Unternehmen Eiche ve Unternehmen Greif (II. Dünya savaşının en önemli komando harekatları.)

Griffon Operasyonu’nun beyni, Hitler’in harika komandosu, Avrupa’nın en tehlikeli adamı Yarbay Otto Skorzeny.

Operation Griffon(veya Greif)

"Wacht am Rhein"(Rhein Nöbeti,meşhur bir Alman ordu marşıdır.) operasyonunun yani Ardennes karşı taaruzunun başlangıcından beri Hitler, Meuse nehri üzerindeki köprülerin alınmasının öneminden bahsediyordu. Tüm olasılıklar denedikten sonra bambaşka bir fikir ortaya attı. Köprüler özel birlikler tarafından ele geçirilecekti. Bu birliklerin Amerikan üniformaları ve ekipmanlarıyla donatılmasını planladı. Amaç zaten yarılan cephe hattının Amerikalılara verdiği şok etkisini artırmak ve bu birliklerin sanki geri çekilen Amerikan birlikleriymiş gibi köprülere gitmesini sağlamaktı.

Görev SS-Sturmbannführer(Binbaşı) Otto Skorzeny’ye verilecekti. Skorzeny bir önceki sene Mussolini’yi tutsaklıktan kurtarmış, Macar veliahtını kaçırarak Macar ordusunun teslim olmasını önlemişti. 22 Ekim 1944’de Hitler’in Rastenburg karagahına çağrılarak rütbesi SS-Obersturmbannführer(yarbay) olmuştu. Führer’in bizzat tebrik ve terfi açıklamasından sonra Skorzeny yi bir kenara çekip ona Ardennes taaruzunu ve burada kendisinin üstleneceği rolü anlatmıştı. "Bana elindeki mükemmel silahlarından bahsetti.Söylediğine göre Ardennes bölgesinde 6000 parça topu ve ek olarak çoğu jet olan 200 uçağı bulunuyordu. Bana bir panzer tugayını Meuse nehri üzerindeki köprülere ulaştırıp,köprüleri ele geçirme emrini verdi." Operasyonun ismi Griffon idi. Bu isim mitolojideki kartal başlı, aslan vücutlu kuşun adıydı.

Ardennes taaruzunun başlayacağı Aralık ayına kadar, Skorzeny operasyon hazırlıklarını tamamlamak için 5 haftalık bir süreye sahipti. 4 gün içerisinde Panzerbrigade 150 ismini verdiği tugayının hazırlığı için gereken malzemelerin listesini General Jodl’a (OKW-Oberkommando der Wehrmacht-Alman Silahlı Kuvvetler Komutanlığı) gönderdi. Skorzeny o zamanlar olaya iyimser yaklaşıyordu. 3300 kişilik bir kuvvetden mürekkep, 3 taburluk düzgün bir tugay kurmayı planlıyordu. Kendisine acele etmesi söylenmişti ve tam destek sözü verilmişti.

22 Ekim de OKW bu operasyon için vasıflı adam toplamak amacıyla bir emir yayınladı. Ertesi gün Ob.West(Oberbefehlshaber West-Batı cephesi komutanlığı) bu emri sırayla, Heeresgruppe B(B ordular grubu), Heeresgruppe G, Luftwaffen-Kommando West(Batı cephesi hava kuvvetleri komutanlığı), Marine-Oberkommando West(Batı cephesi deniz kuvvetleri komutanlığı) ve hatta XXX.Armeekorps da (30.Kolordu-Hollanda’da V füzelerinin fırlatılmasından sorumlu birlik.) dahil olmak üzere batı cephesindeki tüm komutanlıklara göndermişti. Başvuru yapacakların İngilizce’ye tam hakim bir şekilde Amerikan aksanıyla konuşabilmesi gerekiyordu. Bu emir 1. Kanada Ordusu tarafından tespit edilmişti ve müttefikler haberdar edilmişlerdi.

