Ölümü akıldan çıkaramamak

Ölümü aklımdan çıkartamıyorum. Amerika'ya geldim yine.

Geçen sene yine aynı bölgede çalışırken gecenin bir kısmını ormanda geçirmiştim homeless olmak üzere olduğumdan. yaklaşık 5 yıldır zaten hiçbir şekilde ölümü kafamdan çıkartamadım. Tek bir hafta yok ölümü dusunmedigim ve o günden sonra bu düşüncelerim daha da fazlalaştı bir senedir .o gün ciddi azraili yanımda hissettim bugün full gün ölümü düşünüyordum ve bir anda odağım dağıldı. Ve birçok hata yaptım işteyken

4 hafta önce serverlik işine başladım İngilizcem çok kötü ve bugün order listesine müşterinin gluten alerjisi olduğunu yazmayı unuttum. Az daha benim yüzümden hastanelik oluyordu bir kadın sırf geçen sene de aynı restoranda çalıştığımdan beni işten çıkartmıyorlar .Yalvarıyorum kovulmak için ama çok hata yapmama rağmen bir türlü yapmıyorlar .Adamları da yüzüstü bırakmak istemiyorum harbiden ölmeyi çok istiyorum . Her an Türkiye'ye dönüp askerlige yazılabilirim. Bir sene askerlikte kalıp direkt Irak'a tayini isteyeceğim. Bilmiyorum intihar olur mu ama işte her yaşadığım saniye acı veriyor .

Ülke değiştirirsem değişir sanmıştım ama düşüncelerim daha da fazlalasiyor .

Kendime bir not .Ve son bir senedir yaptığım hiçbir işten pişmanlık duymuyorum. Içimde ne hüzün ne de sevinç var tamamen duygusuz hissediyorum. Ama hep gülümsüyorum.

ne desem bilemedim valla

kolay gelsin hocam

Sen beni ara sohbet edelim.Keşke herkes hergün ölümü aklına getirebilse ama düşünen yok herkesin ölüm vakti gizlidir.Kimse bilemez.Bilseydik bu hayattan tat alamazdık.Ölümün yüzü soğuktur.Hemen ölmek istermi kimse hayır ama ben seviyorum ölümü iyiki var.

askere git 1 senelik yap.

Bizim TR'de senden büyük sorunlarımız var, bir de tavsiye falan mı bekliyorsun  

Bu sorunu sence insanlar nasıl çözüyor? Ölümü düşünmeyerek ve inkar ederek...

TR'ye gelip askere yazılmak ne alaka tam anlamadım, bu noktada tam sh*tpost kategorisine düştü anlam.