Okuldan nefret ediyorum

Sabah 7 de kalkmak ölüm gibi geliyor 3 mezunluk 3 sene de üniversite boyunca hep evde 15 saat yattım şimdi 8-5 okulda olmak aşırı zorluyor,devamsızlık da aşırı sıkıntı bugün öğlene kadar uyudum internler aradı çabuk hastaneye gel dedi.

Kimseyle konuşmuyom arkadaşımın olup olmaması umrumda değil de sürekli beraberiz o sıkıntı,hastane ortamından da nefret ediyorum hocalar aşırı egolu adam sanki doktor değil de cumhurbaşkanı,ülkeyi yönetiyor öyle bi havada,öğrenciler sürekli yalakalık ediyor sinir oluyorum.İnternler de patronluk taslıyor ben intern abinizim çekiyor benden küçük adama abi mi diyeyim.

Keşke babadan zengin olsaydım da bu çileleri çekmeseydim,ömrüm çürüyor hastane köşelerinde.

hayati ihtiyaçlar dışında harcama yapma birikim yap, en kötü eurobond vs alsan düzenli pasif gelirin olur. daha sonra peşinat vs ev alıp kiraya verebilirsin. şöyle bir 15 sene kassan özügürlüğünü kazanabilirsin. yoksa emeklilik yaşı vs zor :D

kanki doktor olunca nasıl dayancan hastaneye

Aile hekimi olsun. 6 gün yatsın, 1 gün ise gelen hastalara ilaç yazıp uğurlasın.

Aşırı mantıklı hemşirelerle fingirdesir bide

Hangi aile hekimi böyle çalışıyor la bizim sağlık ocağının önünde kuyruk oluyor resmen

Çoğu sağlık ocağında bahsettiğim şey oluyor. Hekimler aralarında anlaşıyor ve herkes sadece kendi nöbet gününde sağlık ocağına gidiyor. Yani sağlık ocağında tek bir doktor oluyor. Muhtemelen bahsettiğin kalabalık ondandır. Yedisi de her gün gelse öyle kalabalık olmazdı.

Seni mükemmel anlıyorum. Makine Müh. seçtim ama stajyerlikte öyle zorlandım ki ZULÜM GELDİ ZULÜM. Ulan ilk hafta banyo yaparken ağladım dedim bu staj bitmez ben ne biçim bölüm seçtim dedim. Sonra fabrikaya yeni başlayan 2 akranla öyle sıkı fıkı oldum ki 2. ayımda ertesi gün gelse de gitsem dedim. Baya sarıyordu sohbet muhabbet hele bir de borsayla ilgilenince onu da takip edip onlarla konuşurdum. Öyle böyle bitti stajım ve üzülerek eve gittim.

İşe girdim sektör ise mühendislik değil hizmet sektörüydü ilk hafta eve bile gelirken eve yabancı kaldım sanki dünyam karardı ayağım gitmezdi sonra şirkette tanıştığım akran ile öyle bir muazzam iş hayatım oldu ki öğle molası nereye gidelim derdim , üni arkadaşı gibiydi çok pis goy goy patlatırdık yan yana ama mesailer yüzünden işi bıraktım işi bırakırken eve bile gitmek istemedim ama yapacak bir şey yok 2024'te mesaiye kalacak işi her türlü istemezdim

Ve üçüncü işime girdim . Yaklaşık 3 ay sonra işten çıktım 3 ay boyunca her gün üzüle üzüle gittim işe. 3 ay bak bir gün bile şaşmadı İĞRENÇ BİR SABAH YAŞARDIM. Zerre gidesim gelmezdi çünkü üçüncü işimde BİR TANE BİLE ARKADAŞ EDİNECEK BİRİ OLMADI. Hepsi bana zıt hepsi iş kolik hepsi benden farklıydı. Ve üçüncü işi iş yüzünden değil çevre yüzünden bıraktım.

Diyeceğim o ki çevren olursa işten zevk alırsın çevre çok önemli. Herkes başlarda gitmek istemez. İşe başlamadan önce krallar gibisin ama iş başlarken köle gibisin bu değişmez ama bunu değiştiren tek şey ortamın olur ortam yap ki zevk al. Ortam yapamıyorsa sabret ve çık işten EĞER YENİ BİR YER BULABİLECEĞİNE EMİNSEN. İş arkadaşı maaştan bile önemli

Yanlış anlaşılmasın. İlk iş stajyerlik ve fabrika istemedim , ikincisi de mesailere sık sık kalan eve 10da geldiğim işti , üçüncü ise çok rahattı ama çevre yoktu. Meğer çevre her şeyden önemliymiş . Şimdi yazılımdan ilerliyorum