Tugayın operasyon için ihtiyacı olan şeyler arasında tanklar, tank avcıları, zırhlı personel taşıyıcıları, kamyonlar ve jipler vardı. Gerekli taşıtlardan yeterli sayıda ele geçirilmiş olsa da Skorzeny nin bunlara ulaşması oldukça zordu. Çünkü cephe hattında savaşan birliklerin de bunlara ihtiyaçları vardı. Böylece 2 Kasımda Skorzeny,Ob.West kurmay başkanı Siegfried Westphall’e mektup yazarak ihtiyaçlarını dile getirdi. Bir hafta sonra Ob.West, 15 tank, 20 zırhlı araç, 20 tank avcısı,100 jeep, 40 motosiklet ve 120 kamyonu gerekli cephane ve İngiliz Amerikan üniformaları ile birlikte topladı. Bu taşıtlar,8 tank ve 20 jeep Heeresgruppe G’ye, 2 tank ve 50 jeep Heeresgruppe H’ye, 5 tank ve 30jeep Heeresgruppe B’ye olmak üzere dağıtıldı. Dağıtım Rabehügel kodadı altında gizlilik içinde yapıldı.Bu birliklerden de 21 Kasım 1944 de Grafenwöhr’e, yani yeni tugayın eğitim alanına getirildi.

Getirilen ekipmandan memnun kalmayan Skorzeny Ob West’e kendi kod adı olan "Solar" ismiyle bir telgraf gönderdi. Telgrafında Amerikan araçlarının kötü durumundan bahsediyordu.Bunun üzerine 19 Kasım da 5 Panther, 24 Kasımda 5 StuG ve 6 zırhlı araba(Pz.Spah.Wg) ve 27 Kasım da 6 adet zırhlı personel taşıyıcı (mSPW) Skorzeny’ye gönderildi.

Skorzeny’nin emir subayları tarafından Ob.West’e bir rapor gönderildi. Raporda gereken ekipmanın hala eksik olduğundan ve operasyonu geciktirdiğinden bahsediliyordu. Operasyon için gereken 150 arabadan 57 si ve gereken 198 kamyondan 74 ü eksikti. 5 tank vardı ve hepsi Alman tankıydı, 8 zırhlı araba vardı ve 6 sı Alman aracıydı. Ayrıca gönderilen araçların mekanik arızaları vardı. Gönderilen 2 Sherman tankının ikiside kullanılmaz haldeydi.

Bu arada gönderilen malzemeler arasında Polonya ve Rus malzemeleri de bulunuyordu. Bunlar isteğin sebebinden haberdar olmayan merciler tarafında gönderilmişti. Bu ekipmanlar "görev için uygunsuzdur" yazısıyla raporda belirtilmişlerdi. Ayrıca tugayın 1500 Amerikan çelik miğferine ihtiyacı vardı.Gönderilen Amerikan üniformalarının bir o kadarı da yazlıktı. Tüm bu problemlere rağmen telsiz sayısı tatmin ediciydi ve yeterli sayıda olan birliklerin morali yerindeydi.

Sonradan bir kaç dilbilimci de bulundu. Skorzeny bunu şöyle anlatır: "Bir kaç dil uzmanı bulduk ve askerleri İngilizce bilgilerine göre 6 kategoriye ayırdık. Bir kaç hafta sonra,sonuçlar korkunçtu.1. kategorideki adamlar İngilizce’ye tam olarak hakimdi ve Amerikan aksanına sahipti. Bu 10 kişilik grubun çoğunluğu denizcilerdi. 2. kategori 30-40 kişiydi. Bunlar Amerikan aksanına sahip değillerdi. 3. kategori 120-150 kişilikti ve bunlar orta derecede İngilizce biliyorlardı. 4. kategori 200 kişi kadardı ve bunlar okulda öğretilen İngilizce?ye sahiplerdi. Geri kalanlar sadece "Yes" demeyi biliyorlardı. Bu da konuşmaya takati olmayan geri çekilen bir Amerikan askeri için yeterli bir sözdü."

Skorzeny’nin birlikleri

Bu olaylar ışığında Skorzeny, Panzerbrigade 150’yi 3 taburdan 2 tabura düşürmeye ve en iyi ingilizce konuşan 150 adamından özel bir komando birliği kurmaya karar verdi. Bu birliğin ismi "Einheit Stielau" olacaktı.

Panzerbrigade 150

2 tabura ayrılan tugayda her bir taburun 4er tane piyade bölüğü,1er tane hava savunma müfrezesi, 1er zırhlı devriye bölüğü ve 1er panzer bölüğü bulunuyordu. 2. taburun 14 tane StuG’u, 1. taburun ise 22 tane Panther’i, ayriyeten ek bir Panzergrenadier(mekanize piyade) bölüğü vardı.Tugayın 1 bataryadan oluşan topçu birliği,1 istihkam bölüğü ve bir adet köprü inşa ekibi vardı.

