyor. Herkes bu hayatta bi yolunu bulmuş da bir ben kaybolmuşum gibi hissediyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Nasıl mutlu olunur bilmiyorum? Kafam kaos halinde. Artık çok yoruldum. Adam gibi bir çözüm önerisi olan varsa dertleşelim. Bu konuda yalnız olmadığımı biliyorum beraber birşeyler yapabiliriz belki. Bu hayatın gerçek kaybedenleri olarak umudumu kaybetmemeye çalışıyorum. belki bir gün güneş bizim için de doğacak belki o gemi bir gün bizim için de gelecek?




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.