1 tane bile arkadaşım yok

yok. sevgilim de yok. iş zaten yok. yaş 23. lise ve ünide çok sosyaldim bu asosyallik ve yalnızlık bende hissedilebilir bir şekilde kalıcı psikolojik hasarlara yol açtı. bu durumdan kurtulmak için ne yapmam gerektiğini ise bilmiyorum. konuyu da fikir edinmek için açtım. bu duruma düşüp kurtulanlar vardır herhalde.....

Alakası yok iki hafta yaptım kevgire döndüm yaşayan bir ölü gibi geziyordum bugün bozdum 3 haftaya çıkarmaya çalışacağım bakalım

evet farkındayım, bu durumda sosyalleşemememde etkili ama yalnızlık bunalıma soktu artık.

Benim de yok. Çünkü olmasını istemiyorum. Şuan arkadaşım olmasına hazır değilim psikolojik olarak kimseyi kaldırabilecek durumda değilim bunu farkettim. Arkadaşlık biraz karşındakini pohpohlamayı gerektiriyor, kimseye eyvallahım yok bu yaşımdan sonra o yüzden arkadaş kavramı bana uzak olsun.

Ha inşallah sevgilim olur da onu baş tacım yaparım ama ona da hazır değilm  

2 senedir bu kafadaydım işte. şu an durum bu   bazı insanlar hiç çekilmiyor cidden. onlarla kurulan arkadaşlık da anca kafa şişirir

Aynennnn öyle anca kafa şişiriyorlar

Bir sürü arkadaşım vardı hepsini sildim, mecbur olduğum için konuşmak zorunda oldugum bir kız vardı okul bitti onu da sildim hayatımdan ohhhh kafam rahat

evet Eylül'deki sınavdan sonra spora başlayacam en azından vakit geçer belki birkaç kişiyle tanışırım