Skorzeny kendi özel birliklerini çağırmıştı. Bunlar SS-Jagverbande Mitte’den (SS özel timleri) 1 bölük ve SS-Fallschirmjager Abteilung 600’den(SS paraşüt taburu) 2 bölük askerdi. Tabi bu birlikler kendi başlarına operasyonu icra edebilecek güce sahip olmadıkları için Wehrmacht’ın değişik kuvvetlerine mensup gönüllülerde kullanılacaktı. Bu birlikler SS-Jagverbande Mitte’ye dahil edilerek operasyon boyunca bu birliğe bağlı olacaklardı. Tugaya ayrıca Kampgeschwader 200’e (Sonradan Sonnderverbande Jungwirth) bağlı 2 tabur paraşütçü ve 7.Panzergrenadier Kompanie’de (7.Mekanize Bölük) dahil edilmişti. Tank mürettebatı ise 6.Panzer tümeninin 2. Panzer alayının 4. bölüğü tarafından sağlanmıştı. Tank avcılarının mürettebatı Panzerjager-Abteilung 655’in (655.Tank avcısı taburu) 1. bölüğü tarafından verilmişti. Zırhlı devriye araçlarının mürettebatı ise 90.Panzergrenadier tümenine bağlı Panzer-Aufklarungs-Abteilung 190’ın (190.keşif birliği) 1. bölüğünden ve 2.Panzer Tümenine bağlı Panzer-Aufklarungs-Abteilung 2’nin 1. bölüğünden temin edilmişti. Topçular ise Artillerie-Abteilung I/40’dan gelmişlerdi ve bunların silahları ise Führer-Grenadier tugayından sağlanmıştı. Tugay personeli Panzerbrigade 108’den gelmişti ve iki taburun personelleri ise Panzerbrigade 10 ve Panzerbrigade 113 den seçilen tecrübeli askerlerden oluşmuştu. Grafenwohr’de toplanan tüm özel birlikler, mühendisler ve taşıyıcı personel ile birlikte toplam mevcut 2500 kişiydi. Bu rakam umulanın 800 kişi altındaydı. Bu askerlerin 500’ü Waffen SS, 800’ü Luftwaffe ve geriye kalanları ise Heer mensubu idi. Getirilen ekipman ise beklenenin çok altında idi. Skorzeny’nin elinde 4 tane Amerikan devriye arabası, 30 jeep ve 15 orijinal Amerikan kamyonu vardı. Bu sebeple Alman araçları üzerinde değişiklikler yapıldı. Yapılan tek değişiklik bu Alman araçlarının yeşil renge boyanması idi. Askerlerin silah durumu ise daha kötüydü. Skorzeny’nin elinde sadece bir komando bölüğünü silahlandıracak kadar Amerikan silahı vardı. Skorzeny planlarını tekrar gözden geçirdi ve tugayını 3 ayrı Kampfgruppe’ye(Muharebe grubu)böldü. Kampfgruppe X, SS-Obersturmbannführer(Yarbay) Willi Hardieck komutasına, Kampfgruppe Y, SS-Hauptsturmführer(Yüzbaşı) Scherff komutasına, Kampfgruppe Z ise Yarbay Wolf komutasına verildi. Bu üç birliğinde organizasyonu aynıydı. Az miktarda personel, 3 piyade bölüğü, 2 panzergrenadier ve 2 anti-tank müfrezesi, 2 ağır havan müfrezesi, 1 mühendis ve 1 telsiz müfrezesi ve bir tamir ünitesi. Ayrıca Kampfgruppe X ve Kampfgruppe Y’nin bünyesinde birer Panzer bölüğü vardı. Kampfgruppe X, mürettebatı 11. Panzer alayından gelen 5 Panther’e sahipti.Kampfgruppe Y ise mürettebatı Panzerjager-Abteilung 655’den gelen 5 StuG ile donatılmıştı. Amerikan M-10’larına benzemeleri için Pantherlerin kule ve gövdelerinde bazı değişiklikler yapılmıştı. Tüm motorlu araçların üzerine müttefiklerin 5 köşeli yıldızı boyanmıştı. Ama tüm bu sözde Amerikan ekipmanlarına rağmen tugay bir Alman tugayına benziyordu. Askerler halen Amerikan askerlerinin davranışlarına alışamamışlardı. Yanlarına bir subay geldiğinde derhal hazırola geçiyorlardı. Hazırlıklar sırasında onlara, Amerikan askerleri gibi sigara içmeyi, ciklet çiğnemeyi ve selam vermeyi öğrettiler. Askerler kısa süre de olsa, demokrasinin tadını çıkarmışlar ve çok eğlenmişlerdi. Saldırı arefesinde, tugaya 1 tane Sherman verildi. Bir diğeri ise, bölük Eifel’e konuşlandığında getirilmişti. Ancak askerlerden çok azı iyi düzeyde İngilizce biliyordu ve yine çok azı düzgün Amerikan ekipmanına sahipti.

