Bu sabah kalktığımda kafam çok karışıktı. Aynı anda hem sinirli hem de mutluydum. Rüyamda babamı görmüştüm...
Bana beni özlediğini ve beni isteyerek terketmediğini söyledi. Bunun farkındaydım fakat o olsaydı işler daha farklı olabilirdi. Çocukluğumu yaşayabilir, şu an olduğum kadar olgun olmazdım. Ruhu yaşlanmış, içi çürümüş bir gencim ben. Ona bunları söyleyebilmeyi isterdim. Ama beni bir daha ziyaret etmez diye korktum. Onun o yüzünü görmek, sesini duymak için kendime sakladım. Ağzımdan sadece ‘bende seni özledim’ kelimeleri döküldü. Bu kadarı bile gözlerinin dolmasına yetti. Beni kollarının arasına aldı. O sıcak kollarında çocukluğuma geri döndüm. Diğer çocukların babalarıyla oynamalarını aklıma getirip güldüm ve onlara artık benimde babamla oynayabileceğimi söyledim.
Uyandığımda mutluydum çünkü babamı ilk defa görmüştüm. Sinirliydim çünkü çocuklara yalan söylemiştim.