Grafenwohr’de hazırlılar devam ederken Ardennes taaruzundan haberi olan tek kişi Skorzeny idi. Kampta birçok dedikodu dolaşıyordu ve bu da Skorzeny’nin işine geliyordu. Çünkü müttefik ajanlarının yalan yanlış dedikodularla yönlendirilmesi kendi çıkarlarınaydı. Bu dedikodular arasında; tugayın Fransa içlerine ilerleyip Dunkirk ve Lorient deki kuşatma altındaki birliklere yardım edeceği veya Paris’e gidip tüm müttefik yüksek komutanlığını ele geçireceği gibi söylentiler de vardı. 10 Aralık gününe kadar Kampfgruppe komutanlarının bile Skorzeny’nin planlarından haberleri yoktu.Savaştan sonra yapılan bir görüşmede Skorzeny planlarını şöyle anlatıyor: "Tugayın görevi Meuse nehri üzerindeki Amay, Huy veya Andenne köprülerinden en az ikisini hasarsız biçimde ele geçirmekti. Panzer birlikleri Hohes Venn’e ulaştıklarında biz de harekete geçecektik. Birliklerim gece yola çıkacak ve 6 saat içerisinde hedefe ulaşacaktı. Plana göre ilk gün Hohes Venn ele geçirilecek ve biz de o gece harekete geçecektik. Plan sadece Hohes Venn’e varıldığında uygulanabilirdi çünkü hiçbir şekilde çatışmaya girmeden tamamen şaşkınlık içindeki birliklerin arasından geçmek zorundaydık. 3 grup, birbirine paralel yollar kullanarak 3 ayrı köprüye doğru ilerleyecekti. Direnişle karşılaşıldığı takdirde değişiklik olması için telsiz ile bağlantı kurulacaktı."

Dost kuvvetler tarafından tanınmak en büyük problemdi. Alman birlikleri tarafından dost ateşine maruz kalmamak için kullanılan evlere, ağaçlara ve yollara beyaz noktalar koyacaklardı. Taşıtların arkasına küçük sarı üçgenler çizeceklerdi ve tanklar toplarını saat dokuz yönüne doğrultacaktı. Askerler pembe veya mavi eşarplar takacaktı ve miğferlerini çıkaracaklardı. Gece ise kırmızı veya mavi işaret fişeği yakılacaktı.

Komandoların Görevi

En iyi İngilizce konuşan askerler Einheit Stielau için seçilmişlerdi. İyi İngilizce konuşsalar bile gizli sabotaj hakkında deneyimleri yoktu. Skorzeny: "Birkaç haftalık zaman içinde onlara işlerini öğretmek çok zor olacaktı.İşin zorluğunu biliyorlardı ve düşman üniformasıyla yakalananların casus olarak idam edileceğini de biliyorlardı. Kesinlikle çok vatansever davrandılar." Patlayıcı ve telsiz eğitimi aldılar.Amerikan ordu düzenini incelediler. Amerikan rütbelerini ve komutları ezberlediler. Hatta bazıları Küstrin ve Limburg daki esir kamplarına gönderildiler. Böylece Amerikalılarla konuşup İngilizcelerini tazeleyebileceklerdi. Amerikan üniforması giyen, Amerikan silahları taşıyan ve jeeplere binen bu askerlerin 3 tip görevi vardı: 5-6 kişiden oluşan ve köprü, cephanelik ve benzin deposu gibi yerleri havaya uçuracak ekipler.
3-4 kişiden oluşan devriye timleri Meuse nehrinin iki yakasında birden devriyeye çıkacak, düşman hattı içerisinde ilerleyip gördüklerini telsizle rapor edecekler, yol tabelalarını değiştirip, mayınlı arazi uyarılarını kaldıracaklar ve güvenli yolları "mayınlı" diye işaretleyeceklerdi.
3-4 kişiden oluşan öncü komandolar ise saldıran birliklere yakın bulunacak ve emir komuta zincirini bozacaklardı. Telefon hatlarını kesecek, telsizleri bozacak ve yanlış emirler göndereceklerdi.

Skorzeny en yüksek rütbe olarak Albay rütbesini kullanmıştı. Ama askerlerin yeni rütbeleri eski rütbelerinden farklıydı. Onbaşı Rolf Meyer, Asteğmen Charlie Holtzmann olmuştu. Teğmen Günther Schiltz ise onbaşı John Weller olmuştu. Bu gibi örnekler çok fazlaydı.

Panzerbrigade 150 Harekete Geçiyor

Panzerbrigade 150 gece yol alarak, toplanma alanı olan Münstereifel’e 14 Aralık’da ulaştı. 16 Aralık’da harekete geçtiler ve 3 ayrı saldıran tümenin arkasında yerlerini aldılar: 1. SS Panzer tümeni,12. SS Panzer tümeni ve 12. VolksGrenadier Tümeni. Birlikler,tümenlerin öncü birliklerinin gerisine konuşlandılar. Böylece,asıl hedef olan Hohes Venn’e gelince tümenlerin yanlarından harekete geçeceklerdi. Bölgedeki araç trafiğinin yoğunluğu yüzünden Panzerbrigade 150 olması gereken ön taraflara ulaşamadı. Kampfgruppe X’in komutanı SS-Obersturmbannführer Willi Hardieck aynı gün bir mayına basarak öldü. Yerine SS-Hauptsturmführer Adrian von Foelkersam geçti.

1.SS Panzerkorps’un öncü birlikleri ilk 2 günde Panzerbrigade 150’nin belirlenen başlangıç noktasına ulaşamayınca Skorzeny planının çıkmaza gireceğini anladı. Ayrıca Greif Operasyonu artık bir sır olmaktan çıkmıştı. Amerikan 7. Zırhlı tümeni, Heckhuschied yakınlarında, operasyondan haberdar olmuştu. Ancak hedef hakkında bir fikirleri yoktu.

17 Aralık gecesi Skorzeny 6. Panzer ordusu karargahında adamlarına bir brifing verdi ve 3 Kampfgruppe’yi birleştirip tek bir birlik olarak kullanmaya karar verdiğini açıkladı. Bu karar onaylandı. Birliğini Malmedy’nin güneyine çekme ve Ligneuville’deki 1. SS Panzer tümeni karargahına, beraber hareket etme olasılığına karşı rapor verme emri aldı. Kolordu tarafından yapılan taarruzun bir parçası olarak tugaya Malmedy’deki kavşağı ele geçirme görevi verildi. Bu kavşak Rollbahn B(Panzerlerin takip ettiği yola verilen isim) üzerindeydi ve bu yol Kampgruppe Peiper tarafından kullanılacak yolun kuzeyinde kalıyordu. Saldırı 12.SS Panzer tümeninin (O sırada Butgenbach’ın ötesinde doğuya doğru çatışarak ilerliyordu.) desteğini alarak Amerikalıların Elsenborn çiftliğindeki mevzilerinin gerisine yapılacaktı. Böylece Rollbahn C temizenecek ve şu anda batıda zor durumda olan Kampfgruppe Peiper rahatlatılacaktı. Bu operasyonda Skorzeny, 17 Aralıkta Malmedy’ye devriye için giren bir komando timinden aldığı istihbarata güveniyordu. Bu sırada barikatlar kurulmuştu ve bu barikatlar 291. Amerikan istihkam birliği tarafından tutuluyordu. Ayrıca Skorzeny’nin,30. piyade tümenine bağlı 120.alay ve 99. piyade taburu tarafından savunulduğundan haberi yoktu. Köprüler ve demiryolu geçitleri patlatmaya hazır bekliyordu ve mayınlar döşenmişti.

Malmedy Savaşı

20 Aralık öğleden sonrasında Kampfgruppe X ve Kampfgruppe Y, Ligneuville yakınlarında toplandılar. Ancak Kampfgruppe Z ortada yoktu ve bir sonraki gün ihtiyat olarak kullanılabilecekti. Skorzeny 2 taraftan saldırmayı düşündü. Kampfgruppe Y sağ kanattan Baugnez’den gelen N32 yolu üzerinden, Kampfgruppe X ise sol kanattan Ligneuville?den ikincil yollarla saldıracaktı.Ne topçu desteği ne de güçlü bir birliği olmadan Skorzeny’nin tek umudu sürpriz saldırı idi. Ancak bu ihtimal dışıydı. Çünkü bir adamı 20 Aralıkta yakalanmış ve ertesi sabah yapılacak güçlü bir taaruzdan bahsetmişti. İstihbarat ön saflardaki alaylara güçlü bir saldırı yapılacağını ulaştırmıştı.

Sabah erkenden Yüzbaşı Scherff, Kampfgruppe Y ile N32 boyunca Baugnez’den Malmedy’ye doğru taaruza geçti. Öncüler 120.alayın ileri karakolu tarafından tespit edildiler ve sonra öyle şiddetli bir topçu barajı geldi ki, Scherf taarruzu iptal edip geri çekilmek zorunda kaldı.

Sol kanattaki Kampfgruppe X ise 2 piyade bölüğünü 5 modifiye Panther ile desteklemişti. Ligneuville’den hareket ederek Bellevaux’dan geçtiler ve Route de Falize boyunca Malmedy’nin batısında bulunan ve 3. tabur ile 120. alayın savunduğu mevzileri sabah saat 4:30 da vurdular. Tepenin aşağısında, yürüyüş kolunun bir kısmı Malmedy’ye doğru yukarı çıkarken, bir kısmı da sol taraftaki küçük bir yoldan Warche nehri köprüsü ve Rollbahn C ye doğru yöneldiler. Yolun içerisinden geçtiği tarlada Panzerlerin biri tuzak teline takıldı ve tüm arazi gündüz gibi aydınlandı. Ardından etkili bir saldırı geldi.

Route de Falize üzerinde Pantherler kasabaya doğru ilerliyorlardı. Bu sırada demiryolu köprüsü önünde bir panzer mayın tarlasına girdi ve kullanılmaz hale geldi. 99. piyade taburunun B bölüğü manevra yapmaya çalışan panzerlere ve Amerikan mevzilerine hücuma geçen piyadelere ateş açtılar. Piyadeler tam mevziye yetişecekken makineli tarafından biçiliyorlardı. Warche nehrinin kuzey kıyısındaki tepelerde konuşlanmış toplar bölgeyi ateş altına aldılar. Kullandıklar mermiler yeni üretilen ve havada ses çıkaran türdendi. Bu da paniğe sebep oluyordu. 2 saat süren çetin çatışmada taarruz eridi ve Alman piyadeleri geri çekildiler. Alman askerlerinin ölüleri her yerdeydi. Ve mayın tarlasına giren panzerden de alevler yükseliyordu.

Pantherler parlaklıkları gördükleri yerlere ateş açıyorlardı. Bir kaç dakika içinde, köprü yakınlarındaki bir evin arkasında bulunan tank avcıları tarafından tespit edildiler. Bu ev 120. alaya bağlı 823.Tank avcısı taburunun bir müfrezesinin karargahı olarak kullanılıyordu ve kısa sürede Almanlar tarafından kuşatılmıştı. Evin içinde tank avcı birliği, 291. istihkam birliği ve 120. alayın K bölüğünden bir miktar piyade vardı. Yaklaşık 30 kişilik grup camlardan ve her delikten Almanlar üzerine tüfek ve bazuka mermisi yağdırıyordu. Ancak Alman askerleri eve ulaştılar ve içeriye el bombalarını attılar. Bu sırada panzerlerden biri evi geçti ve köprüyü tutarak eve ateş açtı. Tank avcılarının hepsi ölmüştü. K bölüğünden Er Francis Currey bu çatışma sonrası Medal of Honor (Şeref Madalyası,Amerikan silahlı kuvvetlerinin en yüksek madalyası.) kazanmıştı. Currey eline bir bazuka alarak ağır ateş altında dışarıya çıkmış ve bazukayı Er Adam Lucero için doldurmuştu. Lucero da bir panzeri kulesinden vurmuştu. Currey sonra elinde bazukayla dışarı fırlayıp, Almanların saklandığı bir evi vurmuştu. 3 panzeri ve birkaç anti-tank silahlı Alman askerini oldukları yerde tutmuş ve bir zırhlı aracın makineli tüfek ateşini bu noktaya yönlendirmişti. Bu sayede Amerikan tank avcıları bu noktaya saldırabildiler.

Saat 10:30 olduğunda bölgeye çökmüş olan sis tabakası aniden kalkmıştı. Bu sayede demiryolunu savunan Amerikan askerleri evi ve içindeki bir avuç savunucusunu gördüler. Evi tutmaya çalışan Amerikan askerleri bu seferde demiryolunu savunan arkadaşları tarafından ateş altına alındılar! Çünkü evdekilerin Almanlar olduğu sanılıyordu!! Köprüdeki Panther, Amerikalılar tarafından vuruldu.Mürettebatın 5’ide tankı terk edip saklanacak bir yer aramaya çalışırken Amerikalılar tarafından ateş açıldı. 5 kişilik mürettebattan 4’ü öldü. Kalan 1 kişi ise yakınlardaki bir eve saklandı. Ta ki bulunup yakalanılana kadar.

Amerikanlar bölgeyi 3000 top mermisi ile vuruyorlardı.Olanları Route de Falize üzerindeki tepeden izleyen Skorzeny hiç memnun değildi. Köprünün diğer tarafına geçilememişti. Askerler geri çekilirken, panzerler onlara koruma sağlıyordu.Saldırının komutanı Von Foelkersam bir tabip subay eşliğinde zar zor Skorzeny?nin yanına geldi. Arka tarafından acı verici ama bir o kadar şerefli olmayan bir yara almıştı!!

Tugay öğleden sonra Warche vadisinin güneyindeki tepede konuşlanmıştı.Amerikalılar bu mevziyi top ateşine tutarken, Skorzeny 1.SS Panzer tümeni karargahına gitmek için yola çıkıyordu. Bu sırada bir şarapnel parçası yüzünü yaraladı. Az kalsın gözünü kaybediyordu. 22 Aralık sabahı Kampfgruppe Y Malmedy’nin doğusuna bir hücum daha yaptı ancak 120. alayın ileri karakolu tarafından geri püskürtüldüler. Öğleden sonra 291. istihkam birliği N32 yolu üzerindeki köprüyü ve Walche köprüsü olarak bilinen demiryolu köprüsünü havaya uçurarak Malmedy?nin batıyla bağlantısını kestiler.

23 Aralık’a kadar bir olay olmadı. Öğleden sonra saat 2:00 da bir grup Amerikan uçağı görüldü. Güneydeki tepelerden etkisiz Alman uçaksavar ateşi yapıldı. Bu sırada uçaklar Malmedy’yi bombalayarak bir çok sivilin ve Amerikan askerinin ölmesine sebep oldular. Çeşitli karargahlara çılgınca mesajlar gönderildi ve Malmedy’nin Almanlar elinde olmadığı anlatılmaya çalışıldı ve bu korkunç hatanın tekrarlanmaması istendi. Ama bu hata tekrarlandı. Sonraki 2 gün boyunca kasaba Amerikan uçakları tarafından bombalandı. Bombalamalarda 300’e yakın sivil(resmi rakamlara göre 202) ve bilinmeyen sayıda Amerikan askeri öldü.(Bu filonun hangisi olduğunu bilmeyen Amerikan askerleri, bu filoya "Amerikan Luftwaffesi" adını takmışlardı.) Tepeden şaşkınlık içinde kasabanın bombalanmasını izleyen Skorzeny, Amerikalıların böyle bir hata yapmayacağını düşünerek,kasabanın Almanların elinde olduğunu düşündü. Ama hangi birlik tarafından ele geçirilebildiği hakkında bir fikri yoktu.18. Volks-Grenadier tümeni tarafından takviye edilene kadar, Panzerbrigede 150 cephe hattında kaldı. Tugay önce St.Vith’in doğusundaki Schlierbach’a gönderildi. Oradan da trenle Grafenwohr’e gönderildi. 23 Ocak 1945 de Ob.West sürecin tamamlandığını açıkladı. Skorzeny birliğinin kayıplarını hesapladı.Görev boyunca tugayın %15’i ölü, yaralı veya kayıp olarak rapor edilmişti.Bunların en büyük sebebi topçu ateşi ve hava saldırılarıydı.

Komandoların Kaderi

23 Aralık sabahı Henry Chapelle’de casus olarak idam edilen komandolar.

Ağustos 1945 de Amerikan ordusunun yaptığı sorgulamada Skorzeny Einheit Stielau’nun aktivitelerini şöyle anlatmıştı: "Saldırının ilk günlerinde 4 devriye grubu ve 2 patlayıcı grubu göndermiştik. Ayrıca birer grup öncü komando da şu birliklerin arkasından harekete geçmişti: 1.SS Panzer tümeni,12.SS Panzer tümeni ve 12.Volks-Grenadier tümeni. Ayrıca birer grup da Panzerbrigade150’nin üç ayrı grubuyla birlikte harekete geçmişti.Sizin hatlarınıza gönderdiğim 44 adamdan sadece 8’i geri döndü. Son komando da 19 Aralık’da gönderildi. Bundan sonra sürpriz etkisinin ortadan kalkmasıyla birlikte artık Alman üniformalı askerler de hatlarınıza küçük gezilere çıktılar."

Skorzeny’nin adamları için ayrılan şeylerin arasından hangilerinin orijinal olduğunu tespit etmek zordur. Düşman hattı gerisine kamufle devriyeler gönderme fikri pek de nadir rastlanan bir şey değildir. Skorzeny’nin Greif operasyonunun yapacağı etki ise tamamen adamlarının yapacağı etkiye bağlıydı.Bu görev için kullanılan Amerikan ürünlerinin en nadir parçalara kadar bulunmasının sebebi ise Alman piyadelerinin buldukları her Amerikan malını saklamasıdır. Çünkü savaşın 5. yılında Alman üretimi hem azalmış hem de kalitesizleşmişti. Bu yüzden askerler kaliteli Amerikan mallarını saklıyorlardı. Ayrıca herhangi bir Amerikan kıyafeti giyerken yakalanırlarsa esir alınıp idam edilmeleri ihtimali vardı. Savaştan sonra bu operasyonlarla ilgili anlatılan birbirinden inanılmaz hikayeler vardır. Ancak bunların doğruluğu tartışılır. Skorzeny de operasyonun boyutları hakkında çok detaylı bilgiler vermemiştir.

Bu hikayeler arasında Skorzeny’nin anlattığı,16 Aralıkta bir komando timinin Malmedy’ye girip bir Amerikan birliğini Poteau üzerinden geri çekilmeye zorladığına dair bir olay vardır. M. Pierre Rupp isimli bir Belçikalı, 16 Aralıkta Ligneuville’de Amerikan subayı kılığında bir Almanın devriye gezdiğini anlatır. 291. istihkam birliğinden Çavuş Ed Keoghan, bir timin 17 Aralıkta Mont -Rigi’de yol tabelalarını değiştirdiğini rapor etmiştir. Çavuş John S. Myers, Poteau’da bir timin kendilerini ele verdikleri için öldürüldüğünden bahseder. Komandolar kendilerini Amerikan süvari biliğinin "E bölüğünden"(E Company) olarak tanıtmışlardır. Ancak süvari birlikleri bölük (company ) yerine "kıt’a" (troop) terimini kullanmaktadırlar. Ayrıca komandolardan Teğmen Collonia ve Çavuş Heinz Rohde savaş sonrasında Meuse’ye yaptıkları jeep yolculuğundan bahsederler.

Çavuş Manfred Pernass, idam edilmeden hemen önce.

Genel olarak operasyonun amacı Amerikan cephe hattı gerisinde kafa karışıklığı ve kaos yaratmaktı. Komandolar, sayılarına göre inanılmaz bir başarı elde ettiler. O kadar etkili oldular ki Amerikalılar her yerde casus ve sabotajcılar görmeye başladılar. Bu korkuların en büyüğünü yaratan ekip ise 17 Aralıkta Aywaille’de doğru parolayı bilemedikleri için yakalanan ve Çavuş Manfred Pernass, Başçavuş Günther Billing ve Onbaşı Wilhelm Schmidt’den oluşan timdi. Wilhelm Schmidt, Skorzeny’nin asıl amacının Eisenhower’i ve kurmaylarını kaçırmak olduğunu söylemişti. Henri-Chapelle’de askeri mahkemeye çıkarılıp idama mahkum edildiler ve 23 Aralık sabahı idam edildiler. Henri-Chapelle’de ve Huy’da yargılanp idam edilen toplam 18 komando vardı ancak bunların sadece 13 tanesinin kimliği bellidir.

Kaynaklar:

- Ardennes 1944: Peiper and Skorzeny - Jean Paul Pallud, David Parker, Ron Volstad, Osprey Publishing
- Hitler’in Harika Komandoları - Charles Foley, Kastaş Yayınları

ALINTIDIR.

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Mechaniker -- 4 Mart 2012; 14:39:31 >

mq1n

Yüzbaşı

655 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

G.rex

Yüzbaşı

816 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Pend0s

Binbaşı

1084 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

ala

Yarbay

3125 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

afrodude

Yüzbaşı

777 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Unternehmen Eiche ve Unternehmen Greif (II. Dünya savaşının en önemli komando harekatları.)

Benzer içerikler